บทที่ 6 คุณหญิงจี้ เราสองคนคือสามีภรรยากันนะ

บทที่ 6 คุณหญิงจี้ เราสองคนคือสามีภรรยากันนะ ความคิดนี้ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีมาก่อน ในวันเวลาที่อยู่ในคุกมานี้ เธอได้คิดได้ฝันไว้ทุกวันว่า รอเธอได้ออกมา จะไปเอาคืนเหอหย่า ผู้หญิงคนนั้นบ้าจะตายละ เห็นคนก็กัด ตอนนี้ก็ยิ่งมากเกิน แสดงละครกับตัวเองที่แสร้งว่าตัวเองถูกรังแก \"อยากหย่าหรอ ฝันไปเถอะ อย่าเอาเสี่ยวหย่ามาขู่ผมนะ รอเธอมีลูกขึ้นมาเมื่อไหร่ ค่อยพูดเรื่องหย่าแล้วกัน ตอนนั้นผมส่งคุณไปดีแน่ ”จี้เย่นจิ้งหัวเราะอย่างเยือกเย็น แล้วก็ฉีกใบหย่าที่อยู่ในมือเขา แล้วโยนมันออกนอกหน้าต่าง กระดาษที่กองเต็มพื้นถูกลมพัดกระจัดกระจาย มู่ชิงเย่เห็นดังนั้นก็ทำหน้าโกรธๆขึ้นมา \"อยากให้ฉันมีลูก คุณเลิกคิดเถอะ\" เธอตะโกนพูด ก็มียัยเหอหย่าไอ่ผู้หญิงสารเลวคนนี้อยู่ เธอจะให้ลูกสายเลือดเดียวกันไว้กับจี้เย่นจิ้งได้ไง ให้ตายเถอะ ดังนั้น เธอไม่มีทางทำให้ตัวเองท้องเป็นแน่ ยังดีที่เธอได้เปลี่ยนวิตามินที่อยู่ในบ้านกลายเป็นยาคุมหมด จี้เย่นจิ้งมองไปท่าทางที่บ้าคลั่งของมู่ชิงเย่ แทงหนามทั้งหมดลุกขึ้นมาเพื่อป้องกันตัวเอง ทันใดนั้นเขาโมโหขึ้นมา ผู้หญิงคนนี้ เขาถอยมาแล้วก้าวหนึ่ง ไม่ได้คิดจะแก้แค้นที่เธอทำร้ายเหอหย่า เธอไม่รู้จักรักษาน้ำใจก็ช่างเถอะ ยังกล้าที่ต่อเถียงเขา เด็กคนนี้ไม่เกิดก็ต้องเกิด...... พอคิดมาถึงตรงนี้ ผู้ชายก็เร่งเครื่องขึ้น ขับไปทางคฤหาสน์ซีซาน กำลังจะเข้าห้อง มู่ชิงเย่ยังไม่ทันจะพักเลย ผู้ชายคนนั้นก็ได้เดินเข้ามากอดเธอจากข้างหลัง ขนขึ้นไหล่และผลักเข้าไปที่ห้องนอน ไม่ได้แตะต้องตัวเธอตั้งหนึ่งอาทิตย์แล้ว แต่วันนี้พอเข้าใกล้เธอก็ทำให้เขาร่างกายของเขาร้อนขึ้น ความรู้สึกนี้ที่ไม่เคยมีมาก่อน เหมือนถูกไฟเผา และก็เหมือนติดยาพิษ ต้องการเธออยู่ตรงนี้ อยากได้เธอมาก มู่ชิงเย่ตกใจจบถอยหลังไปที่ปลายเตียง และลืมตาขึ้นมาดูผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า ที่กำลังถอดสูทออก แล้วถอดกางเกงของเขา สุดท้ายตามด้วยกางเกงในที่ปล่อยวางลงบนพื้น เห็นของอันใหญ่บนส่วนล่างของร่างกายของเขา ความทรงจำในอดีตโผล่ออกมาในสมอง.... ในสมองของเธอมีแต่ความเจ็บปวด ความเจ็บปวดนั่นมันชัดเจนยิ่งนัก ทำให้สีหน้าของมู่ชิงเริ่มซีกขึ้น “คุณหญิงจี้ พวกเราเป็นสามีภรรยากันนะ แค่ผมต้องการ คุณก็ปฏิเสธมันไม่ได้\" ผู้ชายโน้มตัวลงมา และกดตัวผู้หญิงลงบนเตียง “จี้เย่นจิ้ง ฉันไม่อยาก คุณปล่อยฉันนะ ไอ้บ้า.....\" การขัดขืนของมู่ชิงเย่ไม่มีประโยชน์ใดอยู่ตรงหน้าของผู้ชายคนนี้ แต่ครั้งนี้เขาไม่ได้รุนแรงกับเธอ ได้แต่ทำด้วยความเบาๆ สนใจความรู้สึกของเธอด้วย บรรยากาศในห้องที่แสนอบอุ่น ผ่านไปนานแล้ว ความรู้สึกที่หอมหวานดังความฝันถึงจะจบลง วันที่สอง ตอนที่มู่ชิงเย่ตื่นมา ก็ไม่เห็นเงาของจี้เย่นจิ้งแล้ว ถ้าไม่ใช่ว่าความรู้สึกเจ็บๆตรงร่างกาย เธออาจสงสัยขึ้นมา ว่าเมื่อวานเรื่องบ้าๆนั้นเป็นแค่ความฝันหรือเปล่า อดทนเจ็บปวดอยู่ เธอค่อยๆลุกขึ้นมาจากเตียง แล้วสวมเสื้อผ้า ที่จริงแล้ว มู่ชิงเย่ก็แค่อยากจะลงมาข้างล่างทำอะไรกิน แต่ว่าคนที่ไม่ได้ชวนแล้วมาถึงบ้านทำให้เธอหมดอารมณ์ไม่อยากกินแล้ว ณ ห้องรับแขกสุดหรู บนโซฟาแบบยุโรป มีเหอหย่านั่งนอนอยู่ และมือที่เรียวขาวกำลังปอกเปลือกส้มอยู่ เห็นมู่ชิงเย่ที่เพิ่งตื่นและกำลังเดินลงจากบังใด เธอยิ้มขึ้น \"พี่สาวที่แสนดีของฉัน ทำไมถึงเจอฉันแล้วไม่ดีใจล่ะ?\" เหอหย่า เธอเข้ามาในนี้ได้ยังไงกัน? \"คิดไม่ถึงจริงๆว่าเธอจะออกมาจากคุกได้\"หน้าตาอันงดงามของเหอหย่าแต่เต็มไปด้วยเล่ห์อันน่ากลัว ใบหน้านั้นบิดเบี้ยวเหมือนผีร้าย ทำให้คนนั้นกลัวจนขนลุกด้วย \"เธอรู้ไหม? ฉันรักจี้เย่นจิ้งมา10ปีเต็ม แต่สุดท้ายคนที่ได้เป็นคุณหญิงจี้กลับเป็นเธอ เธอแย่ง