已经是第一章了
บทที่3: อย่างเป็นทางการ.....
\"ใช่จ้ะพี่กริชเป็นพี่ชายหมอเอง\"
\" เอ่อ!.....หนูอัน! ...หมอว่าหนูฮันคงเข้าใจผิดเรื่องที่คิดว่าพี่กริชเป็นขโมยแน่ๆ งั้นหมอขอแนะนำอย่างเป็นทางการเลยแล้วกันนะจ๊ะ \" หมอสาวกล่าวตัดบทเพื่อไม่ให้เป็นการเข้าใจผิดกันไปใหญ่
\" หนูอันจ๊ะ! นี่พี่กริช ลูกพี่ลูกน้องหมอเองจ้ะ เป็นลูกชายของคุณป้า พี่กริชคะ นี่หนูอันค่ะ หนูอันจะมาทำหน้าที่ดูแลคุณป้าในช่วงที่คุณป้ายังไม่ค่อยแข็งแรงดีค่ะ\" ถึงจะไม่ค่อยเต็มใจนักหญิงสาวก็ยกมือไหว้อย่างนอบน้อมให้ความเคารพผู้ที่อายุมากกว่า
\" สวัสดีค่ะ! \" ชายหนุ่มรับไหว้ตอบ ในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่กว่าเหมือนกัน
\" เอาหล่ะ ในเมื่อเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน แม่ว่าเรามาทานข้าวกันดีกว่า นี่ก็สองทุ่มแล้วแม่กับเด็กๆรอแกทานข้าวหิวจนแสบท้องไปหมดแล้ว
\" ดีครับผมก็หิวแล้วเหมือนกันครับคุณหญิง\"
\" คนอะไรปล่อยให้คนอื่นต้องหิ้วท้องรอยังลอยหน้าลอยตาบอกหิวแล้วครับ! \" หล่อนบ่นพึมพำเบาๆ
\" อะไรยัยอัน? บ่นพึมพำอะไร? หึ!!เรา\" หมอสาวปรามหล่อนที่ยัง
บ่นกระปอดกระแปดไปเรื่อยเปื่อย
\" เปล่าค่ะ! \" หล่อนตอบเสียงอ่อย
\" เขาคงนึกตำหนิพี่อยู่มั้งหมอมิ ที่ปล่อยให้เขาหิ้วท้องรอนาน\" หญิงสาวตกใจ ที่อีกฝ่ายรู้ทัน
\"ได้ยินด้วยเหรอ\" มีหูทิพย์รึไงนะ? แค่บ่นเบาๆฟังแทบไม่เป็นคำ \"
\" ป่ะเปล่า! เสียหน่อย\" หล่อนแก้ตัว
หลังจากทานอาหารเสร็จ ด้วยความเคยชินเวลาทานอาหารเสร็จก็ต้องล้างทำความสะอาดหล่อนจึงเป็นฝ่ายอาสาล้างจานเสียเอง
\"เดี๋ยวหนูทำเองค่ะ\"
\" ได้ยังไงกันวันนี้หนูเป็นแขกของป้า ที่นี่เขามีแม่บ้านทำความสะอาดป้าไม่ให้ทำนะ\"
\" ไม่เป็นไรค่ะหนูทำได้ค่ะ ให้หนูทำนะคะ \"
\" ปล่อยเขาเถอะค่ะคุณป้า งานถนัดเขาหล่ะนั่น\"
\" เอางั้นรึคนอะไรชอบล้างจาน?\" คุณหญิงพูดแกมเอ็นดูในความน่ารักสดใสของหล่อน
\" ตากริช! \"
\" ครับคุณหญิง\"
\" ไปช่วยน้องไป\"
\" ผม! ..\"เขามองซ้ายแลขวาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
\" ใช่แกนั่นแหละทำอย่างกับมีคนอื่นอีกลูกคนนี้\"
\" ไม่ต้องค่ะคุณป้าหนูทำเอง\" อันนาช่วยปฎิเสธ เพราะหล่อนเองก็ไม่อยากพูดเสวะนากับเขาให้เปลืองน้ำลายเปล่า
\" เห็นไหม? ล่ะครับเขาบอกเขาจะทำเอง\"
\" ตากริช! \" คุณหญิงปรามลูกชายเสียงแข็ง
\" โอเค!ครับ \"
\" เห็นไหมฉันโดนดุเพราะเธอคนเดียวเลย\" เขาโบ้ยว่าเป็นความผิดของหล่อนเสียอย่างนั้น
\"มาๆอย่าเรื่องมากน่า\" คนตัวเล็กเดินหน้าง้ำเดินไปตรงอ่างล้างจาน ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับเขาให้เสียเวลาเหมือนกัน
\"เอามาสิคุณ\"
\" อะไร? \" เขาถามย้อนหล่อนที่ตอนนี้หน้าบูดบึ้งจนอยากจะกรี๊ดใส่เขาอยู่แน่ๆ
\" จานไงคุณจะถือไว้จนถึงพรุ่งนี้เช้าหรือไงล่ะคะคุณ\" หล่อนอดไม่ได้ทีจะกระแนะกระแหนเขาให้ได้เจ็บใจบ้าง
\" อ่อ! \" ชายหนุ่มยื่นจานให้หล่อนอย่างไม่เต็มใจนัก
\" นี่ !คุณนั่งรอจนกว่าฉันจะล้างจานเสร็จก็แล้วกัน\"
