ตอนที่23 กราบฉันสิ

Talk วายุ ผมมองหน้าไอ้หมอหน้าหมา ที่มันเเนะนำสรรพคุณของอาหารให้เมียผมฟัง อย่างละเอียด จะเเดกก็รีบเเดกเหอะ!! ชาติหน้าจะได้กินไหม ใครเอามันเป็นผัว ผมว่ากว่าจะได้เยกัน มันคงเเนะนำสรรพคุณของหรรมมันก่อนเเน่นอน ไม่เหมือนผม ไม่พูดอะไรจับจูบจับเลีย กระเเทกเอวใส่อย่างเดียว หึ่! ไอ้หมอหมา: น้องปลายลองชิมนี้ดูนะครับ มีกรดโอเมก้า 3 ไอโอดีน เเล้วก็โปรตีนครับ จะช่วยให้เด็กฉลาดเเละเเข็งเเรง พี่ทำอร่อยมาก มาครับป้อน// มันยื่นช้อนตักอาหารมาจะป้อนเมียผม ถ้ารู้เเบบนี้ผมให้อิเมียไปเรียนดีกว่า ไม่น่าห้ามมันเลย ปลาย: อ่ะ เอ่อออ// ปลายลังเล หันหน้ามามองผม ผมก็มองเธออย่างอาฆาต เมื่อกี้ยังย้อนความผม เมื่อ 2 เดือนที่เเล้ว ในร้านอาหารตอนอิพลอยมา ที่บอกว่า อย่าวุ่นวายได้ป้ะ ทำเอาผมหน้าจ๋อยเลย สงสัยคำนี้มันจำฝังใจ ผมก็เช่นกัน ( ตอนที่ 8 ) ปลาย: เอ่อ หมอกรคะ ปลายกินเองได้ค่ะ // ปลายพูดปฏิเสธ ทำเอามันคอตกตักข้าวคำนั้นเข้าปากตัวเลยทันที จนผมหัวเราะสมนํ้าหน้ามันในใจดังๆ ผม: เขาไม่สวีทกับมึงหรอก เขาสวีทกับกูคนเดียว ฮ่า ฮ่า // ผมเลิกคิ้วให้มัน ไอ้หมอหมา: ...... ปลาย: ปลายดีกับทุกคน ที่ไม่ทำร้ายเเละไม่เคยทำให้เสียใจค่ะพี่หมอ อย่าสนใจเสียงนกเสียงกาเลย ผม: เสียงนกเสียงกาบ้านมึงดิอิเมีย กูครางให้ฟังทุกวัน ยังจำไม่ได้เหรอว่าเสียงผัวตัวเอง // ผมพูดให้ไอ้หน้าหมามันได้ยิน เผื่อจะเลิกยุ่งกับเมียผม ถึงเธอจะยังงอลก็เถอะ ปลาย: ...... // ปลายนิ่งเงียบ ใบหน้าเเดงฉํ่า เมียใครพูดเเค่นี้ก็เขิน จะไม่ให้ผมรักได้ยังไง ไอ้หมอหมา: ....... // ส่วนไอ้นี้ก็ หน้าเหว๋อไปเลย ก่อนจะหอบใจ อันเเตกร้าวมันกลับไป ไอ้หมอหมา: งั้น พี่กลับก่อนนะครับ เดี๋ยวจะได้รีบไปเคลียร์งานที่ค้างไว้ ปลาย: อ่อค่ะ ว่างๆ ก็เเวะมาหาได้นะคะ ไอ้หมอหมา: ครับ ทันทีที่มันออกไปผมก็จ้องปลายมันที ผม: กูไม่ชอบไอ้หมอหมา นั้นเลย ทำไมมึงต้องพูดดีกับมันด้วยว่ะ ปลาย: เขาเคยช่วยชีวิตฉัน ทำไมฉันต้องพูดไม่ดีกับเขาด้วยล่ะ ผม: อย่ายุ่งกับมันอีก กูไม่ถูกชะตากับมัน ปลาย: เเล้วทำไมฉันต้องทำตามด้วย ในเมื่อฉันเคยบอกนายว่าห้ามยุ่งกับเธอคนนั้น นายก็ไม่ทำ ผม: ....... ปลาย: ...... ผม: กูก็บอกมึงไปเเล้วไง เหตุผลทุกอย่างอ่ะ เลิกงอลเลิกโกรธกูเถอะนะ สัญญาจะเป็นผัวที่ดีเลย ปลาย: ทำให้ฉันเห็นสิ ผมยกยิ้มขึ้นก่อนจะ นั้นเเหละ ________ Talk ปลายฟ้า 4 เดือนผ่านไป ตอนนี้ฉันตั้งครรภ์ได้ 6 เดือนเเล้ว วายุพาฉันมาอยู่บ้านของเขา เพราะเขารำคาญหมอกร วันนั้นเขาเอายาสลบให้ฉันกิน เเล้วลักพาตัวมา พอฉันตื่นขึ้นก็พบว่าอยู่ที่นี่เเล้ว ช่วงนี้เขาดูเเลใส่ใจเป็นอย่างดีเพราะทำดีกับฉัน เเต่ฉันก็ยังไม่ให้อภัยเขา วายุ: ปลายจ๋า เลิกใจเเข็งเถอะนะครับ ดีกันๆๆ // เขานั่งกอดฉันจากด้านหลังที่นั่งอยู่ปลายเตียง ฉัน: อื้ออ ร้อนอย่ามากอด // ฉันพยายามเเกะมือเหนียวๆของเขาออก เพราะมันอึดอัด วายุ: ร้อนก็ถอดเสื้อสิที่รัก มาผมถอดให้ ฉัน: หยุด! เดี๋ยวนี้นะวายุ // ฉันมองเขาดุๆ มือก็จับมือหนาเขาไว้เเน่น ที่กำเลิกชุดคลุมขึ้น จนเห็นขาอ่อนขาว วายุ: ทำไมล่ะปลาย คุณไม่ให้ผมเอามา 3 เดือนเเล้วนะ มีผัวไม่รู้จักใช้งานผัวเลย ฉัน: ก็ได้ งั้นไปล้างจานสิ ผ้าซักยังไปซัก! วายุ: โถ่ปลาย มันไม่ใช่ งานเเบบนั้น งานที่ว่าคือ เเบบนี้ // พอพูดจบ ใบหน้าเขาก็ซุกซนอยู่ต้นคอฉัน ทั้งดูดทั้งไซร์ไปมา มือก็เลื่อนมาจับนม เพี๊ยะ ฉันตีเเขนเขาเเรงๆทีหนึ่ง ฉัน: วายุ อย่าทำเเบบนี้ ไม่เอา ไม่กลัวลูกหลุดรึยังไงกัน วายุ: ไม่หลุดหรอก ผมนิ่มนวลจะตายไป อีกอย่างก็ต่อเเขนต่อขาให้ลูกเราไง จะได้โตเร็วๆ ฉัน: ไม่!!// ฉันปฏิเสธเขาเสียงเเข็ง เเละนี้คือวิธีทรมานผัวของฉัน ในเวลางอลมันอยู่ คือการทรมานหรรมมัน วายุ: ขอร้องเถอะนะๆ กูจะลงเเดงตายเเล้ว เดี่ยวมึงเป็นเเม่ม่ายนะ ถ้าผัวตายอ่ะ // ห้ะ!! เเค่ฉันไม่ให้เอาก็จะตายหรอ มันตายก็ดี ฉันจะได้หาผัวใหม่ ฉัน: ก็ไปลงที่อื่นสิคะ // ฉันลองพูดคำนี้ เพื่ออยากรู้ว่าเขาจะตอบว่ายังไง วายุ: โห!! กูไม่กล้าหรอก ขนาดเเค่กู นอกกายมึงครั้งนั้น มึงยังงอลกู เเถมไม่ให้กูเอา จนถึงทุกวันนี้ กูเข็ดเเล้ว วายุ: ปลายจ๋า นะนะๆ ขอโทษ ฉัน: มือก็มี วายุ: ไม่เอา มีเมียเเล้วจะใช้มือทำไม นะปลายนะ กูขอโทษ จะไม่ทำอีกเเล้ว มีอะไรจะรายงานเมียทุกครั้งเลย นะๆๆ // ใบหน้าเขาซุกที่หลังฉันอย่างอ้อนวอน วายุ: นะคะ เมียจ๋า ขอโทษนะๆ ดีกัน ตัวเองอยากได้อะไรเขาจะซื้อให้เลย ขอเข้าไปหน่อยนะ // ปากหวาน ฉัน: กราบฉันสิ เผื่อฉันจะยอม // ฉันพูดพร้อมกับยกยิ้มขึ้น วายุ: อะ เอาจริงหรอ