บทที่5 อาร์มที่กำลังโมโหกับวัยรุ่นสาวบริสุทธิ์​

บทที่5 อาร์มที่กำลังโมโหกับวัยรุ่นสาวบริสุทธิ์​ ［ณัชชา：ตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง? ］ณัชชาแชทมาถามด้วยความเป็นห่วง ไอรินมองดูอาร์มที่อยู่ห่างออกไปสองเมตร ฟ้าก็จะมืดแล้ว เขายังไม่เอ่ยปากพูดอะไรสักคำเลย ［Neko：ไม่ได้เป็นอะไร ฉันโอเคไม่ต้องห่วง］ เธอก้มหน้าแล้วถอนหายใจออกมาเล็กน้อย จากนั้นก็ตอบข้อความกลับไปยังณัชชา “เธอเคยคิดบ้างไหม” อยู่ๆอาร์มก็พูดขึ้นมา ไอรินงงไปหมด ไม่ค่อยเข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร “คิด…. คิดอะไร?” ในใจของเธอคิดว่า นี่ก็เป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เขาหมายถึงให้เธอคิดว่าอยากไปกินมื้อต่ำหรือเปล่างั้นหรอ? อาร์มหันกลับมามองเธอ สายตานั้นเหมือนอยากจะฉีกตัวไอรินออกเป็นชิ้นๆ “คนเมื่อกี้！เธอเคยคิดไหมว่า ที่เธออยู่ตรงนั้นอาจจะเกิดเรื่องอะไรกับเธอบ้าง！”นัยน์ตา​ของอาร์มเหมือนกำลังมีเปลวไฟลุกไหม้ “เพื่อนเธอห้ามเธอไว้ว่าอย่าตามไป แต่ทำไมเธอถึงยังวิ่งไล่ตามไปโง่ๆแบบนั้นล่ะ? ！” ไอรินอึ้งกับเหตุการณ์​นี้เป็นอย่างมาก เธอไม่เคยเห็นอาร์มโมโหแบบนี้ก่อน และมีอะไรผิดพลาดหรือเปล่า ทำไมเขาถึงมาด่าเธอว่าโง่ล่ะ? แต่มรสุม​ในค่ำคืนนี้รุนแรงเกินไป สู้ไม่ไหวก็ยอมรับแต่โดยดีดีกว่า “ไม่ใช่ เขาขโมย….. ขโมยของๆคนอื่น”ดวงตาสีดำของไอรินมองไปยังหน้าของเขาแล้วพยายามพูดอธิบาย “คนๆนั้นถือมีดอยู่เธอเห็นไหม！！” อาร์มตะคอกออกมาเสียงดัง เขาโมโหมากจริงๆ เธอไม่รู้เลยหรอว่าเมื่อกี้มันอันตรายมากแค่ไหน? ไอรินถูกอาร์มตะคอกใส่แล้วตกใจจนอึ้งไป เธอค่อยๆขมวดคิ้ว เธอไม่ได้ผิดเสียหน่อย ทำไมต้องดุเธอแบบนี้ด้วย ให้ตายเถอะ จะร้องไห้แล้ว….. ไอริน เบะปากพยายามกลั้นน้ำตา แต่ในใจก็คิดไม่หยุดว่าไอ้บ้าอาร์มคนนี้ตะคอกใส่เธอ ด่าเธอ！ไอ้บ้าเอ้ย！ “ นายดุฉันทำไม！”ไอริน แค่เอ่ยปากพูดจากนั้นก็ร้องไห้ออกมาทันที น้ำตาไหลออกมาเหมือนถูกเปิดล็อค “ ฉันไม่ได้ผิดเสียหน่อย นายมาดุฉันทำไม！