\" ทำไม? ทำไม? ฉันต้องรอเธอด้วย \"
\" จะไม่รอก็ได้นะ งั้นก็เชิญคุณจะออกไปให้คุณแม่คุณด่าเล่นล่ะกัน\"
\" เอ่อ! ฉลาดนี่เรา\"
\"เรื่องง่ายๆแค่นี้ใครก็คิดออกป่ะคุณ\" หล่อนยังคงเหน็บแนมเขาไม่เลิกเพราะในใจหล่อนยังนึกเคืองที่เขามาขโมยจูบแรกของหล่อนไป
\"โอเค! เธอพูดถูกฉันเห็นแก่ความฉลาดของเธอ เรามาสงบศึกชั่วคราวกันไหมล่ะ โอเค!ป่ะ \"
\" โอเค! ดิว!!......\"
ที่ห้องรับแขกคุณหญิงแขไขยังคงคุยกับหมอสาวเรื่องของอันนา
\" หมอมิ! ป้าจะเอาป้าเด็กคนนี้เเหละมาดูแลป้า หมอมิ!คิดว่าหนูอันเขาจะยอมมาดูแลคนแก่อย่างป้าไหมนะ?\"
กริ๊ง.... กริ๊ง...เสียงโทรศัพย์ของหมอสาวดังขึ้นขัดจังหวะบทสนทนาของทั้งสองป้าหลาน
\" ขอโทษค่ะ! มิขอรับสายสักครู่นะคะ \"
\" จ้ะ ! ตามสบายเลยลูก\" เขาเดินมาร่วมวงสนทนาของคุณหญิงแขไข
\" นี่คุณแม่แน่ใจแล้วหรือครับว่าจะเอายัยเด็กนี่มาดูแล\"
\" ก็แน่น่ะสิถามได้\" คุณหญิงแขไขมีค้อนลูกชาย
\" ดูสิครับ! จะไหวไหมนั่นขี้เซาชะมัดผู้ใหญ่คุยกันตัวเองดันหลับซะได้แค่นี้ก็ดูรู้แล้วว่าใช้ไม่ได้\"
\" แกหุบปากของแกเลยนะตากริช ฉันเลือกแล้วฉันชอบ\"
\" ผมว่าผมหาคนใหม่มาดูแลคุณแม่ดีไหมครับ?\" เขายังเซ้าซี้ผู้เป็นแม่ไม่เลิก ที่จะหาคนใหม่ให้มาแทนอันนา
\" ฉันไม่สนฉันตัดสินใจแล้วฉันจะเอาเด็กคนนี้ถ้าแกไม่เห็นด้วยกับแม่ก็เรื่องของแก จบนะตากริช\"
\" คุณป้าคะ\"เสียงหมอสาวเอ่ยขึ้น
\" ว่าไงลูก?\"
\" วันนี้เห็นทีจะต้องขอตัวกลับก่อนน่ะคะ\"
\" ทำไมรีบกลับจังล่ะ?กำลังคุยสนุกเลย\"
\" พอดีมีคนไข้ด่วนน่ะค่ะผู้อำนวยการโรงพยาบาลต้องการความช่วยเหลือให้ดูแลคนไข้คนสำคัญน่ะค่ะ\"
\" งั้นป้าจะรอคำตอบนะจ๊ะ\"
\" ค่ะ! มิลาหล่ะค่ะ \"
\" ขับรถดีๆนะลูก\"
\" ค่ะคุณป้า\"
\" หนูอัน! หนูอัน! \" เสียงเรียกของหมอสาวทำให้คนถูกเรียกถึงกับสะดุ้ง....
\" น่าตีจังเลยเราเป็นแบบนี้ตลอดเลยเผลอเป็นไม่ได้เลยเด็กคนนี้ เผลอทีไรหลับทุกที \" หมอสาวพูดแกมเอ็นดูแต่ก็ยังบ่นต่อไม่เลิก
\" มันน่าหยิกให้เนื้อเขียว ทีเดียวเชียว\"
\" ไม่เป็นไรป้าไม่ถือ น่ารักดีออก\"
\" นี่คุณป้าอย่าได้หลงเสน่ห์เด็กน้อยคนนี้อีกคนนะคะ หลังจากคุณพ่อกับคุณแม่ของมิ ก็หลงรักยัยเด็กนี่จนมิกลายเป็นลูกคนโตไปแล้วล่ะค่ะ แถมหัวเน่าแล้วด้วย\"
\" ได้เวลากลับบ้านแล้วจ้ะ ลาคุณป้าสิ\"
\" สวัสดีค่ะคุณป้า\"
\" ตากริช! ตากริช! \"ผูเป็นแม่เรียกลูกชายดังลั่น แต่เขาทำเป็นไม่สนใจเสียได้ จนคุณหญิงต้องเพิ่มระดับความดังของเสียงขึ้น คนตัวโตถึงได้ขานรับกลับมา
\"ครับคุณหญิงมีอะไรให้กระผมรับใช้ครับ\"
\" ลงไปส่งน้องที่ลานจอดรถหน่อยไป\" คุณหญิงสั่งลูกชาย ท่าทางเขาดูอิดออดจนหมอสาวนึกเกรงใจพี่ชายกลัวว่าเขาจะลำบาก จึงเอ่ยปฎิเสธออกไป
\" ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณป้ามากันตั้งสองคน แล้วอีกอย่างลานจอดรถก็ไม่ได้น่ากลัวอะไร \"
\"สวัสดีค่ะพี่กริช คุณป้ามิลาเลยแล้วกันค่ะ\" สองสาวกล่าวลาแล้วออกจากห้องไปทันที........
已经是最新一章了
加载中
