บทที่ 9 เหยื่ออันโอชะ

บริเวณกำแพงเมืองชั้นนอก มีการจุดคบไฟและดื่มกินเฉลิมฉลองการกลับมาของเจ้าชายไมเซรินุสอยู่ก่อนแล้ว จึงทำให้ร้านค้าในตลาดยังคึกคักด้วยผู้คน ส่วนในกำแพงเมืองชั้นในซึ่งเป็นเขตดูแลของทหาร ผู้ที่ไม่ได้ประจำการต่างก็ล้อมวงกันดื่มรอคอยการปรากฏตัวของฟาโรห์และพระโอรสอย่างใจจดใจจ่อ “ข้าสวยพอหรือยัง? ยังต้องเติมอะไรอีกไหม?” “ยกถาดสำรับไปให้เสร็จ ดูน้ำจัณฑ์ในเหยือกซิอย่าให้พลาดเชียว” “ฟาโรห์กับเจ้าชายเสด็จกลับมาถึงท่าจอดเรือแล้ว นางกำนัลอยู่ไหน เตรียมน้ำให้พระองค์หรือยัง?” แม่ทัพฮูร์เร็มใช้นิ้วชี้อุดหูขณะเดินตรวจตราความเรียบร้อยบนวิหาร เสียงหัวหน้านางกำนัล เสียงนางรำและทหารเวรดังประสานกันจนฟังไม่ได้ศัพท์ เพราะทุกคนกำลังตื่นตัวกับการเตรียมงานเลี้ยง โดยเฉพาะสาวๆ นางรำทั้งหลายที่ต่างก็ประชันความงามกันสุดฤทธิ์เผื่อจะได้ถวายงานในคืนนี้ ฟาโรห์ประสงค์ให้จัดบริเวณหน้าวิหาร เพื่อที่จะให้ทหารและประชาชนที่อยู่ด้านล่าง ได้ชื่นชมและร่วมแสดงความยินดี ดังนั้นการดูแลรักษาความปลอดภัย จึงต้องทำอย่างเข้มงวด “ท่านแม่ทัพ จะไม่มาร่วมงานคืนนี้จริงๆ หรือ?” “ท่านมหาอุปราช” แม่ทัพฮูร์เร็มคำนับผู้อาวุโสกว่าด้วยรอยยิ้มกว้าง “ข้ากำลังตรวจตราดูความเรียบร้อยน่ะครับ จากไปเสียนานอะไรๆ ก็เปลี่ยนไปหมด เมื่อครู่นี้ข้ายังเดินหลงอยู่ข้างล่างตั้งนาน” “เพราะเมืองขยายตัว ฟาโรห์จึงทรงวางผังเมืองใหม่ แต่ก็ยังดูคับแคบไปใช่ไหมล่ะ ดินที่นี่ไม่อุดมสมบูรณ์พอที่จะทำการเกษตรได้ทั้งปี เราเสียงบประมาณและแรงงานไปมากโขในการผันน้ำเข้าพื้นที่เพาะปลูก แล้วที่เทเบเป็นยังไงบ้างล่ะ?” “เป็นอย่างที่ฟาโรห์ตรัสไว้จริงๆ ครับ ที่นั่นสามารถสร้างมหาวิหารที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ได้สิบเท่า อาณาเขตกว้างใหญ่ไพศาล ดินดี น้ำดี แถมยังมีแม่น้ำเป็นป้อมปราการรับมือกับข้าศึก ตอนนี้การต่อเติมวิหารก็คืบหน้าไปมาก ผ่านพ้นฤดูเก็บเกี่ยวอีกหกครั้งก็น่าจะสถาปนาเป็นเมืองหลวงใหม่ได้” “อย่างนั้นก็ดี ข้าเองก็กังวลใจเรื่องชนเผ่าเบดูอินที่ขึ้นชื่อในความโหดเหี้ยม ถ้าจับไม่ได้คาหนังคาเขาว่าพวกมันได้รับการหนุนหลังจากท่านสังฆราช เมืองนั้นก็จะพัฒนาได้ยาก” “หากใช้การทูตไม่ได้ ก็คงต้องใช้กำลังแล้วล่ะครับ ตั้งแต่ฟาโรห์ทรงส่งเจ้าชายไมเซรินุสไปรักษาการที่นั่น พวกมันก็สงบเสงี่ยมขึ้น” “ท่านมหาอุปราช ท่านแม่ทัพ ทหารของเราจับคนต้องสงสัยได้คนหนึ่งครับ!” ทหารยามวิ่งขึ้นมารายงานด้วยสีหน้าตื่นตระหนก “มันทำอะไร ตอนนี้อยู่ที่ไหน?” แม่ทัพฮูร์เร็มถามลูกน้องเร็วรี่ เพราะเพิ่งได้ยินว่าฟาโรห์และเจ้าชายทั้งสองกลับมาถึงท่าจอดเรือกันแล้ว หากมันมุ่งร้ายต่อพระองค์ก็คงจะป้องกันได้ยาก “พวกมันทำลับๆ ล่อๆ อยู่แถวสระน้ำครับ แต่งตัวเหมือนทหารของเรา แต่ฟังสำเนียงแล้วไม่ใช่คนของเราแน่นอน” “เจ้าไปดูทางนั้นเถิด ข้าจะไปรับเสด็จ” มหาอุปราชพยักหน้าให้ท่านแม่ทัพ แล้วก้าวฉับๆ ออกไปอย่างกระฉับกระเฉง พร้อมกับเรียกทหารติดตามไปด้วยเผื่อเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น เอลลูสเดินมาถึงวิหารฝั่งตะวันออก ซึ่งมีทางเดินในสระน้ำเชื่อมต่อกับท่าจอดเรือด น้ำจากแม่น้ำไนล์เอ่อขึ้นมาจนท่วมทางเดิน ทว่าคนที่ใช้เส้นทางนี้เป็นประจำจะรู้ว่ามันไม่ได้ลึกอะไรเลย เพราะทางเชื่อมนั้นกว้างพอที่จะเดินสวนกันได้ ฟาโรห์และเจ้าชายเสด็จมาถึงแล้ว วางใจได้เปลาะหนึ่งว่าทหารติดตามหลายนายคุ้มกันพระองค์อยู่ “ท่านเอลลูส มิได้ชวนท่านฟาดาลกับเมริสามาด้วยหรือ?” อเมโนฟิสเอ่ยทักมาแต่ไกล เมื่อไม่เห็นศรีภรรยาและธิดาของท่านมหาอุปราช ที่ถูกเชิญมาร่วมงานเลี้ยงด้วยกัน “สองแม่ลูกยังคงแข่งกันสวยอยู่พะยะค่ะ” เอลลูสมองคณะล่านกเป็ดน้ำที่กำลังเดินอยู่ในสระอย่างระแวดระวัง และเห็นว่าระดับน้ำเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ จากเมื่อครูที่ท่วมแค่ตาตุ่ม ตอนนี้สูงเกือบจะถึงหัวเข่าแล้ว ซึ่งก็เป็นเหตุการณ์ปกติของปรากฏการณ์น้ำขึ้นน้ำลง “ธรรมดาของผู้หญิง แต่พวกเราสิยังเปียกมะลอกมะแลกอยู่เลย” ทรงตรัสยิ้มๆ แล้วก้าวขึ้นมายืนบนวิหารพระองค์แรก “วันนี้แม่น้ำไนล์เอ่อขึ้นสูงกว่าวันอื่นๆ นะพะยะค่ะ” เจ้าชายโอซิริสก้าวขึ้นมาเป็นคนที่สองตั้งข้อสังเกต ไมเซรินุสซึ่งตามขึ้นมาเป็นคนสุดท้ายหันกลับไปมองระดับน้ำที่สูงขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยความสงสัย เพราะปกติมันจะเอ่อขึ้นมาท่วมบนทางเชื่อมแค่ระดับเข่า นี่ขนาดเขาเป็นคนตัวสูงยังเปียกมาถึงต้นขา แล้วนั่น คณะทหารติดตามที่นั่งเรือเล็กกลับมารวมถึงชู้รักของเสด็จพ่อ กำลังทยอยกันเดินข้ามมา ยังไม่ถึงกลางสระ ระดับน้ำก็สูงท่วมสะโพกของเธอแล้ว “เสด็จพ่อ หม่อมฉันคิดว่าท่อระบายน้ำจะต้องมีรอยรั่วแน่ๆ” “แม่ทัพฮูร์เร็มไปดูแล้วพะยะค่ะ” เอลลูสรายงาน แล้วพูดกับอเมโนฟิสด้วยเสียงกระซิบที่ได้ยินกันเพียงสองคน “ฟาโรห์ มีคนน่าสงสัยลอบเข้ามา” อเมโนฟิสเหลียวกลับไปมองสระน้ำ ซึ่งอีกหลายคนยังไม่ได้ขึ้นมาบนวิหาร