บทที่ 3 ฉันเป็นคนพามา ทำไมหรอ ？

บทที่ 3 ฉันเป็นคนพามา ทำไมหรอ ？ ไอริน ไม่เคยเล่นกับแรงค์ชาเลนเจอร์มาก่อน คนกากๆอย่างเธอถ้าไปแข่งกับเขาแล้วอาจจะโดนทุบอย่างเดียวก็ได้ ไอริน กดเข้าไปในห้องโดยมีความรู้สึกกับเหล่านี้เต็มไปหมด ยังมีอีกคน ลุค？เพื่อนของอาร์ม？ ไอริน รีบก๊อป ID แล้วไปดูประวัติการเล่น ส่วนมากจะเล่นซัพพอร์ต หรือว่าจะเป็นผู้หญิง？ ［Night: เปิดไมค์ไหม？］ ［Neko:ได้……..］ ไอรินบอกกับตัวเองว่า วางตัวให้ดี ！ หลังจากที่เปิดไมค์ทุกอย่างกลับเงียบ เธอคิดทบทวนสักครู่ จากนั้นก็พูดขึ้นว่า ‘ฮัลโหล？’ หลังจากที่พูดคำนี้ออกไป เธอตื่นเต้นจนเล็บเท้ายังเกิดอาการสั่น น้ำเสียงที่นุ่มและละมุนแบบนี้…… ณัชชา โผล่หัวออกมาจากเตียงของตัวเอง “ อะไรมันมาเข้าสิงเธออีก？” ไอริน ยิ้มมุมปาก เสียงที่นุ่มละมุนแบบนี้มันอะไรกัน….. เธอกระแอม 2-3 ที “อะแฮ่มๆ เสียงแหบหน่า ขอโทษที” ณัชชากลอกตามองบน จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “พูดดีๆหล่ะ” แล้วกลับเข้าไปนอนบนที่นอนของตัวเอง มีเสียงหัวเราะของใครก็ไม่รู้ดังออกมาจากหูฟัง “วันนี้อาร์มพาน้องสาวมาเล่นเกมด้วย น่าแปลกจริงๆเลย”ลุค เริ่มพูดขึ้น เป็นเสียงที่ต่ำของผู้ชาย ไอริน มีความรู้สึกโล่งอกเล็กน้อย “ เธอชอบเล่นแครี่ นายสอนเธอเล่นหน่อย” เสียงของอาร์มดังขึ้นมา ลุค: “ได้ๆ แต่นายก็เล่นแครี่เก่งไม่ใช่หรอ ทำไมถึงให้ฉันสอนล่ะ” ไอริน พูดในใจว่า：อย่าเลย ถ้าเขาสอนฉัน ฉันคิดว่าดาเมจของฉันตีครีปยังไม่ตายเลย อาร์ม： “ งั้นก็ได้ ตานี้ฉันจะเล่นซัพพอร์ตเอง” “ฮะ อะไรนะ??” เล่นซัพพอร์ตมาสนับสนุนฉัน??? ไอริน สงสัยว่าตัวเองหูฝาด ลุค: “ได้ๆ ให้ฉันเล่นเลนกลางสักตา” ไอรินยังไม่ได้สติกลับมา เธอดึงเก้าอี้เข้าไปใกล้คอมพิวเตอร์เล็กน้อย “ เดี๋ยวก่อน พวกนายคิดอะไรอยู่ คนไหนไม่อยากชนะหรอ？” อาร์ม ยิ้มเล็กน้อย “ ไม่เป็นไร สอนเธอเล่นแครี่ก่อน” และแล้วเธอก็ไปเลนล่างกับอาร์ม ไม่ได้เรียนรู้อะไรเลยจริงๆ อาร์มเลือกเล่นตัวThresh โยนตะขอออกไปคุมตัวศัตรูไว้ ไอริน ต้องทำแค่เดินเข้าไปใกล้ๆ จากนั้นก็คลิกเมาส์ ก็สามารถฆ่าศัตรูได้แล้วโดยไม่เสียแรง เพราะมันไม่ต้องใช้แรงตั้งแต่แรกแล้ว！ ลุค เป็นคนแรกที่ทนดูต่อไปไม่ได้ “เห้ย พวกนายสองคนเล่นแบบนี้ยังจะสอนอะไรอีก？ มีเทคนิคอะไรแอบแฝงหรอ！！” ไอรินถูกอาร์มปกป้องจนตัวลอย เธอพูดขึ้นมาอย่างเชิดหน้าชูตาว่า “ ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวฉันออฟเลนคนเดียวเอง” อาร์มนั้นให้ความร่วมมืออย่างดี เขาเข้าไปยืนอยู่ในพุ่มหญ้าขยับไปมาเล็กน้อยแล้วมองดูรอบๆ เห็นเพียงไอริน ที่เดินไปยังเลนของตัวเอง แล้วค่าครีปไปหนึ่งตัว เธอมองไปยังฮีโร่ของฝั่งศัตรู แล้วพูดขึ้นมาด้วยความมั่นใจว่า “ ว่าไงหนุ่มน้อย ถ้านายเดินเข้ามาอีกหนึ่งก้าวฉันจะตีนายละนะ จะตีนายจริงๆละนะ！” คนนั้นยังไม่เดินออกไป เธอต้องไม่เสียหน้า ไอริน เริ่มจู่โจมเข้าไป ในตอนที่กำลังโจมตีปากของเธอนั้นก็ยังคงพูดไม่หยุด “จะหนีหรอ จะรีบหนีไปไหนจ๊ะ！เห้ย！ทำไมเลือดของฉันจะหมดหลอดแล้วล่ะ………” ทันใดนั้นข้างๆเท้าก็มีโคมไฟขึ้นมา 1 อัน มันเป็นสกิลของอาร์ม จากนั้นก็มีเสียงหัวเราะของอาร์มดังออกมาจากหูฟัง “ คลิกโคมไฟกลับมา สกิลของเธอก็หมดแล้วฆ่าเขาไม่ได้หรอก” ไอริน เหมือนลูกบอลที่ไม่มีลม เธอคลิกโคมไฟแล้วครู่เดียวก็ถูกดึงไปยังข้างๆอาร์ม ตรงแชทข้อความที่สามารถเห็นได้ทุกคน มีข้อความเด้งขึ้นมา ［ทุกคน］Isaac（Lucian）：？ ［ทุกคน］Isaac（Lucian）：กากขนาดนี้เลย? ให้ตายเถอะ…… ถูกคนอื่นล้อเลียน…… ไอริน หน้าแดงขึ้นมา ดาเมจของตัวเองแรงกว่าฝ่ายตรงข้ามแท้ๆ แต่ก็สู้เขาไม่ได้ มันน่าอายจริงๆเลย….. ［ทุกคน］Night （Thresh）：ฉันเป็นคนพามา ทำไมหรอ？