已经是第一章了
บทที่107 เรียกผมว่าอาจูนก็ได้
บทที่107 เรียกผมว่าอาจูนก็ได้
——แต่งงานกับผม!
คำสั้นๆง่ายๆสี่คำแต่กลับทำให้จิ่งซีแข็งอยู่กับที่ยังไม่ได้สติกลับมา
เมื่อครู่โห้จูนถิงบอกว่า แต่งงานกับผมเหรอ หรือว่าช่วงนี้ตนเองได้ยินที่ตู้ซานกับเผยน่าเอาแต่พูดเรื่องที่เขาจะแต่งงานจนเพี้ยนไปแล้ว หูก็เลยฝาดไป
ตอนนั้นจิ่งซีลืมไปเลยว่าตนอยู่ที่ไหน อย
已经是最新一章了
加载中
