บทที่ 3 คลอดลูกให้ฉัน

บทที่ 3 คลอดลูกให้ฉัน เธอปล่อยท่าทาง และทำหน้าซีดเซียวขอร้องเขา หวังว่าเขาจะใจดียอมช่วยในขณะที่สำคัญนี้ “มู่ชิงเย่ เมื่อวานเพิ่งเอาเธอ วันนี้ก็มาเร่งเอาเงิน เธอนี่มันชั้นต่ำจริงๆ \" เสียงผู้ชายพูดมีความหมายที่ประชดเธอเหมือนถูกเป่ากระจายไปในลมหนาว ขณะนั้นเธอตัวสั่นไปหมดเหมือนถูกรินน้ำเย็น “จี้เย่นจิ้ง คุณอยากจะทรมานฉันยังไงก็ได้ ขอร้องล่ะว่าคุณเห็นความตายอยู่ตรงหน้าแบบนี้แล้วไม่ช่วย\" มู่ชิงเย่ไม่เคยขอใครทั้งนั้นเลย ถึงแม้ว่าวันนั้นถูกใส่ร้ายเข้าคุก ยังไงซะเธอก็ไม่ยอมที่จะลดละพลังของเธอขณะที่อยู่ต่อหน้าเขา จี้เย่นจิ้งนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาหนัง นิ้วมือของเขาเคาะหน้าโต๊ะส่งเสียงออก“เคาะเคาะ” นั่งเงียบอยู่นานเขาก็ได้ค่อยๆ พูดออกมาว่า \"ทำการค้าร่วมกันเป็นไง ผมจะให้เงินคุณจะช่วยชีวิตของมูเจิ้นหลิน แต่คุณก็ต้องคลอดลูกให้กับผม อีกทั้งยัง หลังจากที่เด็กคนนี้เกิดออกมาแล้ว คุณกับผมก็ต้องหย่ากัน หาคุณก็ต้องไปอเมริกาไปให้ไกลที่สุดแล้วไม่ต้องกลับมา\" มู่ชิงเย่เหมือนกับถูกสายฟ้าผ่า มองผู้ชายคนนั้นอย่างอึ้งๆ อยากจะมองหาความล้อเล่นจากใบหน้าของเขา แต่ความจริงก็คือ จี้เย่นจิ้งกำลังพูดคุยธุรกิจกับเธออย่างจริงจัง \"ทำไม?\" มู่ชิงเย่ไม่เข้าใจ เขาเกลียดเธอขนาดนี้ ทำไมถึงยอมให้เธอคลอดลูกออกมา “เหอหย่าคลอดลูกไม่ได้ แล้วผมเองก็ต้องการที่จะมีคนสืบทอด ในเมื่อวันนี้เธอเองเป็นคุณหญิงจี้ มันก็เหมาะสมแล้ว\" ดวงตาของผู้ชายคนนี้ดำมืดไม่มีการแสดงออกใดๆเลย มองไปที่มู่ชิงเย่ยิ่งเย็นเฉียบมากขึ้น มู่ชิงเย่เกือบจะโมโหขึ้นมา ไม่เคยคิดเลยว่า ผู้ชายที่เคยแอบชอบคนนี้ทำนิสัยแย่ๆ แบบนี้ ในเวลานี้บังคับให้เธอตกลงเรื่องนี้ \"โอเค ฉันตกลง\" เกือบจะกัดฟันในที่สุดเธอเองก็ตอบกลับออกมา มีทั้งกลอุบายและแผนรับมือ ตกลงยอมรับลงไปก่อน เพียงแค่เธอท้องไม่ได้ จี้เย่นจิ้งเองก็คงไม่มีหนทางที่จะบังคับให้เธอท้องได้หรอก รับเงินที่ให้มาสองแสน มู่ชิงเย่ก็รีบไปที่โรงพยาบาล หลังจากที่จ่ายเงินไป แล้วก็พูดคุยเรื่องการผ่าตัดของพ่อกับหมอ หลังจากนั้นก็ได้แต่รอเวลาข้ามวันข้ามคืน ที่ดีก็คือ การผ่าตัดของพ่อมู่เป็นไปอย่างราบรื่น สองวันหลังจากนั้นก็ได้กลับเข้าไปที่ห้องผู้ป่วยธรรมดา แต่พอออกมาแล้วก็ถูกตำรวจลากกลับไปขังไว้เหมือนเดิม พ่อมู่ได้ยอมรับข้อกล่าวหาคดีเงินหลวงนั้นแล้ว และยอมรับที่จะรับการลงโทษตามกฎหมาย พอรู้ข่าวนี้เลยทำให้มู่ชิงเย่เสียใจเป็นอย่างมากอยู่หลายวัน และก็โกรธเกลียดแม่เลี้ยงมาก อีกด้านหนึ่ง จี้เย่นจิ้งลงแผนที่จะมีลูกกับมู่ชิงเย่ได้เริ่มต้นขึ้น เขาได้ย้ายกลับไปที่วิลล่าหนานซาน มู่ชิงเย่คิดไม่ถึงมาก จี้เย่นจิ้งเกลียดเธอ มองเธอเป็นเนื้อเน่า ถึงจะทำแบบนี้ได้ ยอมแม้กระทั่งอดทนอยู่ห้องเดียวกันกับผู้หญิงคนที่ตัวเองเกลียดเป็นอย่างมาก คาดการณ์ว่าผู้ชายคนนี้อาจกดความโกรธไว้ในใจ ทุกคืนต้องนอนกับเธอ แต่ไม่เคยมีความรักและเอ็นดู และด้วยความมุทะลุและโหดร้าย ทำให้มู่ชิงเย่ลำบากใจไม่น้อย และสุดท้ายเริ่มกลัวกลางคืนจะมาถึง จนกระทั่งถึงวันหลัง มู่ชิงเย่พลางหวังว่าลูกมาถึง แต่ก็พลางกลัวว่าตัวเองจะท้อง แต่ว่า มู่ชิงเย่ไม่ได้อยู่ดี อีกฝ่ายหนึ่ง เหอหย่าก็ยิ่งรู้สึกเวลาผ่านไปช้ามาก ผู้หญิงต่างก็มีผู้หญิงมีความละเอียดอ่อน การเปลี่ยนแปลงเล็กๆของจี้เย่นจิ้ง ทำให้เธอยิ่งกลัวขึ้น กลัวว่าทุกอย่างที่เธอได้มาวันนี้กลายเป็นสิ่งที่อยู่ในฝาน มองสีหน้าที่สวยงามในกระจก เหอหย่าก็ฉีกยิ้มออกมาที่มุมปาก เช้าตรู่วันหนึ่งหลังจากผ่านมาได้หนึ่งอาทิตย์ มู่ชิงเย่ยากที่มีวันหยุด เดิมทีแล้วอยากที่จะนอนตื่นสายสักหน่อย กลับถูกผู้ชายคนนั้นดึงลุกขึ้นมาจากเตียงด้วยความโมโหของเขา งัวเงียอยู่ ตอนที่เธออยากจะพูดอะไรบางอย่าง จี้เย่นจิ้งก็เอามือปัดไปหน้าที่เรียวขาวของเธอ มู่ชิงเย่ถูกตบจนงง เมื่อกี๊ยังง่วงอยู่ ทันใดนั้นหายหมด ลูกใบหน้าที่ยังเจ็บอยู่ของเธอ จ้องมองเขา \"เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ผมต้องลงมือ\"