ตอนที่ 28

Ploysai Part เมื่อกี้ ฉันตกน้ำแล้วฉันเห็นเฮียเคมาช่วยฉัน เขาเป็นฮีโร่ของฉันอีกแล้ว ว่าแต่..มันคือเรื่องจริงหรือว่าฉันฝันไปกันนะ ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมา จนเห็นภาพตรงหน้าค่อยๆ เบิกกว้างขึ้นและเป็นภาพเบลอๆ ของผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังมองลงมาที่ฉัน ฉันกะพริบตาสองสามครั้งเพื่อปรับโฟกัส จนกระทั่งเห็นภาพคนตรงหน้าชัดเจน อ่อ เฮียเคนี่เอง.. ฮะ!! เฮียเค!! ฉันสะดุ้งตื่นแล้วลุกขึ้นทันที “โอ๊ยย” ด้วยความที่ฉันลุกขึ้นกะทันหันทำให้ฉันหน้ามืดเลยต้องเอามือมากุมขมับตัวเองเอาไว้ “พลอย ไหวมั้ย” เสียงทุ้มๆที่ปนไปด้วยความเป็นห่วง พร้อมกับมือที่โอบหลังของฉันพยุงไม่ให้ฉันล้มลงไป ทำให้ฉันหันไปมองหน้าของเขาที่ใกล้เพียงแค่คืบ ฉันสบตาเฮียได้ไม่นานก็รีบเบือนหน้าหนีไปทางอื่นทันทีด้วยความเขิน ส่วนเฮียก็ปล่อยมือที่โอบฉันไว้ แล้วกลับไปยืนที่เดิม ฉันค่อยๆมองดูรอบๆ ว่าที่นี่ที่ไหน ก็พบว่าฉันกำลังอยู่บนเตียงกว้างสีขาว อยู่ในห้องที่สูงโปร่ง และตกแต่งไปด้วยของต่างๆที่เป็นสีขาว สบายตา ว่าแต่ทำไมฉันรู้สึกว่ามันโล่งๆจัง ไม่ได้หมายถึงห้องนะ แต่หมายถึงตัวฉันนี่ละ! ฉันเลยก้มมองดูตัวเองก็พบว่า ฉันกำลังใส่เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่สีขาวของใครสักคนอยู่ ซึ่งแน่นอนคงเป็นของใครไม่ได้ถ้าไม่ใช่ของคนตรงหน้า แล้วข้างในก็โล่งบ่งบอกว่าไม่ได้มีอะไรอยู่ข้างใน เพราะฉะนั้น ตอนนี้คือฉันโนบราและเสื้อผ้าเป็นสีขาว ถึงจะไม่เห็นอะไรข้างในก็เหมือนเห็น! “กรี๊ดดด” ฉันรีบเอาผ้าห่มขึ้นมาปิดร่างตัวเองจนมิดคอทันที ก่อนจะหันไปมองเฮียด้วยสายตาสับสน ไม่รู้ว่าจะโกรธ จะอาย หรือจะสงสัยว่าใครเป็นคนเปลี่ยนเสื้อฉันก่อนดี “คะ ใครเปลี่ยนเสื้อให้พลอย” ฉันโพล่งถามออกไปทันที โดยที่เฮียเคยังคงมีสีหน้าที่นิ่งเฉยเหมือนเดิม ตลอดการเคลื่อนไหวของฉันตั้งแต่ตื่นมา “เฮียเอง” คำพูดนิ่งๆสองคำนั่น เปรียบเสมือนดั่งมีดประหารก็ไม่ปาน มันเหมือนฉันโดนตัดหัวแล้วเสียบประจารอยู่หน้าปราสาท แล้วทุกคนก็ออกมาแห่มุงประจานด่าฉันว่าหน้าไม่อาย อร๊ายยย แบบนี้เขาก็เห็นหมดแล้วสิ!!! “ไม่เห็นหรอก ปิดไฟ” แต่แล้วเฮียพูดมาหน้าตาเฉยมาก ทำให้ความอายก่อนหน้าจางลงไปบ้าง