已经是第一章了
บทที่ 7 : จับคู่.....
เช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้น หล่อนเดินมาหยุดที่บันได
\" โห! วันนี้คุณอันสวยจังค่ะแปลกตาน่ารักเชียวค่ะ \"
\" อ้าว! พี่มาลีงั้นแสดงว่าทุกวันหนูอันไม่สวยเหรอจ๊ะ\" อันนาคุยกับมาลีอย่างเป็นกันเอง
\" สวยค่ะ! แต่วันนี้สวยเป็นพิเศษน่ารักน่ามองไปหมดเลยค่ะ \"
\" แหม! พี่มาลีเล่นชมแบบนี้อันกลายเป็นนุ่นเลยค่ะ\"
\" ทำไมคะ ? \"
\" ก็ตัวเบาเหมือนนุ่นจะลอยแล้วค่ะ \" เสียงหัวเราะสองสาวดังลั่นทำให้ผู้มาใหม่ออกมาต่อว่าต่อขาน
\" เสียงดังเอะอะ อะไร?กันยะ แม่มาลีเสียงดังไปเจ็ดบ้านแปดบ้านเดี๋ยวคุณหญิงท่านก็ตื่นกันพอดี \"
\" ตื่นแล้วจ้านม ปกติฉันก็ไม่ได้ตื่นสายซักหน่อยนมก็พูดเหมือนฉันเป็นคนตื่นสายเสียงั้น \" อันนาได้ยินเสียงคุณหญิงของบ้านด้วยสันชาตยานของการเป็นผู้ดูแลทำให้หญิงสาวรีบวิ่งไปประคองคุณหญิงด้วยความนุ่มนวลคล่องแคล่ว...
\" ระวังค่ะคุณป้า \"
\" จ้ะ ! \" เมื่อมาถึงชั้นล่างคุณหญิงไม่รีรอที่จะแนะนำสาวน้อยให้แม่นมคนสนิทได้รู้จัก
\" นมจ๊ะนี่หนูอันนาจ้ะ หนูอันจ๊ะนี่นมอ่อนจ้ะ \" หญิงสาวยกมือไหว้อย่างอ่อนน้อม
\"ไหว้พระเถอะจ้ะคุณหนูอันนา \"
\" คุณนมอ่อนเรียกหนูว่าอันเฉยๆก็พอค่ะไม่ต้องเรียกคงเรียกคุณหรอกค่ะฟังแล้วรู้สึกจั๊กกะจี๋ยังไงก็ไม่รู้ไม่รู้ค่ะคุณนมอ่อน\"
\"มาลี! \"
\"คะ! คุณผู้หญิง\"
\" อาหารเช้าไกล้เสร็จรึยังวันนี้ คุณกริชกับคุณอันมีนัดลองชุดที่ร้านคุณเพลินตา เดี๋ยวจะสายรถจะติดเอาถนนแถวบ้านเรา วันเสาร์วันอาทิตย์รถติดน่าดู \"
\" เสร็จแล้วค่ะอาหารเช้าพร้อมแล้วค่ะ ตั้งโต๊ะเลยนะคะคุณผู้หญิง \"
\" จ้ะแม่มาลัย! \"
\"อ้าว! นังมาลีคุณกริชล่ะยังไม่ลงมาอีกรึแก \" มาลัยเอ่ยถามมาลีผู้เป็นลูกสาว .....
\" ยังไม่เห็นเลยจ้ะแม่ \"
\" ไม่เห็นก็ขึ้นไปตามสิไป มาลี \"
\"ค่ะ! นมอ่อน \"
\"มาลีหล่อนไม่ต้องหล่อนไปช่วยมาลัยจัดโต๊ะไป หนูอันแต่งตัวแล้วจะให้เข้าครัวเดี๋ยวกลิ่นอาหารติดเสื้อผ้าหมด ให้หนูอันไปตามพี่เขาดีกว่านะ \"
\" คะ! \" หล่อนทำหน้างง
\" จะดีหรือคะคุณป้า \"
\" นั่นสิคะคุณหญิงจะดีหรือคะ นมว่านมไปตามคุณกริชเธอเองดีกว่านะคะ \"
\" นมจ๋าให้หนูอันนั่นแหละไปตาม ขืนให้นมไปตาม มีหวังตามใจตากริช ปล่อยให้ตากริชนอนกินบ้านกินเมืองต่อพอดีไม่ต้องไปลองชุดกันพอดีวันนี้ \"..
