已经是第一章了
บทที่ 4 : สงคราม....
เมื่อได้อยู่กันลำพังสองคนหมอสาวเอ่ยถาม
\" หนูอัน! ตกลงจะมาดูแลคุณป้าให้หมอได้ไหม?\" หล่อนครุ่นคิดชั่งใจอยู่นานก่อนตอบหมอสาวออกไป
\" เอ่อ! ได้ค่ะ! \"
\" งั้นสิ้นเดือนนี้เลยแล้วกันนะ\"
\" ห๊ะ! สิ้นเดือนไม่เร็วไปหน่อยหรือคะอีกห้าวันเองแล้วอีกอย่างหนูอัน ยังไม่ได้ลาออกล่วงหน้าตามกฎของโรงพยาบาลเลยนะคะ แล้วอย่างนี้ฝ่ายบุคคลเขาจะยอมเหรอคะ \" อันนาพูดเพื่อยืดเวลาออกไปอีกหน่อย เพราะลึกๆแล้วหล่อนกลัวจะทำให้หมอสาวผิดหวังเอาหากทำได้ไม่ดี
\" เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง หมอจัดการให้ได้อยู่แล้ว\" หล่อนผงกศีรษะตอบรับ
\" ค่ะ \"
ห้าวันผ่านไปไวเหมือนโกหก
\" โห! นี่บ้านหรือวังกันเนี่ยใหญ่โตมโหฬารขนาดนี้ วันๆจะหากันเจอหรือเปล่าเนี่ย \" หญิงสาวเดินสำรวจไปรอบรอบๆแต่ต้องสะดุ้งกับเสียงที่คุ้นหู และเป็นเสียงของคนที่หล่อนไม่อยากเจอมากที่สุด
\"ทำอะไรจะขโมยของหรือไง? ทำลับๆล่อๆ นึกว่าใครเธอนี่เอง\"
\" สวัสดีค่ะคุณกริช\" คนตัวโตรับไหว้ สายตาก็มองสำรวจคนตัวเล็กที่เพิ่งเข้ามาใหม่ตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า จนหล่อนทนไม่ไหวเอ่ยขึ้น...
\" มองอะไรนักหนาคุณ\"
\" เปล่า! \" เขาเอ่ยปฎิเสธทั้งที่มันคือเรื่องจริงที่เขาแอบมองหล่อนตั้งแต่หัวจรดเท้า
\" ก็เห็นอยู่ว่ามอง\" หล่อนยังคงเอาเรื่องเขาไม่เลิก
\" เออ! ยอมรับก็ได้ว่ามองกำลังมองเธออยู่ คนอะไรตัวเล็กกระเปี๊ยกจะมายกมาพยุงคุณแม่ไหวรึเปล่าน่ะสิ \" เขาแหย่หล่อนเรื่องความตัวเล็กของหล่อน
\" ฉันเรียนมานะก็ต้องทำได้สิ ฉันว่าที่คุณมองว่าฉันตัวเล็กเพราะตุณตัวโตมากกว่าหากเทียบกับคนทั่วไปมาตราฐานหญิงไทยจะบอกให้ แล้วนี่คุณแม่คุณไปไหนล่ะ ? ป้าคนที่พาฉันมาบอกให้ฉันรอจะไปเรียนคุณหญิงท่านว่าฉันมาถึงแล้ว แล้วนี่ก็นานแล้วนะคุณ\"
\" ป้าแกแก่แล้วบ้านหลังใหญ่โตขนาดนี้ต้องใช้เวลาหน่อย จะว่าไปฉันมีเรื่องต้องเคลียร์กับเธอ อยู่เหมือนกันอยู่ที่โรงพยาบาลไม่มีโอกาส \"
\" คุณต้องเคลียร์กับฉันเรื่องอะไรมิทราบ\"
\" เรื่องคลิปที่เธอแอบถ่ายฉันกับผู้หญิงของฉันเอาโทรศัพท์ของเธอออกมา \"
\" ไม่! เพราะมันไม่มีคลิปที่คุณต้องการ \" อันนาตอบกลับเสียงแข็งไม่ยอมท่าเดียว จนเขานึกโมโห หล่อนที่พูดยากเสียเหลือเกิน
\" ไม่!ใช่ไหม? \" พูดแล้วคนตัวโตก็ประชิดตัวยื้อแย่งโทรศัพท์ จากมือของหล่อน
\" ปล่อยฉันนะฉันไม่ได้แอบถ่ายอะไรคุณทั้งนั้นแหละ ฉันบอกคุณตั้งกี่ครั้งแล้วว่าไม่ถ่ายคลิปคุณไง คุณเข้าใจผิดไปเองต่างหาก \" หล่อนก็อยากจะเปิดให้เขาดูเพื่อแสดงวามบริสุทธิ์ใจ แต่ก็อยากเอาชนะ อยากแกล้งมากกว่า
