บทที่ 7 เขาเคยสัมผัสคุณหรือไม่

บทที่ 7 เขาเคยสัมผัสคุณหรือไม่ อันหน่วนชิง รู้สึกหัวใจบีบแน่น ถามว่า “อะไร” ลี่จิ้นเหนียนไม่สนใจเธอ แต่พูดกับกู้เฉียวเฉียวด้วยเสียงอบอุ่นว่า \"คุณออกไปก่อน\" กู้เฉียวเฉียวตะลึง ถามว่า \"ทำไม” เธอคิดในใจ เพิ่งย้ายเข้ามาเมื่อวานนี้ และยังไม่ได้นอนที่เตียงให้คุ้นเคยเลย สีหน้าลี่จิ้นเหนียนไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร แววตาของเขาดูนุ่มนวล แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะปฏิเสธเสียงแข็ง \"ออกไป\" อารามณ์ของกู้เฉียวเฉียวเปลี่ยนไปเล็กน้อย และลดตาลงตอบว่า \"โอเค ฉันรู้แล้ว\" เธอลุกขึ้น และเปลี่ยนเสื้อผ้าออกไปด้วยความรวดเร็ว ท่าทีดูเหมือนจะไม่เต็มไปด้วยความโกรธ แต่เมื่อเธอปิดประตูบ้าน ก็มีเพียงความเกลียดชังที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าที่สวยงามของเธอ อันหน่วนชิงนังสารเลวนั่น ทำไมไม่ไปตายข้างนอกนะ ถ้าเธอตายไป ตำแหน่งคุณนายลี่ ก็จะเป็นของเธอนะสิ! ยัยผู้หญิงบ้า ฉันอยากจะทำลายเธอให้เป็นชิ้นๆเลยจริงๆ! กู้เฉียวเฉียวเต็มไปด้วยความโกรธเคือง เล็บของเธอจิกลงไปในเนื้ออย่างแรง แต่เธอไม่รู้สึกเจ็บปวดเลย ในใจมีเพียงความคิดชั่วร้ายที่ไม่อาจหยุดยั้งได้ หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมา และกดที่หน้าจออย่างแรง เพื่อแก้ไขข้อความ ในห้องนั่งเล่นของบ้าน ลี่จิ้นเหนียนหยิบรีโมทบนโซฟา และกดปุ่มเปิด บนหน้าจอทีวี ก็ปรากฏใบหน้าแดงๆของอันหน่วนชิงขึ้นทันที “อ๊า ...... ลึกจัง....” ในภาพ เธอถ่างขาออก โดยไม่ต้องใช้นิ้ว ด้วยท่าทางเคลิบเคลิ้มและไร้ยางอาย ที่สำคัญที่สุดคือ เลนส์กล้องมีความชัดเจนมาก มีการถ่ายทุกส่วนที่สำคัญของเธอ ซึ่งเปรียบได้กับหนังวาบหวิวติดเรทเรื่องหนึ่งเลยก็ว่าได้ ใบหน้าของอันหน่วนชิงก็ซีดทันที และความทรงจำอันแสนเจ็บปวดครั้งก่อน ที่เธอถูกคนล้อมรอบ เพื่อบีบเค้นคำตอบจากเธอ รวมทั้งการถูกทุบตีในงานแถลงข่าวนั้น ทั้งหมดยังวนเวียนอยู่ในหัวของเธอ “ปิดเดี๋ยวนี้ !” เธอกรีดร้อง และรีบแย่งรีโมทในมือของลี่จิ้นเหนียน มา “รีบปิดเร็วๆ!” ลี่จิ้นเหนียนจับข้อมือของเธอ ดึงเธอ และเหวี่ยงเธอให้ล้มลงบนโซฟาอย่างแรง อันหน่วนชิง ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ และพยายามแย่งรีโมทมา “ลี่จิ้นเหนียน คุณปิดมันสิ ปิดเดี๋ยวนี้!” เธอร้องไห้ออกมาโดยไม่รู้ตัว ขนตาชื้น ดวงตาเต็มไปด้วยความหดหู่และสิ้นหวัง ช่างน่าสมเพชยิ่งนัก ลี่จิ้นเหนียน มองด้วยดวงตาสีเข้ม เขาจับข้อมือของอันหน่วนชิงอย่างแรง และกดเธอไว้เพื่อหยุดการเคลื่อนไหวทั้งหมดของเธอ และถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ลู่จื่อเจี๋ยก็เคยเอาเธอแบบนั้นด้วยใช่ไหม” ในขณะที่เขากำลังซักถาม อันหน่วนชิงในทีวีก็กางขาออก และเกี่ยวไว้ที่เอวของลี่จิ้นเหนียนไว้อย่างไร้ยางอาย “ใช่ไหม” เขาถามอีกครั้งด้วยดวงตาที่เย็นชาและน่ากลัว “ถ้าใช้ แล้วยังไง” อันหน่วนชิงตะโกนตอบด้วยความรู้สึกพังทลาย “ลี่จิ้นเหนียน ฉันอยากหย่ากับคุณ! ฉันต้องการหย่า!” เธอแค่ต้องการหนีไปจากปีศาจที่น่ากลัวคนนี้! ไม่ เขาน่ากลัวยิ่งกว่าปีศาจ มุมปากของลี่จิ้นเหนียนมีรอยยิ้มอีกครั้ง และเป็นรอยยิ้มที่น่ากลัว เขาบีบคออันหน่วนชิงผลักเธอลงบนโต๊ะชาเย็นๆ มือใหญ่ฉีกและเปิดกางเกงของเธอออก “อย่าแตะต้องฉัน!” อันหน่วนชิงกรีดร้อง ในขณะที่กำลังดิ้นรน ทุกอย่างบนโต๊ะชาก็ล้มลงกับพื้น แตงเสียงดัง “เจ็บ!” ลี่จิ้นเหนียนโกรธมาก จนอดไม่ได้ที่จะเอาน้องชายเสียบเข้าไปในร่างของเธอ “ออกไป!” อันหน่วนชิงร้องตะโกนเสียงดัง ใบหน้าเบลอๆของเธอในทีวี แตกต่างจากการต่อต้านอย่างเจ็บปวดของเธอตอนนี้มากๆ ลี่จิ้นเหนียนจับผมของเธอ และบังคับให้เธอหันหน้าเข้าหาตัวเองบนหน้าจอ “อันหน่วนชิง คุณดูตัวเองสิ เลวจริงๆ” เขาพูดดูถูกอันหน่วนชิงอย่างไม่ไยดี “ ดูสีหน้าของคุณ ถูกฉันเอาจนทำให้เคลิ้มมากใช่ไหม” “ไม่.....” ร่างของอันหน่วนชิงเย็น สั่นอย่างอดไม่ได้ ในตอนนั้นเธอคิดว่าลี่จิ้นเหนียนจริงใจต่อเธอ ดังนั้น เธอจึงยอมให้ความร่วมมือและทุ่มเททุกครั้ง แต่ความใกล้ชิดทั้งหมดในอดีต ตอนนี้มันเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เหยียบย่ำศักดิ์ศรีของอันหน่วนชิงและทำให้เธอเจ็บปวดเหมือนตายทั้งเป็น “ตอนที่ลู่จื่อเจี๋ยเอากับเธอ สีหน้าของคุณเป็นแบบนี้ด้วยไหม” ลี่จิ้นเหนียนพูดต่อ \"คุณบอกให้เขาเข้าลึกกว่านี้ด้วยหรือไม่ ใช่ไหม” เขาเคลื่อนไหวร่างกายต่อไปไม่หยุด ทั้งแรงและหนักขึ้น อันหน่วนชิงเจ็บปวดมาก จนไม่มีแรงจะตอบกลับ ลี่จิ้นเหนียนบีบแก้มของเธอ และถามด้วยความรุนแรง “ตอบฉันสิ นังสารเลว! คุณกับลู่จื่อเจี๋ย มีอะไรกันยังไง”