บทที่ 21 แผนซ้อนแผน

“พวกเขากว้านซื้อผักและผลไม้ไปแล้ว” ชายในชุดพ่อค้าตลบม่านบังแสงปิดช่องหน้าต่างเกวียนอย่างมิดชิด รายงานของเขาทำให้ชายอีกคนซึ่งกำลังเฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อนั่งแทบไม่ติด “แน่ใจนะ?” “แน่ซะยิ่งกว่าแน่ เจ้ารีบนำความไปรายงาน เราจะได้เอาทองมาแบ่งกัน” “ข้าจะจ่ายในส่วนของเจ้าครึ่งหนึ่งก่อน ยังมีคำสั่งที่สองกำลังจะมาถึง อย่าให้โดนจับได้ก่อนล่ะ” “รีบๆ หน่อยก็ดี ข้าไม่อยากทำงานโดยที่ไม่รู้อะไร” “ปัดโธ่! ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันนั่นล่ะ งานง่ายๆ ได้ค่าจ้างงามๆ อย่างนี้ไม่เอาก็บ้าแล้ว เอ้าส่วนแบ่งของเจ้า ได้รับคำสั่งอีกเมื่อไหร่แล้วข้าจะบอก” ชายในชุดพ่อค้ากลับออกไปแล้ว ผู้ซึ่งนั่งอยู่ในเกวียนจึงหยิบทองคำแท่งที่เหลือออกมา ค่าจ้างสำหรับงานง่ายๆ จะทำให้เขาสบายไปทั้งชาติ ซ้ำยังไม่ต้องเอาตัวไปพัวพันมากเกินความจำเป็น เขาได้รับการว่าจ้างจากชายลึกลับมาอีกต่อหนึ่ง ชายคนนั้นบอกแต่เพียงว่า ให้กระจายสินค้าที่มาจากบาบิโลเนียไปยังกองคาราวานที่จะเดินทางไปค้าขายยังเมืองต่างๆ ให้มากที่สุด แค่ทำงานงานง่ายๆ แบบนั้น ก็ได้ทองคำตั้งสามแท่ง เหลืออีกสามแท่ง...ไม่น่าจะเกินสองวันนี้ เจ้าวัชพืชนั่น...มีความสำคัญไฉน ก็แค่พืชผักที่ติดมากับดินของประเทศทางตะวันออก และพบเห็นได้มากในฤดูเพาะปลูก ไม่ได้มีค่าอะไรเลย เมื่อชื่นชมกับทองคำจนหนำใจ เขาก็ยัดมันใส่ย่าม แล้วเขียนจดหมายใส่กระดาษแผ่นเล็กๆ ยื่นผ่านม่านหน้าต่างออกไป ให้ใครคนหนึ่งที่ยื่นมือมารับไปอย่างรู้เวลา ชายในชุดคลุมสีดำอีกคนเดินห่างออกจากรถม้า แฝงตัวหายไปกับฝูงชนที่มาจับจ่ายใช้สอยในยามค่ำคืน ครั้นเมื่อถึงที่ลับตาคน เขาก็แกะจดหมายออกอ่านแล้วผิวปากวี๊ด! พับๆๆๆๆๆๆ อินทรีสื่อสารบินโฉบลงมาเกาะที่ท่อนแขน เขาใช้เส้นด้ายพันม้วนจดหมายมัดติดกับขาของมัน แล้วสะบัดให้มันบินออกไป “แจ้งข่าวนายท่านที่โอเอซิส ปลากินเบ็ดแล้ว เริ่มแผนต่อไปได้เลย” เช้าวันรุ่งขึ้น สภาพอากาศแจ่มใส จุดหมายปลายทางที่อินทรีจะต้องส่งข่าว คือโอเอซิสที่เป็นที่พำนักของขบวนทัพหลวง ซึ่งขณะนี้กำลังเตรียมตัวออกเดินทางไปยังหมู่บ้านซาลา ซึ่งอยู่กึ่งกลางระหว่างโอเอซิสกับเอ็ดฟู และจะเป็นที่พักค้างแรมของฟาโรห์ในครั้งต่อไป เจ้าชายโอซิริสตั้งขบวนทหารม้ายี่สิบนายพร้อมแล้ว สำหรับการแยกขบวนเป็นลำดับที่สอง หลังจากน้องชายฝาแฝดแยกไปตั้งแต่สามวันก่อน โดยพาอาเซน่าไปด้วยไม่บอกไม่กล่าว