已经是第一章了
บทที่ 8 ปรนนิบัติสวามีอาบน้ำ
\"หากสรงน้ำเสร็จแล้วทรงเรียกหม่อมฉันนะเพคะหม่อมฉันจะนำฉลองพระองค์ไปให้\"
\"ผู้ใดบอกจะให้เจ้ารออยู่ข้างนอก\"
\"เพคะ? \"
\"เจ้าต้องเข้ามาปรนนิบัติเปิ่นหวางอาบน้ำ\"
\"เดี๋ยวหม่อมฉันไปตามนางกำนัลมาปรนนิบัติพระองค์ดีกว่าเพคะ\"
น้ำเสียงหวานราบเรียบเอ่ยออกมาทำให้ร่างสูงได้แต่ถอนหายใจอย่างหงุดหงิด
\"คำสั่งของเปิ่นหวางคืออะไร มานี่\"
ตรัสจบพระหัตถ์หนาก็คว้าข้อมือเรียวลากเข้ามาในห้องสรงด้วยกันทันที
\"ชินอ๋อง ปล่อยหม่อมฉันนะเพคะ\"
ได้ฟังน้ำเสียงตื่นตกใจออกจากคนงามก็ทรงยกยิ้มอย่างพอพระทัยดึงร่างบางเข้ามาชิดวรกายสูงก่อนเอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงยียวน
\"ทำไม กลัวเปิ่นหวางจะทำอันใดเจ้างั้นหรือ\"
\"เปล่าเพคะ\"
คิดจะกวนโมโหนางเช่นนั้นสินะใบหน้างามปรับอารมณ์ให้หายตกใจก่อนปั้นหน้านิ่งเฉยตอบกลับไป
\"หึ\"
คิดจะนิ่งใส่พระองค์งั้นหรือ ขออภัยที่พระองค์รู้ทัน
พระหัตถ์หนาปล่อยมือบางก่อนค่อยๆ ถอดเสื้อนอนออกร่างบางเห็นดังนั้นก็รีบหันหลังจะออกไปจากห้อง
\"หยุด\"
ขาเรียวชะงักทันที แต่ก็มิได้หันกลับมา
เห็นดังนั้นพระองค์จึงเดินเข้าไปใกล้ๆ ก่อนมือหนาข้างหนึ่งจะวางลงบนฉากกั้นที่สูงเหนือศรีษะเล็กของนาง ร่างสูงอยู่ห่างจากแผ่นหลังบอบบางเพียงคืบร่างบางที่รู้สึกได้ถึงวรกายสูงก็กลั้นหายใจยืนนิ่งไม่ขยับ จนได้ยินเสียงสรวลทุ้มเบาๆ พร้อมเสื้อนอนสีขาวที่พาดไว้บนฉากกั้นก่อนพระองค์จะเดินกลับไป ได้ยินเสียงน้ำในถังก็รู้ว่าร่างสูงลงไปสรงน้ำแล้วจึงได้แต่ถอนหายใจออกมาอีกเฮือกใหญ่
\"จะยืนนิ่งอีกนานหรือไม่ มาถูหลังให้เปิ่นหวางสิ\"
ร่างบางจึงหันกลับมาและเดินเข้าไปช้าๆ มือบางหยิบผ้าผืนเล็กขึ้นมาก่อนชุบน้ำในอ่างใบเล็กที่นางผสมน้ำอบกลิ่นหอมอ่อนๆไว้
\"กลิ่นอะไร\"
\"น้ำมันหอมทำจากดอกไม้หลายชนิดเพคะ หากมิทรงโปรดหม่อมฉันจะไปเปลี่ยนให้เพคะ\"
\"มิต้อง เปิ่นหวางชอบ\"
\"เพคะ\"
กลิ่นนี้นี่เองที่พระองค์ได้กลิ่นยามอยู่ใกล้นาง
มือบางนุ่มนิ่มใช้ผ้าผืนน้อยเช็ดไปตามวรกายสูงพยายามอย่างมากที่จะไม่มองแผ่นหลังกว้างกำยำนั้น
\"เสร็จแล้วเพคะ\"
ร่างบางที่กำลังจะลุกออกไปเสียทีกลับต้องตกใจกรีดร้องเบาๆ เมื่อร่างสูงในถังดึงนางลงไปโดยไม่ทันได้ตั้งตัวร่างระหงเปียกปอนไปทั้งตัวดวงตาคมหวานมองไปที่บุรุษที่สรวลอยากอารมณ์ดีอย่างเอาเรื่อง
\"ทรงทำอะไรของพระองค์\"
\"ยังทำหน้าที่ไม่เสร็จใครอนุญาตให้เจ้าออกไป\"
\"พอได้แล้วเพคะ เลยเวลามามากจะเสด็จท้องพระโรงสายนะเพคะ\"