แต่มันก็ไม่หมดและตอนนี้ฉันก็ได้แต่นั่งนิ่งพร้อมเอาผ้าห่มมาคลุมตัวจนมิด แล้วมองหน้าเฮียเคค้างอยู่อย่างนั้น “ปวดหัวมั้ย อาการเป็นยังไงบ้างครับ” เฮียเปลี่ยนมาถามฉันด้วยเสียงทุ้มอย่างอ่อนโยน จนทำให้ฉันที่มีอาการเขินก่อนหน้า กลับกลายเป็นอ่อนไหวระทวยไปแทน “ไม่ค่ะ เออ พลอยว่าพลอยกลับเลยดีกว่า” “นอนที่นี่” “แต่ พลอยยังไม่ได้โทรบอกแม่เลย พวกเพื่อนๆด้วย พลอยออกมาคุยกับพี่ยีนส์แล้วก็หายไปเลย ทุกคนคงเป็นห่วง” “เรื่องเพื่อน เฮียบอกให้แล้วครับ ส่วนแม่ก็ไม่ต้องห่วง เฮียบอกให้ศรโทรไปบอกแม่พลอยแล้วว่าคืนนี้พลอยจะนอนกับเพื่อน” เฮียพูดออกมาด้วยท่าทีเหมือนเรื่องปกติ แต่สำหรับฉันมันไม่ใช่ ยัยพวกนั้นแซวฉันยับแน่! “แล้วมือถือพลอยละ” “มันเปียกจนพังไปแล้ว” ดีนะ ฉันอัพรูปอัลบัมของเฮียขึ้นบนคราวด์หมดแล้ว “แล้วพี่ยีนส์ละคะ” “…” ฉันไม่คิดเลยว่าพี่ยีนส์จะร้ายถึงขนาดนี้ นั่นมันจงใจฆ่าฉันชัดๆเลยนะ แต่ดูจากสีหน้าเฮียที่นิ่งไปและไม่ได้ตอบอะไรออกมา เขาก็คงไม่รู้ละมั้ง “แล้วที่นี่ที่ไหนคะ” “คอนโดเฮีย” ฮะ นี่ฉันมานอนในห้องนอนของเฮียเค ที่เข้านอนทุกวันเหรอ อร๊ายยย ว่าแต่ถ้าฉันนอนที่นี่แล้วเขาละ? “แล้วที่นี่มีห้องนอนกี่ห้อง..คะ” “ห้องเดียว” ฮะ!! ห้องเดียว ให้ตายเถอะ “แล้ว..เฮียนอนไหน” ฉันถามออกไปเบาๆ พร้อมกับหลบตาเฮียไปมา อย่าพูดออกมาเชียวนะ ว่านอนห้องนี้อะ ตอนนี้เฮียกำลังมองฉันด้วยสายตาที่แปลกๆ จนฉันขนลุกไปหมด จนกระทั่งเขาเริ่มยิ้มมุมปากแล้วก็เอามือมาวางบนหัวฉันพร้อมกับโยกไปมาก่อนที่จะตอบออกมาช้าๆ ที่ทำให้ฉันลุ้นจนเกือบหัวใจวาย “หึหึ .. เฮียนอน...” “...โซฟาข้างนอกครับ” ฟู่วววว แล้วไป ไม่งั้นฉันหัวใจวายแน่ ซึ่งมันก็เกือบจะดีอยู่แล้วเชียวถ้าเขาไม่พูดประโยคต่อมา “เพราะถ้านอนในนี้ ..เฮียกลัวจะอดใจไม่ไหว” ตึกตัก ตึกตัก ฉันหันควับไปมองหน้าเขาทันทีด้วยความตกใจ และที่ตกใจไม่ใช่แค่คำพูดของเขาเท่านั้นนะ เพราะตอนนี้สายตาของเฮียกำลังมองฉันมาอย่างเจ้าเล่ห์แปลกๆ ก่อนจะลากสายตาไปมองบริเวณใต้คอของฉัน ถึงแม้ว่าฉันจะห่มผ้ามิดแต่ฉันก็เข้าใจได้ว่าเขาคิดอะไรอยู่! “หมายความว่าไง...” ฉันกระชับผ้าห่มตรงตัวของฉันให้แน่นขึ้นกว่าเดิม ก่อนจะพูดต่อ “ที่เฮียบอกว่าไม่เห็น ปิดไฟ เฮียโกหกใช่มั้ย!!” ฉันโพล่งออกไปด้วยความเสียงดัง ส่วนเฮียก็เอาแต่ยิ้มมุมปาก “หึหึ ฝันดีนะครับ พลอยใสของเฮีย จุ๊บ” เฮียเคพูดพร้อมกับก้มลงมาจูบลงตรงหน้าผากแล้วก็เดินออกจากห้องไปเลย ทิ้งฉันที่นอนค้างมองเขาเดินออกไปอยู่อย่างนั้น นี่เขาเห็นของฉันหมดแล้วจริงงใช่มั้ย อร๊ายยยยย จะเอาหน้าไปไว้ไหนเนี่ย พลอยใส!! //. . . ฉันค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา ภาพตรงหน้าทำให้ฉันรู้ว่าเมื่อคืนฉันไม่ได้ฝันไป ฉันมานอนห้องนอนของเฮียเคจริงๆ ให้ตายเถอะ ฉันได้แต่หยิบผ้าห่มขึ้นมาปิดปากแล้วกรี๊ดออกมาแบบไม่มีเสียง กรี๊ดดด ว่าแต่ตอนนี้เฮียอยู่ไหนนะ จะอยู่โซฟาข้างนอกอย่างที่เขาบอกหรือเปล่านะ หรือว่าจะออกจากที่นี่ไปแล้ว ฉันค่อยๆลุกขึ้นยืน ทันทีที่เท้าแตะพื้น ฉันก็รู้สึกเย็นวาบขึ้นมาทันที เพราะตอนนี้ฉันโล่งมากยังไงล่ะ เอาไงดีนะ จะเปลี่ยนเสื้อก่อนดีมั้ย แต่ไปยุ่งกับของส่วนตัวของเขามันก็ดูไม่ดีหรือเปล่านะ? งั้น แง้มๆ ออกไปดูลาดเลาก่อนละกัน ฉันค่อยๆเปิดประตูออกไป นอนโซฟาจริงๆ ด้วย.. ภาพที่เห็นอยู่ตอนนี้ราวกับภาพวาด และภาพในสมองที่ฉันเคยจินตนาการเมื่อก่อน ว่าตอนเจ้าชายของฉันนอนจะเป็นยังไงนะ และภาพนั้นก็ทำให้ฉันต้องเดินเข้าไปหาเหมือนมีแรงดึงดูดอะไรบางอย่าง ฉันมองดูท่านอนหงายหน้าตรง มือสวยนั่นที่ประสานไว้ตรงหน้าท้อง รวมถึงลมหายใจแผ่วเบา ทำให้ฉันคิดว่า ขนาดนอนหลับ ก็ยังดูเป็นเจ้าชายน้ำแข็ง.. ยิ่งเห็นภาพแบบนี้แล้ว ยิ่งรู้สึกว่าอยากจะถ่ายรูปเก็บเอาไว้จริงๆ ภาพแบบนี้ไม่ได้เห็นกันง่ายๆเลยนะเนี่ย แต่..ฉันไม่มีมือถือนี่นา เห้อ!! ฉันลงไปนั่งข้างๆเขา แล้วจ้องมองใบหน้าที่หล่อเหลา ใบหน้าของคนที่ฉันแอบมองมาตลอดสี่ปี ตอนนี้เขาอยู่ใกล้ฉันเพียงแค่คืบเดียวเท่านั้น ทำไมผิวของเฮียมันถึงได้ขาวเนียนขนาดนี้นะ เหมือนได้รับการดูแลบำรุงมาเป็นอย่างดี เผลอๆดีกว่าผิวหน้าของผู้หญิงบางคนซะอีก แล้วก็ดวงตาที่ปิดสนิทนี้สินะ ที่ฉันมักจะเห็นบ่อยๆ เวลาเขาต้องการสมาธิ หรืออยู่ในที่คนหมู่มาก แต่พอลืมตานี้ขึ้นมาเมื่อไร มันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเย็นยะเยือก ไม่ก็ละลายไปเลยในบางครั้ง ซึ่งช่วงหลังๆ ฉันรู้สึกไปจะละลายกับดวงตาคู่นี้ซะมากกว่า.. ฉันมองลงมาเรื่อยๆ จนถึงปากของเขา ..ปากสีแดงสุขภาพดี ปากนี้สินะ ที่ชอบทำโทษและให้รางวัลฉันบ่อยๆ งื้ออ ส่วนจมูก ..