ตอนที่ 8

“เนื้อหอมจริงนะ...ปล่อยให้แม่ตัวเองไปรับฟังเรื่องแบ่งมรดกจะได้ออกมาพบผู้ชายข้างนอกโดยสะดวกอย่างนั้นสิ” “พี่พีทเป็นรุ่นพี่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย คุณก็ได้ยินแล้วนี่คะว่าแยมมาคุยกับเขาเรื่องงาน แล้วนี่จะบอกได้รึยังว่ามันเรื่องอะไรกัน ทำไมคุณทศทำแบบนี้” “ก็ไม่มีอะไร...ผมก็มารับเมียกลับบ้านนี่ไง” “ใครเป็นเมียคุณ!...นี่คุณทศพูดเรื่องอะไรกัน แยมงงไปหมดแล้ว” “อย่าทำเป็นไม่เข้าใจ อย่าทำเป็นไร้เดียงสาดีกว่าอณัศยา ในเมื่อเรื่องนี้คุณกับแม่ของคุณรู้ดี!” เสียงนั้นเข้มเหมือนนัยน์ตาสีสนิทเหล็กลุ่มลึกที่เปลี่ยนเป็นขุ่นข้น อณัศยาเจ็บแปลบที่หัวไหล่เมื่อชายหนุ่มบีบมันไว้ด้วยมือหนาหนัก “คุณทศ...ฉันไม่รู้เรื่องที่คุณพูดมานะ อย่ามาปรักปรำฉันแบบนี้” “ถ้าอย่างนั้นก็ฟังไว้...วันนี้ผมไปที่บริษัทพร้อมแม่คุณเพื่อฟังการเปิดพินัยกรรมทั้งหมดของคุณพ่อจากทนายพิธาน ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของพีรพัชรสกุลตกเป็นของผมแต่เพียงผู้เดียว” “ก็ดีแล้วนี่คะ...คุณไม่ต้องห่วงหรอกนะคะ หลังจากนี้ฉันกับแม่จะออกจากบ้านของคุณลุงธนาดลโดยไม่เรียกร้องอะไรทั้งสิ้น” “นี่คุณอยากไปจากบ้านหลังนั้นจริง ๆ หรือแกล้งพูดให้ตัวเองดูน่าสงสารกันแน่ อณัศยา...และไม่ใช่ว่าคุณขอร้องให้แม่ของคุณมาขอร้องให้ผมช่วยหรอกหรือ” “ฉันไม่เข้าใจที่คุณพูด” “ถ้าอย่างนั้นก็ฟังไว้!” เสียงของทศรัสมิ์เข้มขึ้นและมันทำให้หญิงสาวชะงักกึก เขาเบียดตัวเข้าหาและโน้มใบหน้าลงไปจนชิดโดยไม่สนใจสายตาของคนในร้านว่าจะมองมาอย่างไร “พอแม่ของคุณรู้ว่าตัวเองไม่ได้ทรัพย์สมบัติอะไรสักอย่างก็วิ่งแร่มาขอความช่วยเหลือจากผม ซึ่งข้อตกลงระหว่างผมกับแม่ของคุณน่ะไม่ได้อยู่ในการรับรู้ของทนายประจำตระกูลหรอกนะ แม่ของคุณอยากให้ผมช่วยเหลือ ให้ได้ส่วนแบ่งจากมรดกของพ่อโดยไม่เกี่ยงงอนว่าผมจะให้มากน้อยสักแค่ไหน ผมยอมรับข้อเสนอของแม่คุณ แต่ต้องแลกกับการที่...” เขาละคำพูดไว้ขณะจ้องดวงหน้างามที่เต็มไปด้วยความหวั่นกลัว รอยยิ้มของทศรัสมิ์นั้นน่าหวาดหวั่นและแฝงไว้ด้วยความอำมหิต เขาทำให้อณัศยาเกิดความกระหายใคร่รู้จนต้องถามว่า “อะไร...คุณทศจะแลกเปลี่ยนอะไรกับแม่” “แลกกับการที่คุณต้องเป็นเมียของผม...โดยจดทะเบียนสมรสถูกต้องตามกฎหมาย!” อณัศยาไม่รู้ว่าเธอหูฝาดหรือตกอยู่ในความฝัน ถ้าหากเป็นความฝันมันก็คงเป็นฝันร้ายที่สุดเพราะแท้จริงทศรัสมิ์ไม่ได้หลงเหลือความรักที่มีต่อเธอ หญิงสาวชาไปหมดทั้งตัว สักครู่ก็รู้สึกร้อนผ่าวบนใบหน้าเพราะยิ่งขัดขืนร่างสูงใหญ่ก็ยิ่งเบียดเนื้อตัวเข้าหา “คุณทศ...ปล่อยค่ะ! ฉันยังไม่ได้เป็นอะไรกับคุณ คุณจะมาทำกับฉันในสถานที่แบบนี้ไม่ได้” “ทำไมจะไม่ได้...เดี๋ยวผมก็จะพาคุณไปจดทะเบียนสมรสด้วยกันที่อำเภอ” “แต่ฉันยังไม่ได้คุยกับแม่เรื่องนี้นะคะ มันเป็นเรื่องใหญ่มาก แม่ไม่เห็นบอกอะไรฉันเลย หรือว่าคุณบังคับแม่ของฉันให้ท่านต้องรับข้อเสนอของคุณ” “มันเป็นข้อเสนอของแม่คุณต่างหาก!” ทศรัสมิ์เสียงเข้ม แล้วหญิงสาวก็หยุดขยับตัวเพราะยิ่งขยับเขาก็ยิ่งบีบไหล่ของเธอแรงขึ้น รอยยิ้มหยันเหยียดขึ้นบนริมฝีปากหยักหนา “แม่คุณไม่ได้บอกให้ผมแต่งงานกับคุณหรอกอณัศยา เพียงแต่บอกว่าให้ผมช่วยเหลือ ผมก็แค่เสนอสิ่งนี้กลับไป แม่ของคุณดีใจจนเนื้อเต้นและตอบรับข้อตกลงในทันที” “แต่ฉันยังไม่ได้ตกลงอะไรกับคุณ...คุณน่าจะถามฉันสักคำว่าเต็มใจหรือเปล่า”