ตอนที่ 19 ดับไฟด้วยตัวเอง

ตอนที่ 19 ดับไฟด้วยตัวเอง “ฉันไม่ได้ทรมานคุณ!” ลู่เสี่ยวซินอยากจะพูดว่าชักโครกต่างหากที่ทรมานคุณไม่ใช่ฉัน แต่ว่าเมื่อเธอพบกับใบหน้าเยือกเย็นและแดงเถือกร้อนวูบวาบของชายหนุ่ม เธอกลัวแล้ว “ไม่ใช่คุณ ที่นี่ยังมีคนอื่นอีกหรือ?” “ยังมี......” ลู่เสี่ยวซินอยากจะพูดว่ายังมีผู้ช่วยหลิน แต่เมื่อเธอใช้สายตาที่เต็มไปด้วยละอองน้ำมองหาผู้ช่วยหลิน กลับพบว่าบริเวณโดยรอบไม่พบผู้ช่วยหลินเลย ฉู่หมิงหยางมองสายตาคู่นั้นที่เดิมทีก็สดใสอยู่แล้ว ตอนนี้เต็มไปด้วยละอองน้ำเขาใจอ่อนแล้ว แต่ว่าที่อ่อนคือใจของเขา ไม่ใช่บางแห่ง บางแห่งยังคงเอ็ดตะโรอยู่ ทำนบเหตุผลแตก เขาจูบลงไปที่ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูนั้นอีกครั้ง ก่อนที่ปากทั้งคู่จะสัมผัสกันลู่เสี่ยวซินหันหน้าหลบออกไปอย่างรวดเร็ว “ปล่อยฉันไปเถอะ ขอร้อง!” ลู่เสี่ยวซินพูดด้วยเสียงสั่นเครือ “ให้เหตุผลผมหนึ่งข้อ” ชายหนุ่มบังคับถามอย่างเย็นชา ขอโทษ ผู้หญิงแบบไหนเขาที่ต้องการแล้วไม่มี คนที่เขาต้องการ คนเขากลับไม่เต็มใจจะให้ “ฉันไม่ได้รักคุณ และฉันก็ไม่อยากจะทำร้ายคุณด้วย” ลู่เสี่ยวซินบอกเหตุผลของตัวเองอย่างไม่เกรงใจเลยแม้แต่น้อย “คุณรักใคร?” ฉู่หมิงหยางบังคับถามต่อ “เขา......ตายแล้ว......” ในที่สุดทำนบของดวงตาที่เต็มไปด้วยละอองน้ำก็แตกออกมา น้ำตาไหลไปตามทางของแก้ม ลู่เสี่ยวซินใช้สองมือผลักอย่างแรง ฉู่หมิงหยางถูกเธอผลักออกไปด้านหนึ่ง เธอหยิบกระเป๋าและเสื้อโค้ทกันหนาวของตัวเองพุ่งออกจากบ้านพักตากอากาศอย่างกระอักกระอ่วนใจ หลินหยู่เฉินยังคงเฝ้าอยู่หน้าประตู ตอนที่เขาเห็นลู่เสี่ยวซินพุ่งออกจากบ้านพักตากอากาศอย่างกระอักกระอ่วนใจ ในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่คนหนึ่งล้วนแต่สามารถก็เดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ในเวลานี้เขาต้องไม่เข้าไปอยู่แล้ว อารมณ์ของประธานฉู่ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไร และในเวลานี้ ในบ้านพักตากอากาศมีเสียงเย็นชาของผู้ชายดังออกมา “ผู้ช่วยหลิน เข้ามา” หลินหยู่เฉินรีบร้อนจัดระเบียบเสื้อผ้า จากนั้นก็รีบก้าวเดินเข้าไป ในห้องโถง ฉู่หมิงหยางสวมชุดคลุมนอนยาวนั่งอยู่บนโซฟา มือหนีบซิการ์ไว้มวนหนึ่ง มืออีกข้างหนึ่งยังหนีบแก้วไวน์ขาสูงที่มีไวน์แดงเอาไว้ เขาส่ายแก้วไวน์ขาสูงอย่างช้าๆ ดวงตาล้ำลึกยังคงลึกจนมองไม่เห็นก้นบึ้งเช่นเดิม ดูไม่ออกเลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ “ตรวจสอบเธอใหม่” โยนสี่คำนี้มาให้อย่างเย็นชา หลินหยู่เฉินรับคำสั่งด้วยความเคารพ จากนั้นก็รีบร้อนถอยออกไป ผู้หญิงคนนี้ เป็นเหมือนปริศนาอย่างหนึ่ง สิ่งที่แม้แต่หลินหยู่เฉินยังตรวจสอบไม่เจอ แสดงว่ามีคนตั้งใจปิดบังเรื่องนี้ เป็นใครกันแน่? ผู้หญิงคนนี้ถึงแม้จะฉลาดหลักแหลม แต่ว่าดูไม่เหมือนผู้หญิงเจ้าเล่ห์ จากการสัมผัสแนบชิดของพวกเขาเมื่อกี้ก็รู้สึกได้เลย คิดถึงตรงนี้ บางส่วนในร่างกายของเขายังคงรู้สึกไม่พอใจ แต่ว่ามีเรื่องหนึ่งที่สำคัญกว่าการมีเสพสุขอยู่มาก ดูเหมือนเรื่องราวจะยิ่งสนุกมากขึ้น ตอนแรกเขายังนึกว่ามันเป็นการทั้งรักทั้งแค้น ตอนนี้ดูแล้วมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น วางแก้วไวน์ขาสูงลง ดับซิการ์ในที่เขี่ยบุหรี่ จากนั้นก็ลุกไปยังห้องนอน ในห้องนอน หน้ากระจก หลังจากเขาถอดชุดคลุมนอนออกก็เห็นถึงรอยข่วนเป็นเส้นๆบนร่างกายของเขา “ผู้หญิงบ้า คุณช่างโหดจริงๆ” บางทีแม้แต่ตัวเขาก็ไม่ได้สังเกตรอยยิ้มที่มีความสุขตรงมุมปากของเขาเอง ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าข่วนเขามาก่อน และยังยั่วเขาจนถึงขีดสุดแล้วทิ้งเขาไว้ ให้เขาดับไฟด้วยตัวเอง ดับไฟด้วยตัวเองก็ดับไฟด้วยตัวเอง เดินเปลือยกายไปทางห้องน้ำแล้วเปิดน้ำเย็น ทำได้แค่อาบน้ำเย็นแล้ว สายน้ำเย็นฉ่ำไหลลงมาจากร่างกายกำยำ ในสมองกลับลบภาพที่กำลังโอบกอดผู้หญิงบ้าเมื่อกี้ออกไปไม่ได้ เธอ รสชาติไม่เลว(อร่อย) อาบอยู่นานสองนานราวกับต้องการจะชะล้างผู้หญิงบ้าออกไปจากสมอง แต่ว่ายิ่งทำแบบนี้ ใบหน้าแดงก่ำและเคอะเขินนั้นกลับยิ่งเข้ามาในความคิด สะบัดเส้นผม เดินออกจากห้องอาบน้ำ บางที มีผู้หญิงประเภทหนึ่งที่ถึงแม้เธอจะไม่ทำอะไรเลย ก็ทำให้ผู้ชายเสพติดได้