已经是第一章了
บทที่ 25 คนใช้โง่มากแม้แต่การถูหลังก็ทำไม่เป็น
บทที่ 25 คนใช้โง่มากแม้แต่การถูหลังก็ทำไม่เป็น
“ฉันเอาอาหารมาให้แกกิน” หลับตาแล้วสูดหายใจเข้า โล่ยิ่งส่วยตัดสินใจจะทำงานชิ้นนี้ให้ได้ ด้วยความกล้าหาญ เธอก้าวเข้าไปใกล้ มาถึงด้านหน้าของสุนัขตัวใหญ่ เตรียมจะวางชามลง
“โฮ่ง......โฮ่ง......” สุนัขตัวใหญ่ส่งเสียงเห่าออกมาเรื่อยๆ เป็นสัญญาณที่ฟังไม่ออก ใ
已经是最新一章了
加载中
