บทที่ 12 เหอหย่าฆ่าตัวตาย

บทที่ 12 เหอหย่าฆ่าตัวตาย มู่ชิงเย่ท้องได้น่าสงสารมาก หลังจากที่โดนขังอยู่ในโรงพยาบาลสามเดือน เธอก็ถูกจี้เย่นจิ้งพากลับไปที่วิลล่าหนานซาน วันนี้ท้องแน่นมาก แค่คิดว่าจะแท้งแบบไม่ตั้งใจคงจะเป็นไปไม่ได้ อีกทั้งยังจี้เย่นจิ้งปกป้องแน่นหนาขนาดนั้น ไม่มีทางที่จะหาโอกาสเป็นแบบนั้นได้แน่ มู่ชิงเย่หาโอกาสที่จะทำให้เด็กแท้งไม่ได้ เหอหย่าเองก็หาทางที่จะทำให้เธอแท้งไม่ได้เช่นเดียวกัน และจี้เย่นจิ้งเอง ประมาณมองไปที่ฐานะของเด็กที่อยู่ท้องของเธอ ย้ายกลับไปที่วิลล่าหนานซาน เขาพยายามที่จะกลับมาบ้านก่อน 11 โมงและมีฏิสัมพันธ์กับเด็กในท้องทุกวัน หลังจากที่ตรวจดูสภาพท้องเธอเสร็จ ก็กลับไปนอนในห้องรับแขก ช่วงเวลาฤดูใบไม้ผลิผ่านไปเร็ว ถึงเวลาฤดูหนาวแล้ว มู่ชิงเย่เห็นเพื่อนสนิทมาเยี่ยมอยู่ข้างนอก เป็นชิงชิว！！ \"ไอหยา ตอนที่ฉันไม่อยู่นี่เกิดเรื่องอะไรเยอะแยะเลยนะ ฉันคิดว่าเธอแต่งไปกับจี้เย่นจิ้งจะมีความสุขซะอีก ไอ้บ้านั่น ยังไงก็ต้องหย่า สีหน้าของชิงชิวโกรธอยู่ เธออดไม่ได้ที่จะยอมสู้ตายเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา แต่กับมู่ชิงเย่ เธอไม่มีกระจิตกระใจใดๆอีกแล้ว \"นี่เธอ อย่าบ้าไปเลยนะ หลังจากที่คลอดลูกเสร็จเมื่อไหร่ พวกเราก็จะได้หย่ากันละ ถึงตอนนั้นฉันก็จะเป็นอิสระแล้วล่ะ\" มู่ชิงเย่วันนี้ปล่อยหมดแล้ว เธอคิดอย่างเดียวแค่ว่าอยากจะหนีเหอหย่ากับจี้เย่นจิ้ง คนชั่วสองคนนี้ออกไปให้ไกลเท่านั้น ชิงชิวพูดปลดทุกข์กับมู่ชิงเย่อยู่ที่วิลล่าหนานซานทั้งวัน อยู่จนเย็น จนจี้เย่นจิ้งมา เธอถึงจะไป ตอนที่มู่ชิงเย่ท้องได้ 5 เดือน เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าท้องดิ้น ในที่สุดก็มีความรู้สึกมีความเป็นแม่ขึ้นมา มันรู้สึกดีใจมาก ซาบซึ้งมาก และรู้สึกคาดหวังเล็กน้อย กระทั่งสองสามเดือนมานี้จี้เย่นจิ้งได้มีข่าวซุบซิบกับเหอหย่าอย่างหนัก แม้แต่คนบนโลกอินเทอร์เน็ตก็ต่างคาดเดา เมื่อไหร่ที่เมียหลวงอย่างมู่ชิงเย่อ่อนแอล้มเลิกจนกิ๊กที่ดูแข็งแกร่งมากขึ้นแท่นแทน ในที่สุด เพียงแค่พริบตาเวลาก็ผ่านมาเกือบปี ตอนที่มู่ชิงเย่ตั้งหน้าตั้งตาเฝ้ารอคอยที่จะคลอดลูก อยู่ๆก็ได้รับโทรศัพท์ของเหอหย่า น่าแปลกใจ ยัยนี่ต้องการทำอะไรกันแน่ หลังจากรับสาย เหอหย่าพูดไปทางนู้นที่ทางนั้นที หลังจากนั้นก็วางสายไป ใจของมู่ชิงเย่มีความรู้สึกแปลกๆ ราวกับมีเรื่องอะไรจะเกิดขึ้น แล้วมันก็เป็นไปดังนั้น ตอนเย็น จี้เย่นจิ้งโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ แตะประตูห้องของมู่ชิงเย่เปิดออกแล้วเดินเข้ามา และก็พุ่งตรงมาบีบที่คอของเธอ ถามเธอว่าตอนคุยโทรศัพท์กับเธอ เธอได้ขู่อะไรเธอไป จนกระทั่งทำให้เธอ...