ตอนที่ 7 หนทางลุ่มลึกเกินไป

ตอนที่ 7 หนทางลุ่มลึกเกินไป “พวกคุณดูเหมือนว่างมากใช่ไหม?” เสียงดึงดูดพร้อมกับคำเสียดสีดังขึ้น “ฮ่าฮา ท่านช่างมีอารมณ์ขันเสียจริง ถ้าท่านมาเยี่ยมชมบ้านละก็ เพื่อเป็นการขอบคุณอาหารเมื่อครู่นี้ ฉันจะขอแนะนำข้อได้เปรียบของบริษัทซิงเฉินให้ท่านฟังนะคะ” ลู่เสี่ยวซินอธิบายได้อย่างมืออาชีพมาก บรรยากาศในตอนนี้ได้เปลี่ยนแปลงไปโดยสิ้นเชิง ข้อได้เปรียบของบริษัทซิงเฉิน? ได้ยินลู่เสี่ยวซินพูดอย่างนี้ฉู่หมิงหยางและหลินหยู่เฉินกระพริบตาปริบๆพร้อมกับรอยยิ้มแหย แต่ว่ารอยยิ้มนั้นจางหายไปในไม่ช้า เรื่องข้อได้เปรียบของบริษัทซิงเฉินยังต้องให้คนนอกมาอธิบายด้วยหรือ เป็นเรื่องน่าขำสิ้นดี ได้ยิน ลู่เสี่ยวซินพูดเช่นนี้ ดูเหมือนว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับซิงเฉิน เวลานี้ฉู่หมิงหยางและหลินหยู่เฉินนึกถึงเรื่องรายละเอียดอย่างหนึ่ง ที่ฉู่หมิงหยางมอบหมายให้หลินหยู่เฉินไปสืบข้อมูลของลู่เสี่ยวซินในนั้นปรากฏข้อมูลว่าเธอมีอาชีพอิสระ นักเขียนอิสระออนไลน์คนหนึ่ง งานเขียนของเธอเป็นประเภทไขคดีอาชญากรรมและเกี่ยวกับเรือนจำ หรือว่า ข้อมูลบางส่วนของเธอถูกใครแต่งเติม ลู่เสี่ยวซินกับฉู่หมิงหยางยืนเผชิญหน้ากัน ดวงตาสดใสจ้องอยู่ที่ผู้ชายตรงหน้า “ท่านคะ ก่อนอื่นฉันขอแนะนำตัวก่อน ฉันชื่อลู่เสี่ยวซินเป็นพนักงานฝ่ายขายของบริษัทซิงเฉิน รอยยิ้มแบบมืออาชีพที่ปรากฏบนใบหน้าของลู่เสี่ยวซิน ทำให้ผู้คนดูแล้วสบายใจ ระหว่างคิ้วของเธอเต็มไปด้วยความจริงใจ ทำให้ผู้คนเกิดความเชื่อมั่น ในสายตาของฉู่หมิงหยางและหลินหยู่เฉินก่อนหน้านี้ ลู่เสี่ยวซินที่เจอร้านอาหารเหมือนกับเป็นคนละคนเลยทีเดียว ที่แท้ในตอนทำงานเธออ่อนโยนถึงขนาดนี้ เพียงแค่ในชีวิตส่วนตัวของเธอดูเป็นคนที่ไม่น่าเข้าใกล้สักเท่าไหร่ เมื่อรู้ว่า ลู่เสี่ยวซินเป็นพนักงานของบริษัทซิงเฉินฉู่หมิงหยางและหลินหยู่เฉินต่างก็มีคำถามในหัว ในเมื่อเธอเป็นพนักงานของซิงเฉินแล้วทำไมบริษัทถึงไม่มีบันทึกใดๆที่เกี่ยวข้องกับเธอเลย มีใครมาแก้ไขข้อมูลของเธอหรือเปล่า หรือว่าเธอเพิ่งจะมาทำงานที่ซิงเฉิน “ได้โปรดเชื่อฉันเถอะคะ ฉันแยกแยะเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงานออกจากกันได้” ลู่เสี่ยวซินเห็นผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าไม่พูดอะไรอีก นึกถึงท่าทางที่ตัวเองทำกับเต่าทะเลไว้ก่อนหน้านี้ เธอรู้ว่าเป็นเรื่องจำเป็นมากที่ต้องพูด “ไปสิ” ฉู่หมิงหยางอยากจะดูว่าลู่เสี่ยวซินคิดจะทำอะไร “ขอบคุณค่ะ เชิญทางนี้คะ” ลู่เสี่ยวซินยกมือขึ้นทำท่าเชื้อเชิญ พร้อมกับเดินนำฉู่หมิงหยางไปยังร้านกาแฟแห่งหนึ่ง หมี่น่าและหลินหยู่เฉินไม่ได้พูดอะไรได้แต่เดินตามไปเงียบๆ ต่อหน้า ประธานฉู่ หลินหยู่เฉินจำเป็นต้องทำตามและเชื่อฟังเท่านั้น เวลา ลู่เสี่ยวซินทำงานหมี่น่ารู้ว่ามีกฎระเบียบในเนื้อหาของงานอยู่ เธอไม่สามารถเข้าไปแทรกแซงงานของเสี่ยวซิน ได้ เรื่องส่วนตัวเธอออกความเห็นได้ เวลานี้ต่อหน้าลูกค้า เธอไม่พูดเลยน่าจะดีกว่าเพื่อไม่ให้เสียเรื่อง หลังจากที่เข้ามายังห้องส่วนตัว พวกเขาแต่ละคนต้องการกาแฟถ้วยโปรดกันคนละถ้วย ลู่เสี่ยวซินจิบกาแฟรสขมไปคำหนึ่ง สำหรับเธอแล้วกาแฟไม่ใส่น้ำตาลยังห่างไกลจากชีวิตอันขมขื่นของเธอเสียอีก “ท่านคะ ขอถามหน่อย ท่านอยากได้บ้านแบบไหนคะ?” ลู่เสี่ยวซินถามด้วยน้ำเสียงเรียบง่าย ไม่แสดงอารมณ์รีบร้อนใดๆออกมาเลย ถึงแม้เธอจะเก็บซ่อนความรู้สึกที่ซับซ้อนเอาไว้เป็นอย่างดี แต่ฉู่หมิงหยางยังคงสัมผัสได้ถึงความตื่นเต้นที่เธอเก็บซ่อนไว้ “จากการวิเคราะห์ตามประสบการณ์ของคุณ ลู่เสี่ยวซินคิดว่าผมสนใจบ้านแบบไหนครับ?” คำพูดของฉู่หมิงหยางสำหรับ ลู่เสี่ยวซินแล้วไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำให้เธอฮึกเหิมและมีความหวัง และมันเป็นบททดสอบด้วย “ไหนๆท่านก็ให้ความไว้วางใจดิฉันเช่นนี้แล้ว ฉันจะวิเคราะห์ให้ท่านฟังคะ แน่นอนว่าคำแนะนำของฉันเป็นเพียงข้อมูลไว้เพื่อพิจารณา ส่วนอำนาจในการตัดสินใจเป็นของท่านแน่นอน” ลู่เสี่ยวซินพูดอย่างมืออาชีพและมีจริยธรรม จากนั้นจึงหยิบเอกสารจำนวนหนึ่งในกระเป๋าขึ้นมาอธิบายให้ฉู่หมิงหยางฟังอย่างตั้งใจและอดทน ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ลู่เสี่ยวซินนั่งตัวตรง เธอได้อธิบายรายละเอียดคร่าวๆเกี่ยวกับตัวบ้านจนจบแล้ว แน่นอนมันเป็นเพียงโครงร่างหยาบๆเท่านั้น ถ้าให้ลงรายละเอียดเวลาครึ่งชั่วโมงคงไม่น่าพอ สายตาของฉู่หมิงหยางไม่แสดงอารมณ์ใดๆเลย ดูไม่ออกเลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ แน่นอน อีกมุมหนึ่งหลังจากที่หลินหยู่เฉินฟังลู่เสี่ยวซินอธิบายจนจบแล้ว เขาอดไม่ได้ที่จะชื่นชมเธออยู่ในใจ เมื่อได้เห็นฝีมือของลู่เสี่ยวซิน ในงานนี้ เธอเข้าใจแก่นแท้และข้อได้เปรียบของบริษัทซิงเฉินอย่างทะลุปรุโปร่ง และพูดได้ดีเยี่ยม เหตุใด บริษัทซิงเฉินจึงไม่มีข้อมูลของเธอเลย หรือว่าเธอเป็นพนักงานที่ติดแบล๊คลิสต์?