已经是第一章了
บทที่ 12 อันตรายมาโดยไม่รู้ตัว
บทที่ 12 อันตรายมาโดยไม่รู้ตัว
ชายหญิงคู่นี้ เป็นชายหญิงที่เล่นสงครามอันน่าตื่นเต้นในห้องน้ำร้านอินเตอร์เน็ตเมื่อครู่พอดี เพราะฉะนั้นขณะที่ชายหญิงจำหน้ากู้เซียงซือได้กู้เซียงซือก็จำหน้าชายหญิงได้เช่นกัน ผู้ชายกังวล ผู้หญิงกลับไม่คิดอะไรมาก
เธอพูดว่า:\"กลัวอะไร ฟ้ามืดขนาดนี้ ฉันใส่แว่นตาดำอีก เธอจำหน้าได้ก็บ้าแล้ว\"
\"ภรรยาที่รัก ความหมายเธอคือ?\" ผู้ชายถาม
\"ไก่ย่างที่ใกล้ถึงปากเธอจะยอมให้มันบินไปงั้นหรือ ทำ เมื่อก่อนทำไงตอนนี้ก็ทำอย่างนั้น\" ผู้หญิงพูดจบก็ใส่แว่นดำและใสหมวกพูดกับผู้ชายว่า:\" ขับรถ\"เห็นผู้ชายไม่ขยับ ผู้หญิงยักคิ้วพูดว่า:\" เธอหมายความว่าไง? \"
\" ภรรยาที่รัก ฉันรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้แปลกๆนะ? เอาอย่างนี้เราช่างมันเถอะ\"ผู้ชายพูด
\" เธอขี้ขลาดขนาดนี้จะทำการใหญ่เนี่ยนะ ไม่ได้เรื่องจริงๆ? เธอเอาความกล้าของลูกผู้ชายออกมาหน่อยได้ไหม?\" ผู้หญิงพูด
\"เฮ่ะเฮ่ะฮ่ะ ฉันเป็นลูกผู้ชายหรือไม่เธอยังไม่รู้อีกหรือ? \"ระหว่างพูดจาผู้ชายยิ้มแย้มออกมาอย่างทลึ่ง
\" พอแล้วพอแล้ว ขับรถส่งฉันไป\"ผู้หญิงเร่งเขา
\" ได้เลย ภรรยาพูดว่าทำเราก็ทำ\"ผู้ชายตะคอกพูด พูดจบก็หันไปมองกู้เซียงซือตั้งแต่หัวจรดเท้าและพูดขึ้นอีกว่า:\" นี่เป็นสินค้าชั้นยอดเยี่ยม ขายได้ราคางามแน่นอน\"
วางสายไปกู้เซียงซือยังคงมองดูรอบๆข้างกาย ทันทีนั้นเห็นรถเบนซ์คันสีดำขับเข้ามาจอดข้างกายตัวเอง
เปิดประตูออกมา ผู้หญิงทำท่าทางเป็นผู้ดีมีสกุลเดินลงมา เธอใสชุดหรูหราสวยงามสวมใส่รองเท้าส้นสูงนิ้วมือใส่เพชรเม็ดโตอย่างกะไข่เป็ดคอใส่สร้อยทองคำและสะพายกระเป๋าชาแนล.......ร่ำรวยในพริบตา? หรือนี่เป็นคนร่ำรวยในตำนาน
แต่ว่าพอกู้เซียงซือเห็นผู้หญิงคนนี้ใส่แว่นดำและใส่หมวกใบใหญ่อีกด้วยเธอจึงยักคิ้ว
นี่เวลากลางคืนมาใส่หมวกและใส่แว่นตาดำ?
มันจะ...... ดัดจริตไปถึงไหน
แน่นอนพอกู้เซียงซือคิดไปถึงชั้นลึกๆ เธอก็เข้าใจแล้วว่า รสนิยมของคนรวยคนจนยากที่จะเข้าใจ
\"คุณกู้ใช่ไหม?\" ผู้หญิงถามกู้เซียงซือ
\"ใช่ ฉันเอง\" ถึงแม้ผู้หญิงจะใส่ชุดหรูหราแต่กู้เซียงซือก็ไม่ได้แสดงท่าทางที่น้อยเนื้อต่ำใจออกมา
\"ฉันชื่อหวาหมิ่น แก่กว่าเธอไม่กี่ปีเรียกฉันว่าพี่หวาพอแล้ว\"
ผู้หญิงพูด
\"พี่หวา นี่ฟ้าก็มืดแล้วเราดูห้องก่อนดีกว่า\"กู้เซียงซือเหนื่อยแล้ว ตอนนี้เธอแค่อยากอาบน้ำและนอนหลับแบบสบายๆ
\"ไม่มีปัญหาไม่มีปัญหา\" หวาหมิ่นพูดอย่างเป็นกันเองและแสดงให้เห็นถึงความอบอุ่น
เพิ่งเดินไปแค่ก้าวเดียว หวาหมิ่นก็พูดกับกู้เซียงซือว่าเธอไม่ได้ขาดสนเงินทองเพียงแต่ห้องมันว่างๆจึงเช่าออกไป เหตุนี้สามีของเธอจึงต่อว่าเธอว่าขายขี้หน้า เธอรู้สึกว่าวิ่งไปวิ่งมาเพื่อเก็บค่าเช่ามันเป็นเรื่องสนุกดี จากนั้นก็พูดอีกว่าห้องเธอมีแต่คนแย่งเช่า แต่ส่วนใหญ่เธอเช่าให้กับผู้หญิงไม่เช่าให้กับผู้ชาย เพราะว่าผู้ชายไม่รู้จักรักษาข้าวของและสกปรกซกมก
กู้เซียงซือทำงานตรงเป้ามากๆ ดูห้อง เหมาะสม เซ็นสัญญา จ่ายเงิน เอากุญแจ ง่ายเช่นนี้เอง
แต่ระหว่างทางหวาหมิ่นบ่นน้อยบ่นใหญ่ไม่จบไม่สิ้น สุดท้ายทั้งสองมาถึงที่ห้องเรียบร้อย
\"คุณกู้ ฉันไม่ได้โกหกเธอนะ ห้องฉันสภาพดีมาก เพิ่งตกแต่งไป เครื่องใช้ครบครัน ราคาเหมาะสม ปีนึงแค่สามหมื่นบาทเอง\"
กู้เซียงซือไม่สนใจคำพูดของหวาหมิ่นแต่เดินไปเดินมาในห้อง
ห้าสิบเอ็ดตารางเมตรหนึ่งห้องนอนหนึ่งห้องรับแขกหนึ่งห้องครัวหนึ่งห้องน้ำเครื่องใช้ครบครันตกแต่งสวยงามในราคาเช่าสามหมื่นบาทและอยู่ในทำเลเช่นนี้เกินการคาดหมายของเธอจริงๆ
ไม่มีหนทางตันหรอก คำนี้พูดไม่ผิดจริงๅ
ดูท่า แม้แต่ฟ้าก็เมตตาเธอ
หลังกู้เซียงซือดูรอบๆแล้วพูดว่า:\"พี่หวา ฉันพอใจสภาพห้องมาก แต่ว่าตอนนี้เงินติดตัวฉันมันไม่พอ? ไม่รู้ว่าค่าเช่าเก็บครึ่งปีก่อนได้ไหม?\"
หวาหมิ่นอึ้งไปก่อน จากนั้นจึงรีบพูดขึ้นมาว่า:\"ได้ได้ได้ ยังไงก็ได้ ฉันทำการค้าดูที่คน เราเข้ากันได้ดีขนาดนี้ ได้แน่นอน\"
\"ขอบคุณมากพี่หวา\" กู้เซียงซือพูดอย่างยิ้มแย้ม
\" โถ๋ ขอบคุณอะไร นี่หนังสือสัญญาการเช่า เธอดูก่อน หากไม่มีข้อสงสัย เราก็เซ็นสัญญากันเถอะ\" หวาหมิ่นพูดจบก็หยิบหนังสือสัญญาออกมาจากกระเป๋า คิดไม่ถึงเธอกลับหยิบผ้าคลุมลายเสือออกมา
วินาทีที่เห็นผ้าเช็ดหน้านี้ กู้เซียงซืออึ้งไปเล็กน้อย
已经是最新一章了
加载中