ใบหน้างามที่มีหยดน้ำเกราะพราวอยู่เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่งเงียบไร้อาการเขินอายแต่สายพระเนตรคมกริบกลับสังเกตเห็นใบหูเล็กนั้นเเดงจัดราวกับจะเปิดโปงเจ้าของมันให้อับอายมุมปากหยักยกยิ้มขึ้นอย่างพอพระทัย
\"หึ ยายชีอย่างเจ้าช่างน่าเบื่อนัก\"
\"เช่นนั้นหม่อมฉันขอตัวเพคะ\"
\"เจ้ากล้าลุกก็ลุกเถิด ชุดสีขาวเปียกน้ำเช่นนี้...\"
สายพระเนตรกรุ้มกริ่มเลื่อนลงไปตามร่างเล็กในขณะพูดจนร่างบางที่จะลุกออกไปต้องตัดใจนั่งแช่อยู่ในน้ำที่เริ่มจะเย็นนั้นกับร่างสูงของบุรุษหน้าตาย
เห็นคนงามหน้าตาบึ้งตึงพระองค์ยิ่งแย้มสรวลเต็มพระพักตร์ทรงหยิบผ้าผืนเล็กขึ้นมาเช็ดพระวรกายอย่างพระทัยเย็นมองร่างบางที่หันใบหน้าบึ้งตึงออกไปอีกทางไม่ยอมหันมาสบตาพระองค์เมื่อเห็นว่าน้ำในอ่างเริ่มเย็นและร่างบอบบางเริ่มสั่นน้อยๆ ก็รู้สึกสงสารจึงเลิกแกล้งนาง
ร่างสูงลุกขึ้นจากถังนางรีบหลับตาลงทันทีเห็นกิริยาเช่นนั้นทำให้พระองค์อยากแกล้งนางขึ้นมาอีก
\"จะหลับตาไปทำไม เป็นสามีภรรยากันสักวันเจ้าก็ต้องเห็นอยู่ดี\"
\"รีบเสด็จออกไปได้แล้วเพคะ\"
ร่างบางที่หลับตาอยู่ยกมือเล็กขึ้นมาปิดอีกชั้นหนึ่งเอ่ยไล่คนหน้าหนาอีกครั้ง
ร่างสูงเดินออกไปจากห้องสรงพร้อมเสียงสรวลทุ้มๆ นั้นลอยมาให้นางได้ยินร่างบางในถังได้แต่ถอนหายใจเฮือกๆ ในหนึ่งชั่วยามมานี้นางถอนหายใจไปมากกว่าสิบครั้งแล้วมิรู้ว่ากว่าพระองค์จะเสด็จท้องพระโรงนางจะต้องถอนหายใจเพิ่มอีกกี่รอบกันทำได้เพียงบ่นกับตัวเองเบาๆ
\"ให้ไปขุดดินปลูกดอกไม้ทั้งวันยังมิเหนื่อยเท่านี้\"
วรกายสูงของชินอ๋องที่สวมชุดคลุมเดินออกมาเปิดประตูออกไปเห็นเกากงกงกับนางกำนัลของนางยืนอยู่มิรอให้ทั้งคู่ถวายพระพรตรัสสั่งนางกำนัลทันที
\"เจ้ากลับไปนำอาภรณ์ของชินหวางเฟยมาให้นางเปลี่ยน\"
ตรัสจบร่างสูงก็ปิดประตูทันทีปล่อยให้เหล่าข้ารับใช้ยืนงุนงงกันถ้วนหน้า
\"ไป รีบไปเถิด\"
\"เจ้าค่ะ กงกง\"
เมื่อกลับเข้ามาในห้องก็ทรงเดินเข้าไปใกล้ฉากหน้าห้องสรงเอ่ยบอกร่างบางในนั้น
\"ขึ้นมาเช็ดตัวรอได้แล้ว นางกำนัลของเจ้ากำลังไปนำอาภรณ์มาให้เปลี่ยน\"
แต่ทว่าไร้เสียงตอบรับกลับมา
\"ถ้ามิตอบเปิ่นหวางจะเข้าไป\"
เสียงทุ้มตรัสข่มขู่ขึ้นมาอีกหนึ่งประโยคทำให้คนที่ไม่อยากสนทนาด้วยรีบเอ่ยตอบรับทันที
\"เพคะ เพคะ หม่อมฉันรู้แล้ว\"
\"ก็แค่นั้น\"
ผ่านไปราวครึ่งเค่อเสียงแจ้งของเกากงกงก็ดังเข้ามาทรงเปิดประตูไปรับอาภรณ์จากนางกำนัลและปิดประตูอย่างรวดเร็วทรงเดินเข้ามาในห้องสรงอยู่หลังฉากกั้นก่อนยื่นอาภรณ์นั้นให้นาง
\"ขอบพระทัยเพคะ\"
\"รีบเปลี่ยนจะได้มาช่วยเปิ่นหวางแต่งกาย\"
ตรัสจบก็เดินออกไปทันที
已经是最新一章了
加载中
