บทที่10 ฉันไม่มีทางที่จะคลอดลูกออกมา

บทที่10 ฉันไม่มีทางที่จะคลอดลูกออกมา เขาไม่ชอบเธอ ก็แค่ตำหนิตัวเองเท่านั้น ไม่ผิดนี่ก็แค่ตำหนิตัวเองเท่านั้น ลูกเป็นลูกของเขา และเป็นเขาที่ทำให้ไม่มีเองกับมือ 10 นาทีต่อมา มู่ชิงเย่ถูกเข็นเข้าไปที่ห้องผู้ป่วย ไม่เจอสักพักหนึ่ง ผู้หญิงที่ถูกทรมานผอมลงเยอะมาก เดิมทีแล้วเธอมีใบหน้าที่นิ่มนวล ตอนนี้หน้าเหลือแต่กระดูก ใบหนาหน้าซีดเล็กๆของเธอ ดูเหมือนเธอคงจะเจ็บปวดมาก เธอขมวดคิ้ว แล้วก็ร้องครวญครางเบาๆ ตั้งแต่เจอเธอไม่เคยเห็นเธออ่อนแอเช่นนี้มาก่อน เหมือนกับดอกไม้ที่งดงามกำลังแห้งเฉา ความรู้สึกเจ็บแปลบๆกระจายไปทั่ว ตอนที่มู่ชิงเย่ตื่นขึ้นมา ได้กลิ่นของน้ำยาฆ่าเชื้อ และหูได้ยินเสียง ตี้ตี้ ของอุปกรณ์ช่วยชีวิตอยู่ด้านข้าง มีความรู้สึกปวดท้องจนทำให้เธอขมวดคิ้วขึ้นมา เธออยู่ที่โรงพยาบาลหรอ เหอะเหอะ จี้เย่นจิ้งคงจะเสียใจที่ได้ช่วยเธอไว้ เธอพยายามที่จะลุกขึ้น พยาบาลคนที่อยู่ข้างๆที่กำลังเช็ดตัวเธอ ก็รีบมากดเธอไว้ \"เห้ยๆ เธอไม่ควรลุกขึ้นนะ เธอแท้งเด็กมาใหม่อยู่ ถ้าเกิดดิ้นแรงอาจทำให้เลือดออกได้ นั่นยิ่งทำให้ยุ่งไปใหญ่ สามสี่วันนี้เป็นวันที่อันตราย เธอทนเอาละกัน\" แท้ง! มู่ชิงเย่อึ้ง แล้วก็มองไปที่พยาบาลคนสวยคนนั้น \"คุณพูดว่าฉันท้องหรอคะ\" \"ใช่สิคะ คุณยังไม่รู้หรอคะ แต่ว่าแท้งไปแค่หนึ่ง แต่ก็ยังคงน่าเสียดาย\" พยาบาลสาวช่วยเธอห่มผ้า แล้วใช้ที่ตรวจวัดอุณหภูมิมาเช็คอุณหภูมิร่างกายเธอ \"เป็นไข้ 38 องศา ดีกว่าเมื่อกี้เยอะเลย\" แท้งแล้วคนหนึ่ง! มู่ชิงเย่ไม่เข้าใจ รอให้พยาบาลอธิบายให้จบ ถึงเริ่มตกใจจนปากค้าง นี่… ที่แท้แล้วท้องแฝดสามหรอเนี่ย แข็งแกร่งเกินไปละไหม เรื่องที่ผ่านมาก็ทำเอาปวดหัวอยู่แล้ว ทำไมเธอถึงมาท้องเอาตอนนี้นะ อีกอย่างเด็กทั้งสองคนยังไม่เป็นไร แล้วอยู่บนท้องเธออีก ถ้าเกิดฝากครรภ์แล้วจริงๆ แล้วเอาเด็กคลอดออกมา ทั้งชีวิตนี้เธอคงหนีไม่พ้นการควบคุมของจี้เย่นจิ้งได้แน่ จี้เย่นจิ้งไม่อยู่ มู่ชิงเย่เป็นอะไรนิดๆหน่อยๆคงจะไม่แปลกอะไรหรอก เอาตัวเธอมาส่งที่โรงพยาบาลก็ไม่ได้เมตตากรุณาอะไรเป็นพิเศษนักหรอก เรื่องที่เธอแท้งอะไรนี่เขายังไม่รู้เลยด้วยซ้ำมั้ง ดังนั้น จะต้องใช้โอกาสตอนที่เขายังไม่รู้ แท้งเอาเด็กในท้องนี่ออกซะ \"คุณพยาบาลคะ ช่วยฉันเรียกคุณหมอมาได้ไหมคะ\"มู่ชิงเย่อยากคุยกับหมอดูสักครั้ง