บทที่ 3 งานแต่งงานหลังจากนี้สามวัน

บทที่ 3 งานแต่งงานหลังจากนี้สามวัน ตอนที่ใอ้เทียนฉิงกลับมาถึงบ้านใอ้ก็ใกล้จะห้าทุ่ม ห้องรับแขกดับไฟแล้ว เธอเดินย่องขึ้นไปชั้นบน โชคดีที่ไม่มีใครมาเห็นสภาพนี้ของตัวเอง ใอ้เทียนฉิงที่เปิดประตูห้องนอนของตัวเองเข้าไป ยังไม่ทันจะได้โล่งใจก็เห็นใอ้เมยเมยน้องสาวบิดาเดียวกันแต่ต่างมารดานั่งไขว่ห้างอยู่ในห้องของตัวเอง “เธอมาอยู่ในห้องของฉันได้อย่างไร ไสหัวออกไปนะ!” ใอ้เทียนฉิงโมโหสุดขีด รีบก้าวเข้าไป ใอ้เมยเมยคนนี้ไม่ชอบเธอมาโดยตลอด เธอไม่เชื่อหรอกว่าเธอมาห้องของตัวเองแล้วจะมีเรื่องดีอะไร “แน่นอนว่ามาเพื่อรอเธอน่ะสิ!” ใอ้เมยเมยเบะปากเหยียดหยาม กระโดดลงมาจากเตียง บิดเอวเล็ก ยิ้มอย่างได้ใจ “ได้ยินมาว่าเธอจะแต่งงานแล้ว ฉันเลยมาอวยพรให้เธอเป็นพิเศษเลยนะ ฮ่าๆๆ......” “เธอ......” ใอ้เทียนฉิงโกรธแทบตายที่คุณพ่อลำเอียงเข้าข้างแม่เลี้ยง เห็นได้ชัดว่าใอ้เมยเมย อายุมากกว่าเธอ กลับให้เธอแต่งให้กับคุณท่านตระกูลลู่อะไรนั่นแทน “ใอ้เมยเมย ไสหัวไปให้พ้นนะ!” ใอ้เทียนฉิงโมโหสุดขีด ยกมือขึ้นหมายจะดึงใอ้เมยเมย ใอ้เมยเมยกลับถอยหลังไปหนึ่งก้าวในทันที จู่ๆก็มองใอ้เทียนฉิงขึ้นๆลงๆอยู่นานอย่างพิจารณา “เฮ้ๆ ฉันก็ว่าทำไมเธอถึงได้กลับมาดึกขนาดนี้ ที่แท้ก็ออกไปล่าผู้ชาย ดูร่องรอยบนร่างกายของเธอสิ เกรงว่าคืนวันนี้เธอจะเที่ยวเล่นได้เต็มอิ่มมากเลยสินะ......แต่ว่าก็ใช่ กำลังจะแต่งให้กับชายชราที่ใกล้จะอายุ 60 กว่าปีคนหนึ่งแล้ว ก็ต้องออกไปเที่ยวเล่นสักหน่อย ไม่อย่างนั้นแต่งงานไปก็ไม่มีใครที่จะสามารถทำให้เธอพอใจในเรื่องทางนั้นได้ ตระกูลลู่ไม่ใช่ตระกูลที่เธอสามารถสวมเขาให้ได้หรอกนะ ฮ่าๆๆ......” ใอ้เทียนฉิงถูกทำให้โกรธจนหน้าแดงควันออกหู มือกำแน่น ตะโกนด้วยความโกรธว่า “ฉันไม่แต่งหรอก จะแต่งก็ต้องเป็นเธอที่แต่ง เหอะ!” ใอ้เมยเมยสีหน้าเปลี่ยนไปในทันที หรี่ตามอง พลางเอ่ยอย่างดูถูกว่า “ใอ้เทียนฉิง ฉันจะบอกเธอให้นะว่า ตระกูลลู่ระบุมาว่าคนที่ต้องการคือเธอ สามวันหลังจากนี้ก็จะถึงวันแต่งงานแล้ว เธอไม่แต่งก็ต้องแต่ง! เธออย่าลืมเสียล่ะ เธอยังมีน้องชายปัญญาอ่อนอยู่คนหนึ่ง ถ้าหากว่าเธอกล้าที่จะไม่แต่งงาน ฉันจะบอกให้คุณพ่อกับคุณแม่หยุดให้ยาไอ้ปัญญาอ่อนนั่น จากนั้นก็ส่งเขาไปที่โรงพยาบาลบ้า เหอะ เธอก็คิดเอาเองแล้วกัน! ยังคิดจะให้ฉันแต่งให้กับชายชราใกล้ตายคนนั้นแทนเธอ ฝันไปเถอะ เธอน่ะ!” เธอเอ่ยจบก็ออกจากห้องไปโดยไม่หันศีรษะกลับมา ใอ้เทียนฉิงตะลึงค้างอยู่ที่เดิม ตระกูลลู่ระบุมาอย่างชัดเจนว่าต้องการให้ตัวเองแต่งงาน อีกทั้งหลังจากนี้สามวันก็จะต้องแต่งงานแล้ว ทำไมถึงได้รีบร้อนขนาดนี้กัน ก่อนหน้านี้เธอยังนึกว่าตระกูลลู่ จะแต่งงานกับคนใดคนหนึ่งที่ทางบ้านใอ้เลือกให้ แต่ว่าสถานการณ์ในตอนนี้ คุณพ่อทำเพื่อให้ได้รับการสนับสนุนจากตระกูลลู่ กลัวว่าเธอไม่ยอมแต่งก็ต้องแต่งแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นยังมีน้องชายใอ้อวิ๋นซู่ อาการป่วยของเขาเพิ่งจะมีการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี ถ้าหากว่าถูกหยุดให้ยาแล้วล่ะก็...... ใอ้เทียนฉิงไม่กล้าคิดเลยจริงๆ เธอไม่สามารถทำร้ายน้องชายของตัวเองได้ หลังใอ้เมยเมยจากไป ใอ้เทียนฉิงก็รีบไปห้องน้ำอาบน้ำ อยากจะลบร่องรอยที่ชายหนุ่มคนนั้นทิ้งไว้บนร่างกายของตัวเองออกให้หมด ใอ้เทียนฉิงขัดถูไปสามรอบเต็มๆ ถึงได้ออกมาจากห้องน้ำ หลังจากเป่าผมแห้งแล้ว เธอก็ยังนอนไม่หลับ ดังนั้นจึงไปห้องนอนของน้องชายใอ้อวิ๋นซู่ที่อยู่ด้านข้าง ใอ้เทียนฉิงเปิดประตูเข้าไป ใอ้อวิ๋นซู่หลับไปแล้ว เพียงแต่ว่าไฟในห้องไม่ได้ปิด ใอ้เทียนฉิงเดินไปถึงข้างเตียง มองใอ้อวิ๋นซู่ที่อยู่บนเตียงเงียบๆ น้องชายของเธอนั้นอยู่ในสภาพแวดล้อมพิเศษตั้งแต่เด็ก สติปัญญาดีกว่าคนทั่วไป รูปร่างหน้าตาดีจนทำให้ผู้คนตกตะลึง งดงามประณีตยิ่งกว่าหญิงสาว จนถึงวันนี้เธอยังไม่เคยพบเจอใครที่มีใบหน้างดงามแบบน้องชายเลยแม้แต่คนเดียว ใอ้อวิ๋นซู่ที่ตาปิดสนิทอยู่ในห้วงแห่งความฝัน ขนตาโค้งงอนแผ่ลงมา ใบหน้าด้านข้างหล่อเหลา โครงหน้าชัดเจน บุคลิกสูงส่ง ใบหน้าไร้ตำหนิ ผิวเนียนนุ่มละเอียดราวกับผิวของทารก คนที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้กลับมีอาการออทิสซึมหลังจากอายุแปดขวบปี หวาดกลัวที่จะสื่อสารกับผู้คน หวาดกลัวคนแปลกหน้า เขากำลังเข้ารับการรักษา กำลังกินยา คุณหมอเพิ่งจะบอกว่ามีอาการดีขึ้น เธอจะสามารถ........ได้อย่างไรกัน ใอ้เทียนฉิงคิดแล้วมือก็กำแน่นเป็นกำปั้น เธอเชื่อว่า ถ้าตัวเองไม่ยอมแต่งงานแล้วล่ะก็ พวกเขาจะหยุดให้ยากับน้องชายจริงๆ......ดังนั้น เธอไม่มีทางเลือก! “เทียนหวง น้องจะต้องดีขึ้นมานะ!” ใอ้เทียนฉิงทนไม่ไหวเอ่ยกระซิบออกมา ใอ้อวิ๋นซู่ที่อยู่ในห้วงแห่งความฝันนั้นพึมพำรับปากเบาๆราวกับได้ยินเสียงของเธอ จากนั้นก็พลิกตัวมาจับมือของใอ้เทียนฉิง ใอ้เทียนฉิงอดไม่ได้ที่จะยกยิ้ม ห่มผ้าห่มให้เขา เตรียมตัวจะจากไป สุดท้ายใอ้อวิ๋นซู่จับมือของเธอแน่นไม่ปล่อย ใอ้เทียนฉิงขยับไปมาอยู่นานสองนาน สุดท้ายก็หลับอยู่ข้างเตียงของเขาอย่างจำยอม เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อใอ้เทียนฉิงลืมตาตื่นขึ้นก็พบว่าตัวเองกลับมานอนในห้องของตัวเองแล้ว เธอมองไปรอบห้องอย่างประหลาดใจชั่วครู่ ก็เห็นใบหน้างดงามประณีตของใอ้อวิ๋นซู่ “พี่สาว พี่ตื่นแล้วหรือครับ” ใอ้อวิ๋นซู่แย้มรอยยิ้มงดงามเมื่อเห็นว่าใอ้เทียนฉิงตื่นแล้ว ใอ้เทียนฉิงก็อดที่จะแย้มรอยยิ้มไม่ได้ “เป็นเราที่อุ้มพี่กลับมาหรือ” “อืม!” ใอ้อวิ๋นซู่พยักหน้า ทำท่าเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ ริมฝีปากยื่นออกมา “พี่สาว พวกเขาบอกว่าพี่จะแต่งงานแล้ว แต่งให้กับชายชราที่แก่กว่าคุณพ่อใช่ไหมครับ” ใอ้เทียนฉิงใจสั่น เกรงว่าคงจะเป็นใอ้เมยเมยที่บอกกับเขา ผู้หญิงสมควรตายคนนี้! “ไม่ใช่แบบนั้น......” ใอ้เทียนฉิงอธิบายโดยไม่รู้ตัว เห็นนัยน์ตามีน้ำตาเอ่อคลอของใอ้อวิ๋นซู่มองมาที่ตัวเองแล้ว ก็รู้สึกละอายใจ “พี่สาว......พี่สาวไปทำงานในบ้านของเขา ทำงานเสร็จแล้วก็จะกลับมา......” ใอ้อวิ๋นซู่ได้ฟังแล้วก็ดีใจมาก กอดหมับเข้าที่ใอ้เทียนฉิง “ผมรู้ว่าใอ้เมยเมยหลอกผม พี่สาวของผมเก่งที่สุด ไม่แต่งให้กับชายชราที่แก่กว่าคุณพ่อหรอก!” “อืม......” ใอ้เทียนฉิงละอายใจเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่สามารถบอกความจริงกับใอ้อวิ๋นซู่ได้ ดังนั้นจึงเอ่ยเพียงแค่ “เทียนหวง หลังจากนี้ใอ้เมยเมยพูดอะไรกับน้องนั้นล้วนไม่ต้องเชื่อ รู้ไหม พี่สาวทำเพื่อเรานะ!” “อืมๆๆ!” ใอ้อวิ๋นซู่ พยักหน้า “ผมเชื่อเพียงแค่พี่สาว!” ใอ้เทียนฉิงจับมือของใอ้อวิ๋นซู่อย่างพอใจ ปีนี้น้องชายอายุ 20 ปีแล้ว พวกเขาล้วนพูดว่าน้องชายเป็นคนโง่ เธอไม่เชื่อหรอก น้องชายเพียงแค่ใจดีและไร้เดียงสา มีชีวิตอยู่ในโลกของตัวเองเท่านั้นเอง เขามีสติปัญญาดีกว่าคนอื่น เธอจะต้องช่วยรักษาเขาให้หายดีให้ได้อย่างแน่นอน! น้องชายของเธอ จะต้องดีขึ้นในสักวัน จะต้องทำให้ทุกสายตาประหลาดใจ!