บทที่5 พวกเราหย่ากันเถอะ

บทที่5 พวกเราหย่ากันเถอะ คนที่โดนจับเข้ามา นอกจะเธอแล้ว ก็ยังมีอีกจำนวนหนึ่ง พวกเขามีคำสารภาพเดียวกัน ชี้แจงว่ามู่ชิงเย่ให้พวกเขาจัดการเหอหย่ายังไง ละเอียดอของเรื่องนี้พูดออกมาทั้งหมด และเรียงลำดับเหตุการณ์อย่างดี ทำให้เธอเป็นคนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ก็แปลกใจไม่น้อย ในห้องสอบสวน มู่ชิงเย่ใส่กุญแจมือและกุญแจข้อเท้าด้วย ใบหน้าไม่มีอะไรสักอย่าง ตอนที่เธอมองเห็นตำรวจสอบสวนที่อยู่ตรงหน้าเธอ เธอตกใจเป็นอย่างมาก \"รุ่นพี่เสิ่น คุณ....คุณทำไมถึงมาอยู่ที่นี่\" เสิ่นเหลียงเซิงเหลือบมองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า \"บอกละเอียดมา อย่ามาทำความรู้จักกัน!\" เรื่องของมู่ชิงเย่กับเสิ่นเหลียงเซิงเริ่มต้นเมื่อตอน ม.ปลาย ในตอนนั้น เขาคือคนไม่ดีในโรงเรียน ใครเห็นเป็นต้องกลัว ครูเห็นทีไรเป็นต้องปวดหัว และมู่ชิงเย่ก็โชคไม่ดีที่ต้องเป็นครูสอนพิเศษของเขา หัวหน้าของโรงเรียนให้เธอเปลี่ยนให้เขากลับกลายเป็นคนดีให้ได้ จนกระทั่งเกิดเรื่องต่อมา เรื่องประมาณเหมือนกับในนิยายเขียนเป๊ะๆ ครูสอนพิเศษแสนสวยกลายเป็นแฟนของเขา แต่ว่า ช่วงเวลารักในวัยเยาว์ ไม่สามารถยืนการทดสอบ มู่ชิงเย่กับเสิ่นเหลียงเซิงก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน ไม่ได้คบกันตั้งแต่ใส่ชุดนักเรียนจนถึงแต่งงาน \"มีความผิดซะที่ไหนกัน ฉันถูกใส่ร้ายต่างหาก\" มู่ชิงเย่พูดไปหยุดไป งานแต่งล้มเหลวอยู่ตรงหน้าของแฟนหนุ่ม น่าอายสะสิ้นดี ยิ่งไปกว่านั้นอีกก็คือ เขาใช้ชิวิตที่ดีขึ้น แต่กลับตัวเองถูกส่งเข้ามาในคุก ปิดปากไปดีกว่า อยู่ในที่กักกันหนึ่งอาทิตย์ เพราะความดูแลของเสิ่นเหลียงเซิง มู่ชิงเย่ก็เลยไม่ไ่ด้แย่ลำบากมากนัก แต่ว่าหลักฐานมัดแน่นขนาดนั้น อยากจะออกไปจากที่นี่คงจะไม่มีหวังหรอก ในตอนที่มู่ชิงเย่ยอมรับแล้ว คิดว่าจะส่งใบหย่าไปให้จี้เย่นจิ้ง หลังจากนั้นติดคุกสักสามสี่ปีแล้วออกมาก็ต่างคนต่างอยู่แล้วกัน ก็มีคนมาช่วยประกันตัวออกมา และคนที่มาประกันตัวเธอนั่นก็คือคนที่เธอจะหย่าคนนั้นนี่เอง ภัยในใจของมู่ชิงเย่เหมือนนั่งรถไฟเหาะ เดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลง ไม่สบาย ออกมาจากห้องขัง ท่าทางของเธอมีทั้งอึดอัดใจและทั้งน่าตลก เดินไปตรงหน้ารถ แล้วก็มองลงไปที่จี้เย่นจิ้งที่นั่งอยู่ที่นั่งบนรถ“ทำไมถึงปล่อยฉันออกมาล่ะ?\" ใจของจี้เย่นจิ้งมันช่างทายยากจริงๆเลย ท่าทางโกรธของเขาวันนั้น เหมือนกับไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆแน่ แต่วันนี้ กลับเอาเธอออกมาแล้ว แถมยังให้คนเอาคดีออก \"ที่พวกเราได้คุยกันไว้ยังไม่จบ รอเธอคลอดลูกออกมา เธอจะติดคุกอะไรยังไงของเธอ ก็คงไม่มีใครมาสนใจหรอก\" จี้เย่นจิ้งพูดอย่างเย็นชา มู่ชิงเย่จ้องมองไปที่ใบหน้าอันแสนเย็นชาของผู้ชายคนนั้น สายตานั้นยิ่งจ้องมองยิ่งไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเขาคิดอะไรอยู่ แต่ว่า ตอนที่เขามองเห็นเอกสารที่มือของเธอหยิบอยู่ สีหน้าก็เปลี่ยนไป หนังสือหย่า ตัวหนังสือที่อยู่บนนั้นมันทำให้เขารู้สึกแสบตามาก เดิมทีรถที่กำลังจะสตาร์ทออกหยุดลง แต่มือของผู้ชายที่นั่งอยู่ด้านข้างก็ได้หยิบเอามันออกมา และกัดฟันถามเธอว่า “มู่ชิงเย่ คุณอยากจะหย่ากับผมงั้นหรอ\" เธอกรอกตา เธอรู้ว่าเธอต่อสู้กับเขาไม่ได้ ทำเป็นไร้เดียงสาเธอก็สู้เหอหย่าไม่ได้ เล่นฝีมือก็เทียบกับสองคนนี้ไม่ได้ ในเมื่อก่อกวนไม่ได้ งั้นก็คงต้องหลบแบบนี้ตลอด “จี้เย่นจิ้ง ฉันไม่อยากมาวนเวียนในชีวิตคุณอีก ก่อนหน้านี้ฉันก็ไม่เคยทำร้ายเหอหย่าเลย แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าหลังจากนี้ฉันจะไม่ทำอะไร ในช่วงเวลานี้ ฉันอดทนมามากพอแล้ว ถ้าเกิดคุณไม่อยากให้พวกเราจะต้องสู้กันจนตายไปข้างหนึ่ง ก็รีบหย่ากับฉันซะ ”