已经是第一章了
บทที่1 : พบกันครั้งแรก....
\"หนูอัน!!\"
\" คะ! เสียงเรียกอันตึงเครียดของเสียงเรียกดังมาแต่ไกล
\" อ้าว ! หมอมิ ตกใจหมดเลยเรียกเสียงดังแบบนี้มีอะไรให้รับใช้หรือเจ้าคะ? ท่านหญิงมิ\"
\" เราเนี่ยมัวแต่เล่นตลอดเลย โตแล้วนะ \"หมอสาวค่อนขอดอันนาที่มัวแต่เล่น
\" อะไรกันคะหนูอันก็แค่เห็นว่าหมอมิเครียดนี่คะ คนเขาอุตส่าห์หวังดี แบบนี้มีงอน \" หล่อนแกล้งงอนแต่ไม่ได้จริงจังอะไรนัก
\" คือ.... หมอมีเรื่อง เอ่อ!!! ให้หนูอันช่วยหน่อยจ้ะ..เอ่อ!!!..\" หมอสาวลังเลที่จะพูดออกไป
\" บอกมาเถอะค่ะ หนูอันอยากช่วยถ้าช่วยได้ พูดมาเถอะค่ะไม่ต้องเกรงใจ \" หล่อนพูดอย่างจริงจังและจริงใจ จนหมอสาวเบาใจขึ้นมาบ้าง
\" คือ! คุณป้าหมอป่วยน่ะจ้ะต้องการคนดูแลในช่วงนี้ แล้วก็...ท่านเคยเห็นหนูตอนไปที่บ้านหมอ แล้วอีกอย่างท่านก็ชอบหนูอันมากๆด้วย ท่านบอกว่าหน่วยก้านหนูอันใช้ได้ไม่ผอมแห้งปวกเปียกจนเกินไปแล้วที่สำคัญ ท่านชอบคนผิวขาวน่ะจ้ะ สรุปแล้วคุณป้าอยากให้หนูอันเป็นคนไปดูแลท่าน \" หมอสาวเอ่ยเสียงแผ่วเบา
\" นี่คงไม่ได้หมายความว่าหมอมิจะใหหนูอันไปดูแลคุณป้าของหมอมิใช่ไหมคะ ? \" อันนาทำตาลุกวาวอึ้งไม่คิดว่าเรื่องที่ขอให้ช่วยจะเป็นเรื่องนี้ไปได้
\" เอางี้!! หมอว่าเย็นนี้เลิกงานแล้วเราไปเยี่ยมท่านกัน ถ้าเกิดว่าหนูอันไม่อยากทำก็ปฎิเสธท่านไปเลย หมอจะได้ช่วยท่านหาคนใหม่โอเคไหม? \"หมอสาวตัดบท ส่วนหล่อนได้แต่ยืนนิ่งกลืนไม่เข้าคายไม่ออกปฎิเสธไม่เป็นเลยต้องปล่อยเลยตามเลย
\"ค่ะ!! เราไปเยี่ยมท่านกัน แฮ่ๆๆ \" หล่อนยิ้มเจื่อน
\" ดีใจจังที่หนูอันยอมรับปาก \" หมอสาวดีใจจนออกนอกหน้าจุ๊บที่แก้มนวลของหล่อนไปหนึ่งที
\" หมอมิ ทำอะไรคะ? อายคนอื่นเขา เสียลุคคุณหมอสุดสวยรวยเก่งหมดค่ะ\"
\" ไม่เห็นเป็นไรเลยก็คนมันดีใจ มีความสุขนี่นา เฮ้ย!หมอไปก่อนมีออกตรวจโอพีดีเช้าด้วย บ๊ายบาย!! \"
ณ โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ใจกลางเมือง
\" โอ๊ย!!! กลืนไม่เข้าคายไม่ออกจริงๆ ทำอะไรไม่ถูกตื่นเต้นไปหมดต้องไปคุยกับระดับคุณหญิงคุณนายขนาดนั้นฉันจะทำตัวยังไงต้องเรียกเขาว่ายังไงเนี่ย \" อันนาบ่นพึมพำเป็นหมีกินผึ้ง
\" หนูอัน! หนูอัน! ยัยหนูอัน!\" อันนาสะดุ้งสุดตัว
\" หมอมิเรียกเสียงดังจังตกใจหมดเลย \"
\" หมอเรียกเราตั้งหลายครั้งมัวแต่เหม่อลอยนะเราถึงแล้วจ้ะ \"
\" ค่ะๆ เอ่อ! หมอมิคะ อันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะหมอมิเดินไปก่อนเลยก็ได้ค่ะ \"
\" โอเค!ได้ รีบตามมาล่ะ อย่าให้ผู้ใหญ่ต้องคอยนานรู้ไหม?\"
\" ค่ะท่านหญิง มิ!! \"
\" เดี๋ยว! แล้วเราจำได้นะว่าตึกไหน?ชั้นไหน? \" หมอสาวย้ำกลัวว่าหล่อนจะหลงทางไปไม่ถูก