ตัวเองเธอไม่อยากได้เด็กที่อยู่ในท้อง หวังว่าจะได้รับการผ่าตัดเอาเด็กออกอย่างเร็ว คุณหมอทำหน้าตาแปลกไป \"ไม่ง่ายเลยนะที่จะช่วยเด็กไว้ตอนอยู่ในห้องผ่าตัด คุณแน่ใจนะว่าไม่อยากได้\" \"ค่ะ วันนี้ทำการผ่าตัดได้เลยไหมคะ\" มู่ชิงเย่อดไม่ได้ ตอนนี้เธออยากเข้าไปผ่าเอาเด็กในท้องออกแล้ว ที่ประตู เสียงผู้หญิงดังขึ้นมา จี้เย่นจิ้งอยากจะผลักประตูเข้าไป จนได้ยินเสียงผู้หญิงพูดยืนยันคำเดิมว่าจะเอาเด็กออก เขาทำหน้าเคร่งขรึมไปครู่หนึ่ง และเอาซุปไก่ที่อยู่ในมือก็เอาโยนลงถังขยะ พอเปิดประตูเข้าไป เขาเลยพูดอย่างนิ่งเรียบไปว่า \"มู่ชิงเย่ ขอแค่ผมไม่ยอม ไม่ว่าหมอคนไหนก็ไม่มีทางทำการผ่าตัดให้เธอแน่\" หมอพูดปลอบมู่ชิงเย่สักสองสามคำ แล้วก็รีบออกไปจากห้องผู้ป่วยไป “จี้เย่นจิ้ง พวกเราหย่ากันเถอะ ฉันไม่สามารถคลอดเด็กออกมาได้\" มู่ชิงเย่นอนอยู่บนหมอน แล้วพูดอย่างเยือกเย็น เธอทำเย็นชาใส่เขา ความรักที่เธอมีให้เขาเปลี่ยนไปแล้ว ตั้งแต่นี้ต่อไปสำหรับพวกเขาทั้งสองคนก็เหมือนแค่คนแปลกหน้า จี้เย่นจิ้งโกรธขึ้นมา คนที่เขาเคยเจอคนที่ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีมาเยอะแยะมากมาย แต่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเหมือนเธอคนนี้เลย เธอเป็นคนแรกที่เป็นแบบนี้ เขาเดินเข้าไปอยู่ตรงข้างๆเธอดึงหูของเธอให้กางออกมา จากนั้นเขาก็ก้มลงไปกระซิบข้างหูของเธอว่า \"หย่าหรอ ฝันไปเถอะ ผมจะปล่อยเธอไปต่อเมื่อคลอดลูกออกมาเพื่อชดใช้ความผิด หรือไม่ก็เข้าไปอยู่ในคุกไปตลอดชีวิต ความผิดฐานตั้งในฆ่าคน ผมเป็นคนออกแบบเองว่าจะให้คุณได้รับโทษแบบไหน\" “จี้เย่นจิ้ง ยังไงซะ นายก็จะทำอะไรแปลกๆแบบนี้ใช่ไหม คิดบัญชีกับคนที่ไม่มีทางสู้ จับฝ่ายตรงข้ามเข้าคุก\" ในใจของมู่ชิงเย่เจ็บมากขึ้นกว่าเดิม นี่คือผู้ชายที่เธอเคยคิดเคยฝัน และเป็นผู้ชายที่เธอเคยรักมาก่อนจริงหรอเนี่ย ยอมรับผิดเรื่องที่ทำผิดแล้วงั้นหรอ ถ้าเกิดตอนแรกเธอไม่รักเขา เหอหย่าเองก็คงไม่ใช้วิธีนี้ และถ้าเกิดเธออยู่ไกลไปเขา ไม่เข้าไปพัวพันพันกับเขา วันนี้ คงจะผ่านไปได้ดีกว่านี้ น่าเสียดาย ทั้งหมดนี้เป็นความผิดพลาด \"ใครบอกเธอเรื่องพวกนี้ จี้เย่นจิ้งสายตาแปลกไป มู่ชิงเย่ยิ้มอย่างเยือกเย็น \"เหอะ ยังไงซะ ความชั่วที่เคยทำไว้ จะต้องเกิดผุดออกมาสักวัน”