ทั้งเสด็จพ่อและเขาน้ำท่วมปากพูดอะไรไม่ออก เพราะเธอติดตามมาในฐานะพลธนูภายใต้การบังคับบัญชาของไมเซรินุส ทั้งการเข้าไปแฝงตัวในกลุ่มพ่อค้า เพื่อยืนยันข่าวกรองว่าคนในสมคบคิดกับชาวบาบิโลเนีย หญิงสาวก็เป็นประโยชน์ต่องานนั้นอยู่มาก เธอรู้จักสมุนไพรทุกชนิด รู้จักยาพิษทุกแขนง สินค้าอื่นๆ จำพวกผ้า เครื่องดื่ม หรือเครื่องประดับ ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับน้องชายของเขา แต่พืชบางชนิดที่ปะปนอยู่ในผักและผลไม้เป็นพืชที่หาไม่ได้ในอียิปต์ อียิปต์ไม่เคยทำสงครามกับต่างประเทศ ไม่ว่าจะเป็นนูเบีย อัสซีเรีย หรือแม้แต่ฮิตไทต์ที่ลักลอบเข้ามาขุดแร่ธาตุในเหมือง ศัตรูของเราคือพวกเดียวกัน ชนเผ่าเบดูอินและชาวอียิปต์ใต้บางส่วนที่เคยอยู่ฝ่ายเดียวกันกับอดีตสังฆราช เป็นหอกข้างแคร่และทำให้เสด็จพ่อมีดำริย้ายเมืองหลวงจากเมมฟิสไปเทเบ ซึ่งมีสภาพแวดล้อมที่ดีกว่าและเหมาะแก่การพัฒนาในทุกๆ ด้าน เสด็จพ่อ...ดูจะนิ่งกว่าที่เขาคิดไว้มาก ตอนที่เขารายงานว่าอาเซน่าติดตามไมเซรินุสไป พระองค์เพียงแต่ถอนพระทัย แล้วก็ไม่แสดงท่าทีอะไรออกมาอีก แต่ลึกๆ แล้วพระองค์ คงจะเป็นห่วงเธออยู่ไม่น้อย ตั้งแต่ไมเซรินุสกลับมา เขารู้สึกว่าตัวเองไม่ได้แตกต่างจากน้องชายเลย แวบหนึ่งที่เขารู้สึกว่าตัวเอง...ห่างเหินกับเสด็จพ่อ แม้จะอยู่ด้วยกัน แต่เขาไม่ได้รู้จักพระองค์ดีไปกว่าน้องเลย ทรงมีอะไรปิดบังเขาอยู่ อะไรที่เขาไม่รู้ แต่อาเซน่ารู้ และแม้เสด็จพ่อจะรักเธอ แต่ก็ยังจะยัดเยียดเธอให้เขา “โอซิริส...แน่ใจนะว่าจะให้ทหารติดตามไปแค่นี้” “ครับเสด็จพ่อ...” เขาก้มลงคุกเข่าคำนับ “เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว” “มีท่านเอลลูสไปด้วยพ่อก็วางใจ” ฟาโรห์อเมโนฟิสตบบ่าพระโอรส ซึ่งต้องแยกกันเดินทางตั้งแต่วันนี้ “จีซา...ฝากเสด็จพ่อด้วย” “เชื่อมือกระหม่อม” จีซายิ้มแป้นอยู่ข้างๆ ฟาโรห์ เขามีหน้าที่อารักขาติดตามพระองค์ตลอดเวลาอยู่แล้ว จนบางครั้งถูกไล่ให้ไปอยู่ห่างๆ ก็มี พับๆๆๆๆๆ ฟ้าว! อินทรีสื่อสารบินโฉบลงมา เกาะแขนของมหาอุปราชพร้อมด้วยจดหมายที่ถูกส่งมาจากอีกเมืองหนึ่งในทะเลทราย เขารีบแกะออกอ่าน และรายงานด้วยสีหน้าแสดงความพอใจ “ฝ่าบาท เจ้าชายได้ตัวอย่างต้นพืชนั่นแล้ว ขณะนี้กำลังให้อาเซน่าสกัดเพื่อนำไปเปรียบเทียบกับยาสมุนไพรอื่น เพื่อพิสูจน์ว่ามาจากบาบิโลเนียหรือไม่” “เสด็จพ่อ...มีพ่อค้าจากบาบิโลเนียเข้ามาค้าขายที่อียิปต์มากผิดปกตินะครับ ข่าวจากหัวเมืองอื่นๆ ก็ยืนยันรายงานนี้เช่นกัน” “ฟาโรห์...เราควรเตรียมกองทัพให้พร้อม ชาวตะวันออกได้ชื่อว่าป่าเถื่อนและกระหายเลือด ถ้าพวกเขาร่วมมือกับชนเผ่าเบดูอินที่เป็นศัตรูเก่าแก่ของเราแฝงตัวเข้าบุกเมืองหลวง เราอาจจะทำอะไรไม่ทัน” “รอดูไปก่อน...เราไม่เคยมีข้อพิพาทกับบาบิโลเนีย อาจเป็นแผนลวงที่จะก่อชนวนสงคราม ท่านอุปราชส่งข่าวถึงแม่ทัพฮูร์เร็ม ว่าให้จับตาดูชาวต่างชาติให้ดี และให้ตรวจสอบไปยังเมืองอื่นๆ ด้วยว่ามีการเคลื่อนไหวอะไรหรือเปล่า ถ้ามีให้รีบรายงาน” “พะย่ะค่ะ” “โอซิริส เราแยกย้ายกันตรงนี้ แล้วพบกันที่เอ็ดฟู ขอให้เจ้าปลอดภัย” “ขอให้เสด็จพ่อปลอดภัย” เจ้าชายสวมกอดพระบิดา แล้วนำขบวนทัพม้ายี่สิบนายพร้อมมหาอุปราชเดินทางออกไปยังทิศใต้ของโอเอซิส ฟาโรห์อเมโนฟิส มองตามจนขบวนทัพย่อยกลายเป็นจุดเล็กๆ ไกลออกไป จึงกระโดดขึ้นม้านำทหารอีกหกสิบคนเคลื่อนพลไปทางทิศเหนือ เขาจะไปที่หมู่บ้านซาลาก่อน เพื่อจัดการกิจธุระบางอย่าง ส่วนโอซิริสจะตรงไปรอที่เอ็ดฟู “ข้ายืนยันว่า นี่เป็นแค่วัชพืช สกัดทำอะไรไม่ได้เลย” อาเซน่าวางขวดบรรจุน้ำสีอำพันบนโต๊ะต่อหน้าเจ้าชายไมเซรินุส เธอสกัดเจ้าพืชปริศนานั้นแล้ว และพบว่ามันไม่สามารถเป็นได้ทั้งยาสมุนไพรหรือยาพิษ เพราะมันก็คือวัชพืชธรรมดาๆ นี่เอง “ไม่มีส่วนที่เป็นพิษก็แล้วไป เจ้าทำลายหลักฐานทุกอย่างให้เรียบร้อย เราจะออกเดินทางคืนนี้” เจ้าชายพยักหน้าคล้ายกับสิ่งที่อาเซน่าพิสูจน์ได้ไม่สลักสำคัญอะไร ทรงเคาะนิ้วกับโต๊ะเป็นจังหวะ ปล่อยใจครุ่นคิดถึงความไม่ชอบมาพากลที่รู้ได้โดยสัญชาติญาณ จากที่ตั้งใจจะหาข่าวโดยการปลอมตัวเป็นพ่อค้า กลับกลายเป็นว่าทีมของเขาพบเรื่องผิดปกติได้อย่างง่ายดาย จากหน่วยข่าวกรองที่รายงานมาจากชายแดนว่ามีการหลั่งไหลของพ่อค้าที่มาจากดินแดนตะวันออก ทำไมจึงรู้สึกว่ามีการจงใจทำให้พวกเขาระแวงสงสัยชาวบาบิโลเนียมากกว่าชนชาติอื่นๆ แม้จะไม่มีสัมพันธไมตรีต่อกัน แต่อียิปต์กับประเทศจากดินแดนตะวันออกก็ต่างคนต่างอยู่ ไม่เคยมีการรุกล้ำแย่งชิงสิ่งใดมาก่อน “หมายความว่า ข้าไม่ต้องแสดงเป็นภรรยาของเจ้าชายแล้วใช่ไหมคะ?” จู่ๆ อาเซน่าก็โพล่งถามขึ้นมาทำลายภวังค์ความคิดของเขา “ถึงแสดงก็คงไม่มีใครเชื่อ รูปร่างหน้าตาอย่างเจ้าเหมาะจะเป็นลูกกระจ๊อกมากกว่า ดีแล้วที่เจ้าของบ้านไม่ได้เห็นสารรูปของเจ้า ไม่อย่างนั้นเราคงไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน” “ประทับไว้บนบ่าเหมือนเดิมนั่นแหละเพคะ” “ว่าอะไรนะ?”