ตอนที่ 14 อยู่ด้วยกันตามลำพังในวิลล่าตอนกลางดึก

ตอนที่ 14 อยู่ด้วยกันตามลำพังในวิลล่าตอนกลางดึก ตอนที่กลับไปถึงวิลล่า ฉู่ลั่วหานก็ถูกหลงเซียววางตัวลงบนโซฟาในห้องรับแขก ข้างๆก็มีกล่องยาวางอยู่ บรรยากาศและสภาพแวดล้อมทุกอย่างในวันนี้เหมือนคืนนั้น ฉู่ลั่วหานจึงขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย หนึ่งคือเพราะว่าเธอรู้สึกปวดหัวเข่ามากๆ สองคือเพราะว่าสองวันมานี้ การกระทำของหลงเซียวนั้นผิดปกติไป ฉู่ลั่วหานจึงหันไปมองหลงเซียวที่นั่งอยู่ข้างๆแล้วกำลังอ่านเอกสารอยู่ แล้วได้หันข้างพลางพิงตัวที่เป็นครึ่งท่อนบนลงบนเก้าอี้ ท่าทีของเขาดูสง่าผ่าเผยและเย็นชาอย่างพูดไม่ถูก โดยเฉพาะแสงไฟที่สอดส่องบนพื้นได้สะท้อนแสงขึ้นมากระทบกับใบหน้าของเขา ทำให้ขนตาของเขาสะท้อนเขาจนดูหนาขึ้นอีกหนึ่งชั้น ความมีเสน่ห์ของเขา ทำให้ฉู่ลั่วหานเห็นเมื่อไหร่ก็รู้สึกหลงใหล จากนั้นเธอก็ได้ละสายตามาที่ตัวเอง ฉู่ลั่วหานก็ได้แกะผ้าก๊อซออกด้วยความระมัดระวัง เธอรู้สึกเจ็บจนอยากจะกรีดร้องออกมา ความรู้สึกในด้านลบของแผล เลือดที่แปดเปื้อนผ้าก๊อซ และไม่สามารถฉีกมันออกมาได้ พอเอาผ้าออกมาไม่ได้ จึงต้องใช้มือและค่อยๆลอกหนังให้ติดออกมาด้วย กระบวนการทั้งหมดที่เธอทำ คุณชายหลงกลับจับจ้องอยู่ในการอ่านเอกสารอยู่ตลอดเวลา จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยสบอารมณ์ \"ช่วงนี้คุณมาพักวิลล่า\" ฉู่ลั่วหานจึงรีบยกมือขึ้นแล้วมองไปยังหลงเซียวโดยทันที เธอยังไม่ได้พูดอะไร นัยน์ตาที่ไม่น่าเชื่อของเธอได้ถูกหลงเซียวแปลความหมายออกมาแล้วตัวเองคิดอะไรอยู่ เขาจึงได้พลิกหน้ากระดาษด้วยความขี้เกียจ \"คุณคงไม่คิดไปเองนะว่าผมจะอยู่กับคุณด้วย?\" ความรู้สึกที่อึดอัดมันก็เกิดขึ้นอย่างทันทีทันใด ฉู่ลั่วหานก็ได้ทำท่าทีที่มีศักดิ์ศรีในตัวเองขึ้นอีกครั้ง เมื่อกี้ เธอคิดแบบนี้จริงๆ แต่ว่าหลงเซียวพูดแบบนี้ เธอต้องปฏิเสธไปก่อน \"คุณชายหลงอย่าเข้าใจผิดสิ ฉันแค่อยากจะแน่ใจเท่านั้น ที่นี่จะมีคนอื่นที่ไม่มีอะไรทำมาอยู่ไหม\" อย่างเช่น โม่หรูเฟย ยังไง ถ้าหลงเซียวอยู่ที่นี่ วันข้างหน้า โม่หรูเฟยก็ต้องมาหาเขาที่นี่แน่นอน ฉู่ลั่วหานไม่อยากจะเจอหน้าโม่หรูเฟยเลยสักนิด