ตอนที่ 10

นี่เป็นโฉมหน้าอีกด้านของคนที่เคยรักเธอมากกว่าสิ่งใด หยาบร้ายจนมัสมินคิดไม่ออกว่าจะพูดอย่างไรให้เขาเข้าใจเจตจำนงอันแท้จริงของเธอ “ริคคะ...” “คุณยังจำชื่อผมได้อีกหรือ...ผู้ชายโง่ ๆ คนหนึ่งที่ให้คุณหลอกใช้เอาเงินไปหาความสบายของตัวเอง!” ลอวเรนซ์สวนกลับมาทันควันที่หญิงสาวนั่งเบาะข้างตัดสินใจทำลายความเงียบด้วยการเรียกชื่อเขา มัสมินเหลือบแลใบหน้าเครียดเคร่งและดวงตาส่องประกายกล้าแข็งมองไปข้างหน้าบนเส้นทางทอดตัวคดเคี้ยวตามแนวหาดทรายใต้แสงจันทร์วันเพ็ญ เธออยากจะอยู่นิ่งเฉยหากไม่เห็นว่าเขาเหยียบคันเร่งจนตัวเลขบอกความเร็วบนหน้าปัดดิจิทัลทะลุพิกัดที่กำหนดบนท้องถนนไปมากแล้ว ตัวตนของเขานอกจากโมหะแรงยังบ้าบิ่นจนเธอนึกไปไม่ถึงว่าอีกด้านของเทพบุตรจะเป็นยิ่งกว่าซาตานมาจุติ “ริค! คุณขับรถเร็วไปแล้วนะคะ!” มัสมินตัดสินใจโพล่งออกมาขณะมือบางกุมกระเป๋าไวโอลินบนตักไว้แน่น และดูเหมือนจะได้ผล ลอวเรนซ์ชลอความเร็วลงหากแต่กลับหักพวงมาลัยรถลงทางหาดทรายเปล่าร้างผู้คน เมื่อรถสปอร์ตหรูสีน้ำเงินอาบประกายระยับของแสงจันทร์จอดลงสนิทมัสมินจึงตัดสินใจอีกครั้งเปิดประตูรถและก้าวพรวดออกไปอย่างรวดเร็ว แต่เธอลืมเสียสนิทว่าพื้นเบื้องล่างเป็นหล่มทราย ทันที่ที่รองเท้าส้นสูงสี่นิ้วหยั่งลงไปร่างนั้นจึงเสียหลักล้มนั่งอยู่ข้างรถสปอร์ตคันงาม “จะรีบไปไหนล่ะ...มิวซีอา...ผมกับคุณ เรายังไม่ได้คุยกันให้รู้เรื่องสักนิด” เสียงเย็นเยือกดังขึ้นพร้อมร่างสูงใหญ่ก้าวมายืนพิงข้างรถของเขามองดูหญิงสาวซึ่งนั่งนิ่งบนทรายนุ่มโดยไม่ยอมให้ความช่วยเหลือหนำซ้ำยังเหยียดรอยปากหยักราวสมเพชกับภาพที่ร่างบางกำลังปลดสายรัดรองเท้าส้นสูงและดึงมันทิ้งไปอย่างทุลักทุเล มัสมินดูราวผู้หญิงหมดสิ้นหนทางเมื่อร่างบางในชุดราตรีคล้ายคนหมดแรงนิ่งอยู่กับที่แทบไม่อยากลุกไปไหน เธอหันไปมองใบหน้าคมคายของคนแล้งน้ำใจที่ก็ยังทนยืนดูอยู่ได้ไม่คิดจะช่วยเหลือใด ๆ ทั้งสิ้น เขาไม่เคยรักเธอเลยหรืออย่างไร คิดแล้วน้ำตาแห่งความน้อยใจก็พาลไหลออกมา “ให้ฉันกลับที่พักเถอะค่ะ ริค ...ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ” “ใช่สิ มิวซีอา!...ในเมื่อคุณได้เงินจากพ่อของผมไปจนอิ่มแล้ว คุณก็คงไม่อยากพูดอะไรอีก คงต้องสงบปากสงบคำไว้คอยตีหน้าซื่อหลอกเอาเงินจากผู้ชายหน้าโง่คนอื่นต่อไป คุณมันโสเภณีชัด ๆ! “ หญิงสาวแทบหยุดลมหายใจของตัวเองเมื่อคนร่างใหญ่กระชากไหล่ทั้งสองของเธอฉุดลากร่างนั้นไปจนถึงที่น้ำกลิ้งมาบรรจบกับหาดทรายก่อนคลื่นสลายเป็นฟองฟ่อง “ริค!...ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะคะ ฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่าคุณเป็นเจ้าของเซลิโน่ ถ้าคุณไม่พอใจที่เห็นฉันอยู่ที่นี่ ฉันก็จะไปให้พ้นหน้าคุณเสียคืนนี้เลยก็ได้!” “คุณคิดอะไรง่ายแบบนี้เสมอเลยสินะมิวซีอา! ผมเพิ่งรู้ว่าคุณชอบหากินง่าย ๆ ด้วยการใช้ตัวเองเข้าแลกไม่เคยกลัวว่าชื่อเสียงตัวเองจะป่นปี้ยังไง คุณขู่พ่อผมใช่มั้ยให้จ่ายคุณสิบล้านไม่อย่างนั้นจะไม่ยอมปล่อยผมกลับอิตาลี คุณแอบไปทำความตกลงกับพ่อผมคงเห็นว่าท่านเชื่อคนง่าย คุณยอมแลกทุกอย่างเพื่อเงินแม้แต่ใช้ความรักของคนอย่างผมเป็นเครื่องมือ คุณทำแบบนี้กับผู้ชายมาแล้วสักกี่คน เลว! จะให้ใช้คำว่าอะไรถึงจะเหมาะกับคนไร้ศักดิ์ศรีอย่างคุณ!” “ไม่นะคะ...ลอวเรนซ์” มัสมินปล่อยน้ำตาให้ไหลพรากเมื่อได้ยินคำบริภาษจากเขาผิด ๆ จิอานนี่พูดกับเขาเช่นนั้นหรือ...ทำไมพ่อของเขาจึงโยนความผิดให้เธอรับไว้ทั้งหมดทั้งก็รู้อยู่แก่ใจ