\" ไปสิจ๊ะหนูอันป้าวานไปตามพี่เขาหน่อยนะ\"
\" ค่ะ!คุณป้า \" หล่อยก่มหน้าตอบเสียงอ่อย นมอ่อนยื่นมือไปตีคุณหญิงเบาๆ
\" นี่แน่ \" นมอ่อนตีเบาๆที่แขนของคุณหญิงของบ้าน
\" โอ้ย!เจ็บนะนมฉันไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ \"
\" ไม่ใช่เด็กแต่ทำตัวเป็นเด็กนะคะ คุณหญิงคิดยังไง? ให้หนูอันขึ้นไปตามคุณกริชมันไม่เหมาะ\"
\" ไม่เหมาะยังไง? นมสองคนนั้นเขาเหมาะกันจะตายฉันชอบ หนูอันน่ะทันเล่ห์เหลี่ยมไอ้เสือของนมจะตายไป \"
\" อย่าบอกนะว่าคิดจะจับคู่ให้คุณกริชกับหนูอัน \"
\" เออ!ความ คิดนมเข้าท่าดีแฮะ ตอนแรกก็ไม่ได้คิดแต่ตอนนี้คิดแล้วหล่ะจ้ะนมจ๋า \"
\" จะดีหรือคะคุณหญิง\"
\" ดีสิจ๊ะ! \" คุณหญิงยิ้มอย่างมีเลศนัน
\" แต่คุณหญิงเคยบอกว่าฐานะทางบ้านของเธอไม่ร่ำรวยฐานะปานกลางแบบนี้จะดีหรือคะ \"
\" ใช่! ไม่รวยไม่เห็นเป็นไรเลย บ้านเรารวยอยู่แล้วกินทั้งชาติก็ไม่หมดแต่ถ้าเจอปลิงอย่างแม่ดารานั่นไม่แน่อาจจะหมดก็ได้ หรือนมอยากได้แม่ดารานั่นมาเป็นสะไภ้บ้านเรา \" หญิงชรามองคุณหญิงของบ้านตาปริบๆนิ่งอยู่นาน
\" นม! นมต้องร่วมมือกับฉัน ถ้าเราสองคนร่วมมือกันฉันว่าต้องสำเร็จแน่ๆ โอเคไหม? \"
\"ค่ะ !!\"
ส่วนอันนายืนอยู่หน้าประตูห้องของเขาหล่อนลังเลอยู่นาน ก่อนตัดสินใจ
ก๊อก.... ก๊อก.....ก๊อก......
