บทที่ 59
“พระเจ้า...”
เฮ็คเตอร์หลับตาลงและขบกรามแน่น มือทั้งสองข้างกำหมัดไว้ เขาอยากทุบเข้าที่อกของตัวเองแรง ๆ เพื่อติเตือนหัวใจที่กำลังแพ้พ่ายต่อความเป็นจริงอันเจ็บปวด น้ำตาลูกผู้ชายหลั่งออกมาไม่อาจนับหยด เขาน่าจะคิดได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหน้าคลีโอ แม่หนูน้อยเจ้าของนัยน์ตาสีฟ้าแกมเขียว นั่นล่ะคือจิตวิญญา