หลงเซียวจึงได้ขมวดคิ้วขึ้นอย่างไม่ทันสังเกต เมื่อกี้ผู้หญิงคนนี้บอกว่าเขาเป็นคนที่ไม่มีอะไรทำงั้นหรอ? \"วิลล่าหลังนี้ สามปีก่อนก็ได้มีคนไร้ประโยชน์ คนไม่มีอะไรทำมีอยู่\" เขาจึงได้แย้งกลับอย่างไม่สบอารมณ์ ทันใดนั้นฉู่ลั่วหานไม่รู้ว่าจะตอบกลับยังไง ทั้งสองกำลังหาเรื่องกัน มันก็ทำให้เห็นอย่างชัดเจนอยู่แล้ว และไม่มีโอกาสให้ฝ่ายตรงข้ามแก้ไขอะไรใดๆเลย จึงได้แทงมีดเพียงด้ามเดียวเข้าไปเลยทีเดียว มันช่างโหดเหี้ยมจริงๆ \"ทำไมให้ฉันพักที่นี่ล่ะ? ฉันเองก็มีคอนโดที่สบายอยู่แล้ว ถิ่นของคุณชายหลง ฐานะของฉันแบบนี้ จะกล้ามารบกวนได้ยังไงกัน\" เธอแกะผ้าก๊อซไปครึ่งนึง ยิ่งตอนแกะข้างหลัง หน้าผากของฉู่ลั่วหานก็เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ แต่ไม่รู้ว่าทำไม คำพูดของหลงเซียวกลับทำให้เธอโกรธจนลืมความเจ็บปวด และพละกำลังตอนที่โมโห มันใหญ่มากจริงๆ \"เสี่ยวจื๋อพึ่งกลับประเทศมา และรู้สึกแปลกใจในการใช้ชีวิตของผม เขาต้องมาเยี่ยมเยือนพวกผมที่วิลล่าแน่นอน และเขาจะมาเมื่อไหร่ อันนี้ผมก็ไม่รู้\" หือ? ฉู่ลั่วหานจึงแสยะยิ้มอย่างเย็นชา \"คุณกำลังจะแสดงละครให้น้องชายคุณดูหรือไง?\" หลงเซียวจึงเงยหน้าขึ้น ทุกครั้งที่ได้ยินน้ำเสียงที่เยาะเย้ยของฉู่ลั่วหาน เขาก็ทนไม่ได้ที่จะปิดปากของผู้หญิงคนนี้! \"คุณก็ชินกับเรื่องพวกนี้ไปแล้วนี่ ไม่ใช่หรือไง?\" \"ทำแบบนี้ก็เพราะคุณนี่แหละ\" เห้อ! สุดท้ายก็แกะผ้าก๊อซจนได้! ฉู่ลั่วหานจึงใช้หลังมือของตัวเองเช็ดเหงื่อเบาๆ น้ำเหงื่อก็เลอะหลังมือของเธอทำให้ผิวพรรณของเธอดูขาวผุดผ่องและใสมากขึ้น ริมฝีปากอมชมพูที่ดูกัดจนกลายเป็นสีขาวซีด แต่.......เพราะว่าความอ่อนโยนที่เกิดขึ้นตอนเมื่อสักครู่ ทำให้หัวใจของใครบางคนสั่นสะเทือนเหมือนสายพิณที่สั่นไหว \" ไหนๆก็ต้องการให้คุณหลงจื๋อเชื่อว่าเราเป็นสามีภรรยารักที่อยู่ด้วยกัน อีกอย่างยังมีความสัมพันธ์ที่ดี งั้นก็ต้องทำให้มันสมจริง คุณไม่ได้พักอาศัยอยู่ที่นี่ ก็ขอให้คุณชายหลงเอาของใช้ส่วนตัวของตัวเองออกมาแล้วเอามาจัดวางตรงตำแหน่งที่สังเกตเห็นได้ง่าย\" หลงเซียวจึงมองริมฝีปากของเธอที่ขยับไม่หยุดไปสักพัก จากนั้นก็ละสายตาอันป่าเถื่อนไปทางอื่น \"ได้\" ฉู่ลั่วหานจึงได้ทำแผลให้ตัวเอง