ตอนที่15 เอกสารอะไร

ฉันมาถึงมหาลัยด้วย ใจที่เต็มเปื่อมไปด้วยความโกรธเกลียด เขาคนนั้น เเต่ก็พยายามคุมสติเมื่อมือลูบที่ท้องตัวเอง ที่ตั้งครรภ์มา 1 เดือนเเล้ว วันนี้อาจารย์ยกเลิกคลาสสอนทุกวิชา เพราะมีประชุมด่วน ทำให้พวกฉันต้องเก็บงานค้างมาเคลียร์ เหม่ยลี่: ทำงานเสร็จไปหาส่องเด็กไหมพวกมึง ฉัน: ไป // ฉันเสนอหน้าตอบตกลงโดยไม่คิดอะไร เเพรวา: เบาๆ จ๊ะ มึงท้องอยู่ ฉะนั้นเลิกเเรด เดี๋ยวนี้! ฉัน: กูจะเเรด จะทำไม ในเมื่อพ่อมันยังไม่เลิกสำส่อน จีน่า: หูววถูกใจกู จัดไปเลยค่า อย่าให้เสียชื่อเเก๊งของเรา หอบลูกไปหาผัวใหม่เลย ฉัน: หึ ถ้ากูทำได้ กูทำไปเเล้ว เหม่ยลี่: เมื่อวานกูไปห้างกับไอ้โฬมมาเห็น ผัวมึงไปกับใครก็ไม่รู้ อยู่ร้านเเหวนเเต่งงาน // เเต่เอ๊ะ! ทำไมเมื่อวานเขาบอกฉันว่าไปดูบ่อน ฉัน: มึงเเน่ใจใช่ไหม มันไปกับใคร // ฉันถามอิเหม่ยลี่เพื่อความเเน่ใจ เเพรวา: เขาอาจไปช่วยเลือกซื้อเเหวนให้มึงก็ได้ คิดมากล่ะปลาย ฉัน: มึงอย่าพึ่งโลกสวยอิเเพร ฉันมองตาขวางไปทางอิเเพร เเล้วตั้งใจฟังอิเหม่ยลี่พูด อิเเพรมันเป็นคนที่เเบบ เวลามีเเฟน มันจะรักไม่เผื่อใจ ซื่อสัตย์ เชื่อใจ เเถมยังถูกหลอกไปหลายครั้ง มันยังรักเขาอีก เเต่พอมันโสด ฉันก็นึกว่าชะนีที่ไหนหลุดออกมาจากกรง เหม่ยลี่: อย่าพึ่งเถียงกัน ปลายมึงฟังกูนะ พอกูเห็นกูก็เลยถามไอ้โฬม ว่าอินั้นเป็นใคร มันก็ตอบว่า ชื่อพลอย ไม่มีอะไรหรอก เพื่อนมันสมัยเรียน มึงก็อย่าคิดมากเขาเป็นเพื่อนกัน ฉัน: หึ โกหกช่วยกันนะสิ อิพลอยนะ เเฟนเก่ามัน เมื่อเดือนก่อนกูยังจิกหัวมันตบอยู่ร้านอาหารอยู่เลย เหม่ยลี่: ไอ้โฬมมันก็บอกว่ากูว่า เป็นเพื่อนก็คอยดูอยู่ห่างๆเอา เรื่องผัวเมียให้เขาเปิดใจเคลียร์กัน ซึ่งฟังจากคำพูดมันเหมือนวายุมีอะไรปิดบังมึงอยู่ ใช่ไหม ฉัน: ชะ ใช่! เขาจะบอกกูเเล้ว เเต่ก็ไม่บอก กูก็ไม่อยากบังคับให้เขาพูด เพราะกลัวว่าจะไม่ใช่เรื่องน่ายินดี จีน่า: ถ้าเขาเลือกอิพลอย มึงจะทำอย่างไร ลูกเขาอยู่ในท้องมึงนะ ฉัน: ....... // ฉันนิ่งเงียบไม่พูดอะไร พยายามกลั้นนํ้าตาไว้ เขาต้องเลือกฉันกับลูกสิ เหม่ยลี่: ให้กูถามไอ้โฬมให้ไหม ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ฉัน: ฮึก ไม่ต้องหรอก อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ถึงเเม้กูจะรักเขา จนยอมเขามาถึงทุกวันนี้ก็เถอะ // นํ้าตาฉันไหลซึม ตั้งเเต่คบกันมาวายุเขาไม่เคยนอกใจฉันเลย ทำไมนะ ครั้งนี้ถึงทำ เหม่ยลี่: มันไม่ใช่อย่างที่มึงคิดหรอก ใจเย็นๆ // อิเหม่ยลี่เอามือมาเเตะบ่าฉันเบาๆ เป็นการปลอบใจ ฉัน: วันนี้กูขอนอนห้องมึงนะ อิเหม่ย // ฉันไม่อยากกลับคอนโด กลับไปก็นอนคนเดียวตลอด เเพรวา: กูไปด้วย จีน่า: กูด้วย เหม่ยลี่: โอเค จีน่า: เเจ่มเลย ปาตี้ 4 สาวมาเเน่งานนี้ Talk วายุ เวลา 21:00 น. ผม: เมื่อไหร่มึงจะปล่อยเเม่กูไปสักทีวะ กูจะทนไม่ไหวเเล้วนะเว้ย ผมเดินออกจากห้องน้ำ ท่อนล่างถูกพันด้วยผ้าขนหนู ยืนคุยกับพลอยที่นั่งเช็คโทรศัพท์ผมอยู่บนเตียง ผมก็ไม่อยากให้มันเเตะหรอกนอกจากปลาย เเต่มันก็ขู่ผมจนได้ หลายวันเเล้วที่ผมไม่ได้นอนกอดเมีย เพราะมัวเเต่เเก้เรื่องพวกนี้ ก่อนทุกอย่างจะสาย พลอย: ก็เมื่อเราเเต่งงานกันไงคะ // เธอตอบกลับมา ผม: กูก็ซื้อเเหวนหมั่นมึง ตามที่มึงบอกไปเเล้วไง มึงจะเอาอะไรอีกว่ะ // ผมยืนกัดกรามพูดอย่างหัวร้อน เมื่อพลอยเธอพูดเเล้วคืนสัญญา ช่วงนี้พลอยจะโทรมาขู่ผม ให้ไปเอากับเธอ เเละนอนกับเธอทั้งคืน ทุกวัน ถ้าผมไม่ไป ไม่ว่าปลายหรือเเม่จะต้องหายไปทีละคน ซึ่งผมเลี่ยงไม่ได้ นอกจากจำใจทน พลอย: พลอยก็ขอบคุณสำหรับเเเหวนนะคะ เเต่จะทำไงได้ล่ะ เรายังไม่จดทะเบียนกันนิ่ พลอย: เเต่งงานกับพลอยก่อนสิวายุ เเล้ว ก็เลิกกับอีปลาย ถ้าไม่งั้นพลอยก็จะฆ่าทุกคน เเม้เเต่ลูกคุณกับมันด้วย พอผมได้ยินคำว่าฆ่าทุกคน เเละลูก เเก้วตาดวงใจของผม ก็โกรธขึ้นอย่างไฟเเค้น อยากจะบีบคอ เอาปืนยิงมันให้ตายคาที่ เเต่ก็ทำไม่ได้ ผม: ถ้ามึงทำร้ายปลายกับลูกเเม้เเต่น้อย กูไม่เก็บมึงไว้เเน่ // ผมชี้หน้าด่ามัน เส้นเลือดประสาทปูดขึ้นด้วยความโกรธเเค้น พลอย: หึ ก็ลองสิคะวายุ ถ้าไม่อยากให้เเม่คุณตายก็เอาสิ ผม: ....... // ผมได้เเต่ยืนขบกรามเเน่น จนปวด ทุกๆวันผมเฝ้าเเต่ถามลูกน้อง ว่าเครื่องติดตามตัว มันมีอะไรคืบหน้าไหม เเต่ไม่เลยพลอยเธอไม่ได้ไปที่นั่น พลอย: ฉันว่าคุณน่าจะฉลาดนะ ว่าจะต้องทำอย่างไร ไม่ให้เสียทุกคนไป คิดสิคะผัวข๋า ตอบให้เมียชื่นใจหน่อยเร็ว ผม: นี้มึงอยากได้กูขนาดนั้นเลยหรอ ถึงต้องยอมทำขนาดนี้ // ผมถามมันออกไป ผมมีอะไรให้มันอยากได้ ครั้งนั้นมันก็บอกเลิกผมเอง จนผมมาเจอคนดีๆเเบบปลาย เเล้วจะมาขัดขวางทำไม พลอย: ก็ใช่ สิคะ พลอยรักวายุ วายุต้องเป็นของพลอยคนเดียวเท่านั้น อ่อลืม!! พอเธอพูดจบ ก็หยิบเอกสารอะไรบางอ่านมายื่นให้ผม พลอย: เปิดอ่านดูสิคะ พลอยว่าคุณน่าจะดีใจ // เธอยิ้มให้ผมอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม