บทที่ 8 ไปจากที่นี่ตลอดไป

บทที่ 8 ไปจากที่นี่ตลอดไป มือที่บีบแก้มของเธอออกแรงอย่างหนัก ปากของอันหน่วนชิงรู้สึกชาไปทั้งปาก และพูดไม่ได้เลย น้ำตาไหลเต็มเปลือกตา ผมที่เปียกและดูยุ่งเหยิงก็เกาะตามใบหน้าของเธอ “ชอบให้ผู้ชายเล่นมากขนาดนี้ ตอนเข้าวงการบันเทิงครั้งแรก คุณคงนอนกับคนมาไม่น้อยเลยใช่ไหม” ลี่จิ้นเหนียนออกแรงอย่างหนัก ราวกับจะฆ่าเธอ อันหน่วนชิงพูดไม่ออก และเลิกต่อต้านเขาโดยสิ้นเชิง เธอไม่อยากทำให้ลี่จิ้นเหนียนโกรธไปมากกว่านี้ เพราะเธอยังท้องลูก และไม่อยากมีปัญหา พยายามร่วมมืออย่างดี ไม่แน่ว่า ทั้งหมดนี้อาจจบเร็วขึ้นด้วย อันหน่วนชิง ทำตัวให้อ่อนตัวลง หลับตา และปล่อยให้ลี่จิ้นเหนียนทำทุกอย่างที่ต้องการ “ทำไม เคลิ้มแล้วเหรอ” ลี่จิ้นเหนียนหัวเราะเยาะ \"อันหน่วนชิงเมื่อกี้คุณยังตะโกนไม่เอาอยู่เลยไม่ใช่เหรอ คุณทำให้ฉันสะอิดสะเอียนจริงๆ!\" อันหน่วนชิงกำหมัดของเธอแน่น โดยไม่พูดอะไรสักคำ มีเพียงเสียงที่คลุมเครือจากทีวี ความเย็นที่ปกคลุมเต็มไปทั่วเท่านั้น ร่างของอันหน่วนชิงอ่อนล้าราวกับซากศพ ไร้การตอบสนองใดๆ ลี่จิ้นเหนียนยิ่งทำก็ยิ่งรู้สึกไม่สนุก ทำได้ครึ่งทาง เขาก็ถอยออกมา และผลักอันหน่วนชิงออกไป “คุณทำให้ฉันเบื่อจริงๆ!” อันหน่วนชิงล้มลงบนพื้น เธอจัดแจงกระโปรงของเธออย่างเงียบๆ และเปิดปากพูดเงียบๆ “ลี่จิ้นเหนียน ในเมื่อคุณเกลียดฉัน งั้นก็หย่าสิ” เธอหยิบข้อตกลงการหย่าร้างขึ้นมา และขีดข้อเรียกร้องขอเงินชดเชยห้าสิบล้านออกไป \"ฉันไม่ต้องการเงินแล้ว คุณเซ็นชื่อ แล้วลบวิดีโอนั่นทิ้งซะ ความคับแค้นใจที่ทีต่อกันของเรา จากนี้ไปจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก!\" ลี่จิ้นเหนียนจ้องเอกสาร บีบนิ้วแน่น ไม่มีการขยับชั่วครู่ อันนวนชิงจ้องมองเขาไม่วางตา “ลี่จิ้นเหนียน คุณเซ็นสิ” ลี่จิ้นเหนียน ยกมุมปากพูด “ตกลง คุณต้องการให้ฉันเซ็นใบหย่า ก็ได้” เขาตอบรับ แต่ไม่ยอมรับเอกสารไป แต่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ถ่ายรูปที่หน้าจอทีวีแทน “คุณจะทำอะไร!” อันหน่วนชิงตกใจ และรีบไปคว้าโทรศัพท์ “คุณอย่าโพสต์รูปเหล่านี้นะ!” บนหน้าจอทีวีขนาดใหญ่ เผยให้เห็นเรือนร่างของอันหน่วนชิงโดยไม่มีอะไรปิดบังไว้เลย ด้วยแขนที่ยาวกว่าของลี่จิ้นเหนียนจึงพลิกอันหน่วนชิงลงกับพื้น “ไม่โพสต์ก็ได้ เธอขอรองฉันก่อนสิ” เขามองอันหน่วนชิงด้วยสายตาอ่อนน้อม \"คุกเข่าขอร้องฉัน