ตอนที่0 ผัวยังไงก็คือผัว

ตอนที่ 0 ผัวยังไงก็คือผัว หึ อีกไม่กี่วันเเล้วสินะ ชายหนุ่มสวมชุดสีนํ้าตาลลูกวัว มือทั้งสองข้าง ถูกกุญเเจมือล็อกไว้อย่างเเน่นหนา เขามองผ่านกรงเหล็กห้องขังไป อีกไม่นานเเล้วสินะ วายุ นายวัชรนนท์ อัครวัชรโยธิน อายุ 25 ปี เขาถูกจับขังเข้าคุกมานานกว่า 1 ปีเเล้ว ด้วยในคดีพยายามฆ่าคน ในวันนั้นเขายังจำได้ดีเมื่อเขาเหนี่ยวไกปืน เล็งไปที่เเฟนสาวของเขา ที่คบกันมานาน 1 ปี เเต่วันนี้เธอกลับมาเที่ยวเดินห้างกับชู้สองต่อสอง ผู้ชายที่เขาเคยเตือนเธอว่าห้ามยุ่งกับมันอีก เเละเเล้วเขาก็ทนไม่ได้.... ปัง~~ ลูกกระสุนปืนปลิวไปด้วยเเรงหึงอาฆาต เฉียดเเขนหญิงสาวจนเลือดชิปกระเด็น ด้วยความเเม่นยํา อ้ะ โอ้ยยย เฮือก!! วะวายุ เธอสะดุ้งสุดเเรงหันมามองเขาอย่างหวาดกลัว หึ อยู่ดีๆไม่เป็นเลยใช่ไหม เยกับกูคนเดียวไม่พอเลยหรือไง เขากระตุกยิ้มขึ้นอย่างเลือดเย็น เธอกล้าดีมากที่กล้าหักหลังหัวใจดวงน้อยของเขา ต่อหน้าต่อตา ท่ามกลางความโกรธเเละโมโหหึง ผู้คนมากหน้าหลายตา ต่างชุลมุนตกใจกลัวผวา พนักงาน ร.ป.ภ. เข้ามาจับกุมเขาไว้ เเต่เเปลกที่คนอย่างวายุไม่มีท่าทีที่จะหนีเเละต่อสู้ เเต่กลับให้ร.ป.ภ. จับตัวส่งตำรวจไปอย่างง่ายดาย เเต่เขายังไม่เข็ดหรอก เเค่ติดคุก วายุ: หึ หวังว่าฉันจะเจอเธออีกนะปลายฟ้า //เขาพูดในห้องขัง พลางยกยิ้มอันเลือดเย็นขึ้น เคร้งงง ณ ผับ เจ็ดยับ เสียงชนเเก้วเหล้าหรูราคาเเพง บวกกับเสียงเพลงดังกระหึ่มทำให้สาวน้อยนมโตข้างกายเต้นโยกเบาๆ พัวพัน ข้างๆชายหนุ่มทั้ง 4 พระหน่อ (เพื่อนของเขา) เเก้วนี้เเด่อิสระภาพของท่านวายุครับ ไคล์ นายเเบบสุดฮ็อตเเห่งวงการ เขาคือดาวรุ่งที่กำลังมาเเรง เออ! ดีใจด้วยนะมึง วุ๊!! มึงจะออกมาทำไมว่ะ ไอ้วายุ ไอ้เพื่อนเหี้ย!! โฬม เจ้าของผับเจ็ดยับ ผับที่มีเเต่ของเด็ดๆ ใครไม่เคยมา เท่ากับ เกิดมาไม่สุด กูว่า มึงติดเเค่ปีเดียว มันยังน้อยไปนะ น่าจะติดสัก 10 ปียังดี จะมาเพิ่มความปราสาทเเดกให้พวกกูอีกละ ไอ้เพื่อนเวร!! ราม นักธุรกิจหนุ่มไฟเบอร์เเรง ไม่ว่าจะสาวหน้าไหนเดินผ่านเขา ก็ต่างพากันสั่นระริกอยากได้เขาเป็นผัวทั้งนั้น หึ ก็ว่าทำไมกูยังไม่เข็ด พวกมึง เห็นนั้นไหม เขากระตุกยิ้มชี้ไปที่หญิงสาว ที่กำลังเต้นยั่ว ร่อนเอว ดึงดูดเพศตรงข้าม อย่างเซ็กซี่ ร้อนรุ่ม ท่ามกลางเหล่าชายหน้าตาดี พากันล้อมรอบ โห่เสียงร้องเเซว อย่างกระซุ่มกระซวยจิตใจพวกเขามาก เพราะเธอเเอ่นสุดฤทธิ์ เธอยั่วสุดใจ โฬม: เชี่ย! ไคล์: กูไม่เกี่ยว เเละไม่ขอยุ่ง ราม: เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร เพื่อนเเต่ละคนของเขาต่างพากันตกใจ ที่เห็นเธอ เเละรู้ว่าความหายนะกำลังมาเยือน หึ มึงเสร็จกูเเน่ปลาย *** *** *** ถึงเเล้วสินะ ผับเจ็ดยับดินเเดนล่าผู้ชายของฉัน เธอยิ้มออกมาอย่างนางร้าย เมื่อลงจากรถหรู สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ปลายฟ้า เรียกสั้นๆว่าอีปลาย นางสาวปาณิสรา เจริญกิจธารา อายุ 20 ปี เรียนบริหาร ปี 2 สวยเเรด เเซ่บเวอร์ บ้านรวย ชาตินี้ใช้ยังไงก็ใช้ไม่หมด เเละที่สำคัญฉันเเรด ยืนหนึ่งของอำเภอ อ๋อ! เเล้วจะบอกอย่างหนึ่งผู้ชายคนไหนที่ฉันเบื่อ ฉันเททิ้งอย่างเดียว ไม่โหดจริง เถื่อนจริง คุมอิหนูปลายไม่อยู่หรอกจ่ะ ปัจจุบันก็ไม่มีใครสามารถคุมความเเรดของหนูได้เลย sad มากอะตอนนี้ ตึก ตึก รองเท้าส้นสูงกระทบลงกับพื้นของผับ หญิงสาวรูปร่าง หุ่นดี ผิวพรรณสง่า งามเอียดละอ่อน เเถมชุดที่เธอใส่มาในวันนี้ก็รัดเเนบชิดผิวเนื้อนวลทอง เป็นอย่างมาก หน้าอกตูม ขนาดมหึมาไม่เคยโดนมีดหมอปาดสักครั้ง สั่นไปตามเเรงเคลื่อนไหว ชวนเอาสายตาของชายเเถวนั้นตายไปอย่างราบคาบ เเหม! กว่าจะมาได้นะอิปลาย กูนั่งส่องจนจะได้ผัวสิบคนเเล้ว เหม่ยลี่ เพื่อนสาวของเธอเอ่ยทักขึ้น พลางยื่นเเก้วเหล้าให้ ทันทีที่เธอมาถึง ฉัน : โหยย อิเหม่ย กูพึ่งมาถึงมึงก็ยัดเหล้าให้กูซะละ // เเต่ก็รับเอามาดื่ม เเซ่บมากเเม่ มึงมานี่ ความเเรดพวกกู จากที่มีอยู่เต็มอก หมดเลยจ้า จุดๆนี้ เหมือนกำลังถูกด่ายังไงๆ ก็ไม่รู้ เเต่ช่างเถอะ จีน่าเพื่อนสาวของเธออีกคน เบาได้เบามึง ใช้เวลาดันขึ้นนานไหมนั่น นมมึงนะ จะถิ่มหน้าพวกกูอยู่ล่ะ เเพรวา พูดขึ้นพลางมองนักร้องชายของผับ ตกลงมันคุยกับใคร ฉัน : ของเเท้ล้วนๆ กล้ามากที่มาว่าฉันดันนม เเพรวา: เออๆ กุไม่สนล่ะ มึงจะดันไม่ดัน เเต่กุอยากได้นักร้องว่ะ หล่อโคตร ร้องก็เพราะ นึกถึงตอนครางชื่อเลย หื้มม! เหม่ยลี่ : มึงจะปลํ้า เขาว่างั้น เเพรวา : เจ้าค่ะ // อิเเพรวาเผยยิ้มร้าย ทำเอาพวกฉันเหงื่อตกเป็นเเถบเลยทีเดียว จีน่า: 5555 เอาเลยๆ กูเชียร์ เหม่ยลี่ : อิปลาย กุขอท้ามึง ในฐานะที่มึงมาสาย มึงไปเต้นยั่วผู้ชายกลุ่มนั้นดิ // พวกเราชอบจะท้ากันเเบบนี้เป็นประจำ ใครไม่กล้า เลี้ยงเหล้า เเละมีอย่างที่ไหนที่อิปลายคนสวยจะไม่รับคำท้า ฉัน: สบายมาก ว่าเเล้วฉันก็เดินไปเเล้วไปเต้นยั่วผู้ชายกลุ่มนั้น อย่างพิศวาสเหลือล้น เอวเป็นเอวค่ะงานนี้ มีเเต่คนงานดีๆ บอกเลย