ตอนที่ 11 อยากได้หน้า ไม่มี

ตอนที่ 11 อยากได้หน้า ไม่มี ค่ำคืนในเมืองหลวง ภายใต้โคมไฟที่สว่างไสว ทำให้ทิวทัศน์ตอนกลางคืนดูครึกครื้น ฉู่ลั่วหานถอนเสื้อกาวน์สีขาวออก แล้วกำลังถือกระเป๋าขึ้น เพื่อเลิกงานและกลับบ้าน ตอนที่พึ่งเดินออกจากประตู จ้าวเหมียนเหมียนก็ได้เรียกเธอจากข้างหลัง \"คุณหมอฉู่ หนุ่มหล่อคนนั้นที่เจอในวันนี้ ได้ติดต่อคุณอีกไหม?\" คำพูดของจ้าวเหมียนเหมียนให้ความรู้สึกอยากจะเม้าท์มอยมากๆ \"ไม่มีหนิ เขาไม่มีเรื่องอะไร แค่ต้องการหาเรื่องเท่านั้น ไล่เขาไปให้ไกลๆก็พอ\" ฉู่ลั่วหานตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา และดูเหมือนไม่สบอารมณ์ใดๆ ทำให้ฟังไม่ออกเลยว่าตัวเองได้รู้จักกับหลงจื๋อ จ้าวเหมียนเหมียนจึงได้กระตุกมุมปากขึ้น \"คุณหมอฉู่ ฉันรู้สึกว่าคุณดีหมดทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการรู้ที่เรียนจบสูง และมีวิสัยทัศน์ที่ดี มากฝีมือ และมากความสามารถ แต่ว่าตอนที่ต้องเผชิญกับผู้ชาย ก็ต้องมีวิธีหน่อย\" คุณหมอจ้าวใช้มือทำท่าทางที่หมายความว่า “นิดหน่อย” และกำลังจะดัดนิสัยฉู่ลั่วหานที่ถูกลือกันว่าเป็นผู้ที่ไม่มีประสบการณ์ในความรักแม้แต่นิดเดียว \"ผู้ชายชอบผู้หญิงที่อ่อนโยนอยู่แล้ว นี่จึงจะสามารถแสดงให้เห็นถึงความสามารถและฝีมือของผู้ชาย ทำให้เห็นว่าสามารถปกป้องผู้หญิง และผู้หญิงต้องเรียนรู้ที่จะแสดงความอ่อนโยนในระดับที่เหมาะสมออกมา จะได้ทำให้ผู้ชายต้องการปกป้องดูแล......\" ทั้งสองก็ได้ขึ้นลิฟต์ไป ในลิฟต์มีหมออีกหลายๆคนที่มาจากแผนกอื่น จ้าวเหมียนเหมียนกดเสียงให้ต่ำลง จากนั้นก็พูดขึ้น \"อย่างเช่น ต่อให้เป็นเรื่องตัวเองจัดการเองได้ คุณก็แกล้งทำไม่เป็น\" ฉู่ลั่วหานหันไปมองข้างหน้าตรงๆ จึงเห็นกระจกตรงประตูลิฟต์ที่สะท้อนให้เห็นเงาของคนห้าหกคนในลิฟต์ \"จริงๆเรื่องที่ตัวเองสามารถทำได้ กลับไปขอให้ผู้ชายช่วย แบบนี้ก็คงจะทำให้เรื่องมันคืบหน้าได้ช้า และทำให้ต้องเสียทรัพยากรอีก แบบนั้นก็คงมีแค่คนไอคิวต่ำทำกันเท่านั้น\" หมอหลายๆคนที่อยู่ในลิฟต์ต่างก็มองหน้ากัน จ้าวเหมียนเหมียนถูกทำให้เครียดจนต้องจับหน้าตัวเองไว้ \"คุณหมอฉู่ของฉัน ถ้าคุณยังจะมองผู้ชายว่าต้องทำตามกฎ AA งั้นอีคิวของก็คงต่ำไปแล้ว\" ฉู่ลั่วหานทำท่าทางที่ไม่สนใจใดๆ \"ทุกคนมีนิสัยที่ต่างกันอยู่แล้ว การทำงานที่ต่างกัน คุณจะบอกให้ฉันแกล้งอ่อนโยน ฉันก็คงทำไม่ได้\" จ้าวเหมียนเหมียนรู้สึกเครียดจนต้องกำหมัดไว้แน่นๆ \"คุณฉู่ลั่วหาน ยังไงคุณก็ต้องคิดเผื่อเรื่องที่ใหญ่ที่สุดของชีวิตนี้บ้างสิ? หรือว่าคุณอยากจะโสดตลอดชีวิต?