\" ถ้าฉันเข้าใจผิดเธอก็ต้องเอาโทรศัพท์มาให้ฉันดูเดี๋ยวนี้ เอามา\" ทั้งสองยังคงยื้ยุดฉุดกระชากกันไปมา ไม่มีใครยอมใคร
\" มันเป็นสิทธิ์ของฉันที่ฉันจะให้ใครดูหรือไม่ให้ใครดูก็ได้\" หล่อนยังคงดื้อดึงไม่ยอมท่าเดียว
\" นี่ปล่อยนะ! ไม่งั้นฉันร้องจริงๆด้วย\"
\" เอาสิ! ร้องเลยบ้านหลังใหญ่โตขนาดนี้ไม่มีใคร? เขาได้ยินเธอหรอก\"
\" ลองดูไหมล่ะคุณ ช่วยด้วย! ช่วยด้วยค่ะ! ช่วย! \"หล่อนตะโกนลั่นบ้าน แต่เสียงถูกกลืนหายไปในทันที เมื่อปากหนาประกบปากบางชมพูระเรื่อของหล่อน ไม่ให้มีเสียงร้องออกมา มีแต่เสียงอู้อี้ในลำคอ หล่อนพยามดิ้นแต่เหมือนดิ้นเท่าไหร่ยิ่งถูกกอดและถูกบดขยี้ริมฝีปากบางมากขึ้นเท่านั้น หล่อนรู้สึกอ่อนแรง แล้วภาพที่มองเห็นก็ดับวูบไปในอ้อมกอดของเขา
\" นี่เธอ! เธอ! \" เขาพยายามเรียกหล่อนแต่ร่างบางยังคงนิ่ง อ่อนปวกเปียกไม่มีทีท่าว่าจะฟื้นขึ้นมา
\" เธอแกล้งเป็นลมรึเปล่าเนี่ย ฉันไม่แกล้งเธอแล้วก็ได้ นี่!ยัยหนูอัน!ฉันไม่ตลกนะ ตื่นสิ! ตื่น! \" หล่อนบังคงนิ่ง
\" เสียงเอะอะโวยวายอะไรกัน ว้าย! ตายแล้วยัยหนูอันนี่ เป็นอะไรไปล่ะนั่น แกทำอะไรน้องห๊ะตากริช\"
\"ผมเปล่านะแค่หยอกนิดเดียวเองไม่คิดว่าแม่หนูอันของคุณแม่จะอ่อนหัดจนเป็นลมไปได้ \"
\" แล้วแกมัวทำอะไรอุ้มน้องขึ้นมาสิพาไปนอนก่อน \" คุณหญิงเอ็ดลูกชายที่ยืนนิ่ง เขาช้อนร่างบางอุ้มหล่อนขึ้นมาแล้วพาเดินขึ้นบันไดไป
\" ห้องไหนล่ะครับคุณแม่ หนักเป็นบ้าตัวแค่นี้\"
\" ห้องติดแม่เลยห้องนี้ \" เขาวางหล่อนลงที่เตียงอย่างเบามือ
\" มาลี!... มาลี!...\" คุณหญิงตะโกนเรียกสาวใช้ ที่ยืนอยู่
\" คะคุณหญิง\"
\" ไปเอาน้ำใส่กะละมังมากับผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กมาไป อ้อ! เอายาดมมาด้วย \"
\"ค่ะๆคุณหญิง \" สาวใช้หายไปสักพักก็กลับเข้ามาพร้อมของที่เจ้านายสั่ง
\" ได้แล้วค่ะ! \"
\" วางลงเลย มาลี \"
\" อ้าว! ตากริช! \"
\" ผม? ใช่! แกนั่นแหละเช็ดหน้าให้น้องเพราะแกทำให้น้องเป็นลม แกต้องรับผิดชอบ \" คุณหญิงบังคับลูกชายที่ทำให้หล่อนเป็นลมหมดสติไป
\" เร็วสิ !! \"
\"ครับๆ ก็ได้ครับคุณหญิง เร่งจัง\"
\" แล้วทำไมถึงเป็นลมเป็นแล้งไปได้ล่ะเนี่ย \" เขานิ่งเงียบไม่ตอบผู้เป็นแม่แต่กลับเป็นสาวใช้ที่โพล่งขึ้นมาเสียก่อน
\" มาลีรู้ค่ะคุณหญิง\"
\" รู้อะไร? มาลี!\"
\" ก็รู้เรื่องที่คุณเขาเป็นลม ก็คุณเขาโดนคุณ\"
\" หยุดนะมาลีพูดมากไปแล้วนะ มีอะไรก็ไปทำไป\"
\" ค่ะๆคุณกริช! \"
\" หยุดนะมาลี \" คุณหญิงสั่งห้ามสาวใช้ที่กำลังเดินออกไปตามคำสั่งเจ้านายหนุ่ม
\" กลับมานั่งแล้วเล่ามาว่าเกิดอะไรขึ้น\" สาวใช้เหลือบมองหน้าเจ้านายหนุ่ม
