ตอนที่ 1 ผู้ชายที่ทำให้คนอื่นขนหัวลุก

ตอนที่ 1 ผู้ชายที่ทำให้คนอื่นขนหัวลุก \"เจ็บไหม?\" \"ไม่.......\" \"แล้วแบบนี้ล่ะ?\" \"ไม่เจ็บ......\" \"แล้วแบบนี้ล้ะ?\" \"อ๊า——เจ็บ!\" ชายหนุ่มร้องตะโกนโหยหวนเสียงดังมาจากห้องฉุกเฉิน ตามด้วยความเงียบ ถึงขั้นได้ยินเสียงเย็นชาของหญิงสาว \"ไส้ติ่งอักเสบ เตรียมตัวผ่าตัดทันที\" หลังจากดูอาการเรียบร้อยแล้วนั้น พยาบาลพาตัวคนไข้ออกไป ฉู่ลั่วหานถอดถุงมือที่สวมอยู่ ทิ้งลงในถังขยะด้วยสีหน้าเรียบเฉย จากนั้นก็เริ่มเขียนอาการของคนไข้อย่างรวดเร็ว หลังจากที่พึ่งเขียนเสร็จนั้น ได้ยินเสียงพยาบาลพูดคุยเสวนาดังมาจากด้านนอก \"สมแล้วที่หมอฉู่เป็นคุณหมอที่ดีที่สุดของอายุรแพทย์ ฝีมือเมื่อกี้สมคำร่ำลือจริงๆ\" \"จริงด้วย แต่น่าเสียดาย คุณหมอฉู่ดีทุกอย่าง ขาดก็แต่ดวงไม่ดี จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้แต่งงาน\" \"จริงด้วย ผู้หญิงเก่งเหมือนหมอฉู่ ใครจะกล้ามาเอา?\" เสียงพูดคุยเสวนาค่อยๆไกลออกไป ฉู่ลั่วหานซุกมือลงไปในเสื้อกาวน์ตัวขาวเหมือนหิมะ นิ้วมือสัมผัสกับแหวนแต่งงานที่ราคาไม่ธรรมดา ดวงไม่ดี? จนถึงตอนนี้ยังไม่ได้แต่งงาน? ไม่มีใครกล้าเอา? คำพูดเสียดสีหู ทำให้คนฟังรู้สึกไม่สบาย แต่ว่า สำหรับคนที่แต่งงานมาแล้วสามปีอย่างฉู่ลั่วหาน คำพูดเหล่านี้เธอไม่สะทกสะท้านไปนานแล้ว เพียงแต่คิดแล้วก็รู้สึกแทงใจดำ แต่งงานมาสามปี เธอและสามีของตนเองเจอกันนับครั้งได้ บอกว่าเป็นสามีภรรยากัน แต่กลับเป็นคนแปลกหน้าเสียยิ่งกว่าคนที่เดินอยู่ข้างถนน หึหึ น่ารังเกียจมากแค่ไหนกัน? ฉู่ลั่วหานหยุดคิดไร้สาระ หยิบกระดานรองเขียนสแตนเลสขึ้นมา เตรียมตัวที่จะเข้าไปตรวจตามห้อง ทางเดินในโรงพยาบาลเคล้าไปด้วยกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อ รองเท้าส้นแหลมสูงเดินอยู่บนพื้นดังสะท้อน ฉู่ลั่วหานสวมชุดกาวน์เดินไปตามทางเดิน ยูนิฟอร์มใส่ทำงานเรียบๆแต่ถูกเธอใส่ให้มีระดับขึ้นมา พึ่งเดินไปถึงทางเลี้ยว—— \"เมื่อกี้ฉันเห็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลของเรารีบวิ่งไปที่ห้องฉุกเฉิน เหมือนว่ามีผู้ป่วยคนสำคัญ พระเจ้าช่วย ต้องเป็นผู้ป่วยระดับไหนกันนะที่ถึงเชิญผู้อำนวยการโรงพยาบาลของเราไปรักษาด้วยตนเอง?\" \"เรื่องนี้ใครจะไปรู้ล่ะ ในเมืองหลวงมีลูกนักการเมืองมากมาย คนรวยก็เยอะ มนุษย์เราก็กินอาหารวันละสามมื้อเหมือนกัน ไม่มีใครไม่ป่วยหรอก\" \"แต่ว่า คุณลองคิดดูสิ คนที่สามารถเชิญผู้อำนวยการโรงพยาบาลไปได้ จะมีสักกี่คน?\" ผู้คนจับกลุ่มคุยกัน เห็นได้ชัดว่า ไม่มี ฉู่ลั่วหานกระตุกยิ้มมุมปาก แววตายังคงนิ่งเฉยไร้ซึ่งคลื่นใดๆ เสียงฝีเท้าจากที่ไกลมาที่ใกล้ พวกพยาบาลที่จับกลุ่มคุยกันอยู่นั้นหุบปากไปแล้ว เสียงของพวกพยาบาลไม่ได้ทำให้ฝีเท้าของฉู่ลั่วหานช้าลง รังสีความเคร่งขรึมเย็นชาแสนคุ้นเคย คือมาตรฐานของเธอ ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่หมอธรรมดา แต่เพราะความเงียบ ความเคร่งขรึมและความสง่างาม ทำให้เธอเป็นที่สนใจของทุกคน ศูนย์ตรวจ ฉู่ลั่วหานเดินไปถึงห้องน้ำ ยืนอยู่หน้าอ่างล้างมือ วางกระดานรองเขียนสแตนเลสไว้บนชั้นวางไม้ แล้วล้างมือ \"หมอฉู่คะ ทำไมโทรมจังเลยคะ? ไม่ได้พักผ่อนหรอคะ?\" แพทย์แผนกเดียวกันชูเหม่ยฉีเอ่ยถามขึ้น โทรมงั้นหรอ? \"คงเป็นเพราะช่วงนี้เหนื่อยมั้งคะ\" ฉู่ลั่วหานตอบกลับ \"ผู้หญิงเราต้องรักตัวเองให้มากๆค่ะ ถึงแม้ว่าคุณจะไม่มีแฟน......เอ่อ ฉันหมายความว่า ถึงแม้ว่าคุณจะโสด แต่ว่าร่างกายคือต้นทุนนะคะ\" คำพูดที่ชวนโมโห ฉู่ลั่วหานไม่พูดอะไร ชูเหม่ยฉีจึงหยุดพูด แล้วเดินออกไป มองดูใบหน้าเล็กรูปทรงไข่ผ่านกระจก ฉู่ลั่วหานอดไม่ได้ที่จะคิด หรือว่าอารมณ์ของเธอจะได้รับผลกระทบมาจากคำพูดของพยาบาลพูดนั้น? น้ำเย็นไหลผ่านหลังมือ เคล้าไปด้วยความเย็นเฉียบ เหตุเพราะตกใจกับความเย็น หญิงสาวในกระจกจึงขมวดคิ้ว หรือจะกล่าวได้ว่า หัวใจกระตุกเล็กน้อย ให้ตายสิ ทำไมจู่ๆเธอถึงคิดถึงเขา? ทั้งๆที่หลังจากเกิดเรื่องนั้นขึ้นก็บอกกับตนเองแล้ว ผู้ชายคนนี้ ชีวิตนี้เธอจะไม่มีวันรักอีก! แม้ว่าครั้งหนึ่งจะเคยรักแทบตาย! แม้ว่าครั้งหนึ่งจะเคยรักจนบ้าคลั่ง! มือ สัมผัสลงบนแหวนอีกครั้ง คอยพก\"ตู้ทองเคลื่อน\"กับตัวอยู่ตลอดเวลาเพราะต้องใช้ยามจำเป็น เพราะอย่างไรเสีย ถ้าหากว่าจู่ๆผู้ชายคนนั้นต้องการเจอกะทันหัน นิ้วมือของเธอว่างเปล่าก็คงไม่ดี \"หมอฉู่!หมออยู่ที่นี่เอง!เร็วเข้า รีบตามฉันมาค่ะ ผู้อำนวยการต้องการผู้ช่วย แจ้งชื่อมาว่าต้องเป็นคุณเท่านั้น!