\" ประตูไม่ได้ล็อคเข้ามา \"
\" คุณกริชเสร็จหรือยังคะคุณป้าให้มาตามลงไปทานอาหารเช้าค่ะ\" อันนายืนเก้ๆกังๆอยู่กลางห้องนอนกว้างที่ตกแต่งเรียบหรูดูมีระดับ
\" มาลีเหรอช่วยหยิบเสื้อให้ผมที \" หล่อนทำท่างงๆ ที่เขาเรียกใช้หล่อนและเข้าใจว่าหล่อนคือมาลี หรือว่าเขาแยกแยะเสียงไม่ออกว่าเสียงใครเป็นเสียงใครกันแน่
\" เร็วสิมาลีได้ยินไหม? \" หล่อนจำใจทำตามเขาสั่งอย่างประหม่า
\" สะๆๆ.. เสื้อตรงไหนคะ? \"
\" ก็ที่วางอยู่บนเตียงนั่นแหละ\" หล่อนเดินไปที่เตียงหยิบเสื้อยื่นให้เขามือไม้สั่น ชายหนุ่มทำทีแกล้งไม่รู้ว่าเป็นหล่อน เพราะจงใจอยากแกล้งหล่อนแก้เซ็ง ที่ต้องมาทำหน้าทีเป็นสารถีให้หล่อน แทนที่เขาจะคว้าเสื้อแต่กลับดึงแขนเรียวของหล่อนเข้ามาแนบชิดที่อกกว้างของเขาอย่างจัง เขารวบตัวหล่อนไว้แน่น
\" นี่! คุณเล่นอะไรเนี่ยฉันไม่ตลกนะ ทำบ้าอะไรของคุณเนี่ย ? \" หล่อนพยายามผลักที่อกกว้างของเขาอย่างแรงจนหลุดจากอ้อมกอดเขา ได้ทีหมุนตัวจะวิ่งออกมาแต่กลับถูกเขาคว้าเข้าที่แขนอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ทำให้ร่างของเขาและหล่อนล้มไปที่เตียง ร่างหนาทับอยู่บนร่างบาง จมูกโด่งชนทีแก้มนวลของหล่อน เขาได้ใจแกล้งหล่อนไม่ยอมลดลาง่ายๆ เขาจับแขนทั้งสองข้างของหล่อนกดไปที่เตียงยื่นหน้าไปไกล้ๆหน้านวลขาวผ่องของหล่อน หล่อนหลับตาปี๋หัวใจเต้นระส่ำ ไม่กล้าลืมตามองหน้าคมเข้มหล่อเหลาของเขา
\" เธอคิดว่าเข้ามาในห้องของฉัน มายั่วยวนฉันแล้วจะได้กลับออกไปง่ายๆงั้นเหรอ ห๊ะ! ยัยหนูผี \"
\" ฉะๆๆฉัน แค่ทำตามคำสั่งของคุณป้าให้มาตามคุณ ไม่ได้ตั้งใจเข้ามาโดยพละการ แล้วก็มายั่วยวนตามที่คุณกล่าวหาเสียหน่อย \" หล่อนลืมตามองหน้าชายหนุ่มน้ำตารื้นไหลเป็น เมื่อเห็นน้ำตาของหล่อนก็อดสงสารหล่อนไม่ได้เมื่อเห็นท่าทางหวาดกลัวตัวสั่นงันงกของหล่อน
\" อ่ะๆๆฉันไม่แกล้งเธอแล้วก็ได้ \" เขาดึงร่างบางขึ้นมาจากเตียง
\" เลิกร้องไห้ได้แล้วน่า คนอื่นจะเข้าใจได้ว่าฉันรังแกเธอไปลงไปข้างล่างกัน\" เขาพลางหยิบเสื้อมาสวมหันไปมองคนตัวเล็กที่นั่งข้างๆเขา
\" นี่! คุณแม่ให้เธอมาตามฉันไปทานข้าวไม่ใช่เหรอ?\"
\" ไปทานข้าวกัน\" ชายหนุ่มเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาให้ด้วยความเอ็นดูคนตัวเล็กที่น้ำตายังไหลพรากไม่หยุด
\" เดี๋ยวเธอไปแต่งหน้าทำผมใหม่เสียหน่อยไป ขืนเธอลงไปในสภาพนี้นะทุกคนคงเข้าใจผิดว่าเธอไม่ได้ไปตามฉันที่ห้องแน่ คงคิดว่าเธอไปตามฉันบนสวรรค์ชั้นเจ็ดแน่ๆ \"
\" แล้วใครใช้ให้คุณมาแกล้งกันเล่า \" หล่อนเถียงเขา
\" โอเค!! ฉันผิดเองขอโทษ พอใจหรือยัง? ฉันจะรอลงไปพร้อมกันกับเธอ \" ...ระหว่างยืนรอชายหนุ่มก็นึกถึงใบหน้านวล ตากลมโต หน้ารูปไข่แก้มป่องๆของเจ้าหล่อนขึ้นมา
\" คนอะไรไม่สวยแต่น่ารักเป็นบ้า..เฮ้ยๆ ตื่นไอ้กริชตื่น หล่อนไม่ใช่สเป็กแกอย่างเรามันต้องสวยเอ็กซ์นี่หว่า\" เขาเตือนสติตัวเองไม่ให้ฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้
\" คุณ..คุณ คิดอะไรอยู่? ยืนก้มหน้ายิ้มเหมือนคนบ้าอยู่ได้ \"
\" เปล่า! \" เขาเงยหน้ามองหล่อนถึงกับตะลึงในความน่ารักเมื่อหล่อนแต่งหน้าอ่อนยิ่งน่ามองไปอีก...
