บทที่1 สามีของเธอ

บทที่1 สามีของเธอ “คุณหญิงจี้ เธอหิวกระหายขนาดนี้เลยหรอ จี้เย่นจิ้งเอามือที่ขรุขระลูบคลำใบหน้าที่งดงามเล็กๆของผู้หญิง ทำหน้ายิ้มที่มุมปาก ในบรรยากาศแสงไฟสว่างพลันมืด ใบหน้าที่งดงามปนกับเคร่งขรึมนั้นยิ่งทำให้เกิดอารมณ์ มู่ชิงเย่ถึงอย่างไรก็ไม่กล้าที่จะเชื่อ สามีของตัวเองที่เพิ่งแต่งงานใหม่มาสามเดือนแต่ไม่เคยพบหน้ากัน ถึงมาปรากฏตัวเหมือนกับผีในงานเลี้ยงของเพื่อนร่วมชั้น และที่ยิ่งตกใจมากที่สุดก็คือ ผู้ชายที่อยู่ชั้นสูงอย่างกับเทพเจ้าคนนี้จะบล็อกเธอในห้องน้ำ ถอดกางเกงของเธอออก...และเตรียมที่จะสั่งสอนเธอ… เขาไม่ใช่ว่า เขาไม่สนใจเธอหรอ กระโปรงถูกถกขึ้นจนถึงเข่า สองขาอ่อนขาวๆ โผล่ออกมา ก่อนที่ทำไม่มีการแสดงอะไรเลย ไม่มีการรักและทะนุถนอม ผู้ชายก็เหมือนกับตั้งใจจะลงโทษให้อย่างสุดความสามารถ แสดงออกอย่างโหดร้าย เพื่อที่จะทรมานร่างกายของหญิงสาวอันแสนอ่อนนุ่มบอบบาง เธอขมวดคิ้ว กัดริมฝีปากแน่น กลับไม่กล้าที่จะส่งเสียงออกมาดัง ในห้องน้ำที่แคบ มีกลิ่นอายของผู้ชายที่มีความร้อนแรงซ่อนอยู่ ภายใต้ของบรรยากาศใต้แสงไฟที่ปกคลุมไปด้วยความรู้สึกนั้น ใบหน้าของผู้ชายที่หน้าตาหล่อเหลาเต็มไปด้วยหยดเหงื่อเต็มใบหน้า การกระทำนี้จบลงด้วยความเจ็บป่วยทั้งสองฝ่าย หลังจากที่ถูกทิ่มแทงเสร็จ มู่ชิงเย่เหมือนกับตุ๊กตาที่ผ้าขาด ที่ถูกทอดทิ้งอยู่บนโถส้วม และคนที่เป็นคนทำ บนใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความพอใจและความเกลียดนั้น เขาเลื่อนซิปขึ้น ใส่กางเกงอย่างช้าๆ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเต็มไหด้วยความเยือกเย็นแล้วพูดว่า “คุณหญิงจี้ ไปทำซิงที่ไหนวะ ทำให้รู้สึกดีไม่น้อยเลยนะ\" ชื่อเสียงของมู่ชิงเย่เหมือนกับแมลงวันที่อยู่ในน้ำเน่า มีคนว่า ทั้งเมืองa ผู้ชายที่อยู่ใต้กระโปรงของเธอนับแล้ว ถ้าไม่มีหนึ่งคัน ก็มีหนึ่งโหล “คุณจี้ คุณสนใจในเรื่องนี้ คงไม่ใช่ว่าจะให้เหอหย่าไปทำใหม่มั้ง?” มู่ชิงเย่ขายังสั่นอยู่ ท่าทางดูน่าสงสาร แต่ก็ไม่ยอมแพ้ที่จะจ้องมองผู้ชายคนนั้นที่อยู่ใกล้ ที่แท้จริง พอพูดถึงเหอหย่า สีหน้าของจี้เย่นจิ้งก็เปลี่ยนไป บรรยากาศเดิมที่ดูสดใสก็เปลี่ยนไปเป็นครึ้ม สุดที่รักของเขา คนที่สำคัญของเขา คนที่เขาพยายามป้องกัน แต่กลับเป็นน้องสาวที่แม่เดียวพ่อต่างคนของเขา ครึ่งปีก่อน มู่ชิงเย่ได้นั่งเรือท่องเที่ยวไปเที่ยวที่ยุโรป ตอนที่เรือออกจากอ่าวไปสามวัน เธอคาดไม่ถึงว่าจะมาเจอกับเหอหย่าบนเรือ เพราะเรื่องเล็กๆ พวกเธอเลยเกิดการโต้เถียงกัน และสิ่งที่น่าแปลกก็คือ ตอนที่เธอหันหน้ากลับไป เหอหย่าก็ได้กระโดดลงไปในน้ำ ทะเลด้านนอก มีลมพัดคลื่นซัดใหญ่ ตอนที่กู้ชีพมาช่วยดึงเหอหย่าขึ้นมา เป็นเพราะเธอขาดอากาศหายใจเลยทำให้เธอสลบ และบ่อเกิดแห่งความหายนะทั้งหมด ก็เริ่มตั้งแต่เหอหย่าตื่นขึ้นมา เธอแจ้งว่ามู่ชิงเย่เป็นคนทำร้ายเธอ “คุณหญิงจี้อย่าทำให้ผมโมโห ผมมีหลายวิธีมาทรมานเธอ พวกเรายังต้องอยู่กันอีกนานนะ\" จี้เย่นจิ้งกลับไม่ได้รีบออกไป และได้มองไปที่มู่ชิงเย่ด้วยสายตาเย็นเฉียบ ภัยในใจของมู่ชิงเย่รู้สึกโกรธ กลับไม่มีวิธีที่จะเปลี่ยนทั้งหมดนี้ได้ ในเมื่อจี้เย่นจิ้งได้มองเธอเป็นคนที่ทำร้ายเหอหย่า อีกทั้งยังเป็นคนที่บงการเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นบนเรือท่องเที่ยว เหมือนกับว่าเป็นเรื่องที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้อีก และตอนแรกที่เธอเลื่อมใสจี้เย่นจิ้ง กลายเป็นต้นเหตุที่เธอทำร้ายเหอหย่า “จี้เย่นจิ้ง จะต้องทำยังไงถึงจะปล่อยฉันไป\" \"เรื่องนี้ ฉันพูดมานานและหลายครั้งแล้ว เหอหย่าได้รับบาดเจ็บ เธอก็ต้องเจ้บตัวเหมือนกัน เรื่องนี้มันถึงจะเลิกล้มไปได้” ประโยคที่ดูสบายๆ ออกมาแต่เย็นชาพวกนั้นของจี้เย่นจิ้ง ทำให้มู่ชิงเย่เสียวสันหลัง ถ้าให้เธอไปกระโดดทะเล อีกทั้งยังไม่มีคนมาช่วยอีก จะมีชีวิตอยู่ต่อหรือตายไป มู่ชิงเย่พูดกับตัวเองว่าเธอทำไม่ได้หรอก