บทที่ 16 : ความสุขที่ไม่อาจเอื้อม   1/    
已经是第一章了
บทที่ 16 : ความสุขที่ไม่อาจเอื้อม
ทำไมถึงเป็นแบบนี้? ทำไมเรื่องของเขาและเธอต้องจบลงที่ความสัมพันธ์อันบิดเบี้ยว ราวกับว่ายวนอยู่ในเขาวงกต ไร้ซึ่งทางออก... ราพณ์มองร่างเล็กที่หลับไปเพราะอ่อนเพลีย เธอร้องไห้อยู่นานมากจนกระทั่งหมดแรงและสลบไป ส่วนเขา... ได้แต่ยืนมองเธออยู่ตรงนั้น ฟังเสียงเธอคร่ำครวญ ด่าทอความใจง่ายของตนที่เผลอมาหลงรั
已经是最新一章了
加载中