มิฉะนั้น ฉันจะเปิดเผยวิดีโอนี้สู่สาธารณะทันที\" อันหน่วนชิงกัดริมฝีปากแน่น พูดด้วยสีหน้าที่ซีดเซียว “ถ้าฉันขอร้องคุณ คุณจะปล่อยฉันไปไหม หย่ากับฉัน และปล่อยฉันไป” ลี่จิ้นเหนียนหัวเราะเยาะ “คุณคุกเข่าลง และขอร้องฉันสิ” อันหน่วนชิงหลับตาลง และเข้าใจดีว่า ลี่จิ้นเหนียนจะไม่ปล่อยเธอไป “ฉันจะไม่ขอร้องคุณ” อันหน่วนชิงจ้องไปที่พื้น “ถ้าคุณเปิดเผยวิดีโอ ฉันก็จะเปิดเผยความสัมพันธ์ชีวิตสมรสของคุณกับฉัน และการลักลอบเป็นชู้ของคุณกับกู้เฉียวเฉียว! ในเมื่อฉันอยู่ในสภาพนี้แล้ว ฉันก็ไม่กลัวอะไรแล้ว ลี่จิ้นเหนียน คุณอยากฆ่าหรือเชือดฉัน ก็แล้วแต่คุณ!” เธอถอยหลังไปสองสามก้าว สีหน้าเศร้าหมอง “ฉันจะไปจากที่นี่ตลอดไป ถ้าคุณต้องการรักษาความสัมพันธ์ชีวิตสมรสนี้ไว้ คุณก็รักษามันไว้เอง ถึงอย่างไร ฉันจะไม่ทนต่อการใช้อำนาจคุกคามของคุณอีกต่อไป” ชื่อเสียง ชีวิต หรือแม้แต่หน้าที่การงาน เธอไม่ต้องการอะไรแล้ว ดูสิว่าลี่จิ้นเหนียนจะใช้อะไรมาบีบบังคับเธอได้อีก เธอหันหลังจะเดินจากไป “อันหน่วนชิง！” น้ำเสียงของลี่จิ้นเหนียนทั้งเย็นชาและโกรธ “ถ้าวันนี้คุณกล้าออกไปจากที่นี่ ฉันจะทำให้ชีวิตคุณทรมานยิ่งกว่าความตาย!” อันหน่วนชิงไม่หยุดเดิน เธอจับลูกบิดประตูแน่น ก่อนพูดกับเขาว่า “ลี่จิ้นเหนียน นรกบนดินฉันก็เคยสัมผัสมาแล้ว กับแค่ความทรมานยิ่งกว่าความตายฉันยังต้องกลัวอะไรอีก” อันหน่วนชิงเปิดประตูออกไป โดยไม่หันกลับมาอีก เมื่อประตูปิดลง ลี่จิ้นเหนียนก็โกรธขึ้นมาทันที เขาเตะขาโต๊ะชาพังลงอย่าโหดเหี้ยม ในโทรทัศน์ อันหน่วนชิงยังคงร้องตะโกนอยู่ เสียงที่มีเสน่ห์ และท่าทางที่มีเสน่ห์ ซึ่งแตกต่างกับเธอคนนี้อย่างสิ้นเชิง ที่ไร้ชีวิตชีวา ท่าทางแข็งทื่อหมือนศพ อย่างกับคนละคน ปฏิกิริยาอันที่ยั่วยวนของผู้หญิงคนนี้ จะไม่มีทางแสดงให้ลี่จิ้นเหนียน เห็นอีกแล้ว เมื่อนึกถึงตรงนี้ สีหน้าของลี่จิ้นเหนียนก็ยิ่งดูแย่ลง ตอนนี้เธอคงมีความสุขภายใต้เรือนร่างของชายคนอื่นเท่านั้นแล้วใช่ไหม “นังสารเลว!” ลี่จิ้นเหนียนมีแต่ความรู้สึกโกรธที่แล่นเข้าสู่ใจ เขาหยิบรีโมทมา และปาไปกระแทกหน้าจอโทรทัศน์อย่างแรง แรงกระแทกทำให้หน้าจอแตก หลังจากไฟกระพริบสองสามครั้ง หน้าจอก็ดับลง ห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ ก็ตกอยู่ในความเงียบงัน ลี่จิ้นเหนียนกำหมัดแน่น กัดฟันด้วยความโกรธคิดแค่อยากจะฉีกนังสารเลวคนนั้นและจับกิน!