已经是第一章了
บทที่42 ใครไม่รุกรานฉันฉันก็ไม่รุกรานใคร
บทที่42 ใครไม่รุกรานฉันฉันก็ไม่รุกรานใคร
หวาหมิ่นเห็นกู้เซียงซือยกปืนขึ้น รีบตะโกน‘ช่วยชีวิต’ แต่ผ่านไปสักพัก เมื่อเห็นว่ากระสุนยังไม่ยิงออกมา ก็ลืมตาขึ้น มองกู้เซียงซือที่ค้างอยู่ในท่าจะยิง หวาหมิ่นร้องไห้ออกมา ตะโกนว่า “กู้เซียงซือแกนี่แม่หมาเลี้ยงจริงๆ แน่จริงก็ฆ่าฉันสิ เล่นแบบนี้ ถือว่าอะไร!”
已经是最新一章了
加载中
