บทที่11 นายเคยรักฉันไหม

บทที่11 นายเคยรักฉันไหน เพื่อป้องกันเธอทำเรื่องโง่ๆ ทำร้ายเด็กในท้อง จี้เย่นจิ้งได้ส่งคนมาสลับเฝ้าเธอ ถูกขังอยู่ในห้องผู้ป่วย นอกจากหมอพยาบาล เธอก็ถูกขังอยู่ในห้องอีกครั้ง เรื่องมาวันนี้ แม้แต่อารมณ์ความเวทนาสงสารก็ยังไม่มี ในสมองเต็มไปด้วยความเสียใจและความผิดหวังกับเรื่องก่อนหน้านี้ อีกครั้งที่เธอได้เจอเขา ก็คือวันที่เหอหย่าออกจากโรงพยาบาล ไม่รู้เหมือนกันว่าเหอหย่าใช้ไม้ตายอะไรที่ทำให้เขาอนุญาตยอมให้มาได้ตอนที่จี้เย่นจิ้งไปช่วยทำเรื่องออกโรงพยาบาลแทนเหอหย่า เหอหย่าได้เข้ามาจัดการคนที่อยู่ในห้องผู้ป่วย หน้าตาที่ดูอ่อนโยน แต่พอถึงตอนที่พ้นจากสายตาของคนอื่น สายนั้นกลับเปลี่ยนมาหน้านิ่งคิ้วขมวด และดูร้ายกาจ ในความเป็นจริงแล้วสายตานั้นมันช่างดูน่ากลัวเหมือนกับจะฆ่าคนได้ ในตอนนั้นมันทำให้มู่ชิงเย่รู้สึกกลัวขึ้นมาไม่น้อย \"เธอนังชั่ว นี่เธอกล้าท้องงั้นหรอ ฉันบอกเธอไว้นะ เด็กบ้าที่อยู่ในท้องนั้นอย่าหวังว่าจะได้คลอดออกมาเลย\" เล็บของเหอหย่าเหมือนกับจะจิกเข้าไปในเนื้อแล้ว เธอคิดวางแผนอย่างมุมานะบากบั่น แม้แต่ร่างกายเธอเองก็ยอมแลกมันออกไป คิดว่าครั้งนี้จะต้องทำให้ยัยชั่วคนนี้ตายให้ได้ แต่ทำไม คนบนฟ้าถึงได้แต่เข้าข้างเธอนะ ในเมื่อตอนนี้เธอก็ท้องแล้ว สองวันนี้ก็เห็นได้ชัดแล้วว่า ใจของจี้เย่นจิ้งไม่ได้อยู่กับเนื้อกับตัวเลย คิดถึงเด็กที่อยู่ในท้องของมู่ชิงเย่ล่ะสิ เธอจะทนให้ไอ้คนชั่วคนนี้เอาเด็กที่อยู่ในท้องคลอดออกมาให้ดีได้ยังไง “เหอหย่า นี่เธอยังมีชีวิตกระโดดโลดเต้นได้อยู่แบบนี้อีกหรอ เสียดายนะที่มีดนั้นมันทำเธอให้ตายไม่ได้\" มู่ชิงเย่หัวเราะ กลับหวังมากๆ เวลานี้เหอหย่าสามารถสูญเสียความคิด เอาเด็กในท้องนั่นออกซะ จะได้วินๆทั่งสองคน ถึงตอนนั้น สามารถทำให้จี้เย่นจิ้งเสียใจได้ ทั้งยังไปถึงหวังของตัวเองอีก ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวจริงๆ \"นังเลว\" เหอหย่าโกรธ ในที่สุดเธอก็ควบคุมอารมณ์ตนเองไม่ได้ แล้วก็เอามือตบไปที่หน้าของมู่ชิงเย่ครั้งหนึ่ง แน่นอนว่ามู่ชิงเย่ไม่ยอมเสียเปรียบอีกฝ่ายแน่ อยากจะกระโดดออกจากเตียงไปเอาคืน แต่อยู่ๆจี้เย่นจิ้งก็โผล่ออกมาตรงประตูห้อง แล้วพูดขึ้นว่า \"เธอทำอะไร\" มู่ชิงเย่เก็บมือกลับไป แล้วมองไปทางเขา \"เจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยได้ทัน เหอะ\" เหอหย่ารีบเก็บสีหน้าช่วยร้ายไปชั่วพริบตา แล้วทำสีหน้าที่น่าสงสารแทน “เย่นจิ้ง นายอย่าไปโกรธพี่เขาเลยนะ ผิดที่ฉันเอง ฉันไม่ควรที่จะให้นายมาอยู่กับฉันตลอดหลังจากแต่งงาน ฉันแค่รักนานมากไป ฉันขอร้องให้พี่สาวช่วยยกโทษให้ฉัน แล้วก็โดนตบมารอบหนึ่ง\" จี้เย่นจิ้งโดนหลอกไปหมด เป็นเพราะฝีมือการแสดงของเหอหย่า แม้แต่มู่ชิงเย่เห็นแล้วก็อดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปตบ “เสี่ยวหย่า คนสันดานเป็นยังไงก็เป็นอย่างนั้นแหละ อย่าเอามันเก็บมาใส่ใจเลย ผมให้คนขับรถมารับให้พาเธอไปส่งที่บ้าน\" เหอหย่าผงกหัวอย่างเชื่อฟัง แล้วหันหน้าไปแกล้งๆพูดดีกับมู่ชิงเย่ว่ารักษาตัวเองให้ดีๆ หลังจากนั้นก็ออกไป ในห้องเหลือเพียงแค่จี้เย่นจิ้งกับมู่ชิงเย่สองคน บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความเยือกเย็น เธอไม่มีอะไรจะพูด และก็ไม่อยากสนใจอะไรกับเขา \"เด็กคลอดออกมา ผมจะให้บ้าน ให้เงินดูแล เธอเองก็ไม่จำเป็นต้องออกประเทศไป มู่ชิงเย่ ขอร้องแหละ อย่าทำให้ผมโกรธเลย\" จี้เย่นจิ้งเดินไปตรงข้างเตียง แล้วก็ลูบไปที่แก้มเธอ มองไปที่เนื้อที่แก้มที่ถูกเลี้ยงจนอิ่มมาสามสี่วัน ในใจของผู้ชายตอนนี้เต้นเร็วไม่น้อย \"นี่คือเงินช่วยเหลือหรอ ฉันไม่ต้องการ จี้เย่นจิ้ง พวกเรารู้จักกันมาก็ 10 ปีแล้วสินะ นายเคยรักฉันบ้างไหม เคยมีสักเล็กสักน้อยไหมที่จะใจเต้นเพราะฉัน\" เป็นคนที่เธอหมกมุ่นมาตลอด มู่ชิงเย่รู้ เขาไปมีวันตายไปจากใจเธอ จี้เย่นจิ้งมองเธอ รัก คำๆนี้ เรื่องระหว่างเขาสองคนคำๆนี้ \"ไม่เคย\" โผล่ออกมาเลย ผู้ชายตอบมาอย่างยิ่งเงียบ