บทที่ 168 ไล่คน
บทที่ 168 ไล่คน
เย้นหว่านรู้สึกทึ่งกับท่าทีของโห้หลีเฉินที่มีต่อเธอ สายตาเธอลอบมองไปที่มู่หรุงชิ่น
เห็นใบหน้าที่ซีดลง แต่เธอก็ไม่แสดงออกมากเกินไป แค่คล้อยตามฉินฉู่อย่างเงียบๆด้วยรอยยิ้มตั้งแต่ต้นจนจบ
ทำตัวเหมือนเพื่อนคนหนึ่ง
อาหารมื้อนี้จบลงอย่างมีชีวิตชีวา
วันนี้ฉินฉู่และเพื่อนคนอื่นได้เห็น