จะฆ่าตัวตาย เขาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟจะทำร้ายเธอ ดูเหมือนเสี่ยงมากๆ เธอเลยตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อะไรสักอย่าง เพื่อที่จะปกป้องลูกในท้องที่กำลังจะเบิกตามาดูโลก เธอเลยไม่ตอบกลับอะไรเขาไป แถมยังเข้าไปกอดขาเขา แล้วพูดแก้ตัวว่า “เย่นจิ้ง ฉันไม่ได้พูดอะไรเลย ขอร้องนายนะ เชื่อฉันเถอะ\" จี้เย่นจิ้งทำท่าทีรังเกียจสบัดมือของเธอออก \"ผมเคยปล่อยคุณไปแล้วครั้งหนึ่ง มู่ชิงเย่ นี่มันที่สุดแล้ว เธอนี่มันลนหาที่ตายจริงๆ\" จี้เย่นจิ้งเดินออกไป ไม่มองมู่ชิงเย่ที่ทำหน้าเขียวแม้แต่น้อย อีกทั้งเลือดที่ติดอยู่บนกางเกง ในที่สุดมู่ชิงเย่ก็ได้ถูกส่งไปที่โรงพยาบาลอีกครั้ง เธอเจ็บปวดมาก จนเธอทนไม่ไหวเลยโทรเรียก120มารับด้วยตัวเอง รอไป 15 นาที แต่ก็เหมือนเวลาผ่านไปนานมาก เธอทนพิษความเจ็บไม่ไหวจนสลบไป ระหว่างทางไปโรงพยาบาล น้ำคล่ำแตก เธอเจ็บมากๆ เจ็บจนขนลุกไปหมด และในที่สุดเธอก็สะลึมสะลือและถูกเข็นเข้าไปที่ห้องผ่าตัด รกทั้งสองอันแทบไม่เหลือ ดูเหมือนว่าจะคลอดออกมาไม่น่าจะเป็นไปได้ที่จะคลอดออกมาอย่างง่ายๆแล้ว หมอต้องการให้สามีมาเซ็นว่าให้ทำการผ่าตัด แต่โทรไปหาจี้เย่นจิ้งสองครั้งเขาไม่รับเลย เป็นสายที่ขึ้นว่าสายไม่ว่างทั้งหมด สุดท้าย เรื่องมันฉุกเฉินมาก มู่ชิงเย่เลยเซ็นชื่อตัวเองลงไป หลังจากที่เด็กออกมา อยู่ๆก็เกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น เลือดออกเยอะมาก ในท้องเต็มไปด้วยเลือด แต่พอเด็กออกมา ก็เกิดสถานการณ์ที่คาดไม่ถึง เลือดออกออกมาเป็นจำนวนมาก มดลูกหดตัวอย่างมาก ภายในพริบตาทำให้ช่องท้องนองเต็มไปด้วยเลือด หมอที่อยู่ตรงหน้าตรงนั้นต่างก็พากันบอกว่านี่สถานการณ์เริ่มแย่แล้ว “เร็ว! รีบห้ามเลือด แล้วรีบติดต่อคลังเลือดให้เตรียมเลือดไว้ และรีบติดต่อสามีของเธอด่วนเดี๋ยวนี้ คนเริ่มทนไม่ไหวแล้ว สามารถไปได้ทุกเมื่อ” มู่ชิงเย่เริ่มมึนๆ รอบข้างเต็มไปด้วยความวุ่นวายทำให้เธอรู้ ตัวเองกลัวว่าตัวเองจะเกิดเรื่องยุ่งยากยิ่งใหญ่มากขึ้น ยังไม่ทันเจอลูกสองคนเลย ยังไม่ทันได้กอดพวกเขาเลย เธอจะตายแล้วหรอ มู่ชิงเย่ก่อนที่จะสลบ ได้ยินเสียงของโทรศัพท์ของหมอ ได้ยินเสียงผู้หญิงพูดออกมาอย่างเยือกเย็นว่า“เย่นจิ้งบอกว่า รักษาชีวิตเด็กทั้งสองคนได้ก็โอเคแล้ว ส่วนแม่…… พวกคุณก็พยายามทำให้เต็มที่เอาละกัน” ต่อมาพูดอะไรต่อเธอเองไม่ได้ยินแล้ว บนเปลือกตาเหมือนมีอะไรหนักๆวางอยู่จนทำให้ตาของเธอปิดลงแน่น