ตอนที่ 7
“พี่ว่าคุณธนาดลคงต้องยกทรัพย์สินบางส่วนให้คุณน้าลีลากับแยมบ้างล่ะ เพราะคุณแม่ของแยมก็เป็นภรรยาที่จดทะเบียนสมรสถูกต้องตามกฎหมายนี่ไม่ใช่หรือ”
“ค่ะ...ก็ใช่”
“แล้วทำไมแยมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ”
พิทยาหรี่ตามองเมื่อเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายไม่สู้ดีนัก เขารู้จักกับอณัศยามาเป็นเวลานานตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยและเคยรู้เรื่องราวความสัมพันธ์ระหว่างนักศึกษาสาวรุ่นน้องกับลูกชายมหาเศรษฐีหมื่นล้านที่กลายมาเป็นพ่อเลี้ยงของเธอในภายหลัง
ทศรัสมิ์ พีรพัชรสกุล
ใครบ้างที่จะไม่รู้จักผู้ชายคนนั้น รูปหล่อพ่อรวยและเป็นที่สนใจของสาว ๆ ทั้งมหาวิทยาลัย แต่เขากลับให้ความสนใจรุ่นน้องเข้าใหม่เพียงคนเดียวนั่นคืออณัศยา มีข่าวคราวที่ทั้งสองคบหากันแพร่สะพัดไปทั่วในเวลานั้น แม้แต่เขาเองที่แอบมองรุ่นน้องคนนี้ก็ยังต้องผิดหวัง กระทั่งได้รู้ข่าวของทั้งสองอีกครั้งว่าเกิดความบาดหมางในครอบครัวจนถึงขั้นต้องเลิกรากันไป แล้วความหวังอันใหม่ก็จุดประกายขึ้น พิทยาพยายามเข้าหาอณัศยาอีกครั้ง แม้เธอจะไม่เคยแสดงออกว่าตอบรับความสัมพันธ์ที่เขาเพียรทอดสะพานไปหา บางทีเธออาจยังมีใจผูกพันอยู่กับคนรักเก่า แต่นั่นก็ไม่ทำให้พิทยาสูญเสียความตั้งใจ
“มาอยู่ที่นี่เองเหรอ...ผมหาคุณตั้งนานรู้มั้ย”
เสียงหนึ่งที่ดังขึ้นทำให้ทั้งอณัศยาและพิทยาหันไปมองพร้อมกันแต่คนที่แสดงอาการตระหนกคือหญิงสาวที่ดวงตาเบิกกว้างเพราะผู้มาใหม่คือบุรุษร่างสูงใหญ่ซึ่งยังสวมชุดสูทดูภูมิฐาน ทศรัสมิ์บิดริมฝีปากเป็นรอยยิ้มก่อนจะนั่งลงข้างหญิงสาวและวาดวงแขนโอบไหล่ร่างบางที่อยู่ในอาการตกตะลึงขณะพิทยาที่นั่งฝั่งตรงข้ามก็อยู่ในอาการนิ่งอึ้ง
“คุณออกมาคนเดียวแบบนี้ผมเป็นห่วง...คุณไม่รู้หรือว่าตอนนี้คุณไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้ว”
คำพูดจากปากของทศรัสมิ์ที่แสดงท่าทีสนิทสนมกับอณัศยาเกินธรรมดานั้นทำเอาพิทยาอึ้งทำอะไรไม่ถูก และสำหรับหญิงสาวแล้วยิ่งเป็นไก่ตาแตก
“คุณทศ...เอ้อ...”
อณัศยาเสียงขาดหายเพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกับชายหนุ่มที่เข้ามาขัดการสนทนาระหว่างเธอและพิทยาหนุ่มรุ่นพี่ และดูเหมือนทศรัสมิ์จะเข้าใจความรู้สึกของหญิงสาว เขาหันไปยิ้มกับพิทยาแต่ไม่ยอมเลื่อนแขนแกร่งออกจากไหล่บาง
“ต้องขอโทษด้วยนะครับที่เข้ามาขัดจังหวะ พอดีว่าผมจะมารับเมียผมกลับบ้าน ไม่ทราบว่าคุณคุยธุระกับแยมเสร็จหรือยัง”
ดวงตาคู่สวยเบิกกว้าง ความตระหนกตื่นแล่นเข้าจู่โจมความรู้สึกของหญิงสาว
เมีย...
ทศรัสมิ์พูดคำนั้นออกมาโดยไม่ยี่หระอะไรทั้งสิ้น พิทยาหน้าเจื่อน เขาอาจรู้จักลูกชายมหาเศรษฐีหมื่นล้านซึ่งครั้งหนึ่งเคยคบหากับอณัศยาแต่ไม่เคยรู้ว่าตอนนี้สถานภาพและความสัมพันธ์ของคนทั้งสองเปลี่ยนแปลงไปแค่ไหนแล้ว
“คุยเสร็จแล้วครับ...พอดีว่าผมติดต่องานให้แยมทำน่ะครับ เป็นผู้ช่วยช่างภาพนิตยสาร และแยมจะเริ่มงานในอีกไม่กี่วันนี้...เอ้อ...ถ้าอย่างนั้นเชิญคุณทั้งสองตามสบายนะครับ ผมคงต้องขอตัวก่อน”
พิทยากล่าวเสียงเรียบแต่เขาเองก็เงอะงะงุ่นง่านหยิบจับอะไรแทบไม่ถูกก่อนจะลุกขึ้นและเดินออกไปปล่อยให้อณัศยานั่งทำสีหน้าไม่พอใจที่ถูกทศรัสมิ์จู่โจมเข้ามาแบบนี้
“คุณทศ...ปล่อยนะคะ...นี่มันเรื่องอะไรกัน”
ร่างแน่งน้อยยายามสะบัดไหล่จากแขนแกร่งที่โอบแน่นแต่ยิ่งขัดขืนทศรัสมิ์ก็ยิ่งเบียดตัวเข้าไปจนชิด ใบหน้าคมคายที่ระบายด้วยรอยยิ้มเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นเหี้ยมเกรียม ริมฝีปากหยักหนาบิดเป็นรอยยิ้มเหยียดหยัน เขาหันมองที่ประตูหน้าร้านอีกครั้งก่อนหันกลับมายังหญิงสาว