已经是第一章了
บทที่ 4 กลับมาเป็นลูกผู้ชาย
บทที่ 4 กลับมาเป็นลูกผู้ชาย
เรือนร่างของเธอหอมมาก ผมคิดว่าคงเป็นเพราะฉีดน้ำหอม เมื่อสูดดมเข้าไปในจมูก ทำให้ผมรู้สึกหลงใหลไม่น้อย
เพียงครู่เดียว เสื้อผ้าบนตัวของหลูเสก็ถูกผมกระชากออกมาจนหมด ลูบไล้ไปตามเนื้อหนังที่เปลือยเปล่าของเธอ ผมแทบอยากจะเลียไปให้ทั่วเรือนร่างของเธอจริงๆ
กดเธอไว้บนโต๊ะและทำลายเธอเต็มที่ พร้อมกับลูบไล้ไปทั่ว
เธอกรีดร้องไม่หยุดว่าไม่เอา และยังบอกอีกว่าตอนนี้ผมกำลังข่มขืนเธออยู่ หากผมไม่ยอมหยุด เธอจะไปฟ้องผมที่ศาล ให้ตำรวจจับตัวผมไป ให้ผมติดคุกหัวโต อย่าหวังว่าจะได้ออกมาอีก
ผมบอกไปว่าช่างแม่ง อย่าคิดว่าแค่นี้ผมจะกลัว ต่อให้กูต้องติดคุกจริงๆ ก็จะทำลายยัยผู้หญิงร่านอย่างเธอให้สิ้นซากไปด้วย
เมื่อหลูเสเห็นว่าหลอกผมไม่สำเร็จ จึงเริ่มรู้จักกลัวขึ้นมา เธอบอกว่าวันนี้ประจำเดือนเธอมา ผมบอกว่าไม่เชื่อ ต้องเปิดให้ผมเห็นกับตาก่อนถึงจะเชื่อ
ตอนแรกผมคิดว่าประจำเดือนเป็นเพียงข้ออ้างของหลูเส แต่ใครจะไปคิดว่าเธอกลับถอดกางเกงในตัวจิ๋วออกมาจริงๆ และในหว่างขาของเธอหนีบไปด้วยผ้าอนามัยแผ่นหนึ่ง
บ้าชิบ อะไรจะบังเอิญขนาดนี้ นี่มันประจำเดือนมาจริงๆนินา ทำลายอารมณ์จริงๆ
“ทีนี้นายเชื่อหรือยัง นายวางใจเถอะ พอวันเสาร์มันหมดแล้ว ฉันจะทำให้นายเอง นายว่าแบบนี้ดีไหม”
ประจำเดือนก็มาแล้ว ต่อให้ผมไม่เห็นด้วยแล้วจะทำยังไงได้อีก แต่จะปล่อยหลูเสไปง่ายๆแบบนี้ไม่ได้ ผมครุ่นคิดอีกครู่หนึ่ง จากนั้นมองหน้าเธอพร้อมกับเอ่ย“วันนี้ไม่เอาพี่ก็ได้ แต่ไม่ว่ายังไงผมก็ต้องเก็บดอกเบี้ยก่อน งั้นมาเปลี่ยนเป็นอีกวิธีหนึ่งดีกว่า”
หลูเสขมวดคิ้วเล็กน้อย เห็นท่าทางนั้นของเธอ ผมรู้ว่าในใจเธอไม่ยินยอมอยู่แล้ว แต่คิดว่าผมจะยอมปล่อยโอกาสนี้ไปงั้นหรือ คำตอบคือไม่อยู่แล้ว ผมไม่ได้โง่สักหน่อย
ในที่สุดหลูเสก็พยักหน้ายอมทำตาม และยังถามผมอีกว่าเมื่อคืนได้อาบน้ำหรือเปล่า ผมบอกไปว่าพูดมาก เร็วเข้า หลูเสจึงคุกเข่าลงและเปิดซิปกางเกงผมออกด้วยความไม่เต็มใจ
สิ่งที่อยู่ข้างในนั้นของผม ตั้งผงาดอย่างอึดอัดสุดๆ ในวินาทีที่หลูเสอมมันเข้าไปในปากของเธอ ความรู้สึกสบายสุดๆอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ความรู้สึกที่สุดยอดนั้น ชาตินี้ทั้งชาติผมก็คงไม่มีวันลืม