\" คุณกริช! คุณ! \"
\" ห๊ะ! อะไร? \"
\" ยืนเหม่ออีกแล้วนะคะ ไปเร็วคุณนมอ่อนกับคุณป้ารอแย่แล้ว \" เขาลืมตัวเผลอจูงมือหล่อนเดินลงบันไดไปด้วยกัน
\" เดี๋ยว! คุณ \"
\" อะไรของเธออีก \"
\" คุณปล่อยมือฉันก่อนสิคนอื่นมองเราอยู่ \" เมื่อรู้สึกเขาจึงสลัดมือของหล่อนออก
\" อะไรของขาตัวเองมาจับมือคนอื่นเขาเองแท้ๆเฮ้ย! คนเรา\"
\" มาแล้ว มาแล้วครับนมอ่อนจ๋าคิดถึงนมจังเลยนมไม่อยู่เป็นเดือนผมคิดถึงนมแทบแย่ \" เขาออดอ้อนทั้งกอดทั้งหอมนมอ่อนไปหลายฟอด
\" ชื่นใจจัง \"
\" แหม! ทำเป็นปากดีไปพ่อเสือร้ายของนม\"
\" นมไม่อยู่เลยกลายเป็นลูกแมวเชื่องๆเลยโดนคุณแม่รังแกขังไว้แต่ในกรงทองไม่ให้ออกไปไหนเลยนมจ๋า\"
\" นี่! ตากริช! น้อยๆหน่อยนะเราได้ทีล่ะฟ้องใหญ่อายหนูอันบ้างโตจนหมาเลียตูดไม่ถึงอยู่แล้วไปๆแม่หิวแล้ว\" อันนาพยุงคุณหญิงไปที่โต๊ะอาหาร
\"มาลีตักข้าวเลยจ้ะ \"
\"โห! วันนี้กับข้าวน่าตาน่าทานทั้งนั้นเลยค่ะคุณป้า นมอ่อน \"
\" นี่เธอลองนี่อร่อยมากนะไม่ได้มีดีแค่หน้าตาลองดู \" เขาเผลอตักอาหารให้หล่อน ทุกคนที่ร่วมโต๊ะอาหารรวมถึงแม่บ้านทั้งสองต่างตะลึงในการกระทำของเขาที่ปฏิบัติต่อหล่อน ทุกคนมองอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง คุณหญิงของบ้านรู้สึกพอใจแอบอมยิ้มเล็กๆให้นมอ่อน นมอ่อนเองก็รู้สึกได้ว่าชายหนุ่มดูอ่อนโยนมากขึ้นเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน
\" ให้มันได้อย่างนี้สิคุณกริชของอิมาลี \"มาลีแอบกระซิบกับมาลัยผู้เป็นแม่
\" เห็นไหมล่ะแม่ฉันว่าแล้วคุณกริชเธอเหมาะสมกับคุณอันจะตายไปน่ารักจิ้นสุดๆไปเลยล่ะแม่ นี่! แม่ลองมโนนะถ้าหากคุณกริชกับคุณอันได้เสียเป็นเมียผัวกันนะแล้วมีคุณหนูตัวน้อยๆ มาวิ่งเล่นในบ้านนะไม่อยากจะคิดเลยอ่ะแม่ว่าจะมีความมสุขขนาดไหนยิ่งคุณหนูเป็นเด็กหญิงนะแม่โอ้ยฟินเลยครอบครัวสุขสันต์น่ารักอ่ะแม่ \"
\" แกนี่คิดไปได้นะนังมาลีบัดสี \"
