ตอนที่ 9
“ไม่จำเป็น!...สิ่งที่คุณทำได้ตอนนี้คือไม่สามารถต่อรองกับผมได้ไม่ว่าเรื่องอะไรทั้งนั้น คุณต้องทำตามความต้องการของผม ของผมคนเดียวเท่านั้น”
“มันไม่ใช่การแต่งงานหรอกค่ะคุณทศ ฉันรู้ว่าคุณมีแผนที่จะแก้แค้นฉันกับแม่ ฉันไม่จดทะเบียนสมรสกับคุณเด็ดขาด!”
“อยากให้แม่คุณลำบากก็ตามใจ”
คำพูดของชายหนุ่มทำให้ร่างแน่งน้อยที่สะบัดไหล่หลุดจากแขนแกร่งและกำลังจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ต้องชะงักแทบจะในทันที อณัศยาจ้องใบหน้าคร้ามเข้มที่เต็มไปด้วยความสะใจ ทศรัสมิ์ทำเหมือนกำลังถือไพ่เหนือกว่าเธอ
“คุณจะปฏิเสธข้อเสนอของผมก็ได้ แต่แม่ของคุณจะต้องพบกับปัญหาที่แก้ไม่ตกอย่างแน่นอน”
“นี่คุณทศพูดเรื่องอะไร”
อณัศยาเสียงอ่อนลง ร่างบางค่อย ๆ นั่งกลับลงบนเก้าอี้เหมือนเดิม เขายักไหล่ขณะพาดแขนทั้งสองบนพนักพิง ยิ้มหยันใส่เธอก่อนพูด
“ถ้าตอนนี้คุณคิดว่าอยู่ในสถานะที่จะทำอะไรก็ได้คุณกำลังคิดผิด อณัศยา...รู้ไว้ด้วยว่าแม่ของคุณเป็นหนี้ในบ่อนการพนันเกือบห้าสิบล้านบาท อย่าบอกว่าคุณไม่เคยรู้เรื่องที่แม่ตัวเองติดการพนันจนเป็นหนี้สินมากขนาดนี้ ถ้าไม่มีเงินไปคืนเจ้าของบ่อนภายในเวลาที่กำหนดคุณอาจไม่ได้เห็นหน้าแม่ของคุณตลอดชีวิต”
“ไม่จริงใช่ไหมคะ...คุณทศ...คุณแกล้งพูดให้ฉันรับข้อเสนอของคุณอย่างนั้นใช่ไหมคะ”
เสียงนั้นเริ่มสั่น อณัศยาร้อนรุ่มและรู้สึกเหมือนโลกทั้งโลกหนักอึ้งในทันใด เรื่องที่ลีลาเล่นการพนันนั้นเธอก็รู้มาก่อนแต่ไม่คิดว่าแม่ของเธอจะติดงอมแงมจนเป็นหนี้สินล้นพ้นตัวขนาดนี้ หากตอนนี้ธนาดลยังอยู่อาจช่วยแก้ปัญหาให้ได้ ทุกอย่างดูเหมือนจะสายไปเพราะตอนนี้เธอกับแม่ไม่มีใครคอยช่วยเหลืออีกแล้ว
“คุณรู้ว่าแม่ของคุณติดการพนัน...ถึงวันนี้คุณไม่เป็นเมียผมสักวันหนึ่งก็คงต้องไปเป็นเมียน้อยเศรษฐีเพื่อเอาเงินมาใช้คืนให้แม่ของคุณอยู่ดี!”
ทศรัสมิ์เค้นเสียงลอดไรฟัน อณัศยาไม่รู้ความคิดที่แท้จริงของเขา เขาเกลียดเธอจนล้นพ้นอกแต่กลับหยิบยื่นความช่วยเหลือมาให้มารดาโดยมีตัวเธอเป็นเดิมพัน เขากำลังเล่นเกมอะไรอยู่ แต่ที่รู้ตอนนี้คือเธอกำลังถูกตีกรอบและแทบไม่มีทางดิ้นหนี ชายหนุ่มยิ้มหยันขณะดึงข้อมือบางไปกุมไว้
“ผมรู้ว่าคุณเองก็คงไม่อยากลำบากหรอก...ไม่ได้รู้สึกดีหรือที่ตอนนี้คุณมีค่าตัวตั้งห้าสิบล้านบาท”
“แต่นั่นมันเป็นหนี้ของแม่...ถ้ามันเป็นเรื่องจริง”
“ผมเคยพูดเล่นกับใครที่ไหน!” เขาบีบมือเธอแน่น แน่นจนเจ็บแต่อณัศยากลับจ้องใบหน้าคร้ามคมโดยไม่ยอมแสดงอาการใด ๆ ออกมา
“ไปอำเภอกับผม จดทะเบียนเสร็จแล้วจะได้กลับบ้าน”
“คุณทศ...จะให้พวกเรากู้ยืมเงินคุณก็ได้ค่ะ”
อณัศยายังยื่นข้อเสนอแต่การเหนี่ยวรั้งของเธอนั้นดูจะไม่เป็นผล ชายหนุ่มก้มหน้าเข้าไปเกือบชิดและกรีดซ้ำหัวใจที่เจ็บปวดของหญิงสาวด้วยสายตาหยามเหยียด
“แบบนั้นมันจะไปสนุกอะไร...คิดว่าผมจะปล่อยคุณกับแม่ของคุณไปง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ สู้เก็บพวกคุณเอาไว้ ทรมานให้เจ็บเจียนตายและสุดท้ายก็ต้องถูกจองจำด้วยความโลภของตัวเองไปตลอดชีวิต!”
“คุณทศ...คุณไม่ได้ตั้งใจจะช่วยแม่ฉันจริง ๆ”
“ทำไมผมจะไม่อยากช่วยพวกคุณ...เพียงแต่...ช่วยให้ตายช้าลงก็เท่านั้นเอง!”
ครั้งนี้เขาไม่ปล่อยให้หญิงสาวคัดค้านหรือเหนี่ยวรั้งด้วยข้อเสนอใด ๆ อีกต่อไป คนตัวใหญ่ดึงมือร่างเล็กให้เดินตามเขาออกไปด้วยความเยือกเย็น อณัศยากลั้นน้ำตาไปตลอดทาง ไม่คิดว่าชีวิตของเธอจะต้องถูกบีบคั้นจากคนเคยรักที่กลายร่างเป็นซาตานและกำลังจะฆ่าเธอให้ตายทั้งเป็น ทศรัสมิ์ไม่ได้รักเธออีกแล้ว ที่เขาทำทุกอย่างเพื่ออยากเอาชนะ หากก็สายเกินไปที่เธอจะบอกเรื่องนี้กับลีลาเพราะแม้แต่แม่ของเธอก็ยังตกอยู่ในสถานะลำบากโดยไม่รู้เลยว่าผู้ที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือที่แท้คือมัจจุราชที่กำลังจะกระชากพวกเธอลงเหวลึก