มองดูลิ้นอมชมพูน้อยๆนั้นของหลูเสอมเข้าอมออก ตามจังหวะ ความตึงเครียดในใจของผมได้ถูกปลดออกทันที
หลูเสพี่หยิ่งผยองไม่ใช่หรือไง ตอนนี้ก็ก้มอยู่ตรงหน้ากู เชื่องเหมือนหมาไม่มีผิด
ยิ่งคิดผมก็ยิ่งมีความสุข ร่างกายก็กระตุกเป็นระยะ น้ำใสๆก็พุ่งออกมาทันที เนื่องจากตอนนั้นหลูเสคลายปากออกมาไอ้นั่น ผมจึงพุ่งมันใส่เต็มหน้าเธอ
หลูเสโมโห เธอเอ่ย“ไอ้ชั่ว ใครใช้ให้นายพุ่งใส่หน้าฉัน คนไร้ประโยชน์ก็คือคนไร้ประโยชน์จริงๆ เพียงไม่กี่นาทีก็ไม่ไหวแล้ว”
ทีนี้ผมโกรธขึ้นมาทันที จับคางเธอไว้ เอ่ย“พี่ว่าใครเป็นคนไร้ประโยชน์”
“ฉัน......”หลูเสตกใจจนไม่กล้าพูดแล้ว
ผมมองดูน้ำเหนียวๆบนใบหน้าเธอ จุๆก็นึกสนุกขึ้นมา เอ่ย“ทำความสะอาดหน้าซะ กินมันให้หมด”
หลูเสไม่ยอม แต่ผมมีจุดอ่อนของเธอ ไม่กลัวว่าเธอจะไม่ยอม
เป็นไปตามคาด เมื่อผมเอาคลิปมาขู่เธอ เธอก็กลัวทันที
เธอเอาน้ำเหนียวๆบนใบหน้ามาไว้ในมือ จากนั้นแลบลิ้นออกมาเลีย เหมือนสุนัขที่กำลังกินนมไม่มีผิด ค่อยๆกินมันเข้าไปจนหมด ผมรู้สึกได้ใจสุดๆ ก่อนออกมา ผมก็ไม่ลืมที่จะบอกกับเธอ“อย่าลืมวันเสาร์นี้นะ”พูดจบ ผมก็เดินจากมาอย่างได้ใจสุดๆ
ตกกลางคืนผมนอนอยู่บนเตียง ในหัวมีเพียงเรื่องที่ทำกับหลูเสในห้องเก็บของนั้น ถึงแม้ว่าผมจะยังไม่ได้ยำเธอ แต่ความรู้สึกไม่เลวเหมือนกัน ในใจก็เกิดเฝ้ารอให้วันเสาร์มาถึงไวๆ
วันรุ่งขึ้น ทันทีที่ผมเดินเข้าห้องเรียนไป หวังเหล่ยก็พุ่งมาหาผมทันที
และเมื่อผมนั่งลงบนที่นั่ง หวังเหล่ยก็ถีบเข้าที่ท้องผมอย่างจังทีหนึ่ง ผมเจ็บจนงอตัวก้มท้องไว้ นอนกองอยู่บนพื้น
“หวังเหล่ย นายเอาแต่รังแกเฉินเฉียงแบบนี้ทุกวันมันสนุกมากหรือไง ตกลงเขาไปทำอะไรนายไว้”
ในขณะนั้นเอง ก็ยังคงเป็นจ้าวชิงชิงที่เข้ามาช่วยผม
หวังเหล่ยมองหน้าจ้าวชิงชิงพร้อมกับเอ่ย“ฉันไม่เข้าใจจริงๆ เธอช่วยไอ้คนไร้ประโยชน์คนนี้สนุกมากหรือไง มันเป็นไอ้ขี้ขลาด ฉันถีบมันไปทีหนึ่ง มันกล้าตอบโต้ไหม มันกล้าไหม”
หวังเหล่ยพูดพลางจงใจยื่นหน้าเข้ามาให้ผมต่อย แววตายั่วยุสุดๆ บอกตามตรงนะ ผมอยากจะชกเข้าไปแรงๆหมัดหนึ่งจริงๆ แต่ผมไม่กล้า
