Prologue

ณ บริเวณหน้าตึกคณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัย B… หญิงสาวผมยาวสลวยคนหนึ่งยืนก้มหน้าก้มตาอยู่ท่ามกลางวงล้อมของคนหลายร้อยชีวิต ผมยาวสีดำขลับของเธอจึงสยายมาปรกหน้าที่แท้จริง ในมือเธอมีช่อดอกกุหลาบสีแดงสดช่อโต... “ให้ตายเถอะ เกิดมาฉันไม่เคยทำเรื่องไร้สาระขนาดนี้มาก่อนเลย TOT”เมลล์กัดฟันพูด้วยความเจ็บใจ ‘เพราะยัยพี่รหัสตัวแสบนั่นแท้ๆ’ร่างบางคิดในใจ เนื่องจากกิจกรรมรับน้องยังไม่หมดฤดูกาลไป ร่างบางที่ยืนขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่นี้จึงมาอยู่ที่นี่ไง ก็ยัยพี่รหัสตัวแสบของเธอน่ะสิ ที่หมั่นไส้เธอเป็นทุนเดิมอยู่แล้วเนื่องจากเมลล์มีหน้าตาที่สะสวย และน่ารักจนถูกใจชายหลายคน เธอจึงโดนแกล้งให้มาตะโกนบอกรักรุ่นพี่ที่ชื่อ ‘ไบรอัน’ ซึ่งอยู่ปีสี่คณะบริหารฯ ภาคอินเตอร์ และเขาก็เป็นหนุ่มฮอตของมหา’ลัยนี้ แน่ล่ะก็ถึงขั้นว่าเขาฮอตแล้วนี่นาต้องหนีไม่พ้นความหล่อ รวย เรียนเก่งเป็นธรรมดา อ้อ แถมหยิ่งยโสอย่างกับอะไรดี แต่ถึงกระนั้นก็ยังมีสาวๆรุมล้อมเขาอยู่ดีหรือเมลล์จะไม่ทำก็ได้...แต่จะต้องไปเต้นระบำรอบตึกคณะสามรอบแทน อย่างไหนดีกว่ากันล่ะ... “พี่ไบรอันคะ กรุณารับรักฉันด้วยเถอะค่ะ ฉันหลงรักพี่ตั้งแต่แรกเห็น โปรดรับรักฉันด้วยเถอะค่ะ ได้โปรด...” เสียงหวานเอื้อนเอ่ยเสียงคร่ำครวญ เธอยืนตรงนี้มาได้สิบห้านาทีแล้ว แต่ก็ไม่มีแม้แต่เงาของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นหนุ่มฮอตเจ้าของชื่อนั้น ‘ไบรอง ไบรอันที่ไหน ฉันยังไม่เคยเห็นหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ ฮือๆๆๆ ดูสิ คนมุงเต็มไปหมดเลย จากที่ฉันเคยคิดว่าจะใช้ชีวิตในรั้วมหาลัยแห่งนี้อย่างสงบสุข ตอนนี้ฉันอยากจะแทรกแผ่นดินหนีซะจริงๆเลย ยัยเพื่อนตัวดีก็หนีไปไหนนะ ปล่อยฉันไว้ให้อับอายอยู่คนเดียวกับคนที่มุงดูอีกเป็นแสนแปด TOT’ เสียงร่ำร้องคร่ำครวญดังในใจไม่ขาด ก็ในใจนินะ...ใครจะมาได้ยินกันล่ะ แต่แล้ว...ก็มีรองเท้าแบรนด์เนมคู่หนึ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าร่างบาง เธอค่อยๆ มองเขาไล่ขึ้นไปจนเห็นหน้าเขาชัดๆใกล้ๆ ลมหายใจเธอถึงกับสะดุด... ดวงตาคมเฉี่ยวสีดำสนิทรับกับขนตาเป็นแพยาวของเขาเป็นอย่างดี จมูกโด่งเป็นสัน ปากสีแดงสดอย่างธรรมชาติให้มา รวมทั้งผิวขาวเนียนละเอียดราวกับก้นเด็ก เขาสูงเกือบร้อยเก้าสิบเซนติเมตรได้มั้ง เขาน่าจะเป็นลูกครึ่งทางตะวันตกประเทศไหนสักประเทศ ไม่งั้นก็อาจจะมีเลือดตะวันตกเต็มตัว...เขาหล่อมากจริงๆดูจากการแต่งตัวแล้วเขาคงเป็นพวกแบดบอยล่ะมั้ง กางเกงยีนส์เท่ๆ เสื้อเชิ้ตนักศึกษาสีขาวที่ไม่ถูกระเบียบ ชายเสื้อหลุดลุ่ยออกนอกกางเกง ติดกระดุมสองเม็ด (นับที่ติดง่ายกว่าน่ะ) เนกไทถูกดึงลงมาจนถึงหน้าอก ‘ฉันต้องพูดภาษาอังกฤษมั้ยเนี่ย’ “เธอคงว่างมากสินะถึงได้ทำเรื่องงี่เง่าแบบนี้” เสียงทุ้มต่ำที่ฟังแล้วนุ่มหูดังลอดมาจากปากสีแดงสดนั้น สายตาที่ไบรอันมองมายังเมลล์ที่มีผมปรกหน้าซึ่งเขาคิดว่าดูไม่ได้สิ้นดี ตาคมเลื่อนลงมามองช่อกุหลาบในมือเธอที่ยังคงยื่นมาตรงหน้าเขา เสียงฮือฮาดังขึ้นเมื่อไบรยื่นมือไปรับช่อกุหลาบช่อนั้น แต่แล้วเสียงฮือฮานั้นก็ได้เปลี่ยนไปเป็นเสียงหัวเราะเยาะเย้ยปนสมเพชยัยเพิ้งที่ยืนต่อหน้าหนุ่มหล่อ เพราะไบรอันทิ้งช่อกุหลาบนั้นลงกับพื้น เขาเดินหนีไปจากตรงนั้นอย่างรำคาญเรื่องไร้สาระที่หญิงสาวสร้างขึ้นมา ทุกคนแหวกทางให้ไบรอันราวกับ ‘ราชา’ แต่สิ่งที่เมลล์ยอมไม่ได้คือไบรอันเผลอเหยียบดอกกุหลาบไป ‘ตั้ง’ หนึ่งดอก ปึ๊ก!!! ร่างสูงเดินจากไปเพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้น ก็มีหนังสือเล่มหนึ่งปลิวเข้าโดนเต็มกลางหลัง หนูเพิ้งเจ้าเก่านั่นเองที่เป็นคนหยิบหนังสือจากมือคนที่มายืนมุงดูใกล้ๆ ขว้างใส่แผ่นหลังไบรอันเต็มแรง นั่นทำให้เขาต้องหันกลับไปมองด้วยความโกรธ และเขาก็ได้เห็นเจ้าของผลงานที่ยืนอยู่ตรงจุดเดิมค่อยๆ ยืดตัวตรง เธอเสยผมยาวสลวยนั่นขึ้น เผยให้เห็นดวงตากลมโตที่แสดงความโกรธออกมาไม่แพ้เขา แก้มใสขึ้นสีระเรื่อด้วยโทสะที่ถูกคนที่ได้ชื่อว่า ‘ผู้ชาย’ หักหน้าอย่างไม่มีชิ้นดีริมฝีปากจิ้มลิ้มสีเชอรี่ที่ไม่ได้แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางใดๆเม้มเข้าหากันแน่น ก่อนจะเอื้อนเอ่ยคำพูดที่ทำให้เขาเจ็บใจเล่น “นี่น่ะเหรอผู้ชายที่ผู้หญิงลุ่มหลงจนเทใจให้ ฉันว่าหลงผิดมากกว่า” ไม่เพียงแค่นั้น ดวงตากลมโตอย่างเป็นธรรมชาตินั่นก็มองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วลากสายตาขึ้นกลับไปสบนัยน์ตาคมกริบซึ่งตอนนี้เต็มไปด้วยเพลิงแห่งโทสะที่เพิ่มขึ้นทุกขณะจิต “เธอ...!!” “ฉันทำไม!!! ฉันก็ว่านายหล่อดีนะ แต่นิสัยอย่างแย่อ่ะ” ร่างบางกอดอก มองเขาอย่างดูถูก “แต่เสียใจ...ฉันไม่หลงผิดไปชอบนายเด็ดขาด และนายไม่มีสิทธิ์ทำกับช่อกุหลาบของแม่ฉันแบบนี้!!” ร่างบางหมุนตัวหันหลังกลับแล้วเดินไปอย่าง ‘ราชินีผู้ชนะ’ โดยไม่ลืมก้มลงหยิบช่อกุหลาบที่นอนเล่นอยู่บนพื้นติดมือมาด้วย เมลล์ไม่จำเป็นที่จะต้องเดินฝ่าฝูงไทยมุงออกไปก็มีคนแหวกทางให้เธอเช่นกัน ร่างบางจากไป ทิ้งไว้แต่เพียงสายตาโกรธแค้นจากหนุ่มฮอตเท่านั้นที่โดดหักหน้าดังเป๊าะ และไทยมุงก็ต่างแยกย้ายกันไปที่ใครที่มันเมื่อไม่มีอะไรน่าสนใจแล้ว นอกจากความแค้นใจของชายหนุ่ม... “แล้วเราจะได้เห็นดีกัน!!! ยัยตัวแสบ!!!!”