\" เสียงของพยาบาลดูรีบร้อน หน้าผากยังคงมีเหงื่อไหลซึม ดูร้อนใจมาก \"ค่ะ\" ฉู่ลั่วหานสงบสติอารมณ์แล้วขานรับ หยิบกระดานรองเขียนสแตนเลสแล้วรีบวิ่งไป ในห้องฉุกเฉินที่สุดแสนจะเคร่งเครียด อากาศในห้องเคล้าไปด้วยความน่ากลัว ฉู่ลั่วหานพูดขึ้นใจ เป็นใครกันแน่ ถึงสามารถทำให้ผู้อำนวยการโรงพยาบาลที่มีชื่อเสียงถึงกับต้องตื่นเต้นขนาดนี้ ฉู่ลั่วหานเดินไปจนถึงหน้าเตียงผู้ป่วย เสียง\"โคร้ม\"ดังขึ้นในหัว ร่างกายแข็งทื่อราวกับติดกาวจนไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ดวงตากลมโตมองดูใบหน้าหล่อเหลาที่ซีดขาวซึ่งนอนอยู่บนเตียง หัวใจ แทบจะหยุดเต้น! ชายหนุ่มผิวสีมอล์ตแลดูสุขภาพดีนอนอยู่บนเตียง ร่างกายของเขามีเหงื่อเม็ดเล็กๆไหลออกมา แววตาคู่นั้นหนาวเย็นเสียยิ่งกว่าหิมะขาวโพลน จมูกคมเป็นสัน ริมฝีปากบางราวกับมีดปิดสนิทแทบจะเป็นเส้น ถึงแม้จะไม่พูดสิ่งใด แต่กลับทำให้คนกลัวจนไม่กล้าเข้าใกล้ เป็นเขา.......ได้ยังไง! \"ยังยืนบื้ออยู่ทำไม เลือดออกในกระเพาะของผู้ป่วย ต้องรีบเตรียมการรักษา\" สิ้นเสียงของผู้อำนวยการโรงพยาบาล สติของฉู่ลั่วหานดึงกลับมาในทันที สิ่งที่ทำให้ผู้อำนวยการโรงพยาบาลต้องมารักษาด้วยตนเองไม่ได้เป็นเพราะอาการป่วยหนัก แค่เพราะว่าผู้ป่วยตรงหน้านี้เป็นคนที่สำคัญมาก เขา......เป็นคนคู่ควรที่จะให้ผู้อำนวยการโรงพยาบาลรักษาด้วยตนเอง เขาคือใคร? ประธานบริษัทหลงซื่อในเมืองหลวงเพียงแค่สะบัดเท้าเล็กน้อยก็สามารถทำให้หุ้นในตลาดเคลื่อนไหว——หลงเซียว เพียงแค่สินทรัพย์ของบริษัทหลงซื่อก็สามารถทำให้บริษัทหลงซื่อเป็นเศรษฐีได้แล้ว บริษัทในเครือไม่เพียงแต่มีแค่สถานบันเทิง ยังมีอสังหา จิวเวอร์รี่ สื่อมวลชน เสื้อผ้า อิเล็กตรอนบริษัทสาขาต่างๆ เครื่องแต่งกายและบริษัทไอทีเป็นต้น ตัวของเขามีราคาเท่าไหร่กัน? เดาว่าแม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่รู้ สิ่งหนึ่งที่สำคัญไปกว่านี้ เขาคือคนที่ฉู่ลั่วหานแต่งงานมาด้วยสามปีแต่คนนอกไม่รู้——สามี ในความทรงจำนั้นหลงเซียวไม่เคยป่วยมาก่อนแต่เวลานี้กลับเจ็บปวดทรมานจนเส้นเลือดตรงหน้าผากปูดบวมขึ้นมา ดวงตาที่ไม่อาจคาดเดาได้หันไปมอง วินาทีนั้น ดวงตาเหยี่ยวคมหันมามองฉู่ลั่วหาน ดวงตาที่ไร้ซึ่งความอบอุ่น เห็นได้ชัดว่าไม่พอใจ ป่วยหนักขนาดนี้แล้ว ยังไม่ลืมที่จะใช้สายตาข่มขู่เธออีก? หึหึ เธอมีความสามารถมากจริงๆ เลือดออกในกระเพาะไม่ได้หนักหนาถึงแก่ชีวิต ผู้อำนวยการโรงพยาบาลยังเป็นผู้เชี่ยวชาญ ใช้เวลาเพียงไม่นานหลงเซียวก็รอดพ้นอันตราย ฉู่ลั่วหานเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินด้วยจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว นั่งพิงอยู่ตรงเก้าอี้ หัวใจเต้นแรงเป็นจังหวะ เธอนึกว่า หัวใจของเธอจะสามารถนิ่งเหมือนสายน้ำ เธอนึกว่า เธอจะสามารถไม่สนใจแม้แต่น้อย เธอนึกว่า เธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาแล้ว ใครจะไปรู้ เขาที่แค่ดื่มเหล้ามากจนทำให้เลือดออกในกระเพาะ กลับทำให้เธอว้าวุ่นใจไปหมด ดวงตาเย็นชาคู่นั้น ยังคงทำให้เธอเจ็บปวด ถอดถุงมือออก ฉู่ลั่วหานหยิบแหวนหมั้นออกมา เพชรแอฟริกาใต้ที่มีเพียงเม็ดเดียวในโลกถูกสั่งทำพิเศษ ตอนนั้นที่สวมแหวนมายังนิ้วนางของเธอช่างเป็นภาพที่งดงามชวนอิจฉา เพียงแต่คำพูดของชายหนุ่มที่โน้มตัวมาใกล้ รวมถึงงานแต่งงานสวยหรูอลังการบนชายหาด สุดท้ายทั้งหมดเป็นเพียงการจัดฉากการแสดงก็เท่านั้น อ๊า—— ความเจ็บปวดในใจราวกับถูกมีดแทง แต่ความเจ็บปวดไหนก็ไม่สามารถเทียบกับเหตุการณ์เมื่อสามปีก่อน ดังนั้น ฉู่ลั่วหานเก็บแหวนกลับเข้าไป สงบสติอารมณ์ที่ว้าวุ่น จับหัวเข่าแล้วเหยียดตัวลุกขึ้น กลับไปถึงห้องทำงาน ฉู่ลั่วหานหยิบตัวอย่างโรคต่างๆมาอ่าน ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ เสียงเคาะประตูดังขึ้น คนที่มานั้น คือผู้อำนวยการโรงพยาบาล เวลาที่ฉู่ลั่วหานงานยุ่งนั้น เธอที่ไม่ถนัดเยินยอเจ้านาย แต่กลับเคารพผู้อำนวยการโรงพยาบาลมาก ด้วยเหตุนี้เธอจึงคลายยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติ \"ผู้อำนวยการ ทำไมมาด้วยตนเองละคะ?\" ผู้อำนวยการเป็นวัยกลางคน หน้าตาใจดี ดวงตาโคง ยิ้มแล้วพูดขึ้นด้วยคิ้วที่เหี่ยวย่น \"เสี่ยวฉู่อ๊า เมื่อกี้ลำบากเธอแล้ว\" ภายในใจตกใจขึ้นมา นี่ไม่ใช่หน้าที่ของแผนกผู้ป่วยหรอ? ยังไม่ทันรอให้ฉู่ลั่วหานพูดอะไร ผู้อำนวยการก็พูดต่อ:\"หลังจากนี้ เกรงว่าต้องลำบากเธออีกหลายวัน\" ต้องลำบากอีกหลายวันที่ผู้อำนวยการพูดถึงนั้น ก็คือการให้เธอเป็นหมอประจำคนไข้หลงเซียว ต้องคอยให้ความร่วมมือทุกอย่าง ห้ามเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นเด็ดขาด ผู้อำนวยการที่ไม่รู้เรื่องอะไรรู้สึกแต่เพียงว่าฉู่ลั่วหานทักษะการแพทย์ดี อีกทั้งยังสาวและสวย \"ดูแล\" จึงเหมาะที่จะดูแลบอสใหญ่ที่ไม่สามารถมีเรื่องด้วยได้ แต่เธอกลับรู้สึกเหมือนต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่เก่งกาจ ในใจรู้สึกหนักอึ้ง รองเท้าส้นสูงเหยียบลงบนพื้น ฉู่ลั่วหานเอาแต่เม้มปาก เข้าไปแล้วจะพูดอะไร? แกล้งทำเป็นไม่รู้? หรือเข้าไปในฐานะภรรยา? ใครจะไปคิด