\" พอฉู่ลั่วหานครุ่นคิดถึงทุกเรื่องที่เกิดขึ้นในชีวิตแต่งงานกับหลงเซียวในสามปีที่ผ่านมา ผลสรุปที่ได้ ก็คงไม่ดีเท่าที่ตัวเองจะใช้ชีวิตไปด้วยตัวคนเดียว ถ้าหลังจากแต่งหน้าแล้วทำให้ไม่มีความสุข งั้นชีวิตที่อิสระก็คงจะดีกว่าเยอะไม่ใช่หรือไง? \"โสดไปทั้งชีวิต มีอะไรไม่ดีบ้าง ฉันก็วางแผนนี้ไว้อยู่แล้ว\" ฉู่ลั่วหานทำนัยน์ตาที่นิ่งเฉย น้ำเสียงนิ่งเฉย ในใจเหมือนได้รับความสงบสุขหลังลมพายุ \"ได้ๆๆ คุณชนะ เดี๋ยวถ้าทำให้หนุ่มหล่อตกใจจนจากไป คุณก็อย่ามาร้องไห้ให้ฉันฟังก็แล้วกัน\" จ้าวเหมียนเหมียนยอมใจเธอจริงๆ หมอฉู่ก็ยังคงเป็นหมอฉู่วันยังค่ำ ถ้าใช้มุมปากของคนปกติบนโลกนี้มี ก็คงทำอะไรเธอไม่ได้แน่นอน พอเดินออกจากประตูใหญ่ของโรงพยาบาล ลมหนาวพัดผ่านเข้ามา ทำให้ฉู่ลั่วหานต้องกอดแขนของตัวเองไว้ และรู้สึกเจ็บตรงหัวเข่าอีกครั้ง รู้สึกเจ็บจนไม่มีอะไรที่น่าเศร้าไปกว่านี้อีกแล้ว เธอจึงยื่นมือไปขวางรถคันหนึ่งไว้ จากนั้นฉู่ลั่วหานก็กลับคอนโดของตัวเองโดยตรง พอหากุญแจ ฉู่ลั่วหานที่กำลังเตรียมตัวเปิดประตู กลับเพิ่งสังเกตเห็นว่ากุญแจเสียบไม่เข้า เธอเลยใช้ไฟฉายของมือถือ ก็เห็นว่ารูตรงกลอนประตูนั้นอุดตัน ฉู่ลั่วหานจึงหัวเราะด้วยเสียงเย็นชา น้ำเสียงทั้งต่ำและฟังเหมือนชั่วร้าย! มาอุดรูของกอนกุญแจให้ตันแบบนี้ นี่กำลังจะแสดงอำนาจหรือว่ากำลังตักเตือน? หรือกำลังบอกเตือนหรือว่าข่มขู่กันแน่? ประตูเปิดไม่ได้ ฉู่ลั่วหานจึงได้โทรหาส่วนกลาง แล้วพูดสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ผ่านไปไม่กี่นาที คนของส่วนกลางจึงวิ่งมา แล้วมาดูสถานการณ์ว่าเป็นแบบนี้ ส่วนกลางจึงได้กล่าวขอโทษพลางยิ้มขึ้น \"คุณผู้หญิงครับ เราจะรีบจัดการโดยด่วน แต่ว่าถ้าจะเปลี่ยนที่ล็อก ท่านต้องแสดงหลักฐานที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ให้เรา อย่างเช่นเอกสารยืนยันบ้านหลังนี้ของคุณ หรือบัตรประชาชนครับ\" เมื่อกี้ตอนที่ฉู่ลั่วหานออกไปข้างนอก ก็เอากระเป๋าถือไว้แค่ใบเดียว ข้างในมีแค่ลิปสติกหนึ่งแท่ง