จากนั้นก็ใช้สายตากวาดมองห้องรับแขกที่กว้างใหญ่ขนาดนี้ ที่นี่มีการตกแต่งที่หรูหรามากๆ แต่มันหรูหราเกินไป และราคาแพงเกินไป ทำให้เหมือนไม่ได้ใช้ชีวิตจริงๆ โดยเฉพาะการที่ไม่ได้รับความอบอุ่น และอยู่กับคนไร้ความรู้สึกแบบเขา \"ต้องการอะไร คุณก็ไปจัดการเองแล้วกัน\" ตอนที่หลงเซียว เขาก็ได้ควักบัตรเครดิตสีทองออกจากเสื้อสูทของเขา จากนั้นก็ยื่นไปให้ฉู่ลั่วหาน ฉู่ลั่วหานมองว่าเป็นบัตรเครดิตสีทอง \"รูดได้ตามใจชอบ?\" หลงเซียวจึงหันข้างพลางมองเธอ จากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไร บัตรที่ให้เธอ เงินที่ให้เธอ ที่ผ่านมาก็ให้เธอใช้ได้ตามใจชอบ แต่สิ่งที่หลงเซียวคาดคิดไม่ถึงก็พอ ฉู่ลั่วหานที่ตอนแรกต้องการแต่งงานกับเขาเพราะเงิน สามปีมานี้ ไม่เคยแม้แต่จะรูดบัตรของเขาเลยครั้งเดียว บางครั้ง เขายังคิดว่า ฉู่ลั่วหานแต่งงานกับเขา ไม่ใช่เพราะเป็นเงินหรือเปล่า หรือว่าเงินไม่สามารถตอบสนองความต้องการของเธอได้? ฉู่ลั่วหานจึงได้ห่อแผลของตัวเองอีกครั้ง จากนั้นกระตุกมุมปากขึ้น \"ไหนๆท่านเซียวใจกว้างขนาดนี้ งั้นฉันก็จะไม่เกรงใจแล้วแหละ\" หลงเซียวจึงตอบกลับด้วยเสียงเรียบเฉย \"แล้วแต่คุณ\" ค่ำคืนที่แสนจะมืดมัว แต่ในห้องรับแขกได้มีไฟที่ส่องสว่างมากจนทำให้เหมือนเป็นเวลากลางวัน ทั้งสองนั่งอยู่ด้วยกัน และมีระยะห่างแค่โซฟาที่กั้นกลางไว้ ตอนนี้ต่างคนต่างอยู่ในความสงบ เขาไม่ขยับ เธอก็ไม่ขยับ ในบรรยากาศที่เงียบสงบแบบนี้ ค่อยๆทำให้ทั้งสองฝ่ายเป็นมิตรกัน พออยู่ด้วยกันอย่างเงียบๆแบบนี้ ก็ทำให้เธอเหมือนกำลังได้ใช้ชีวิตที่สงบสุข ชีวิตที่สงบสุข? ฉู่ลั่วหานจึงส่ายหัว นั่นเธอก็แค่คิดไปเองเท่านั้นหรือเปล่า? ในมือของหลงเซียวจับเอกสารไว้สองชุด เขาดูแล้วก็ดูอีก เหมือนเขาสามารถท่องจำเงื่อนไขต่างๆได้ทั้งหมดแล้ว เขาอ่านวนไปวนไปมาหลายครั้ง และยังคงนั่งอยู่บนโซฟา ไม่ได้ไปไหน เขานึกไม่ถึงว่า เขาที่นั่งอยู่กับผู้หญิงที่ในใจกำลังคิดร้ายอยู่ตลอดเวลา ตอนนี้ในใจของเขากลับสงบสุขได้ขนาดนี้ ชีวิตที่อยู่อย่างโดดเดี่ยวและอยู่ตามลำพัง มันไม่เหมือนกันจริงๆ ฉู่ลั่วหานเหมือนจะนั่งอยู่นิ่งๆไม่ไหวอีกต่อไป จึงได้ลุกขึ้นจากโซฟา แล้วกัดริมฝีปากของตัวเอง