บทที่ 7 หลังจากที่นายมาถึง

บทที่ 7 หลังจากที่นายมาถึง “ไม่ๆ ไม่เจ็บแล้ว…….”ไอรินพูดติดๆขัดๆ ความเจ็บปวดลดน้อยลง เธอจึงรีบห้ามอาร์ม น้ำตาล มองดูการกระทำทั้งหมดของอาร์มที่ปฏิบัติต่อไอรินจนกระทั่งใส่รองเท้าให้เธอเสร็จ “อาร์ม？” ในตาของเธอมีความสงสัยอย่างชัดเจน “เธอคือใคร?” อาร์มดึงตัวไอรินเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด “ เป็นคนที่ฉันชอบ” ให้ตายเถอะ………. ไหล่ของไอรินสัมผัสกับหน้าอกของอาร์มโดยมีเสื้อบางๆกั้นอยู่ ไอรินมึนงงไปกับเหตุการณ์แค่ครู่เดียว หลังจากนั้นเธอก็เดาเหตุการณ์ทั้งหมดออก เธอจึงตอบสนองอย่างรวดเร็ว โดยการยื่นมือออกไปกอดเอวของอาร์มไว้ จากนั้นก็ยิ้มออกมาหน้าบาน “หูย ที่รัก” รับรู้ได้ทันทีเลยว่าตัวของอาร์มนั้นแข็งทื่อ ไม่สนแล้ว！ฉันไอรินจะแตะเนื้อต้องตัวอาร์มหน่อยจะเป็นอะไรไป！ ช่วยแสดงละครให้กับนายขนาดนี้ เก็บค่าเหนื่อยเล็กน้อยคงไม่เป็นอะไรหรอกเนาะ！ “ เวลาแค่ 2 เดือนนายก็มาคบกับคนตอแหลแบบนี้แล้วหรอ?”น้ำตาลถอยหลังสองก้าว เอามือที่กำลังสั่นชี้ไปยังอาร์ม “ นายยังคงเป็นเหมือนเมื่อก่อน นายมันน่ารังเกียจ！ น่ารังเกียจที่สุด！” เธอพูดจบก็มุ่งลงไปจากดาดฟ้าโดยไม่หันกลับมามองเลย ในตอนนี้มือของไอรินยังคงกอดเอวของอาร์มไว้อยู่ ถึงแม้ว่าจะโดนด่า แต่ผลที่ออกมาก็เป็นไปตามที่คาดไว้ ก็ถือว่าไม่เลว ไอริน รีบชักมือกลับ แล้วค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองอาร์ม จึงทำให้ไปสบกับตาของเขา จากนั้นเธอก็ยิ้มออกมา “ ฉันให้ความร่วมมือดีใช่ไหมล่ะ?” อาร์ม ค่อยๆเข้ามาใกล้เธอ พื้นที่ที่สามารถขยับได้หายไปในอ้อมแขนของอาร์ม ไอริน ได้กลิ่นหอมของผู้ชายที่หายากจากตัวอาร์ม โอกาสแบบนี้มันหายากจริงๆ “เมื่อกี้เธอ”เสียงของอาร์มดังขึ้นมา “เรียกฉันว่าอะไรนะ?” “อะไร? อันนั้นแค่เล่นไปตามน้ำก็เรียก”ไอรินเริ่มรู้สึกร้อนที่หู จะยิ้มทั้งน้ำตาออกมาอยู่แล้ว “ไม่ต้อง ไม่ต้องไปคิดจริงหรอก” “ แต่เมื่อกี้ฉันตั้งใจนะ”เสียงของอาร์มลอยมากับสายลมผ่านเข้าหูของเธอ ไอรินมองดูเขา ท้องฟ้าสีฟ้าสะท้อนอยู่ในตาของเขา เธอรู้สึกอยาก เก็บดวงตาคู่นี้ไว้ ไม่ได้เกี่ยวกับคำพูดที่เขาพูดออกมา แต่เป็นเพราะว่าดวงตาคู่นี้มันลึกซึ้ง แพรวพราว และมีเธอ “ก่อนหน้านี้……..นายปฏิเสธ​ฉันแล้วไม่ใช่หรอ……..”ไอริน ไม่อยากจะปฏิเสธเขา จึงพยายามหาข้ออ้างพูดออกมา ผู้ชายที่ปฏิเสธคำสารภาพรักของเธอก่อนหน้านี้พูดไว้ว่ายังไงนะ？ เธอจำได้รางๆเหมือนเขาพูดว่า ‘ฉันไม่สนใจผู้ชาย’ คำพูดนี้ใช้กับอาร์มได้ไหม? “ เพราะว่าตอนนั้นเธอไม่ได้ชอบฉัน”อาร์มมองดูไอรินที่มีท่าทีเหมือนลำบากใจ เขารู้ว่าตอนนี้เธอไม่ชอบตัวเองแล้ว แต่เขาไม่ใช่ ในใจของไอรินกำลังปรบมือแล้ว ‘แปะๆ’ สุดยอด อาร์มเป็นเทพเจ้าชาย สุดยอดมากจริงๆ เขาดูความคิดของเธอออก สำหรับ ไอรินในตอนนั้นแล้ว ก็คือในห้อง​ตัวเองมีผู้ชายสมบูรณ์​แบบทั้งคน ไม่จีบก็เสียดาย จึงส่งข้อความสารภาพรักต่ออาร์มพร้อมกับเพื่อนร่วมโต๊ะ ในตอนแรกอาร์มปฏิเสธ​ เรื่องนี้ก็จบ แต่เขากลับพูดว่า ‘เป็นผู้หญิงอย่าเล่นเกมต่อสู้’ ไอริน เกิดมาพร้อมกับนิสัยที่ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ไม่ให้เธอเล่นเธอก็จะยิ่งเล่น สุดท้ายเล่นจนติด จนไม่สนใจคำว่าแฟน “ แต่ตอนนี้ฉันเริ่มชอบเธอแล้ว”อาร์มก้มหัวเล็กน้อย ยกมือขึ้นจัดผมที่กำลังพริ้วไหวตามลมตรงหน้าไอริน ไอรินรู้ว่า การที่เอาผีเสื้อมาเปรียบกับผู้ชายคนหนึ่งมันไม่เหมาะสม แต่มือที่งอเล็กน้อยของอาร์มที่อยู่ตรงหน้าเธอนั้น เหมือนกับผีเสื้อที่บินผ่านหน้าเธอ และในตอนนั้นเอง เป็นครั้งแรกที่ในสมองที่ว่างเปล่าของไอรินนั้นรู้สึก ครั้งแรกที่รู้สึกว่าบนดาดฟ้านี้ช่างเงียบสงบนัก