บทที่ 42 : เงาแค้น

เพล้ง! “ฉันเกลียดมันๆๆๆ!” เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บใจของรสิตาดังก้องทั่วเพ้นท์เฮ้าส์หรู เธอหยิบข้าวของที่อยู่รอบรัศมีมือเอื้อมถึงปาลงพื้นเพื่อระบายความโกรธท่ามกลางสายตาตกอกตกใจของรัฐมนตรีฯกระทรวงโทรคมนาคม อดิศรยกมือห้ามปรามภรรยาคนล่าสุดของตน “หนูสิ อย่าโมโหไปสิจ๊ะ หนูกำลังท้องกำลังไส้”