จากนั้นก็ได้ตัดสินใจเอ่ยพูดถึงกับคุณชายหลงเพื่อทำให้พวกเขามีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกันมากขึ้น \"ฉันไปอาบน้ำก่อน\" เส้นเอ็นสีเขียวตรงหน้าผากของหลงเซียวจึงกระตุกขึ้นทันที เมื่อกี้ผู้หญิงคนนี้บอกกับเขาว่าจะไปอาบน้ำ....... คำๆเดียวที่แสนจะธรรมดา เหมือนเป็นมือที่มองไม่เห็นกำลังมาสัมผัสกับตัวเขา และทำให้เขาคิดไปเองว่า.....สามีจ๋า ฉันไปอาบน้ำก่อน \"อืม\" หลงเซียวจึงตอบกลับแค่คำเดียว ฉู่ลั่วหานคิดๆดูแล้ว หลงเซียวก็คงไม่พักอยู่ที่นี่ในคืนนี้ นี่ก็ดึกมากแล้ว เขาควรจะกลับไปได้แล้วมั้ง? ถ้ามันดึกกว่านี้ คืนนี้ก็คงไม่มีเวลาพักผ่อนดีๆแล้วหรือเปล่า? \"คุณ ยังไม่กลับอีกหรอ?\" ฉู่ลั่วหานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเล็กน้อย และรู้สึกตื่นเต้น หลงเซียวจึงรู้สึกโมโหจนลุกโชนเป็นไฟขึ้นมา เธอกลับกล้าไล่เขาหรอ?! \"คุณวางใจเถอะ ผมไม่ได้อยากจะอยู่ที่นี่กับคุณหรอก\" \"งั้นก็ดี\" เธอทิ้งคำพูดที่ฟังดูโหดเหี้ยมเพื่อส่งท้าย จากนั้นฉู่ลั่วหานก็เดินไปชั้นสอง แล้วปิดประตูห้องนอนแรงๆ! หลงเซียวได้ขว้างเอกสาร \"เพี้ยะ!\"ลงบนโต๊ะ จากนั้นก็มองห้องนอนตรงชั้นสองด้วยสายตาที่โมโห เขาอยากจะบีบฉู่ลั่วหาน ผู้หญิงคนนี้ให้ตายไปจริงๆ! คุณชายหลงจึงเอามือถือขึ้น จากนั้นก็โทรหาเลขาของเขา \"รีบขับรถมารับฉันที่รีสอร์ทหยีจิ่ง\" \"ใช่! ตอนนี้!\" จี้ตงหมิงที่เป็นพ่อพระที่ถูกตะคอกใส่จึงรู้สึกตกตะลึงขึ้นมาทันที บอสของเขากลับอยู่ที่รีสอร์ทหยีจิ่ง?! เขาไม่ได้ไปมาสามปีแล้วหรือไง? รถของจี้ตงหมิงจึงจอดตรงข้างนอกประตู หลงเซียวก็ได้นั่งขึ้นไปบนรถ จากนั้นก็ไม่ได้เอ่ยพูดอะไรใดๆ แต่ท่าทางของเขาเห็นได้ชัดว่ากำลังโมโหอยู่ เขาเงยหน้าขึ้นแล้วมองห้องนอนตรงชั้นสองที่มีไฟสว่างขึ้น จากนั้นก็พูดเพื่ออยากจะเม้ามอย \"นายครับ นายลืมปิดไฟหรือเปล่าครับ? หรือว่า......ข้างบนมีคนอยู่?\" จี้ตงหมิงรู้ว่านี่มันหมายความว่าอะไร รีสอร์ทหยีจิ่ง แทบจะเป็นที่ๆต้องห้ามของหลงเซียว ที่นี่มีแค่ฉู่ลั่วหานก็สามารถเข้าออกไปตามอำเภอใจ คงจะเดาไม่ยากว่าคนในนั้นเป็นใคร? \"พูดอะไรไร้สาระ? ขับรถ\" หลงเซียวจึงตำหนิขึ้นอย่างโมโห จี้ตงหมิงจึงพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่เบิกบาน \"นายครับ ไหนๆก็มาที่นี่แล้ว ทำไมถึงไม่พักที่นี่หนึ่งคืน? ไม่ง่ายเลยที่คุณผู้หญิงจะกลับมา โอกาสมันไม่ได้มาง่ายๆ\" \"ขับรถ? หรือจะไสหัวไป?