แม้แต่กระเป๋าสตางค์ยังไม่ได้เอาด้วยซ้ำ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพวกบัตรประชาชนพวกนี้ \"ไม่มีค่ะ ดิฉันอยู่ที่นี่จริงๆค่ะ คุณสามารถสอบถามก่อนก็ได้ค่ะ\" พนักงานที่ดูแลคอนโดจึงกล่าวคำขอโทษถึงด้วยความลำบากใจ \"ต้องขอโทษจริงๆ นี่เป็นกฎของทางบริษัทค่ะ ท่านต้องแสดงบัตรประชาชนของท่าน ทางเราถึงจะเปิดประตูให้คุณได้ค่ะ\" ฉู่ลั่วหานรู้สึกเครียดจนต้องแสยะยิ้มขึ้น \"ฉันอยู่ที่นี่เกือบสามปีแล้ว คอนโดห้องนี้ฉันก็เป็นคนซื้อ คุณไม่รู้จักฉันหรือไง?\" พนักงานจึงรู้สึกสะดุ้งตกใจ เพราะสีหน้าที่เคร่งเครียดของฉู่ลั่วหาน \"ฉันไม่มีบัตรประชาชน มันอยู่ข้างในหมด คุณช่วยฉันเปิดประตู แล้วฉันจะเอาให้คุณเอง\" ให้ตายเถอะ ทำไมถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย หลังจากที่ต่อล่อต่อเถียงกันมานาน พนักงานจึงพูดขึ้น \"บัตรประชาชนของสามีคุณก็ได้ค่ะ คุณสามารถโทรหาเขากลับมาก่อนก็ได้\" ฉู่ลั่วหานจึงลุกโชนเป็นไฟ จึงได้ทำสีหน้าที่หม่นหมอง \"ไม่ต้อง อยากจะพิสูจน์ว่าฉันเป็นเจ้าของบ้านจริงไหม คุณก็แค่ไปดูกล่องวงจรปิดก็รู้แล้วไม่ใช่หรือไง?\" คอนโดนี้เธอแค่เช่า แต่ถ้าเธอบอกว่าแค่เช่า พนักงานคนนี้ก็คงจะปฏิเสธเธอโดนทันที \"แบบนี้......ก็ได้ค่ะ\" ฉู่ลั่วหานขอให้ไปเช็คกล่องวงจรปิด จุดประสงค์ไม่ได้มีแค่จะเปิดล็อกเท่านั้น เธออยากจะรู้ว่าคนที่คิดจะทำร้ายเธอคือใครกันแน่ ดั่งที่คาด เมื่อคืนหลังจากที่เธอจากไป ก็มีคนที่สวมใส่เสื้อกีฬาสีดำ แล้วยังสวมใส่หมวกเบสบอล จากนั้นก็เดินขึ้นตึกมาอย่างลับๆล่อๆ จากนั้นก็หยุดอยู่ตรงหน้าประตูคอนโดของเธอสักพัก แล้วก็กดหมวกให้ต่ำลงและจากไป ดูไม่ออกว่าเป็นใคร ฝ่ามืออมชมพูของฉู่ลั่วหานจึงกำเป็นหมัดแน่นๆ \"ฉันต้องการให้เช็คกล่องวงจรปิดตรงนอกห้องของฉัน นี่มีคนต้องการทำลายมันชัดๆ มันกระทบกับความปลอดภัยของคนที่พักอาศัยอยู่ที่นั่นจริงๆ ถ้าไม่คิดจะจัดการให้สิ้นซาก ฉันจะไปคอมเพลนแผนกที่เกี่ยวข้องกับส่วนนี้เอง\" พอรปภ.ได้ยินว่าจะไปคอมเพลน เขาเลยขาอ่อนไปเลย จึงตอบกลับทันที \"คุณฉู่เชิญรอก่อนนะครับ ผมจะรีบไปเช็คกล่องวงจรให้เลยครับ\" ตั้งแต่ประตูบานเดี่ยวจนถึงระเบียงทางเดินที่มีไฟ และเดินไปถึงตรงนอกประตูของโครงการ ตาของฉู่ลั่วหานก็ได้จับจ้องอยู่ตลอดเวลา คือเธอ! เป็นรถเฟอรารี่สีเหลืองที่วิ่งผ่าน และป้ายทะเบียนนั้นรู้สึกคุ้นเคยมากๆ จากนั้นก็มีรูปของคนๆหนึ่งที่อยู่ในกระจกรถ ดูคุ้นเคยมากๆ คุ้นเคยจริงๆ! รปภ.