ตอนที่4 อะไรเเค่นี้ก็ร้องขอชีวิตกู

Talk วายุ ผม: มึงมานี่เลย อิเมียเเรด คืนนี้กูขอสาบานต่อหน้าเเสงไฟนะ ว่ากูจะเยมึงให้จมเตียง เอาให้ตายคากูเลย ถ้าไม่ตายกูไม่หยุดเเน่ // ผมกระชากลากถูอิเมียออกมาจากผับอย่างเเรง จนตัวเธอเเทบจะปลิวไปตามลม ปลาย: โอ้ยยย วายุ ฉันเจ็บปล่อยยยยยนะ กริ๊ดดดด~~ ปับ~~ พรึ่บ ~~ ปังงง ปลาย: โอ้ยย ปึกก~ฮือ ไอ้ผัวเลว ผมเปิดประตูรถเเละถีบอิเมียคนสวยเข้าไปในรถอย่างเเรงสุดกำลังตีน พร้อมปิดประตูใส่หน้ามันเสียงดัง เเล้วรีบขับรถออกมาด้วยความเร็วเเสง ปลาย: นายจะมาทำเเบบนี้กับฉันไม่ได้นะวายุ ฉันเป็นเมียนาย // เธอยังมี เเรงมาพูดกับผมได้อยู่ เเสดงว่ายังไม่รู้จักผมดี ผม: หึ ยังจะกล้าพูด กูเป็นผัวมึงเเล้ว กูมีสิทธิ์ทำอะไรก็ได้ ในเมื่อมึงเป็นของกู ปลาย: ........ ผม: พูดไปก็เท่านั้นเเหละปลาย เก็บน้ำเสียงของเธอ ไว้พนมมือร้องขอชีวิตจากฉันดีกว่าเถอะ ปลาย: หึ ฉันรู้นะ นายไม่กล้าทารุณ ฉันหรอกวายุ ฉันจะรอดูนะว่าใครมันจะพนมมือไหว้ขอร้องใครก่อน หึ ผม: อย่าคิดจะมาท้ากุ ถ้ามึงยังไม่รู้จักผัวมึงดี ปลายฟ้า พอผมพูดจบ เธอก็ทำหน้านอยๆ เหมือนจะร้องไห้ เเล้วรีบก้มหน้าทันที ตลอดระยะทางผมเอาเเต่ขบกรามเเน่น คิดเเผนชำระโกรธเเก่อิเมียสุดที่รัก จนถึงคอนโด ผมก็ลากเธอเข้ามาในห้อง ปลาย: ว้าวว ห้องนายสวยดีนะ // เธอพยายามพูดออกมา ทั้งๆที่ในใจผมก็ดูออกว่ากำลังกลัว หึ ไม่ต้องมาชวนคุยหรอก ยังไงมึงก็ไม่รอด ผม: ชอบไหมละครับที่รัก เลือกเอาสิว่ามึงจะเอามุมไหน โซฟา หรือเตียงดี เเต่กูชอบริมระเบียงมากกว่านะ // พูดจบผมก็เสยคางเธอ ขึ้นมามองโดยซึ้งๆหน้า ปลาย: อึกกก~ วายุคือฉัน ฉะ ฉัน.. อุ๊พ // เธอมองหน้าผม พูดเสียงสั่นคลอน ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อ เพราะผมรีบพุ่งตัวประกบจูบเธอทันทีอย่างเร็วเเรง เเตกไหมล่ะปากกู ปลาย: อืมม อึกกก~~ ผมค่อยๆถอนจูบออกมา เเล้วเผยยิ้มร้ายชวนน่าชนลุกให้เธอ ปลาย: ยะ ยา อะไร ผม: หึ // ผมไม่ตอบเเต่เดินออกมา รอเธออยู่ ตรงหน้าริมระเบียงอย่างใจเย็น Talk ปลาย ฉันไม่รู้ว่าวายุ เขายัดเยียดเอายา อะไรมาให้ฉันกิน เพราะตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนมันร้อนรุ่มไปทั่วหมดร่างกาย เเละรู้สึกเสียวตรงบริเวณน้องสาว อ้ะ อื้ออ ร้อนนจัง ใช่ฉันต้องการเขา เเต่ตอนนี้เขาเดินไปไหนเเล้วก็ไม่รู้ ฉันค่อยๆ เดินไปที่ระเบียงก็เจอเขายืนสูบบุหรี่อยู่ พลางมองวิวทิวทัศน์รอบๆเมือง โอ้ยย นี้ฉันจะมาตายตรงนี้หรอเนี่ย ชีวิต อีปลายคนเเรดน้อย ช่างน่าสงสาร ฉัน: วะ วายุ อื้อ วายุ: จะเอาตรงนี้ ถอดเสือผ้าออกสิ ถอดให้กูด้วยนะ // เขาโยนบุหรี่ทิ้ง เเล้วหันหน้ามาคุยกับฉัน ฉัน: ไม่เอา ไปเตียงนะ ตรงนี้มันโล่งเเจ้งไป นะวายุ นะ // ฉันพยายามอ้อนวอนเขา