\" \"ครับๆๆ ขับรถครับขับรถ\" วันต่อไป บังเอิญที่เป็นวันที่ฉู่ลั่วหานได้พักผ่อน ครั้งแรกที่เธอใช้บัตรของหลงเซียว แล้วรูดอย่างเปิดเผยมาสามชั่วโมง ในตระกร้าช้อปปิ้งของเธอเต็มไปด้วยสินค้ามากมาย ฉู่ลั่วหานจึงรู้สึกประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก แต่ว่า พอเทียบกับการที่เธอต้องจัดห้องนอนใหม่ และตกแต่งทุกอย่างใหม่ เธอยังมีเรื่องที่สำคัญกว่านี้ต้องทำ ฉู่ลั่วหานจึงล็อกประตูวิลล่า แล้วขับรถพุ่งหน้าไปยังบริษัทCBD รถยนต์จึงจอดลงบนนอกตึกที่เป็นออฟฟิศแห่งหนึ่ง ฉู่ลั่วหานก็ได้เงยหน้าขึ้นแล้วมองออฟฟิศของตระกูลฉู่ จากนั้นก็เผยยิ้มอันขมขื่นผ่านมุมปากของเธอ ที่นี่ เธอไม่ได้มาตั้งนานแล้ว ที่นี่เคยเป็นธุรกิจตระกูลฉู่ที่พ่อของเธอเป็นผู้ก่อตั้ง ตอนนี้พอเห็นข่าวในด้านลบอีกมากมายที่เกิดขึ้น สำหรับน้องสาวดีเด่นที่คอยรายงานข่าวออกมา นับวันยิ่งอยู่ก็ยิ่งเยอะ! สุภาพสตรีที่โด่งดัง? การรักและเอาใจใส่ลูกในยุคสมัยใหม่? เศรษฐีใหม่ที่ไฟแรง? ถุย! เธอก็มีไอคิวแค่นั้นแหละ รสนิยมแบบนั้น? คนตาบอดเท่านั้นแหละที่เห็นว่าเธอเป็นเศรษฐีใหม่ ถึงแม้ฉู่ลั่วหานไม่ได้ทำงานอยู่ที่บริษัท ในมือก็ไม่ได้มีอำนาจอะไรใดๆ แต่ยังไงเธอก็คือลูกสาวคนโตของตระกูลฉู่ แต่สิ่งที่น่าแปลกใจคือ ทั้งบริษัทกลับไม่มีใครแม้แต่คนเดียวที่รู้จักเธอ! น้อยครั้งมากที่ฉู่ลั่วหานจะร่วมงานเลี้ยงในโลกของธุรกิจ รวมไปถึงหลังจากที่เธอเรียนมอปลาย ก็ถูกส่งตัวไปเรียกต่อในเมืองนอก และเธอก็ได้เรียนในสายวิชาการแพทย์ พอไปเรียนก็เรียนไปหกปี อย่าว่าแต่รู้จักเลย แม้แต่คนที่รู้ว่าตระกูลฉู่มีลูกสาวคนโต คนที่รู้ยังสามารถนับได้ว่ามีกี่คน แต่ฉู่ซีหราน เดินไปถึงไหนก็มีแต่คนรู้จัก \"ประชุม? เธอล้อเล่นหรือเปล่า? ตอนบ่ายฉันนัดกับเพื่อนไว้ว่าจะเข้าร้านเสริมสวย เธอไม่รู้หรอ?\" \"แต่ผู้จัดการคะ การประชุมที่มาจากสามฝ่ายของช่วงบ่ายมีผลกระทบกับการร่วมงานครั้งนี้ว่าจะสามารถสำเร็จหรือ........