\" บัดสีอะไรกันแม่น่ารักจะตายแล้วถ้าหากเป็นคุณชาแม่ลองคิดดูนะคุณหนูตัวน้อยๆหน้าตาเหมือนคุณชาขึ้นมาคงต้องเตรียมเพ็คเกตเสริมความงามไว้ตั้งแต่เนิ่นๆเลยนะแม่\"
\" ทำไมวะ?\"
\" ก็คุณชาเธอศัลยกรรมไปทุกส่วนตั้งแต่หัวจรดเท้าที่ไม่ได้ทำมีอยู่สองอย่างตาขาวกับตาดำไงแม่ \" ฮ่าๆ ฮ่าๆๆ
\" เพ้อเจ้อนะนังนี่ไปไปเก็บจานไปล้างได้แล้วคุณๆเขาไปกันหมดแล้ว\"
\" แม่เนี่ยพอพูดความจริงเข้าหน่อยหล่ะรับไม่ได้เชียวนะแม่ \"
\" เอ่อ! แล้วพ่อแกไปไหน?ไม่เห็นแต่เช้าแล้วเนี่ย\"
\" สงสัยไปล้างรถเตรียมรถให้คุณๆเขาอยู่แหละ\"
\"เดี๋ยวเอ็งไปตามพ่อเอ็งมากินข้าวกินปลาให้เรียบร้อยเผื่อคุณหญิงกับนมอ่อนจะเรียกใช้จ้าแม่\" ...
\" พ่อ! พ่อ! เรียกอะไรของเอ็งว่ะนังมาลี\"
\" แม่ให้มาตามไปกินข้าว \"
\" เออ! รู้แล้วโว้ย! \"
\" รู้ได้ไงพ่อ ยังไม่ทันบอกเลย \"
\" เอ้! นังนี่วอนนะเอ็งไปบอกแม่เอ็งเดี๋ยวข้าตามไปรอเอารถออกให้คุณกริชเธอก่อน \"
\" ลุงสม ! \"
\" ครับคุณกริช นี่ครับกุญแจ \"
\" โน่นลุงให้คนโน้นไม่ใช่ผมวันนี้ยัยหนูอันอาสาขับรถให้ผมนั่ง\"
\" นี่ครับ! คุณอันครับกุญแจ \"
\" คะ ! ให้หนูเหรอคะลุง\" หล่อนรับกุญแจมาแบบ งงๆ
\" คุณกริชเธอบอกวันนี้คุณอัน อาสาขับให้เธอนั่ง \" อันนามองที่หน้าคนตัวโตที่ยิ้มเยาะหล่อน มีความสุขที่แกล้งหล่อนสำเร็จ
\" เอางั้นเหรอคะลุงสม อันนาสูดหายใจลึกเพื่อให้ตัวเองสงบนิ่งไม่ให้ตัวเองโมโหเกรี้ยวกราดพร้อมเปิดประตูไปนั่งที่คนขับ
\" นี่คุณคาดเข็มขัดด้วยคุณ! เธอเป็นคนขับบริการผู้โดยสารด้วยสิ \"
\" บริการอะไร ? \" ตาโตๆของหล่อนโตมากขึ้นกว่าเดิมไปอีกที่เขาให้หล่อนทำอะไรที่มันฝืนใจตัวเอง
\" คาดเข็มขัดให้ด้วย \" หญิงสาวถอนหายใจเอือมคนตัวโตสุดๆแต่ก็เอื้อมไปคาดเข็มขัดให้เขาไม่อยากต่อล้อต่อเถียง หน้านวลโน้มเข้าไปเฉียดปลายจมูกของเขาทำให้ได้กลิ่นหอมอ่อนคล้ายแป้งเด็กจากแก้มนวลนั้น
\" หอมจัง!\"
\"คุณพูดว่าอะไรนะคะ? \"
\"เปล่า! \" เขาปฏิเสธ
\" งั้นไปกันเลยนะคุณ \"