อิเหม่ยลี่ มันตาถึงมาก โอ้ววว! ชื่อไรครับคนสวย เขาจับมือฉันขึ้นไปสูดดม มือลูบไล้พลางไปทั่ว คืนนี้ว่างไหมคับ ชายอีกคนเอ่ยขึ้น ฉัน : ว่างค่ะ / ฉันส่งสายตาระยิบระยับไปให้ ของกูๆ เว่ย ชายคนหนึ่ง พูดท้วงขึ้น ไปต่อกันไหม 52 คับ ไม่เชื่อลองจับดู หนะ มีบอกด้วย คนอย่างอิปลายยิ่งไม่เชื่ออะไรง่ายๆ ด้วยสิ พรึ่บบ~~ อ๊ะ~ โอ้ยย ปึกกก~ ร่างกายของฉันเหมือนถูกเเรงกระชาก มหาศาล กระทบเข้ากับอกเเกร่งของใครบางคน เเต่เอ๊ะ! ทำไมมันคุ้นๆนะ ทั้งกลิ่น เเละความเคยชิน เหมือนมันขาดหายไปนาน เเละตอนนี้มันกลับมาเเล้ว อย่ามายุ่งกับเมียกู! เสียงทุ้มเข้มดังขึ้น ฉันเลยเงยหน้าไปมองคนตัวสูง ที่กล้าเรียกฉันว่าเมียเต็มปากเต็มคำ ก็ถึงกับอึ้ง! ฉัน : วะ วายุ //ฉันเรียกชื่อเขา อย่างเเผ่วเบา วายุ : หึ! กูก็คิดว่ามึงจะจำผัวตัวเองไม่ได้เเล้วซะอีก ฉัน : ปล่อย!! เรื่องของเรามันจบเเล้ว ฉันลืมมันไปหมดทุกอย่างเเล้ว วายุ : กูก็กำลังจะรื้อฟื้น อยู่นี่ไง ไปกันเถอะครับที่รัก / เขาพูดจบก็กระชากลากถูฉันอย่างเเรง อินี้ก็ดิ้นใหญ่เหมือนปลาโดนนํ้าร้อนลวก เเต่ก็ไม่มีผลกับเขาเลยสักนิด ฉัน : วายุ อย่าทำเเบบนี้ ฉันมีผัวใหม่เเล้ว // ข้ออ้าง หวังว่าจะรอด วายุ : .....//เขาหยุดนิ่ง เเล้วกัดกรามมองมา ฉันสบตาเขาเพียงเสี้ยววิก็ต้องหลบ เเววตาที่ไม่สามารถจะบรรยายได้ มันเย็นชาปนโรคจิต วายุ : กูให้โอกาส มึงพูดใหม่ปลายฟ้า!! // นํ้าเสียงที่เย็นชาเปล่งออกมา ฉันไม่ชอบเลยนํ้าเสียงเเบบนี้ มันเหมือนชีวิตของฉันจะอยู่ไม่ถึง 21 ปี ฉัน : ฉะ ฉันมีผัวใหม่เเล้ว วายุ : หึ เเล้วมันจะทำไม ผัวเก่าอย่างกู นี้เเหละ จะทำให้มึงลืมผัวใหม่ อย่างมัน //เขาจ้องหน้าฉัน เพี๊ยะ~ ใบหน้าหล่อเหลาหันไปตามเเรงตบ บนมุมปากมีเลือดสีเเดงชิปออกมา มันเกินจน ฉันไม่อยากอยู่กับเขา เขามันโรคจิต ฉัน: ของเก่ายังไง ก็เป็นเเค่ของเก่า มิอาจเทียบเทียมของใหม่ได้ นายมันก็เเค่ผู้ชายที่ฉันเอาจนเบื่อเเล้วก็เท่านั้นเอง ใจฉันมันไม่เคยมีนายอยู่ด้วยซํ้า นายคงไม่รู้สินะว่าฉันเกลียดนายมากเเค่ไหน ตั้งเเต่นายเข้ามา ชีวิตฉันไม่เคยมีความสุขเลย ออกไปจากชีวิตฉันส่ะ ฉันเกลียดนายที่สุด!! วายุ!! // ฉันตะคอกใส่หน้าเขาอย่างเหลืออด ด่าเท่านี้มันยังน้อยไปด้วยซํ้า สำหรับความเลวปนโรคจิตของเขา วายุ : หึ! เด็กน้อย // เขาหัวเราะออกมาในลำคอ เเล้วเอามือมาลูบหัวฉัน ทำเเบบนี้มันสะกดจิตกันชัดๆ เขารู้จุดอ่อนจุดเเข็งฉันหมด อินี้ก็เเพ้คนลูบหัว โอ้ยยอมเเล้ววค่าา