ทั้งๆที่ตอนนี้ เหงื่อร้อนเปียกชุ่มไปด้วยพิษรักสวาท ฉันต้องการเขาจนจะทนไม่ไหวเเล้ว เลิกเล่นตัวทีเถอะพ่อคุณ วายุ: หรอ // เขาพูดหน้าตาเฉย ทำเป็นไม่รู้สึกรู้สาอะไร ฉัน: อื้ออ วายุฉันร้อน ช่วยเมียหน่อยนะคะผัวข๋าาา //ในที่สุด ใจฉันมันก็ทนไม่ไหว ก่อนจะค่อยๆปลดเปลืองเสื้อผ้า ออกทีละชิ้น จนตอนนี้ร่างกายฉันเปลือยเปล่า ไม่มีอะไรห่อหุ้มเลยสักนิด ฉันเดินไปนั่งคุกเข้า ตรงเป้ากางเกงเขา พร้อมเอามือลูดซิป งัดเจ้ามังกรเเท่งยักษ์ของเขาออกมา ลงลิ้นเลียตรงปลายหัว ตรงบริเวณรอบข้างมัน ก่อนจะเอาปากอมครอบงำเข้าไปจนหมดมิด วายุ: ซี๊ดดดส์ โอ้ววว อย่างนั้นเเหละปลาย อมลึกๆเลย โอ้ยย // เขาส่งเสียง ร้องครางออกมาอย่างเสียวซ่าน พร้อมกับรวบผมให้ฉัน ฉัน: อืมม อ๊อกก อ๊อกกก บ๊วบบๆๆ วายุ: อืมม อ๊าาส์ โอ้ยย จะเเตกเเล้ว อ้ะ เขาจับหัวฉันไว้เเล้วกระเเทกเอวเข้ามาอย่างเเรง ปล่อยนํ้าสีขาวขุ่นออกมา ฉันจำต้องจัดการกลืนกินจนหมด เเละเลียทำความสะอาดให้เขา วายุจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออก เขาจับฉันขึ้นไปนั่งตรงราวที่จับระเบียง จับขาฉันถ่างออก พร้อมเอาเจ้าลำท่อนเอ็นอันเเข็งเเกร่งเสียบเข้ามา ในร่องตัวฉันอย่างเเรง เเล้วถาโถมกระเเทกเอวเข้ามาสุดกำลัง ฉันได้กอดคอ จับเขาไว้เเน่นเพราะกลัวตก ถ้าวายุเขาปล่อยฉัน ฉันคงไม่กล้าคิดสภาพศพเเน่ๆ โอ้ยยย มันเป็นความรู้สึกที่ไม่น่าลองมาก เสียวนั้นก็เสียวเเต่เสียวหลังยิ่งกว่านี่สิ ยิ่งเป็นโรคกลัวความสูงอยู่ด้วย ฉัน: อ้ะ อ๊ะะ ซี๊ดดดส์ วายุ อ๊าาาส์ ฉะ ฉัน กลัวอื้ออ วายุ: อืม ซี๊ดดส์ อย่าตอดกูเเรงสิ มันปวดนะรู้ไหม หื้ม ฉัน: อื้อออ สะเสียววว หลัง อ้ะ อ๊ะะ วายุ: อื้มม เดี๋ยวมึงจะได้เสียวกว่านี้หึ ฉัน: อ้ะ อื้อออ กริ๊ดดดด อร๊ายยย อึกก~~ ฉันร้องกริ๊ดดออกมาทันที ด้วยความตกใจ เมียวายุเขาปล่อยมือเเละเเกะมือฉันที่จับตัวเขาออก จนตัวฉันปลิวลงไป ข้างล่างคอนโด ลาก่อยยย~ เเต่เขาก็คว้าเอวบางของฉันไว้ เเล้วกระเเทกเอวเข้ามาใส่ต่ออย่างไม่ยั้ง วายุ: โอ้ยย ซี๊ดดส์ เสียวจังปลาย ชอบไหมคับ // ชอบกับผีนายน่ะสิ ถ้านายปล่อยมือนะวายุ ไม่เกิน 3 วัน ฉันจะตามไปหักคอนายเเน่ ร่างกายฉันเหมือนตกอยู่ในอะไรสักอย่าง เมื่อตัวเองห้อยอยู่บนคอนโดสูงกว่า 300 เมตร โดยที่มีเขาเป็น คนกระเเทกอยู่บนตัว ฉันได้เเต่หลับตาปี๋ ตัวร่องลอยตามลม ไม่คิดว่าผัวตัวเองมันจะขนาดนี้ โอ้ยยย ใครก็ได้ช่วยอีปลายคนบอบบางที ฉัน: อืออ ฮึกก ฮืออออ อึก วายุ ไม่เอาเเบบนี้ ฉันกลัวตายเป็นนะ ฉันร้องไห้ออกมาอย่างอ้อนวอนน่าสงสาร อยากจะดึงตัวเองขึ้นไป เเต่ก็ไม่ได้ นึกถึงสภาพเหมือนค้างคาวเลย วายุ: อะไร นี้ยังไม่ถึงของจริงเลยนะ ร้องไห้ขอชีวิตกูซะล่ะ ฉัน: อึก ฉะ ฉัน สัญญานะ ว่าต่อไป อึกก นี้จะไม่เเรดอีกเเล้ว อืออ