已经是第一章了
บทที่ 2 : เจอจัง..จัง...
ก๊อก!..กอ๊ก!... \"เสียงเคาะประตูดังขึ้น
\" อ้าว! มาแล้วเหรอแม่ตัวดี น่าตีจริงเชียว ปล่อยให้ผู้ใหญ่รอตั้งนานสองนานแล้วนี่เป็นอะไร? หน้าตาตื่นมาเชียวผีหลอกหรือไง?\"
\" เปล่าคะ! ถ้าเป็นผียังจะดีกว่าสิคะหมอมิ แต่ดันเป็นภาพบัดสีบัดเถลิงของผู้หญิงกับผู้ชายคู่นึงต่างหาก สังคมสมัยนี้น่ากลัวสุดๆ\"
\" เอาล่ะ! เอาล่ะ! เข้ามาด้านในได้แล้วหมอจะแนะนำให้รู้จักคุณป้าของหมอ คุณป้าคะ! นี่ยัยหนูอัน ค่ะ! \"
สาวน้อยผู้ที่พึ่งมาถึงไม่ลังเลใจที่จะยกมือไหว้ผู้ที่สูงวัยกว่าแต่ยังดูสวยสง่าแถมดูท่าทางใจดีอีกด้วย
\" ไหว้พระเถอะจ๊ะ! หนูอัน! \"
\" คุณป้าคงเคยเจอหนูอันบ้างแล้ว ตอนที่ไปบ้านมิ\"
\" เคยเจอผ่าน ๆ แต่ยังไม่เคยคุยกันเป็นเรื่องเป็นราวสักที ไหนมาให้ป้าสัมภาษณ์สิ เราเรียนจบอะไร? มาล่ะ \"
\" หนูจบบริหารธุรกิจค่ะคุณหญิง\" อันนาเล่าให้คุณหญิงแขไขฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ
\" หนูอัน! ไม่ต้องเรียกป้าว่าคุณหญิงหรอกจ้ะเรียกว่าคุณป้าเฉยๆก็พอ จะได้ไม่อึดอัด สบาบๆดีกว่า \"
\" ได้หรือคะ หมอมิ?\"
\" ถามคุณป้าสิจะถามหมอทำไมกันเล่าเด็กคนนี้ ผู้ใหญ่ให้เรียกแบบไหนก็ตามนั้นแหละจ้ะ\"
\" ได้ค่ะ! เอ่อ!! คุณป้า! \" ทั้งสามคนคุยกันอย่างออกรสออกชาติ หัวเราะดังลั่นห้อง หล่อนสร้างเสียงหัวเราะให้คนแก่ได้กระชุ่มกระชวยหัวใจกับเรื่องเล่าของหล่อนที่มีหลากหลาย พลันเสียงประตูก็ดังขึ้น
ก๊อก!..ก๊อก!..ก๊อก!....
\" หนูอัน! หมอฝากเปิดประตูทีจ้ะ \"
\" ได้ค่ะ! \"
\" งั้นหมอมิ ป้าวานพาป้าไปเข้าห้องน้ำทีเมื่อกี้มัวแต่หัวเราะเรื่องตลก หนูอันจนไม่อยากเข้าห้องน้ำเลยทีเดียว \"
\" ค่ะ! \"
หมอสาวพาผู้เป็นป้าไปยังห้องน้ำตามคำขอ ส่วนหล่อนเมื่อเดินไปถึงประตูห้องก็เปิดต้อนรับผู้มาเยือนทันที แต่ต้องชะงักตกใจที่แขกผู้มาเยือนกลับเป็นคนที่กฝหล่อนไม่อยากพบอยากเจอเสียได้
\" อ้าวเฮ้ย! เธอ!!!...\"
\" คุณ!..มาทำอะไรมิทราบ? อย่าบอกนะว่าคุณแอบสะกดรอยตามฉันมา โรคจิตป่ะเนี่ยคุณ? \"
\" นี่!ๆๆ ให้มันน้อยๆหน่อยแม่คุณ ฉันน่าจะเป็นฝ่ายถามเธอมากกว่านะ : ยัยตัวแสบ! ว่าเธอมาทำอะไรในห้องนี้ หรือว่าเธอมาขโมยของ ห๊ะ! ไหนดูซิได้อะไรไปบ้าง? \" เขาก้าวเข้ามาในห้อง ชนหล่อนจนเซ
\" นี่! หยุดอย่าเข้ามานะ แล้วก็พูดให้มันดีๆนะใครขโมยมิทราบ? แล้วอีกอย่างนะคุณ คนเขามาโรงพยาบาลถ้าไม่ป่วยมาหาหมอก็ต้องมาเยี่ยมคนป่วยสิคะคุณจะให้มาเดินช็อปปิ้งหรือไงล่ะ? ถามได้ ใครจะเหมือนคุณล่ะมาโรงพยาบาลแท้ๆ ที่สาธารณะดันมาทำบัดสีบัดเถลิงเห็นแล้วเคืองลูกตาชะมัด! \" หล่อนพูดฉอดๆไม่เว้นช่องให้เขาได้โต้ตอบหล่อนได้ทัน
\" คนอะไรไม่รู้จักอายผีสางเทวดานางฟ้าบ้าง? กินกันไม่เลือกที่ \"
\" พูดให้มันดีๆนะ แล้วอย่าลามปามให้มันมากนัก ปากแบบนี้มันน่าจับมาสั่งสอนเสียให้เข็ด \" มือหนาคว้าเข้าที่แขนของหล่อนอย่างแรง
\" โอ้ย! ฉันเจ็บนะคุณ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ \" หล่อนพยายามดิ้นให้หลุดจากมือหนาของเขา แต่ยิ่งดิ้นยิ่งเท่าไหร่กลับถูกเขาจับแรงขึ้นมากกว่าเดิมแถมยังพลาดท่าเซล้มไม่เป็นท่าไปบนโซฟากลางห้องรับแขก
\" โอ้ย! คุณปล่อยนะเจ็บได้ยินไหมหูหนวกหรือไง? \" ร่างบางดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ร่างคนตัวโต หล่อนยังพูดจายียวนกวนประสาทจนเขานึกหมั่นใส้อยากสั่งสอนคนปากดีให้หายพยศเสียที เขาประทับปากหนาลงไปที่ริมฝีปากบางแดงระเรื่อของหล่อน นัยตาของหล่อนลุกวาวแน่นิ่งเหมือนถูกสาปให้กลายเป็นหินเสียอย่างนั้น พอรู้สึกตัวหล่อนผลักร่างหนาออกทันทีจนสุดแรง แต่ไม่เป็นผลหล่อนไม่สามารถสู้แรงของเขาได้ ร่างหนายังคงทับร่างบางอยู่อย่างนั้นไม่ยอมถอยออกไป
\" อี๋! \" หล่อนเอามือเช็ดที่ปากอย่างรังเกียจ
\" คุณทำบ้าอะไรของคุณเนี่ย? บ้าชะมัด!!!! ลุกออกไปได้แล้วฉันอึดอัดหายใจไม่ออก \" เขายิ้มเยาะหล่อนอย่างผู้ชนะ
\" ขอร้องสิ แล้วจะยอมปล่อย \"
\" ไม่!! ไม่มีทางที่ฉันจะขอร้องอ้อนวอนผู้ชายอย่างคุณ \" อันนายังคงดื้อดึงไม่ยอมลดลาวาศอกง่ายๆ ถึงแม้ว่าหล่อนจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบก็ตาม
\" เสียงเอะอะอะไรกัน? เสียงเหมือนตากริชเลยหมอมิ\"
\" หนูอัน! ว้าย!!!!ตายแล้ว! \" เสียงอุทานดังลั่นของคุณหญิงและหมอมิ ที่เห็นสภาพของคนทั้งสองในสภาพที่หมิ่นเหม่เสียเหลือเกิน
\" นี่มันอะไรกัน? ห๊ะ! ตากริช! หนูอัน! \"
\" ก็ไอ้บ้านี่สิคะ ตามมารังควานอยู่ได้หาว่าหนูไปแอบถ่ายคลิปเขากับแม่ดาราแฟนเขาที่กำลังนัวเนียกันอยู่มุมตึกหน้าห้องน้ำหนูบอกว่าไม่มี ก็ไม่เชื่อ ตามมาอยู่ได้ โรคจิต ตอแยเล่นไม่เลิก \" หล่อนว่าเขาฉอดๆ
\" ฉันเนี่ยนะตามเธออย่า มโน! หลงตัวเองไปหน่อยเลยยัยบ๊อง\"
\" เดี๋ยว!! นะคะคุณป้ากับหมอมิกับอิตานี่ \" เฮ้ย! ไม่ใช่คุณผ็ชายท่านนี้ รู้จักกันเหรอคะ \" อันนาพูดตะกุกตะกักแทบจะไม่เป็นคำ
\" อย่าบอกนะคะว่า? นี่! นี่! คะๆๆคุณ!คุณกริชเป็นพี่ชายหมอมิ ที่หมอมิบอก \" หล่อนหน้าถอดสีจนซีดไปหมดเหมือนไก่ต้ม ที่ถูกต้มไม่รู้กี่รอบแล้ว
\" ซวยแล้ว ตาย! ตาย!ปล่อยนกปล่อยไก่อีกแล้วฉัน\" หล่อนได้แต่ยิ้มเจื่อน ๆ ก้มหน้าก้มตาพูดไม่ออกสักเลยคำทีเดียว.............
已经是最新一章了
加载中