ก็ได้จับจ้องรถคันนั้นไว้ จากนั้นก็เห็นสีหน้าที่ขาวซีดของฉู่ลั่วหาน จึงไม่กล้าพูดอะไรออกมา \"เอาคลิปกล่องวงจรปิดก็อปให้ฉันหนึ่งชุด\" \"นี่......เกรงว่าจะไม่เหมาะสมหรือเปล่าครับ?\" \"คนที่พักอาศัยอยู่ในนี้ได้รับอันตราย ไม่ว่าคุณจะใช้กฎหมายข้อไหน พวกคุณก็ต้องรับผิดชอบผู้พักอาศัยอย่างไม่มีเงื่อนไข ถ้าไม่เข้าใจเกี่ยบกับกฎหมายพวกนี้ คุณก็ลองไปเสิร์ชในเน็ตดู ฉันไม่มีเวลามาอธิบายคำถามที่พบเจอบ่อยกับพวกคุณหรอกนะ ตอนนี้เขาคลิปมาให้ฉัน\" รปภ.หลายๆคนและผู้จัดการที่ดูแลคอนโดก็ได้มองหน้ากัน จากนั้นทุกคนก็ไม่รู้ว่าจะตัดสินใจยังไง ฉู่ลั่วหานจึงพูดขึ้นต่อ \"ถ้าเป็นเพราะส่งเอกสารไม่ทันเวลาที่เขากำหนด แล้วเรื่องพวกนี้นำพาซึ่งความเสียหายต่อหลายๆคน คนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ก็ต้องรับผิดชอบด้วยเหมือนกัน\" \"ได้ๆ ตอนนี้ทางเราจะให้คุณ\" พอเอาคลิปวิดีโอจากกล่องวงจร ฉู่ลั่วหานก็ได้ยัดใส่กระเป๋า จากนั้นก็พูดขึ้น \"หวังว่าพรุ่งนี้ก่อนแปดโมงเช้า ประตูของฉันจะเปิดได้เหมือนปกติ\" \"คุณวางใจเถอะครับ วางใจเถอะ\" พูดจบ ฉู่ลั่วหานจึงออกจากท่ามกลางพนักงานผู้ชายที่กำลังทำสีหน้าที่ตกใจและหวาดกลัว พอออกจากประตู พัดเย็นๆก็ซัดเข้ามา ทำให้ฉู่ลั่วหานรู้สึกหนาวใจเหลือเกิน ฉู่ซีหราน แกไม่มีวันทำให้ฉันมีชีวิตที่ดีเลยใช่ไหม! ไหนๆแกก็ไม่คิดจะปล่อยให้ฉันมีชีวิตที่ดีแล้ว งั้น เราทั้งสองก็ไม่ต้องคิดว่าจะมีชีวิตที่ดีอีกต่อไป เธอจึงจับแผ่นซีดีในกระเป๋า ฉู่ลั่วหานจึงได้พยายามอดทนกับความเจ็บตรงหัวเข่า จากนั้นก็เดินออกจากประตูใหญ่ของโครงการ \"พี่สะใภ้!\" ฉู่ลั่วหานที่เตรียมตัวดักแท็กซี่ข้างถนน จู่ๆก็มีรถเบนซ์สีขาวจอดอยู่ตรงหน้าเธอ จากนั้นกระจกลดก็ค่อยๆลดลง แล้วก็เห็นหน้าของหลงจื๋อโผล่ออกมา แสงไฟของข้างถนนที่เป็นแสงไฟที่เหลืองส้ม ทำให้ใบหน้าที่ดูอ่อนเยาว์ของหลงจื๋อถูกบดบังไปเยอะ ไม่เหมือนตอนเช้าที่ทำตัวหัวดื้อและน่ารำคาญ แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้ถือว่าดีกว่าตอนเช้าสักเท่าไหร่ ฉู่ลั่วหานจึงได้กอดอกพลางหรี่ตาลง \"มีเรื่องอะไร?\" หลงจื๋อไม่ได้ลงรถ จากนั้นก็ได้ผลักประตูข้างเบาะที่นั่งคนขับออกจากข้างใน \"ไม่มีอะไรก็หาพี่ไม่ได้หรอ? พี่สะใภ้ไม่ให้หน้าฉันขนาดนี้เลยหรอ?