已经是第一章了
บทที่ 14 ชีวิตดั่งละครใช้ฝีมือการแสดงล้วนๆ
บทที่ 14 ชีวิตดั่งละครใช้ฝีมือการแสดงล้วนๆ
มือผู้ชายลูบไล้ลงไป ขณะที่มือกำลังจะขยับไปถึงหน้าอกของกู้เซียงซือ ตาของกู้เซียงซือที่หลับสนิทกลับลืมตาโตขึ้นมาอย่างกระทันหัน ผู้ชายตกใจ ยังไม่ได้สติกลับมา กู้เซียงซือรีบลุกขึ้นมา จับหัวผู้ชายไปโขกกับโซฟา โซฟานิ่มนวลไม่มีการกระทบที่รุนแรง หลังของเขาคือโต๊ะวางน้ำชา เพราะฉะนั้นขณะที่หัวสมองผู้ชายยังคงเบอลๆเธอก็จับหัวเขาไปชนกับโต๊ะวางน้ำชาอีกครั้ง
ละครที่กำลังฉายขึ้นทำให้หวาหมิ่นตะโกนเสียงดังและกะจะวิ่งหนีไป แต่กู้เซียงซือจะให้เธอหนีไปได้ไง
วิ่งเข้าไปจับตัวเธอ จับแขนเธอและตบเข้าไปที่หน้าของเธอแรงๆ
หวาหมิ่นสะดุดขาล้มลงไปที่พื้นพร้อมกับผู้ชาย
ทีนี้กู้เซียงซือได้เห็นหน้าชายหญิงคู่นี้อย่างชัดเจนแล้วขณะเดียวกันก็จำได้ว่าพวกเขาก็คือชายหญิงที่เล่นสงครามอันน่าตื่นเต้นในห้องน้ำร้านอินเตอร์เน็ต
หวาหมิ่นชี้ไปที่กู้เซียงซือพูดว่า:\"เธอไม่ใช่เธอไม่ใช่......\"
\"ฉันดื่มน้ำเธอไปแล้วไม่ใช่หรือ แล้วทำไมถึงไม่เป็นไร? เฮอเฮอ ปัญหาอ่อน\" กู้เซียงซือพูดแบบเย็นชา
ความจริงตั้งแต่ลงจากรถและทั้งสองเข้าไปที่ห้องกู้เซียงซือก็ยังไม่สงสัยอะไรทั้งนั้น จนกว่าหวาหมิ่นหยิบหนังสือสัญญาออกมาและขณะเดียวกันก็มีผ้าพันคอลายเสือตกหล่นออกมาด้วย ลวดลายนั้นมันกระทบต่อสายตาอย่างมาก ความทรงจำของเธอจึงนึกได้ขึ้นมาว่าในห้องน้ำร้านอินเทอร์เน็ตมีชายหญิงคู่นึงเล่นสงครามอันน่าตื่นเต้น คอผู้หญิงคนนั้นเหมือนคาดผ้าพันคออันนี้ไว้ บวกกับหวาหมิ่นเข้ามาที่ห้องก็ใส่แว่นดำและใส่หมวกอยู่ตลอดเวลา ที่สำคัญพูดจากันเองมาก กู้เซียงซือจึงเกิดการสงสัยขึ้นมา ฉวยโอกาสตอนที่หวาหมิ่นเข้าไปรินน้ำในห้องครัว เปิดลิ้นชาออกมาดู เสื้อผ้าข้าวของกองไว้เป็นกอง หวาหมิ่นบอกกับกู้เซียงซือว่าเธอไปเที่ยวครึ่งเดือนแล้วห้องเลยไม่ได้เช่าออกไป นั่นก็หมายความว่าห้องได้ว่างมาครึ่งเดือนแล้ว แต่ว่าดูจากเศษข้าวในกล่อง มันเป็นเศษข้าวของสองวันก่อนชัดๆ ทันทีนั้นกู้เซียงซือก็รู้แล้วว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตราย แต่ว่าเธอแผนซ้อนแผน
คิดไม่ถึงจริงๆคนที่ทำเรื่องชั่วเช่นนี้จะเป็นคนที่เธอคิดเอาไว้ เป็นชายชั่วหญิงเลวคู่นี้จริงๆด้วย
ฟังจากการสนทนาของพวกเขาก็สงสัยขึ้นมาบ้างแล้ว เรื่องแบบนี้พวกเขาไม่ได้ทำเป็นครั้งแรก
คิดถึงตรงนี้กู้เซียงซือโมโหขึ้นมาทันที
เข้าไปจับผมของหวาหมิ่นพูดว่า:\"ชายชั่วหญิงร้ายอย่างพวกเธอสมควรตาย ทำร้ายผู้หญิงบริสุทธิ์มาเยอะแค่ไหนแล้ว? ถึงจะฆ่าพวกเธอพันครั้งหมื่นครั้งก็ยังไม่สาแก่ใจ\"
\"ขอร้องขอร้องปล่อยเราไปเถอะ เราไม่กล้าอีกแล้ว\" หวาหมิ่นพูด
หวาหมิ่นเพิ่งพูดจบ ผู้ชายก็ก้มลงกราบกู้เซียงซือ
ละครที่ชายหญิงกำลังเล่นอยู่นี้ไม่ได้ทำให้กู้เซียงซือสงสารเลยสักนิด แต่กลับกันยิ่งทำให้เธอเกลียดชังยิ่งนัก
หมามันเลิกกินขี้ไม่ได้หรอก
เชื่อคำพูดของพวกเขาเชื่อคำพูดของผีดีกว่า
\" มือถือ\"กู้เซียงซือพูดขึ้นมา
กู้เซียงซือเพิ่งพูดจบ หวาหมิ่นก็ส่งมือถือให้กับเธออย่างสุภาพ
กู้เซียงซือโทรไปที่110
จากนั้นเอามือถือเข้าไปข้างหูของหวาหมิ่นและตะคอกพูดว่า:\"พูดเอง\" หวาหมิ่นลังเล กู้เซียงซือตะคอกเสียงดังอีกครั้งพูดว่า:\"พูด\"
\"ฉัน ฉันแจ้งความ ไม่ไม่ไม่...... ฉันมอบตัว\"
หวาหมิ่นเพิ่งพูดจบ กู้เซียงซือวางสายไปทันที
ก่อนตำรวจมาเธอต้องออกไปก่อน
เพราะฉะนั้น.......
พอคิดถึงตรงนี้กู้เซียงซือก็ไปหาเชือกมา
ขณะที่เธอจะหมัดชายชั่วหญิงเลวไว้ด้วยกัน
เสียงตะโกนของหวาหมิ่นก็ดังขึ้นมา:\" ฉันปวดท้อง ปวดมาก..... \"
ขณะที่กู้เซียงซือยังไม่ทันตั้งตัวว่าเกิดอะไรขึ้น ได้ยินแต่เสียงผู้ชายตะโกนเสียงดังพูดว่า:\"เลือด\"
SHIT！
กู้เซียงซือรีบเข้าไปดูเห็นแต่ขาของหวาหมิ่นมีเลือดกำลังไหลออกมาจากขาทั้งสองข้าง
กู้เซียงซือถาม:\"เกิดอะไรขึ้น?\"
\"ภรรยาฉันตั้งครรภ์ ได้สามเดือนแล้ว\"
ผู้ชายพูดเช่นนี้ กู้เซียงซือก็ด่าในใจร้อยครั้งพันครั้งว่าแมร่งไอ้สัส
ตะคอกออกมา:\"ยังยืนซื่อบื้อทำไม? ส่งเธอไปโรงบาล\"
ผู้ชายลุกขึ้นมา ขณะจะอุ้มตัวหวาหมิ่น ก็หยิบสเปรย์ออกมาและพ่นใส่หน้ากู้เซียงซือทันที
\" ไอ้สัสแมร่ง\"
กู้เซียงซือเพิ่งพูดสามคำนี้จบ หน้ามืดตามัวเป็นลมไปทันที
已经是最新一章了
加载中