\" เจ้าค่ะจำได้เจ้าค่ะ \"
\" ห้องน้ำอยู่ไหนนะ? ขอโทษนะคะป้าห้องน้ำไปทางไหนคะ? \" อันนาเดินมาถามแม่บ้านที่ทำความสะอาดอยู่บริเวณนั้น
\" ทางด้านโน้น!ค่ะคุณ \" ป้าแม่บ้านชี้บอกทาง
\" ขอบคุณนะคะ \" อันนาไม่ลืมกล่าวขอบคุณป้าแม่บ้าน หล่อนเดินมาตามทางห้องน้ำเงียบสงัดจนน่าขนลุก เพราะเป็นช่วงเวลาสองทุ่มแล้วเป็นเวลาที่เวรกลางวันคงกลับกันหมดแล้ว คงประจวบเหมาะที่ตึกที่นี่เป็นตึกวีไอพี เลยทำให้ผู้คนบางตาไปกันใหญ่ หล่อนเดินตามทางไปเรื่อยๆ แต่ต้องหยุดชะงักเพราะความตกใจสิ่งที่พบเจออยู่ตรงหน้าในตอนนี้
\" เฮ้ย! บ้าบอ! \" หล่อนอุทานออกมา คนสองคนผละออกจากกันเพราะเสียงอุทานของคนจัวเล็กที่ยืนตะลึงอ้าปากค้างกับสิ่งที่เห็น หล่อนกระพริบตาปริบๆ
\" ขอโทษ! ค่ะไม่ได้ตั้งใจขัดจังหวะ \" พอตั้งสติได้หล่อนก็รีบหันหลังกลับ เดินจ้ำอ้าวออกมาทันที
\" นี่เธอกลับมาคุยกันก่อน \" เขารีบวิ่งตามหล่อนออกมา มือหนาคว้าหมับที่แขนเรียวของหล่อนไว้
\" เท่าไหร่? \" อันนาทำหน้างงๆกับสิ่งที่เขาถามออกมา
\" อะไรเท่าไหร่? ฉันไม่ขายบ้ารึเปล่า? \" เขายิ้มเยาะหล่อน
\" แล้วกรุณาปล่อยแขนฉันด้วยค่ะ รู้จักกันรึไงห๊ะ!!? ถึงได้มาจับแขนฉันไว้ \" อันนาถามเขารัวเป็นชุดไม่เว้นช่วงให้เขาได้โต้ตอบ
\" นี่คุณคิดไปถึงไหน? ผมหมายถึงคลิปที่คุณแอบถ่ายเราเมื่อกี้นี้ต่างหาก \" เขามองหล่อยอย่างพิจาราณาตั้งแต่หัวจรดเท้า
\"นี่! คุณอย่ามามองฉันด้วยสายตาแบบนี้นะฉันไม่ชอบ \"
\" หึๆๆ... ผมก็มองดูว่าเด็กกระโปโรแบบคุณถ้าขายใครจะซื้อ \"
\"ไอ้บ้า!! ไอ้ทุเรศ มากล่าวหาคนอื่นแล้วยังจะดูถูกคนอื่นอีกไม่มีมารยาท \"
\" อย่าพูดมาก ต่อความยาว เอามา \"
\"ไม่มี!! \" หล่อนหน้าแดงก่ำด้วยความโมโหสุดขีด ที่อยู่ไเขาก็มากล่าวหาหล่อนลอยๆทั้งที่ไม่มีหลักฐาน
\" มโน! รึเปล่าคุณ หรือดูละครมากไป ถึงได้คิดอะไรมั่วๆเป็นตุเป็นตะได้ขนาดนี้ ฟังฉันนะคุณ ฉันไม่มีคลิปอะไรทั้งนั้นเข้าใจตรงกันนะคะ จบนะเพราะฉะนั้นเลิก มโน!\"
\" แต่ผมเห็นคุณถือโทรศัพท์หันมาทางเราสองคน คุณแอบถ่ายผมใช่ไหม? บอกมาเดี๋ยวนี้\"
\" นี่! คุณถ้ากลัวคนเขาแอบถ่ายอย่ามาทำอณาจารแถวนี้ไปทำที่บ้านที่ห้องสิ ไม่ใช่แถวซอกตึกแบบนี้ ...\" หล่อนตอกกลับเขาอย่างเจ็บแสบ
\" นี่! เธอมันจะมากไปแล้วนะ...\" เขากัดฟันกรอดแสดงถึงความโกธรจัด อยากขย้ำหล่อยให้แหลกคามือนัก
\" อ้อ!! แล้วอีกอย่างภาพบัดสีแบบนี้ฉันไม่ถ่ายให้เปลืองแบตมือถือหรอกนะคุณจะบอกให้ \" พูดจบหล่อนก็รีบวิ่งโกยแนบออกมาทันที เขาได้แต่มองตามหล่อนอย่างหัวเสีย นึกเจ็บใจไม่น้อย
\"สังคมสมัยนี้หน้ากลัวชะมัดอยู่ยากทุกวันรีบไปดีกว่าเสียเวลาจริงโดนด่าแน่เลยเราปล่อยให้ผู้ใหญ่รอนานตายๆๆๆ\"...........
已经是最新一章了
加载中
