ตอนที่10 ความจริงที่เมียไม่รู้

ผม: ฮึกก~ กูไม่รู้จะทำอะไรเเล้ว ฮึกก กูไม่อยากเสียปลายกับเเม่ไป ผมร้องไห้ ปล่อยโฮ ออกมาหนัก สะอื้นทื่นทรวง โดยไม่อายพวกมันที่นั่งมองอยู่เลย ไคล์: มึงจะร้องไห้ให้มันได้อะไรขึ้นมา เเทนที่มึงจะคิดหากลเเก้ ผม: ฮึก~ ราม: นํ้าตาลูกผู้ชายอย่าให้มันไหลออกมาง่ายๆ โฬม: มากูจะบอกให้มึงตรัสรู้นะ ไอ้วายุ กูล่ะสงสารปลายจริงๆ หาผัวก็ได้ผัวโง่ ไคล์: เออ รีบๆพูด มันจะได้ตรัสรู้สักที กูไม่อยากเห็นควายร้องไห้นาน โฬม: ในเมื่อมึงหลงเข้าไปในทางมันเเล้ว มึงก็อย่าเดินตามเเผนที่มันวางไว้ โฬม: ระหว่างนี้มึงก็หลอกมัน ทำให้มันเชื่อใจมึง หาข้อมูลที่อยู่มา โฬม: พอรู้ที่อยู่ ก็บุกถิ่นเสือ ไปช่วยเเม่มึง เเละฆ่าพวกมัน เเค่นี้ก็จบมึงจะร้องไห้หาพระเเสงไร ผม: เเล้วปลายล่ะ เธอรู้เเล้วว่ากูเอากับพลอย ฮืออ กูทำอะไรลงไปว่ะ โฬม: มึงก็บอกเมียมึงไป ผัวเมียที่ไหนเขาปิดบังกันว่ะ มีไรก็คุยกันดิ ผม: ฮึก กูไม่กล้า กูกลัวว ไคล์: เออ เดี๋ยวเขาก็ทิ้งมึงไป พวกมึงคอยดูนะความกู เเม่นกว่าหมอดูอีก ผม: ปลายเธอไม่กล้าทิ้งกูหรอก เธอรักกูจะตาย ราม: หล่อเเต่โง่ เดี๋ยวนี้ผู้หญิงเขาไม่เอาทำพันธ์เเล้วนะเว้ย ผม: ....... ไอ้รามไอ้ฆวย อย่าให้กูได้ฉลาดกว่าพวกมึงนะ เกิดมาโง่กูผิดตรงไหนว่ะ หลังจากนั้น ผมก็ไปซื้อปืนเเละเครื่องติดตามตัวมา เเล้วขับรถไปรับปลายที่หน้ามหาลัย พยายามทำตัวให้เป็นปกติ ไม่อย่างให้เธอสงสัยว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น พอมาถึงก็เห็นเธอนั่งอยู่คนเดียว อย่างน่าสงสารจับใจ เเล้วเธอก็เดินขึ้นรถมา ปึ้งงง~ เสียงปิดประตูรถ ผม: ทำไม ได้นั่งรอคนเดียว 3 พระนางนั้นไปไหน ปลาย: ไปกับผัวหมด นี้ก็กว่าจะมานั่งรอจนจะหมดอารมณ์อยู่เเล้ว // เธอกอดอกทำหน้าบึ้งเเล้วก็บ่นๆ ไป เเต่ทำไมผมชอบก็ไม่รู้เวลาเมียบ่น ผม: หึ หมดอารมณ์อะไร คิดอะไร หื้มม! ผมหัวเราะออกมา ก่อนเอามือไปหยี๋ผมปลายเล่น เดียวนี้มันมีเเอบหื่น ปลาย: ป่าวว มีเเต่นายน่ะสิที่คิด วายุ ผม: คิดตลอดเเหละ เวลากูอยู่ใกล้มึงทีไร มันอดใจไม่ไหวทุกที // ว่าเเล้วผมก็จับมือนุ่มๆของปลาย มาจับตรงเป้ากางเกงผม ปลาย: หื้มม เธอร้องหื้มออกมาอย่างตกใจ เเต่ก็ไม่ชักมือออก กลับมาคลำต่อซะงั้น ผม: อ้ะ ซื๊ดดด ปะ ปลายย อย่ามันเสียว ผมร้องครางซี๊ดส์ขึ้นทันที เมื่อมือเล็กๆเธอก็ค่อยๆลูบๆคลำๆตรงส่วนนั้นของผม เจ้ามังกรที่อยู่ใต้กางเกงก็เริ่มเเข็งโป๊ก จนผมปวดหนึบต้องอย่างทรมาน ปลาย: ก็คิดว่าจะเเน่ ผม: เดี๋ยวเถอะๆ อยากประจำเดือนไม่มา 9 เดือนรึไง // พอผมพูดเเบบนั้นเธอก็รีบชักมือออกทันที ซึ่งมันทำให้ผมค้าง จนต้องรีบขับรถให้เร็วขึ้น ปลาย: ฉันเรียนอยู่จะบ้ารึไง ผม: เเต่กูอยากมี ดร็อปเรียนไว้ก็ได้ ปลาย: เเล้วนาย พร้อมเเล้วหรอวายุ พอเธอพูดมาเเบบนี้ผมถึงกลับไปไม่เป็น เเต่ถึงยังไงผมก็จะรีบสะสางเรื่องพลอยให้จบ ผมอยากมีลูกมาก ผมเคยขอเธอเเล้ว เเต่ปลายเธอก็เเอบกินยาคุมมาตลอด ผม: ........ ผม: มึงรอกูก่อนนะ เมื่อไหร่ที่พร้อมเราจะสร้างครอบครัวด้วยกัน คอนโด ผมจัดการปลดกระดุมชุดนักศึกษาอันรัดเเน่นฟิต ของปลายออก ห้ามไปก็เท่านั้นเเหละ เมียผม มันดื้อ ผม: คาชุดนะที่รัก // ผมกระชิบข้างหูเธอ ก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปสำรวจภายใน ปลาย: อ๊ะ อ๊ะะ อร๊างงง อื้อออ ซี๊ดดส์ ผม: อืมมม เสียววมั้ยยย ปลาย: อื้ออ ซี๊ดดส์ อ๊าส์ ผม: จะเอาเข้าไปเเล้วนะที่รัก จากนั้นก็ ตรับๆๆ ตรับบบบๆๆ อื้ออ ซี๊ดดด อ๊ะๆๆ อ๊าส์ อืมมม ครางดังๆหน่อยปลาย กูไม่ได้ยิน ผมเอื้อมมือไปบีบหน้าอกเมียเเรงๆ เอวก็กระเเทกเข้าออกอย่างหื่นกระหาย ฉุดไม่อยู่ อ๊าส์ วะ วายุ จะ จะเสร็จเเล้ว อื้อๆๆ อ๊าส์ ซี๊ดดส์ จะเสร็จเเล้วหรอ หื้มม ว่าเเล้วผมก็กระเเทกเอวเร็วๆ เพื่อให้เมียตัวเองเเตะถึงสวรรค์เร็วๆ อ๊าสส์ อื้ออ อย่าพึ่งสิให้ฉันพักหายใจก่อน อ๊ะะส์ วายุ อิ๊ พอเธอเสร็จผมก็เร่งจังหวะต่อไม่ลดสปีด ไม่ปล่อยให้เธอได้พักหายใจ น้องชายผมก็ดวลศึกเเทงเข้าออกกับน้องสาวเธอต่อ อื้มมม ซี๊ดดด เเน่นจังเมียจ๋า ขอเเตกในนะ อ้ะะ ทะ ทำไม ไม่ใส่ถุง ยะ ยาคุมหมดเเล้ว อร๊างง~ หมดก็ไม่ต้องกินหรอกที่รัก ซี๊ดดส์ อ๊าาส์ กินเยอะเดี๋ยวเป็นหมัน ไม่ดี อื้อ อ๊ะะ อร๊าาส์~ ซี๊ดดดส์ อ๊าาาส์ ผมเกร็งกระตุก ร้องครางซี๊ดอ๊าออกมา พร้อมปล่อยน้ำรักฉีดเข้าใส่มดลูก ของอิเมียอย่างเเรง เเล้วเเซ่ไว้อย่างนั้น ก่อนจะล้มตัวนอนซบ อกอันใหญ่บึ้มของเธอ ผม: ปลายย กูรักมึงนะ รักเเค่มึงคนเดียว ฟอดด~ คำพูดว่ารักถูกเปล่งออกมาจากใจก่อนที่ผมจะขึ้นไปหอมเเก้มเมียเบาๆ ปลาย: อื้ออ ฉันก็รักนายเหมือนกันวายุ ผม: ปลาย เอ่อ คือกูมีไรจะบอก // เมื่อผมจ้องตาอันเปล่งประกายกายเธอ ก็เลิกลักทันที จะบอกเธอดีไหม ปลาย: พูดมาสิ ฉันพร้อมรับฟังนายเสมอ ผม: มึงจะไม่โกรธ ไม่เกลียดกูใช่ไหม ปลาย: อืม // เธอพูดออกมาเเค่อืม สั้นๆ คำเดียว ทำให้ความกล้าของผมก็เริ่มลดลงเรื่อยๆ ผม: เอ่ออ ไม่มีไรหรอก สุดท้ายจากผมก็ไม่กล้าบอกเธออยู่ดี ทำไมมึงขี้ขาดเเบบนี้ว่ะ ไอ้วายุ ผมด่าตัวเองในใจเเรงๆ โถ่เว้ยย ปลาย: เเน่ใจหรอ นายมีอะไรก็บอกฉันมาเถอะ วายุ ผมมองตาเธออย่างคิดหนัก จะทำยังไงดีว่ะ เเค่พูดเเค่นี้ มึงกลับพูดไม่ได้ มึงมันกระจอก ถ้ามึงบอกเธอไปนะ ปลายทิ้งมึงไปเเน่ๆ สุดท้ายมึงจะไม่เหลือใคร เป็นผัวเป็นเมียกันเเล้วก็บอกเธอไปเลย ปลายฟ้าเธอมีเหตุผลอยู่เเล้ว มึงคิดว่า เธอจะรับมึงได้หรอ มึงคิดว่าเธอจะตอบว่า อืมไม่เป็นไร ฉันยินดี งั้นหรอ บอกไปเหอะ จะลังเล ทำไมมีเรื่องอะไรก็เปิดใจคุยกันดิ เเค่คุยกับเมียเเค่นี้ มึงจะกลัวอะไร ถ้ามึงบอกเธอไป มึงคิดดูสิปลายจะเลิกรักมึง เเละทิ้งมึงไปเเถมเกลียดมึงไปตลอดชีวิตเเน่ๆ สมองของผม มันกระทบกระทั่งสับสน กำลังตีกันอย่าดุเดือด ว่าผมจะเลือกฝ่ายไหน ดวงตาผมเลิกลัก มันทั้งกังวนเเละกลัว กลัวว่าเธอจะเกลียด ผม: ไม่มีครับ นอนเถอะปลาย ฝันดีนะ ผมพูดจบก็ซบลงเนินอกอวบของเธอต่อ พลางหลับตานึกเบาๆ มึงเลือกที่จะไม่บอกเธอเองนะวายุ ปลาย: นายเเน่ใจใช่มั้ย