รวมถึงอาเซน่าที่กำลังเดินตามหลังคนอื่นๆ มา พระองค์ทรงใจหายวาบ! น้ำในสระคงที่แล้ว หากแต่ด้านหลังของพวกเขา มีจระเข้ตัวเขื่องสองตัวกำลังแหวกว่ายหาเหยื่ออันโอชะ! “รีบขึ้นจากน้ำเดี๋ยวนี้!!” พระสุรเสียงที่ก้องกังวานอยู่ในวิหาร ทำให้ทุกคนแตกตื่น โดยเฉพาะกลุ่มคนที่ยังอยู่ในสระต่างก็พากันชักดาบและหอกออกมาเตรียมพร้อม เมื่อน้ำในสระกระเพื่อมเป็นคลื่นลูกใหญ่อยู่รอบๆ ตัว คนที่อยู่ข้างบนต่างก็พากันชักอาวุธออกมาและกระจายตัวกันออกไปรอบสระ “อาเซน่า! เราจะช่วยอาเซน่า” อเมโนฟิสดึงธนูออกจากมือของทหาร เดินพรวดๆ ไปที่ขอบสระ “ฟาโรห์ระวังพะยะค่ะ” เอลลูสรีบตามประกบทันที เกรงว่าฝ่าบาทจะกระโดดลงไปช่วยหญิงสาว “บ้าฉิบ! นั่นมันจระเข้! มันเข้ามาได้ยังไง?” ไมเซรินุสเพิ่งมองเห็น เขาคว้าหอกเดินอ้อมไปอีกฝั่งหนึ่ง เมื่อได้ยินว่าจระเข้ คนที่อยู่ในสระก็ขวัญหนีดีฝ่อ เพราะไม่สามารถมองเห็นได้ ต่างก็ถืออาวุธเตรียมพร้อม น้ำกระเพื่อมเป็นระลอกสอง อาเซน่ากลั้นหายใจ เธอไม่มีอาวุธเพราะลูกธนูถูกยิงไปหมดแล้ว และหากก้าวพลาดแม้เพียงนิดเดียว ร่างจะร่วงหล่นลงจากทางเดินสู่ก้นสระทันที ชั่วพริบตาเดียวนั้น! เจ้าจระเข้ตัวเขื่องก็ว่ายตรงดิ่งเข้ามา พร้อมกับอ้าปากงับขาทหารคนหนึ่งทันที! “อ๊าก!” “กรี๊ด!” “เอาหอกทิ่มมันเลย! ให้โดนที่หัว! เร็วเข้า!!” สิ้นเสียงคำสั่งของไมเซรินุส ทหารที่อยู่บนสระอีกนับสิบคนก็กระโดดลงมาต่างก็ใช้หอกแทงเข้าที่ตัวจระเข้ ขณะที่คนที่อยู่ด้านล่างต่างก็ร่วมด้วยช่วยกันเพื่อเอาตัวรอด ฉึก! ฉึก! “อ๊าก!!” “เอาเขาขึ้นมา! ลากขึ้นมาเร็วเข้า!” “มันไม่ตาย! ทำยังไงมันก็ไม่ตาย!” อาเซน่าหลับตาปี๋ด้วยความกลัว เมื่อเห็นร่างกำยำของทหารถูกจระเข้กัดและฉีกทึ้งต่อหน้าต่อตา เลือดของคนผสมกับจระเข้แดงฉานละลายไปกับน้ำ เสียงตะโกนโหวกเหวกผสานกับเสียงกรีดร้องดังระงม พลั่ก! “โอ๊ะ!” หญิงสาวร้องได้เพียงแค่นั้น โลกของเธอก็หมุนเป็นวงกลม เมื่อศีรษะถูกข้อศอกของใครคนหนึ่งกระแทกอย่างรุนแรง “อาเซน่า!” เธอหูแว่วว่าได้ยินเสียงเรียกของเจ้าชาย และเห็นเขากระโดดลงมาในสระพร้อมกับหอกเล่มหนึ่ง ท่ามกลางเสียงเรียกของทุกคน “เจ้าชาย! เจ้าชายลงไปในสระ รีบฆ่ามัน เร็วเข้า!” ตูม! ตูม! น้ำในสระแตกซ่านกระจาย ทั้งคนและจระเข้โรมรันฟันตูจนผืนน้ำกลายเป็นสีแดง อาเซน่าพลัดตกจากทางเชื่อมร่างจมดิ่งลงสู่ก้นสระ บุ๋งๆๆๆ สองมือของเธอพยายามไขว่คว้า ศีรษะหนักอึ้งเหมือนถูกค้อนทุบ ก่อนสติจะดับวูบใครคนหนึ่งก็เอื้อมมือมาคว้าเธอไว้