已经是第一章了
บทที่ 13 ซั่นสวี้หยาวที่กินทั้งผู้หญิงผู้ชาย
บทที่ 13 ซั่นสวี้หยาวที่กินทั้งผู้หญิงผู้ชาย
คำพูดต่อท้ายของเฝิงซีเยวียนยังไม่ทันได้เอ่ย ทันใดนั้นซั่นสวี้หยาวก็พูดว่า : “ซีเยวียน มานี่หน่อย แผลของฉันแตกอีกแล้ว”
พูดจบ ซั่นสวี้หยาวก็เดินเข้าห้องน้ำโดยไม่แสดงอาการใดๆ เฝิงซีเยวียนไม่สนใจซูมี่หยาง เข้าเดินตามซั่นสวี้หยาวเข้าไปเลย
โดนชายหนุ่มทั้งคู่ปล่อยเอาไว้แล้วเดินตรงเข้าห้องไป ซูมี่หยางรู้สึกกระดากเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้
เพราะยังไงวันนี้ก็มาแล้ว เธอต้องทำให้สำเร็จสักเรื่อง
ใช้ใครแล้วได้ประโยชน์มันก็คือได้ประโยชน์ ถึงแม้ป้าหลี่เหมยจะเลือกคุณชายซั่นคนนี้ให้กับเธอ แต่มันก็ไม่ได้ทำกำไร แล้วเธอก็ไม่ชอบด้วย ถ้าอย่างนั้นแล้ว ทำไมเธอถึงไม่เลือกสิ่งที่มีประโยชน์สำหรับตัวเธอเองล่ะ?
ทันใดนั้นเสียงของมือถือก็ดังขึ้น ซูมี่หยางกำลังครุ่นคิดวิธีจะหลบเลี่ยงซั่นสวี้หยาวแล้วไปจับเฝิงซีเยวียนไว้ในมือแทน
มองเห็นหลี่เหมยบนหน้าจอ เธอก็พึมพำว่า “ผีร้ายยังไม่หายไปอีก”
แล้วรีบรับสาย
“สวัสดีค่ะ คุณป้า?”
“เจอคุณชายซั่นหรือยัง?”
“เจอแล้วค่ะ”
“เขาชอบแกไหม?”
ถามตรงๆขนาดนี้ เห็นได้เลยว่า ป้าต้องการปีนขึ้นมาอยู่ตระกูลซั่น
ซูมี่หยางเงียบไปทันที แล้วพูดเสียงกระซิบว่า : “ดูเหมือนจะไม่ชอบสักเท่าไหร่ค่ะ”
“แกไม่ได้เอาของขวัญให้เขาเหรอ?”
“ให้แล้วค่ะ” ซูมี่หยางเม้มปากแล้วพูดเสียงนุ่มนวลและอ่อนหวานแต่แฝงความเศร้าเล็กน้อยว่า : “แต่ว่าคุณชายซั่นบอกว่าเขาไม่ชอบกลิ่นผลไม้ค่ะ”
“เพราะรู้ว่าแกมันโง่อย่างนี้ไงคุณชายซั่นถึงได้ดูถูกเอา ใช้ใบหน้าขาวๆที่มีเสน่ห์ชวนเขากินและดื่มสิ!”
โดยไม่รอให้ซูมี่หยางอธิบาย หลี่เหมยก็วางสายไปเลย
ปฏิกิริยาตอบกลับของหลี่เหมยทำให้ซูมี่หยางรู้สึกเบาใจขึ้น สายตาของเธอพุ่งไปที่ห้องน้ำอีกครั้ง เธอควรจะเดินไปเคาะประตูดีไหม?
ผู้หญิงที่เป็นฝ่ายรุกถึงปากประตูและส่งถุงยางอนามัย “ดูเรกซ์”ให้ เฝิงซีเยวียนอาจจะคิดว่าเธอเป็นผู้เชี่ยวชาญในสายอาชีพนั้นไปแล้วสินะ?
เป็นอย่างนี้ก็ดี จุดประสงค์ของทุกคนชัดเจน จะได้ไม่มีคำถามว่าใครหลอกลวงใคร
แต่ว่า ถ้าหากป้าหลี่เหมยรู้ว่าเธอเอา”ดูเรกซ์”มาให้คุณชายซั่น แต่กลับคิดจะไปขายบริการให้กับเพื่อนคุณชายซั่นที่อยู่ในห้อง เธอจะไม่ต้องจบลงอย่างโหดร้ายหรอกเหรอ?
เมื่อมองดูเวลา ซั่นสวี้หยาวกับเฝิงซีเยวียนเข้าห้องไปน้ำไปห้านาทีแล้ว ซูมี่หยางคิ้วขมวด
ทั้งสองคนอยู่ในห้องน้ำนานขนาดนั้น และหนึ่งในนั้นไม่สวมเสื้อและสวมเพียงกางเกงขาสั้นบอกเซอร์ พวกเขาทั้งคู่กำลังทำอะไร?
นึกถึงซั่นสวี้หยาวที่เพิ่งจะรังแกเธอไป ทันใดนั้นซูมี่หยางก็รู้สึกหวาดกลัว
บ้าเอ๊ย! บ้าเอ๊ยคุณชายซั่นคนนี้จะกินทั้งผู้ชายและผู้หญิงเลยรึไง?
หรือว่า เขากินเธอไม่สำเร็จ ตอนนี้เลยไประบายกับเฝิงซีเยวียนแทน?
พูดก็เถอะ เฝิงซีเยวียนดูอ่อนโยนและนุ่มนวลขนาดนั้น มองดูแล้วก็เหมือนผู้ชายที่รับบทเป็นฝ่ายรับ แล้วซั่นสวี้หยาวก็ราวกับหมาป่าที่หิวโหย คงจะขัดขืนไม่ได้ใช่ไหม?
และในกรณี ที่เฝิงซีเยวียนก็ยังไม่พอแล้วซั่นสวี้หยาวมาเรียกเธอจะทำยังไงดีล่ะ? เมื่อคิดถึงตรงนี้ ซูมี่หยางก็ขนลุกไปทั้งตัว ฉันจะต้องไปรอที่ไหน?
เธอถอดรองเท้าส้นสูงออกไว้ในมือของเธอ แล้วรีบวิ่งออกประตูไปทันที
แค่เดินผ่านทางเดินยาวๆ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงผู้หญิงที่คุ้นหูมากดังมาจากชั้นล่าง : “เทียนโยว่ อ้า คุณใจเย็นหน่อยค่ะ…ตรงนี้ไม่ได้นะคะเทียนโย่ว พวกเราขึ้นไปชั้นบนแล้วไปที่ห้องของคุณกันเถอะนะคะ?”
ซูมี่หยางตกตะลึงจนเกือบจะลงไปนอนบนพื้น
เสียงนี้?
ไม่ใช่เพราะคำพูดที่กำกวม และยิ่งไม่ใช่เพราะเสียงที่ชวนให้คิดและจินตนาการที่อยู่ชั้นล่าง แต่เพราะเสียงผู้หญิงคนนี้ ซูมี่หยางคิดว่าคล้ายกับลูกสาวของลุงกับป้าที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอ ซูจือจือ?
หรือว่า ป้าหลี่เหมยส่งเธอมายั่วยวนคุณชายซั่นไม่สำเร็จ เลยส่งลูกสาวตัวเองมาออกรบเองเลย?
ไม่มีทางหรอก?
เดี๋ยวนะ
เฝิงซีเยวียนเพิ่งจะเรียกหมาป่าที่ชั่วร้ายว่า “สวี้หยาว” กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ คุณชายซั่นคือซั่นสวี้หยาว
ถ้าอย่างนั้นแล้ว “เทียนโยว่”ที่ซูจือจือเรียกคือใคร?
เชรดดด!
หรือว่าซูจือจือจะไปที่คฤหาสน์ตระกูลซั่น ไม่ได้พบเจ้าของบ้านแต่กลับไปจะมีความสัมพันธ์เร่าร้อนกับคนรับใช้แทน?
พูดก็เถอะ เธอควรจะไปเตือนสักหน่อยไหม?
เธอควรจะวิ่งลงไปบอกกับซูจือจือว่า : “น้องสาว เธอนอนด้วยผิดคนแล้วนะงั้นเหรอ?”
จะพูดยังไงก็เป็นพี่สาวน้องสาวกัน ก็ควรจะเตือนสักหน่อยใช่ไหม?
ทันทีที่ซูมี่หยางตัดสินใจ ชายหญิงที่ชั้นล่างก็เดินขึ้นมา…
****************************************************************
已经是最新一章了
加载中