\" ไม่ว่าสิ จู่ๆฉู่ลั่วหานก็สัมผัสได้ว่าหลงจื๋อรู้เรื่องเยอะเกินไป เขาไม่มีทางมาที่นี่โดยบังเอิญแน่นอน เขาต้องแอบสืบที่อยู่ของเธอ จากนั้นก็มาหาเธอที่นี่ หลงจื๋อได้แอบเช็คประวัติเธอ! พอเธอรู้ว่าเป็นแบบนี้ ก็ทำให้ฉู่ลั่วหานรู้สึกไม่สบายใจมากๆ \"ถ้าคุณชายรองตระกูลหลง อยากได้หน้า ก็คงจะมาหาผิดคนแล้ว ที่ฉัน ไม่มีทางที่คุณจะได้แน่นอน\" ในใจของเธอคิดอย่างเดียวแล้วจะไปหักหน้าฉู่ซีหราน ให้มองหน้ากันไม่ติดไปเลย ใครจะมีกระจิตกระใจมาสนใจคุณชายคนนี้อีกล่ะ หลงจื๋อกลับไม่คิดจะยอมแพ้ จากนั้นก็รู้สึกอย่างไม่สนใจ \"ได้ ไม่ให้หน้าก็ได้ พี่สะใภ้ งั้นพี่ขึ้นรถก่อน ฉันจะพาพี่ไปที่แห่งหนึ่ง\" ฉู่ลั่วหานจึงหัวเราะเบาๆ \"ดึกๆดื่นๆขนาดนี้มานั่งรถของน้องชายของสามีแล้วไปไหนไม่รู้? เกรงว่าคงจะไม่เหมาะสม\" หลงจื๋อจึงพยักไหล่ \"ไม่เหมาะสม? หรือคุณไม่กล้า?\" เขาทำสายตาที่ดูท้าทายเธอ แล้วทำสีหน้าดูถูก ฉู่ลั่วหานจึงได้แสยะยิ้มขึ้นอย่างเย็นชา \"น้องสามีอยากจะหาเรื่องท้าทาย ก็คงจะหาผิดคนแล้ว ฉันยังมีธุระ คงไม่สามารถเล่นเป็นเพื่อนน้องได้อีก\" ฉู่ลั่วหานพูดไปก็ได้สาวเท้าแล้วเดินจากไป ตอนนี้ทำไมถึงรู้สึกปวดเข่ายิ่งกว่าเดิม ทุกครั้งที่ก้าวเดินก็เหมือนกระดูกกำลังจะแตกเป็นซากๆ! หลงจื๋อจึงได้ขับรถตามฉู่ลั่วหานไปด้วยความใจเย็น \"พี่สะใภ้ คืนนี้สถานที่ผมจะพาไป รับประกันได้เลยว่าพี่จะไม่มีทางเสียใจ เชื่อผม!\" ฉู่ลั่วหานจึงได้กอดอกไว้แน่นๆ เพราะว่าอากาศมันหนาว และเพื่อที่จะทำให้ตัวเองดูมีอำนาจ เธอเป็นพี่สะใภ้ของเขา กลัวว่าเด็กคนนี้จะแยกแยะความสัมพันธ์ไม่ถูก \"หลงจื๋อ คุณฟังไว้ ฉันเป็นภรรยาของพี่ใหญ่คุณ คุณควรจะรักษาระยะห่างกับฉันไว้ เข้าใจไหม?\" หลงจื๋อจึงเบะปากอย่างสุดคำบรรยาย \"คุณเป็นผู้หญิงของใครแล้วมันเกี่ยวอะไรกับผม?\" \"เหอะ!\" \"คุณไม่ใช่ว่าเป็นผู้หญิงของใครก็กลายเป็นผู้หญิงของคนๆนั้น สิ่งแรก คุณคือผู้หญิงที่โดดเด่นคนหนึ่ง\" ยัยเด็กคนนี้พูดจาเก่งจริงๆ ฉู่ลั่วหานจึงได้หรี่ตาลงเล็กน้อย \"ไปไหน?