น้ำมันบนปากฉันยังไม่ได้เช็ดเลย….. ฮือๆ…….” อาร์ม เกิดอาการอึ้ง เขาก้มหน้ามองไปยังเธอ มุมปากของไอรินยังคงมีน้ำมันสีเหลืองติดอยู่รอบๆ ไอริน ยังคงร้องไห้ไม่หยุด อาร์ม ถอนหายใจออกมา จากนั้นก็ยกมือขึ้นไปวางไว้บนไหล่ของเธอ แล้วดึงตัวเธอเข้ามาหาตัวเอง มือขวาจับแขนเสื้อสีฟ้าไว้ แล้วค่อยๆเช็ดไปยังมุมปากของเธออย่างละเมียดละไม “อืม….. แขนเสื้อนาย”ไอรินใช้ดวงตาที่ใสราวกับหยดน้ำมองไปยังอาร์ม แล้วเขาก็ก้มตัวลงมาอยู่ตรงหน้าเธอ มันใกล้เกินไปแล้ว หัวใจเต้นแรงเกินไปแล้ว………. หัวใจของไอริน เต้นแรงจนทำให้เธอรีบถอยหลังทันที และแขนเสื้อสีฟ้าที่สะอาดในตอนแรกของอาร์มก็มีคราบน้ำมันเปื้อน น่าอึดอัดมาก “ เรื่องอันตรายแบบนี้ต่อไปคำถามอีก” ดวงตาของเธอกำลังกระทบกับแสงจันทร์ ทำให้เหมือนอัญมณีที่กำลังส่องแสง ไอริน รีบพยักหน้าตอบกลับ หน้าของเธอในตอนนี้แดงราวกับตูดลิง ยังดีที่ตรงนี้แสงไฟไม่ค่อยดี ถ้าไม่เช่นนั้นเธอต้องขายหน้ามากแน่ๆ เดี๋ยวก่อน รู้สึกว่าแสงสว่างที่นี่ยิ่งอยู่ยิ่งมืดลงใช่ไหม? ใบหน้าของอาร์ม ยิ่งอยู่ยิ่งใกล้ไอรินเข้ามามากขึ้น ไอรินตกใจมาก เธอรีบยกมือขึ้นมาสกัดริมฝีปาก​อุ่นๆที่ค่อยๆก้มลงมาหาเธอ “นาย นายมีแฟนแล้วไม่ใช่หรอ?”ไอรินถามออกไปอย่างซื่อๆงงๆ อาร์มยืนตรง แล้วค่อยๆปล่อยตัวเธอ “กลับไปเถอะ” ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ดูเหมือนกับว่าขนาดแสงจันทร์​ยังอ่อนลงมาก “อืม……โอเค” ไอริน เดินกลับไปตามทางกลับหอคนเดียว ในใจก็บ่นไม่หยุด ยัยโง่เอ๊ย ไปห้ามทำไมเนี่ย！！อาร์ม มีหน้าตาที่หล่อเหลาขนาดนั้น ให้เขาจูบก็คงไม่เสียหายอะไร ไอริน ยกมือขึ้นมาตบตัวเองเบาๆ！ จู่ๆในโทรศัพท์ของเธอก็มีข้อความแจ้งเตือนขึ้น ［อาร์ม：ถึงหอหรือยัง? ］ และแล้วไอริน ก็ยืนอยู่ที่หน้าร้านพะโล้ ของกินที่เธอซื้อในตอนเย็นถูกโจรคนนั้นทำหกเลอะไปหมด ในตอนนี้เธอรู้สึกหิวมากๆ ［Neko: ยัง กำลังซื้อผลไม้ ］ ［อาร์ม: ตอนกลางคืนกินพะโล้น้อยๆหน่อย มันไม่มีประโยชน์］ ให้ตายสิ…….. ใช่แล้ว ร้านพะโล้นี้เปิดอยู่ตรงหน้าของหอที่เขาอยู่ แต่ว่าเธอเดินวนหนึ่งรอบแล้วค่อยมานี่！เขายังเห็นได้ยังไง！ ไม่ได้！เธอต้องให้เขารู้ว่าเขาผิด！ ไอริน ค่อยๆเดินตรงไปทีละก้าว จนกระทั่งเดินไปถึงร้านผลไม้จากนั้นก็แวะเข้าไปในร้าน อาร์ม ที่ยืนอยู่ตรงระเบียงของหอ บนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม