บทที่ 13 มู่ชิงเย่ตายแล้ว เธอคลอดยากจนตาย

บทที่ 13 มู่ชิงเย่ตายแล้ว เธอคลอดยากจนตาย มู่ชิงเย่ตายแล้ว ข่าวนี้มันเหมือนกับระเบิดลง จนทำให้จี้เย่นจิ้งแทบเป็นบ้า เขาไม่เชื่อ ผู้หญิงตายยากแบบนั้น ทำไมถึงตายแบบนี้ล่ะ ไม่มีเหตุการณ์อะไรเตือนเขาล่วงหน้าก่อนเลย ทั้งๆที่สองสามวันก่อนยังกระโดดโลดเต้นไปมีชีวิตอยู่เลย บนโลกนี้ใครก็ตายได้ แต่คนอย่างมู่ชิงเย่ เธอไม่สมควรที่จะตาย จี้เย่นจิ้งรีบไปที่โรงพยาบาล แต่ไม่ได้ไปดูลูกทั้งสองคนที่อยู่ในห้องอบ แต่ได้วิ่งหามู่ชิงเย่ที่ห้องผ่าตัด เขาจับไปที่ปกคอเสื้อของหมอหลักที่ทำการผ่าตัด แล้วพูดว่า “มู่ชิงเย่ล่ะ บอกผมสิ คุณเอาผู้หญิงของผมไปไว้ที่ไหน” “คุณเป็นสามีของเธอหรอ คุณยังมีหน้าวิ่วมาถามผมที่นี่อยู่งั้นหรอ เธอเลือดออกมามาก ตอนที่เธอกำลังเป็นตายร้ายดีอยู่คุณไปอยู่ที่ไหนมา คุณนี่ไม่สมเอาซะเลย…” ตายแล้ว ตายแล้วจริงๆงั้นหรอ ผู้หญิงที่ใจร้ายใจดำอำมหิตคนนั้นตายแล้วจริงๆงั้นหรอ สมองของจี้เย่นจิ้งโล่งไปหมด ในอกเหมือนกับจะมีอะไรระเบิด เจ็บปวดมากๆ เศร้าใจเอามากๆ มันทำให้เขาตัวสั่นไปทั้งตัว เขาใช้ความน่ากลัว และใช้ความมีอำนาจบาตรใหญ่ถามหมอไปโดยไม่ได้ไตรตรองก่อนอีกครั้ง เขาเดินโซเซ แล้วพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำต่อหน้าหมอ“ผมขอร้องล่ะ บอกผมที เรื่องนี้มันเป็นเรื่องโกหกหมดใช่ไหม เธอยังไม่ตายใช่ไหม” หมอผู้หญิงอดฟังคำพูดไม่ดีของคนแย่ๆแบบนี้ไม่ได้ เลยสบัดมือเขาออก แล้วพูดว่า “ตอนนี้รู้ถึงความเจ็บปวดแล้วหรอ ไปทำอะไรมาล่ะ เธอมีอาการมาตั้งนานแล้ว คุณเป็นสามีไม่มีความรับผิดชอบเอาซะเลย ในเรื่องของอาการป่วย ในห้องผ่าตัด เธอเสียเลือดมาก สุดท้ายก็ห้ามเลือดไว้ไม่อยู่ เครื่องมือต่างๆที่อยู่ในห้องผ่าตัดก็ช่วยอะไรเธอไว้ไม่ได้ หลังจากที่เธอเสียแล้ว ศพของเธออยู่ในห้องเก็บศพมาสองวัน คุณไปอยู่ไหนมาล่ะ ถึงได้มาถามหาเอาป่านี้ คนบ้ายังมีความรับผิดมากกว่าคุณซะอีก” จี้เย่นจิ้งหน้านิ่งคิ้วขมวด หน้าซีดลง ตั้งแต่เกิดมานี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกด่าต่อหน้าแบบนี้ วันนี้ผู้ชายได้หวนคิด อยากที่จะเจอเธอเป็นครั้งสุดท้าย แค่ครั้งสุดท้ายเท่านั้น แม้ว่าโลกความเป็นกับความตายนั้นมันมีอะไรมากั้น เขาก็ยังอยากจะเจอเธอ “คุณมาช้าไปแล้วล่ะ ตอนเช้าร่างถูกส่งไปเผาแล้ว คุณตอนนี้ก็รีบไปเก็บกระดูกที่งานศพซะ” จี้เย่นจิ้งเขาสั่นไปหมด เขาเบิกตากว้างไม่เชื่อ ในสมองยังคงหวนไปคิดถึงคำพูดของหมอและพยาบาล เป็นไปได้ยังไง ทำไมถึงเร็วแบบนี้ แม้แต่ครั้งสุดท้ายยังไม่ให้เขาได้เจอ ทำไมถึงใจร้ายแบบนี้ ทำไมถึงได้เด็ดเดี่ยวแบบนี้ แม้แต่ลูกก็ยังทิ้งเอาไว้ ใจรู้สึกเจ็บปวดเศร้าสร้อยมาก คนทั้งคนเหมือนถูกน้ำเย็นสาดเข้ามา เหน็บหนาวจนเข้ากระดูกดำ เขาไม่เชื่อ เขารีบวิ่งไปที่จอดรถ เขาจะตามไป ถึงแม้ว่าเธอจะกลายเป็นเถ้าถ่านเขาก็จะตามเธอกลับมา จี้เย่นจิ้งเป็นบ้าไปแล้ว เป็นบ้าจนขับรถออกไปเร็วมาก เสียงแตรบีบดังกระหึ่มไปทั่วทั้งเมือง เสียงนั้นเหมือนกับเป็นเสียงของฟ้าผ่าลงมา บนถนน คนที่เดินอยู่แถวนั้นต่างก็ตกใจมองตามรถที่พุ่งไปเร็วและหายออกไปจากถนน ฟ้ามืดครึ้ม หลังจากที่ฟ้าแลบลงมา ฝนตกอย่างหนักเต็มหน้ากระจกรถเขา หลังจากที่รถส่ายหยุด เขาหยุดรถอยู่ตรงข้างถนน จี้เย่นจิ้งเปิดประตูรถออกมา แล้ววิ่งไป เสื้อผ้าเขาเปียกไปด้วยน้ำฝนที่ตกลงมา ทำให้คนขาดสติแบบเขาตอนนั้นรู้สึกตัวเองขึ้นมา เธอไม่มีวันตาย นี่จะต้องเป็นฉากเล่นพิเรนอะไรแน่ๆ ผู้หญิงคนนั้นออกจะรักเขา จะตาย ทำไมถึงตายไปง่ายๆล่ะ ให้ตายสิ ครั้งนี้ให้เขาจับเธอไว้ได้ เขาจะสั่งสอนเธอ ให้เธอจำไปนานๆเลยคอยดู จี้เย่นจิ้งถึงแล้ว คนที่เขาเห็นกลับเป็นชิงชิวที่เป็นเพื่อนสนิทของเธอ และในมือเธอถือผงกระดูกเล็กๆอยู่ในมือ \"นายมาทำไม เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว นายยังมีหน้ามาเจอเธองั้นหรอ จี้เย่นจิ้ง นายมันไอ้เลว รีบไสหัวไปซะ\"