\" \"ไอ้ผู้ชายลามกคนนั้นก็แค่อยากจะให้ฉันไปดื่มเหล้าเป็นเพื่อนเขาเท่านั้น? กลับไปก็แค่ติดต่อผู้ท่านประธานหวาง ฉันจะไปเป็นเพื่อนเขาเอง\" \"แต่ว่า......\" \"ยังจะแต่ว่าอีก? ออกไป!\" เลขาถูกฉู่ซีหรานว่ากล่าวตำหนิ สีหน้าจึงเต็มไปด้วยความไม่พอใจและลำบากใจ ฉู่ซีหราน เธอบริหารบริษัทแบบนี้หรอ!? เธอบริหารบริษัทที่พ่อสร้างมากับมือแบบนี้ได้ยังไง! \"เหอะ!\" ฉู่ลั่วหานผลักประตูห้องทำงานออก จากนั้นฉู่ซีหรานที่กำลังก้มหน้าก้มลงทำเล็บที่วิบวับของเธออยู่ ก็นึกว่าเลขาเข้ามาอีก \"จะมาอีกทำไม?!\" ฉู่ลั่วหานจึงเผยยิ้มตรงหางตาออกมา \"แกว่าฉันมาทำไม?\" คำๆเดียว ทำให้ฉู่ซีหรานต้องเงยหน้าขึ้นมาทันที \"พี่เองหรอ? พี่มาที่นี่ได้ยังไง！\" ฉู่ซีหรานจึงลุกขึ้น แล้วทำสีหน้าที่โมโห \"เสียดายหรือไง? อยากจะเอาบริษัทกลับไป?\" ฉู่ลั่วหานจึงแสยะยิ้มขึ้น \"กลัวแล้ว?\" \"เหอะ! ใครกลัว? ยังเห็นว่าตัวเองเป็นพี่ชายฉันหรือไง?\" ฉู่ลั่วหานจึงนั่งลงตรงโซฟาตรงข้ามโต๊ะทำงาน จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยความใจเย็น \"อย่ามา ฉันไม่ได้รู้สึกภูมิใจที่มีพี่สาวอย่างเธอ\" ฉู่ซีหรานจึงกัดฟันตัวเองไว้แน่นๆ \"ฉันกำลังทำงานอยู่ ไม่มีเวลามาชวนทะเลาะกับเธอหรอก\" ฉู่ลั่วหานเอาแขนวางพาดไว้บนโต๊ะ สองมือก็ได้จับโต๊ะไว้ จากนั้นก็มองฉู่ซีหรานที่ใส่แบรนด์เนมทั้งตัวด้วยสายตาที่เย็นชา ไม่รู้ว่าใบหน้านั้นทำศัลยกรรมมากี่รอบ จู่ๆก็รู้สึกรังเกียจเธอ \"เธอยังไม่มีสิทธิ์มากพอที่จะทำให้ฉันต้องมาเสียเวลาพูดอะไรที่มันไร้สาระ นี่ ทางที่ดีที่สุดก็อธิบายมาให้ฉันฟังอย่างเข้าใจ\" ฉู่ลั่วหานจึงได้ขว้างแผ่นซีดีลงบนโต๊ะ เธอยิ่งอยากจะเอาของสิ่งนี้ไปขว้างบนใบหน้าของเธอ! เธออยากลองอยู่เหมือนกัน ใบหน้าที่ผ่าตัดศัลยกรรมด้วยมีด จะสามารถทนกับการโดนตบจากเธอหรือไม่! ฉู่ซีหรานจึงหรี่ตาลง \"นั่นมันอะไร?\" \"ดูเองก็รู้แล้วหนิ น้องสาวที่รักของฉัน\" ฉู่ลั่วหานจึงขมวดคิ้วดั่งใบหลิวขึ้นเล็กน้อย มุมปากที่กระตุกขึ้น ทำให้ผู้หญิงฝ่ายตรงข้ามรู้สึกไม่ดี จากนั้นก็รู้สึกท้องไส้ปั่นป่วน ฉู่ซีหรานก็ได้เปิดคลิปวิดีโอขึ้นมาดู สีหน้าก็ยิ่งอยู่ยิ่งแย่ สุดท้ายก็กลายเป็นสีหน้าที่หมองคล้ำ！ \"สนุกไหม? มันส์ไหม? พี่สาวคนนี้จะส่งของขวัญชิ้นนี้ให้เธอ ไม่รู้ว่าน้องสาวชอบหรือเปล่า?\"