\" ไม่ต้องมองคุณกริชมองหน้าฉันแล้วเล่ามาไม่ต้องกลัวใครหน้าไหนทั้งนั้นพูดมา \"
\" ค่ะ! มาลีเห็นคุณกริชเขาแย่งโทรศัพท์ของคุณเขาค่ะแล้วคุณเขาก็ไม่ยอมให้ คุณเขาส่งเสียงร้องให้คนช่วย คุณกริชก็เลยกอดแถมจูบคุณเขาค่ะ แล้วคุณเขาก็เป็นลมค่ะ \" สาวใช้เล่าให้คุณหญิงฟังตามประสาของคนซื่อ
\" ว่าไงตากริชมีอะไรจะแก้ตัวไหม? \"
\" ไม่มีครับ! เรื่องก็ตามที่มาลีเล่าแหละครับ \" เขาตอบตามตรงเพราะจนมุมไม่คิดแก้ตัวใดๆทั้งสิ้น
\" ตายแล้วตากริชนี่ถ้าหมอมิเขารู้เข้าว่าแกรังแกเด็กเขา เขาต้องไม่ยอมให้เด็กเขามาดูแลแม่แน่ๆแกนะแกทำอะไรเป็นเด็กไปได้ \"
\" แล้วมีไหมล่ะ? คลิปอะไรของแก\"
\" ไม่รู้ว่ามีรึเปล่า ยัยเด็กนี่ไม่ยอมให้ดูท่าเดียว คนอะไรดื้อชะมัด\"
\" เอาหล่ะเดี๋ยวฉันจัดการขอดูเองนี่คงตกใจเป็นลมเป็นแล้งเลย วันหลังอย่าทำแบบนี้อีกเขาเป็นผู้หญิงเขาเสียหายนะรู้ไหม? \"
\" ครับ ! ผมกราบขอโทษคุณแม่จริงๆครับที่ทำอะไร? ไม่คิด\"
\" ไม่เป็นไรที่แล้วมาก็แล้วไป แล้วก็ มาลี! \" คุณหญิงหันไปทางสาวใช้
\" คะคุณหญิง \"
\" หล่อนอย่าเที่ยวไปพูดเรื่องนี้กับใครเข้าใจไหม? ถ้าไม่เชื่อกันฉันจะตัดเงินเดือนเลิกจ้างเธอนะเข้าใจไหม? \"
\" เข้าใจค่ะคุณหญิง\"
\" หล่อนไปได้ \"
\" ค่ะ\"
เวลาผ่านไป หล่อนเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา
\" ฟื้นแล้วหรือจ๊ะหนูอัน ป้าตกใจหมดเลย \" หล่อนยังรู้สึกมึนๆงงๆอยู่หล่อนพยายามลุกขึ้นนั่ง
\" ที่นี่ที่ไหนคะ? \"
\" ห้องพักของหนูป้าให้ พี่กริชเขาอุ้มหนูเข้ามาห้องนี้เองจ้ะ หนูเป็นไงบ้าง? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า? พี่มาลีแม่บ้าน เขาเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ป้าฟังแล้วหล่ะ ป้าต้องขอโทษแทนพี่เขาด้วยนะลูก\"
\" ความจริงเรื่องนี้หนูก็มีส่วนผิดที่ไม่ยอมให้คุณกริชเธอดูโทรศัพท์หนูก็เลยแกล้งเขา แต่กลับเป็นหนูเองที่ถูกคุณกริช เขา....\"
\" ช่างมันเถอะหนูอันไม่ต้องพูดแล้วพักผ่อนเถอะลูก \" อันนาทำตามที่คุณหญิงสั่ง
\" เอ่อ คุณป้าคะเพื่อความสบายใจของคุณป้ากับคุณกริช \" หญิงสาวหยิบโทรศัพท์กดรหัสผ่านส่งให้คุณหญิงแขไข...
\" คุณป้าเปิดดูได้เลยค่ะว่าหนูไม่ได้มีคลิปอะไรนั่นตามที่คุณกริชเธอสงสัย จะได้เลิกแล้วต่อกันไป \"
\" ป้าขอบใจหนูอันมากเลยลูก ที่ไม่ถือสาหาความพี่เขา\"
\" ไม่เป็นไรค่ะหนูยินดีค่ะเพื่อความสบายใจของเราทั้งสองฝ่ายเพราะหนูไม่อยากให้คุณกริชเธอระแวงหนู เพราะหนูต้องทำงานที่นี่อีกนานไม่อยากให้ค้างคาใจกันจะได้อยู่ร่วมกันแบบสันติมากกว่าค่ะ\"
\" ป้าขอบใจจริงๆลูก ขอบใจจ้ะ จอบใจจริงๆ.....\"
已经是最新一章了
加载中