\"อืม! \" รถแล่นไปถึงหน้าบ้าน ประตูเปิดออกช้าๆ หล่อนเคลื่อนรถออกกำลังจะพ้นหน้าบ้าน ทันไดนั้นเองหล่อนก็เบรคกะทันหัน
\" เฮ้ย! \" หญิงสาวปลดเข็มขัดออก แล้วรีบลงจากรถอย่างรวดเร็ว
\" อะไรของเธออีกเรื่องมากจริง \"
\" น้องหมาอ่ะคุณน่ารักจังหนูมาจากไหน?กันนะน้องหมาจ๋า โกเด้นส์เสียด้วยแฮะ \"
\" นี่! เธอมันปล่อยไปเลยนะ \" อันนาดื้อดึงไม่ยอมปล่อยมันไป
\" ไม่! มันหลงทางมาต้องช่วยมันสิคุณ จะให้ปล่อยมันไปได้ยังไงกัน\"
\" แต่มันอาจมีเจ้าของก็ได้นะ ขืนไปเอามันมาเจ้าของเขาจะหาว่าเราเป็นขโมยได้นะ\"
\" ไม่มีหรอกมั้งคุณถ้ามีก็ต้องเห็นแล้วสิ! คุณกริชขา\"
\" อะไรของเธอ เรียกเสียยาวยืดเลยขนลุกชะมัด \"
\" ขอเลี้ยงได้ไหมคะ ? นะๆๆ นะคะ \" หล่อนทำท่าทางออดอ้อนจนคนตัวโตประหม่าคิดไปต่างๆนาๆว่าหล่อนจะมาไม้ไหนกันแน่
\" ไม่ได้ ฉันเกลียดหมา\"
\" คุณเกลียดหรือกลัวมันกันแน่ แต่ท่าทางคุณเหมือนกลัวมันมากกว่า มันน่ารักจะตายไป ไม่น่ากลัวหรอกขอเลี้ยงนะ นะๆๆ \" อันนากระพริบตาปริบๆเชิงขอร้องเขา เมื่อเขาเห็นท่าทางออดอ้อน เขาก็ใจอ่อนยวบยอมอนุญาตแต่โดยดี..
\"อืม !! \"
\" เย้!! คุณใจดีจัง\" หล่อนเอายชมเขา
\" แต่ตอนนี้เธอต้องเอามันไปเก็บก่อนพามันไปด้วยไม่ได้ \"
\" ทำไมล่ะคะ ? ไหนๆเราก็ออกมาแล้วเอามันไปอาบน้ำตัดขนตัดเล็บฉีดวัคซีนด้วยเลยไม่ได้หรือคะ \"
\" ได้คืบจะเอาศอกนะเรา \"
\" หรือจะให้เปลี่ยนใจไม่ให้เลี้ยงดีไหม?พรุ่งนี้ให้มาลีพาไปคลีนิคไกล้ๆแถวนี้ \"
\" ไม่เอา! ฉันจะเป็นคนพามันไปเอง \"
\" ไม่ได้!! \"
\" พรุ่งนี้ เราต้องไปงานเลี้ยงลืมหรือไงตอนนี้เธอต้องเอาไปฝากคุณ รปภ. หน้าบ้านไว้ก่อนกลับมาค่อยมารับมันด้วยกัน \"
\" โอเค! คุณใจดีจังขอบคุณนะคะ \"
\" คราวหน้าคราวหลังอย่าไปทำหน้าทำตาแบบนี้กับใครเข้าใจไหม?\"
\" ทำไมถึงทำไม่ได้ ?\"
\" ก็มันน่าเกลียดมากๆน่ะสิ ไปได้แล้ว\"
\" คุณก็ขี้บ่นจริง \"
\" ขับรถไป \"
\" เจ้าค่ะ!..คุณผู้ชาย....... \" หล่อนตั้งหน้าตั้งตาขับรถอย่างใจจดใจจ่อ อย่างว่าง่าย
已经是最新一章了
加载中