“เฉินเฉียง นายตอบโต้กลับไปเหมือนลูกผู้ชายไม่ได้หรือไง”จ้าวชิงชิงตะคอกใส่ผม แต่ผมไม่กล้าทำจริงๆ
“ใช่ ตอบโต้สิ นี่ๆชกที่นี่”หวังเหล่ยหัวเราะอย่างประชดประชัน แถมยังตบหน้าตัวเองเป็นการสื่อว่าให้ผมชกไป
“เฉินเฉียง นายรีบลุกขึ้นมาสิ นายโง่หรือเปล่า ลุกขึ้นเหมือนลูกผู้ชายไม่ได้หรือไง”จ้าวชิงชิงร้อนใจถึงกับร้องไห้ออกมา แต่ผมกลับไม่ได้ขยับเขยื้อนใดๆ
อันที่จริงผมก็อยากลุกขึ้นเหมือนลูกผู้ชาย แต่ผมกลัวว่าหากตอบโต้ การแก้แค้นของหวังเหล่ยก็จะรุนแรงยิ่งขึ้น
“ดูสิ นี่ก็คือผู้ชายที่คนอย่างเธอชอบ กองอยู่บนพื้นราวกับหมาตายไม่มีผิด ต่ำต้อย อ่อนแอ ไม่กล้าที่จะตอบโต้แม้เพียงเศษเสี้ยว เหมือนลูกผู้ชายที่ไหนกัน”หวังเหล่ยโจมตีผมอย่างเต็มที่ และยังเตะต่อยทุบตีผมไม่หยุด แต่ผมนอกจากกุมศีรษะและนอนกองอยู่บนพื้นแล้ว ไม่กล้าทำอะไรเลย
“เฉินเฉียง นายทำให้ฉันผิดหวังจริงๆ และถึงขั้นหมดหวัง......”
ตอนที่ผมได้ยินจ้าวชิงชิงพูดคำนี้ออกมา ผมก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวดใจ หมดหวังแล้วงั้นหรือ
ไม่
ผมจะอ่อนแอต่อไปแบบนี้ไม่ได้อีกเด็ดขาด ผมต้องลุกขึ้น เหมือนอย่างที่จ้าวชิงชิงรอคอย ตอบโต้เหมือนลูกผู้ชาย ไปต่อสู้
เมื่อคิดได้เช่นนี้ เลือดในตัวผมก็สูบฉีดขึ้นมาทันที เปลวเพลิงแห่งความโกรธค่อยๆทวีคูณขึ้น มีกำลังไปทั่วร่าง
“ไอ้เหี้ยหวังเหล่ย กูขอสู้ตายกับมึง”
ผมโกรธมาก ลุกพรวดขึ้นจากพื้น ถือเก้าอี้พุ่งเข้าไปหาหวังเหล่ย ขาเก้าอี้ฟาดเข้าตรงศีรษะเขาเต็มแรง
ตอนนี้ผมเหมือนคนที่บ้าไปแล้ว ความเกลียดชังแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน กำลังก่อตัวขึ้นในสมอง มันต้องการที่จะปะทุออกมาก
ผมถือเก้าอี้และไล่ฟาดหวังเหล่ยอย่างบ้าคลั่ง และไม่สนด้วยว่าจะถึงแก่ชีวิตหรือไม่ อย่างมากก็แค่มันตาย และผมติดคุก
ไม่ว่ายังไง คราวนี้ผมต้องกลับมาเป็นลูกผู้ชาย
ขณะที่ไล่ตีอยู่นั้น ผมยังได้ยินเสียงจ้าวชิงชิงที่ตะโกนอย่างตื่นเต้น“เฉินเฉียงตีมัน ตีมันให้ตายไปเลย”
เสียงนี้เหมือนเป็นยากระตุ้น ทำให้ผมยิ่งเรี่ยวแรงทุบตี
已经是最新一章了
加载中