\" หลงจื๋อจึงได้กระตุกคิ้วขึ้นอย่างได้ใจ \"ขึ้นรถก่อนค่อยว่ากัน\" สภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยแสงสีเสียง เมืองหลวงเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยความครึกครื้นจริงๆ ทั้งถนนสายตานี้เต็มไปด้วยสถานที่บันเทิง ทุกส่วนเป็นของตระกูลหลงหมด ที่นี่เป็นสถานที่บันเทิงของตระกูลหลง เพราะว่าเป็นสถานที่ใหญ่มากๆ จึงมักจะถูกคนเรียกว่าเป็นถนนสายยาวกว่าสิบลี้ ไม่ว่าจะสถานะทางการเงิน หรือแม้แต่อำนาจ ก็สามารถเผยให้เห็นในที่นี่อย่างสมบูรณ์แบบ แต่ฉู่ลั่วหานก็นึกไม่ถึงว่าเธอจะได้เจอหลงจื๋อในที่นี่ ริมฝีปากบางๆของหลงจื๋อจึงกระตุกขึ้นเบาๆ \"พี่สะใภ้ เข้ามากับผมเถอะ\" ฉู่ลั่วหานที่สวมใส่แค่ชุดลำลอง แต่ก็โดนผู้หญิงที่หน้าตาสะสวย และแต่งตัวสวยหรูมองแรงใส่ ตอนนี้เธอได้ดึงดูดสายตาคนอื่นให้มาสนใจมาเยอะ ทุกๆสายตาที่มองนั้นเต็มไปด้วยการดูถูกเหยียบหยาม และดูไม่ต้อนรับเธอเลยสักนิด เธอไม่ได้จะสบสายตากลับสักคน กำลังดูถูกเธออยู่งั้นหรอ? เธอเป็นตั้งคุณผู้หญิงที่เป็นเจ้าของในสถานบันเทิงที่แสนจะวิลิศมาหราของที่นี่! สถานที่บันเทิงที่เป็นตึกสีขาวที่เป็นตึกสิบกว่าชั้น อีกทั้งยังมีน้ำพุหลากสีที่สวยงาม ในประตูใหญ่ที่ทำจากกระจก กลางห้องโถงใหญ่แขวนด้วยโคมไฟเพชรคริสทัลจากอิตาลีที่ดูระยิบระยับและส่องสว่างเหมือนตอนนี้เป็นเวลากลางวัน ฉู่ลั่วหานยืนอยู่ตรงใต้โคมไฟเพชรคริสทัล และสิ่งปลูกสร้างที่สร้างกำแพงด้วยกระจก ทำให้สะท้อนแสงไฟออกมา จึงไปกระทบกับเรือนร่างของเธอ ทำให้เธอดูโดดเด่นและเป็นที่น่าสนใจมากขึ้นอีก ในห้องโถงที่มีพื้นที่ประมาณสี่ห้าร้อยตารางเมตร เต็มไปด้วยกิจกรรมที่ให้ความบันเทิงมากมาย และมีสาวสวยกำลังเต้นรำกันอย่างครึกครื้น สายตาของฉู่ลั่วหาน จู่ๆก็ได้จับจ้องไปยังสิ่งที่เห็นอย่างไม่ละสายตา ในท่ามกลางผู้คนมากมาย เรือนร่างที่สูงใหญ่ของหลงเซียวยังคงเป็นคนที่โดดเด่นกว่าใครๆ เขาที่อยู่ในชุดสูทสีดำ และสวมใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว อีกทั้งยังปลดกระดุมตรงคอออกหลายเม็ด ทำให้เห็นถึงผิวพรรณที่ดูมีสุขภาพที่แข็งแรง มืออันเรียวยาวได้จับไวน์แดงไว้ และทุกคนก็กำลังทำความเคารพเขา ผู้หญิงคนหนึ่งแทบจะเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาไปทั้งเรือนร่าง เธอที่ทำตัวเหมือนไร้กระดูกและดูอ่อนเหมือนโคลนตมที่ไม่มีเรี่ยวแรง เหอะ! เรือนร่างนั้นที่ดูสง่างาม การแต่งหน้าที่ดูเข้มจัด ทำให้ดูเหมือนเป็นเมียน้อยของคนอื่นจริงๆ นั่นก็คือโม่หรูเฟย! คืนนี้คงจะมีเรื่องสนุกให้ดูแล้วสิ