已经是第一章了
บทที่ 31 : คำสารภาพของเตชิต
“ณิ ผมกลับมาแล้วนะครับ”
เจดีย์ทรงสูงสีขาวสะอาดตาตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า สายลมอ่อนๆที่พัดผ่านไปยิ่งให้ความรู้สึกอ้างว้าง โดดเดี่ยว... เป็นอีกครั้งที่เขาต้องพยายามอดกลั้น บังคับตัวเองไม่ให้น้ำตาไหลเมื่อต้องมายืนต่อหน้า ‘เธอ’
นาฏณิชา
เป็นเวลาปีกว่าแล้วนับตั้งแต่นาฏณิชาและลูกของเขาจากไป แผลเ
已经是最新一章了
加载中