ฉู่ลั่วหานที่พึ่งก้าวเท้าออกมาจากประตูลิฟต์ แผ่นหลังดำๆตรงหน้าก็บดบังการมองเห็นของเธอ ทางเดินของโรงพยาบาลเต็มไปด้วยไมค์และกล้องถ่ายรูปของนักข่าว! \"คุณโม่ ก่อนหน้านี้มีข่าวว่าคุณคือแฟนสาวของคุณชายหลง ตอนนี้คุณมาดูแลคุณชายหลงด้วยตนเองแบบนี้ กำลังประกาศว่าคุณทั้งสองคนคบหากันอยู่ใช่ไหมคะ?\" \"คุณโม่ คุณและคุณชายหลงเป็นคู่ที่สื่อบอกว่าเหมาะสมกัน เปิดเผยความสัมพันธ์ในตอนนี้เพราะคบหากันโดยมีการแต่งงานเป็นเป้าหมายใช่ไหมคะ?\" \" รบกวนถามหน่อยคะคุณโม่ ตอนนี้คุณคือดาราอันดับหนึ่ง ยินยอมที่จะออกจากวงการบันเทิงเพื่อไปเป็นคุณผู้หญิงของคุณชายหลงไหมคะ?\" ฉู่ลั่วหานราวกับขาหยั่งราก ยังไม่ทันได้เดินไป ร่างของคนใส่เสื้อกาวน์ถูกกอดกระชับแน่น \"ถ้าหากวันข้างหน้าฉันกับพี่เซียวแต่งงานกัน แน่นอนว่าฉันจะยอมทิ้งงานทุกอย่างแล้วอยู่เคียงข้างเขา ดูแลเขา เป็นห่วงเขา เป็นแม่บ้านเต็มตัวค่ะ\" เสียงของโม่หรูเฟยนั้นหวานราวกับลูกอม เลี่ยนจนเหม็นเปรี้ยว ผู้หญิงเซ็กซี่ ผมลอนสีน้ำตาลยาวสลวยถึงแผ่นหลัง เสื้อคว้านโชว์แผ่นหลังขาวเนียน มือเรียวขาวดุจหิมะ ปากแดงระเรื่อ รวมเป็นชื่อที่สุดแสนจะคุ้นเคย! โม่หรูเฟย! คุณหนูแห่งบริษัทโม่ซื่อกรู๊ป ในเวลาเดียวกันนั้นก็เป็นดาราอันดับหนึ่ง รูปของเธอถูกติดเต็มรถโดยสารสาธารณะ หน้าจอบิลบอร์ด เป็นผู้หญิงในฝันของผู้ชายทั่วทั้งประเทศ \"ว้าว!คุณโม่คุณเป็นแฟนสาวที่ดีจริงๆค่ะ เร็วๆนี้ทั้งสองวางแผนการแต่งงานรึยังคะ?\" \"คุณโม่งานเยอะมากแต่ก็ยอมดูแลท่านเซียว ช่างน่าประทับใจจริงๆค่ะ......\" ...... อ๊า ถ้าไม่ได้เป็นเพราะเธอเคยรู้จักเธอมาก่อน คงต้องรู้สึกว่าผู้หญิงตรงหน้างามทั้งกายงามทั้งใจ แต่ว่าตอนนี้ เธอพูดได้เพียงคำเดียวว่า——ผู้หญิงตอแหลเจ้าเล่ห์ร้อยเล่มเกวียน! การตอบคำถามยังคงดำเนินต่อไป ไม่ผ่านการปรึกษาหารือ โม่หรูเฟยปรายตาเห็นคนใส่ชุดสีขาวที่ยืนอยู่ด้านหลัง ริมฝีปากบางพูดขึ้นอย่างหยิงผยอง ยิ้มด้วยความอ่อนโยนแล้วพูดขึ้น:\"เร็วๆนี้ยังไม่มีแพลนแต่งงานค่ะ ไว้รอพวกเราแต่งงานกัน จะบอกทุกคนแน่นอนค่ะ\" ฉู่ลั่วหานจับโทรศัพท์ในกระเป๋า เอียงคอ \"หน่วยรักษาความปลอดภัยใช่ไหมคะ? มาที่ห้องผู้ป่วยVIPด่วนค่ะ มีคนกำลังเข้ามารบกวน\" วางโทรศัพท์ลง ฉู่ลั่วหานเลิกคิ้วเล็กน้อย โม่หรูเฟย ถึงแม้ว่าฉันจะแพ้ราบคาบเวลาอยู่ต่อหน้าหลงเซียว แต่ฉันไม่มีวันยอมให้แกเหยียบหน้าหรอก