จมูกเขาค่อนข้างโด่งได้สัดส่วน ผสมลงตัวระหว่างยุโรปและเอเชีย ถึงหน้าเฮียจะออกไปทางจีนแต่บางส่วนก็ดูเป็นชาวตะวันตกอยู่บ้าง จมูกเขาโด่งจริงๆด้วยแหะ ฉันรู้ตัวอีกทีก็เผลอเอามือไปจับตรงจมูกของเขา และทันทีที่สัมผัส เฮียก็เอามือมาจับมือฉันไว้ พร้อมลืมตาขึ้นมาทันที!! พรึบ ซวยละ!! “แหะๆ ตื่นแล้วเหรอคะ” ฉันได้แต่ยิ้มแห้งๆไปให้เขา ส่วนเฮียก็เอาแต่จับมือของฉันแล้วก็มองฉันนิ่งอยู่อย่างนั้น ขวับ!! แต่แล้วจู่ๆ เฮียก็ลุกขึ้นพร้อมจับฉันพลิกตัวให้นอนหงายอยู่บนโซฟา แล้วตัวของเขาเองก็เปลี่ยนมาเป็นคร่อมฉันทันที ท่านี้..มันไม่โอเคนะเฮีย! แล้วคือเสื้อที่ฉันใส่ตอนนี้ไม่มีอะไรข้างในเลย การที่เขาคร่อมฉันแล้วทับทั้งตัวแบบนี้ มันก็ไม่ต่างอะไรกับการสัมผัสแนบชิดกัน ทุกสัดส่วนของฉันเขาก็ต้องรับรู้หมดน่ะสิ!! งื้อออ “แต๊ะอั๋งเฮียเหรอ” เฮียพูดมานิ่งๆ พร้อมมองหน้าฉันในระยะที่แทบจะแนบชิดกันเลยทีเดียว “เออ ปะเปล่าค่ะ พลอยแค่..แค่..จะปลุกเฉยๆ” “หึหึ เคยบอกแล้วใช่มั้ย ..โกหกต้องโดนลงโทษ” ยังไม่ทันขาดคำ เฮียก็ประกบลงบนปากของฉันทันที อื้อออ เอาอีกแล้วววว เฮียจูบฉันอยู่อย่างนั้น พร้อมเล่นลิ้นไปมา ส่วนฉันก็ดิ้นไปดิ้นมาเพื่อให้หลุดพ้นเพราะรู้สึกถึงความวาบหวิวเกินไป แต่ยังไงก็สู้แรงของคนบนร่างไม่ได้เลยสักนิด และที่สำคัญตอนนี้ฉันรู้สึกว่าเสื้อฉันมันเลิกขึ้นมาเรื่อยๆแล้ว จนทำให้ฉันต้องเปลี่ยนเป็นหยุดนิ่งแทน แต่ทุกอย่างที่ฉันกำลังเขินอยู่ ไม่ว่าจะเป็นการจูบหรือการที่เขาแนบเนื้อกับตัวฉันนั้น ก็เทียบเท่าไม่ได้เลยกับสิ่งที่ฉันได้สัมผัสอีกอย่างหนึ่งตลอดเวลา นั่นก็คืออะไรแข็งๆ ที่ทิ่มอยู่ตรงต้นขาของฉันยังไงล่ะ! และฉันก็รู้สึกว่ามันดันฉันมาเรื่อยๆ ทำให้ฉันต้องนิ่งยิ่งกว่าน้ำแข็งซะอีกตอนนี้ อึก! ผ่านไปสักพักเฮียก็ผละปากออกมา ก่อนจะก้มลงไปแนบกับซอกคอของฉันเอาไว้นิ่งๆอยู่อย่างนั้น ซึ่งฉันก็พยายามจะดันเขาออกไป “ฮะ เฮีย” “อยู่นิ่งๆ” เขาพูดออกมา ขณะที่ปากนั่นยังคงแนบกับแอ่งชีพจรตรงต้นคอของฉันอยู่ ซึ่งตอนนี้มันต้องเต้นดังเหมือนคนมาตีกลองรัวๆแน่นอน ตึกตัก ตึกตัก ฉันพยายามทำตัวนิ่งที่สุด พร้อมกับกลั้นหายใจไปด้วย จนผ่านไปสักพัก เขาก็ลุกขึ้นมาพร้อมกับสีหน้าที่เหมือนสกัดกั้นอารมณ์ ส่วนฉันก็รีบลุกขึ้นตามพร้อมจัดแจ้งดึงชายเสื้อให้ยาวคลุมเข่าเหมือนเดิม “ใครสั่งใครสอน ให้แต่งตัวแบบนี้ออกมาปลุกผู้ชายกัน”